|
Ik las enkele berichtjes van mensen die de droom koesterden om ooit naakt te poseren voor een kunstenaar... Nu dat is mijn job, nu reeds het elfde schooljaar, weliswaar deeltijds.
Ik was op zoek naar een gepaste job, makkelijk te combineren met huishouden en vooral de zorg voor de kinderen. In die periode was kinderopvang niet zo vanzelfsprekend. Onverwacht verscheen een advertentie in de weekkrant - levend naaktmodel gezocht. Ik telefoneerde spontaan en na een korte kennismaking mocht ik tijdens een namiddagcursus een proefsessie doen. Voor mij waren al 7 kandidaten uit de kleren gegaan en ik dacht niet zo veel kans te maken. Ik was dan ook aangenaam verrast toen de leraar mij vertelde dat ik waarschijnlijk wel geschikt was. Ik moest even rechtop staan en hij controleerde mijn lichaamsverhoudingen, op afstand met gestrekte arm, een breinaald in de hand en half dichtgeknepen ogen. Hij zou even overleggen met de directeur en ook de studenten hadden enige inspraak. De cursisten overstelpten me met complimentjes over mijn uiterlijk. Blijkbaar heb ik een aparte uitstraling. Ze vonden het toch wel 'gedurfd' om zo ongegeneerd naakt te poseren.
Het is een toffe job, zonder stress, want de leerlingen komen om zich vooral te ontspannen en om een hobby te beoefenen. Alles verloopt dus op een rustig tempo en in een ongedwongen sfeer. Je ontmoet er bijzondere mensen met een uitgesproken passie voor kunst en creativiteit.
Tuurlijk heeft het ook wel enkele negatieve kantjes.
Urenlang stil zitten in soms gespannen en gewrongen houdingen, vergt een voortdurende sterke concentratie om niet afgeleid te worden door de dingen om je heen. Lokalen zijn niet altijd goed verwarmd.
Je bent niet langer een persoon maar een object, je wordt bekeken, belicht en gemeten van alle mogelijke invalshoeken. Kortom je wordt even didactisch materiaal. Soms kleeft er zelfs plakband op mijn lijf om bepaalde punten goed aan te duiden.
Voor de schilder die kiest voor het abstracte ben je misschien het uitgangspunt (de muze ?), de aanleiding tot een creatief en aristiek spel met kleuren om dat maagdelijk witte doek om te toveren tot een kunstwerk. Het resultaat benadert zelden de realiteit en een enkele keer herken je jezelf in een schilderij of tekening.
Toch heb ik nog geen moment spijt gehad van mijn keuze, integendeel, het is een aparte ervaring en elke keer opnieuw ga ik met evenveel enthousiasme uit de kleren.
Ik heb nooit moeite gehad om mijn lichaam te tonen. Er was geen barrière die ik moest overwinnen. Heeft het met mijn opvoeding te maken ? Wie weet ? Mijn ouders waren heel open en vrij op dat vlak. Naakt was gewoon, natuurlijk, niets om je voor te schamen.
Iemand zei ooit dat naaktmodellen enig exhibitionisme in zich hebben, en dus graag bekeken worden. Zelf heb ik het nooit zo gevoeld.
Het meest positieve is het feit dat deze job mij de kans heeft gegeven om moeder te zijn voor mijn jongens. Ik ben vrij tijdens alle schoolvakanties en dat was een privelege, in de tijd dat mijn zonen nog klein waren.
|
