|
Zaterdagavond, alleen, een beetje eenzaam eigenlijk maar ja dat brengt het leven soms mee. Meestal geniet ik wel van de stilte en de rust, maar hoe ouder ik word, hoe zelfstandiger en onafhankelijker de jongens worden, hoe moeilijker het alleen-zijn wordt. Zelden heb ik er moeite mee gehad. De laatste tijd heb ik meer dan ooit nood aan een levensgezel, een man naast mij, een beste vriend, een soulmate, een minnaar, mijn feed-back...kortom iemand die mij vrouw laat voelen tot in het topje van mijn tenen !
En neen, dan heb ik het niet over seksuele intimiteit, al zou je het zo kunnen interpreteren.... Bestaat dat dan ? Of is dat gewoon een illusie ? Ben ik te veeleisend ? Te kieskeurig ?
Dikwijls heb ik gedacht : heerlijk, dat bed voor mij alleen, niemand die mijn rust verstoort, die mij snurkend wakker houdt, ....
Wat is erger ? Wakker liggen omdat de man naast me irriterende geluiden produceert of de slaap niet kunnen vatten omdat ik me een beetje eenzaam voel....
Helaas moet ik het antwoord schuldig blijven..
Wat ik wel weet is dat het eenzame gevoel morgen weer voorbij zal zijn,....zo troost ik mezelf..
|
