Ga je tijdens je vakantie in Italië, Umbriës prachtige stad Orvieto met zijn verbluffende
kathedraal bezoeken, vergeet dan zeker niet om vervolgens nog een 15-tal
kilometer naar het zuiden te rijden om de unieke atmosfeer van het betoverende
Civita di Bagnoregio te ervaren. Het dorp klemt zich als een arendsnest vast op
een klif, dat midden uit een dal met messcherp gekartelde kleiformaties opstijgt.
Aardverzakkingen en bodemerosie hebben niet enkel tot gevolg dat het omliggende
landschap uitgebeitelde kloven vertoont, maar ook dat de rots waarop zich De
Stervende Stad bevindt, langzaam maar zeker aan het wegslijten is. Uitsluitend
te voet bereikbaar, over een brug die toegang geeft tot de enige nog bestaande stadspoort
laat Civita een irreële indruk bij de bezoeker na. Zijn moeilijk bereikbare
positie heeft tot gevolg gehad, dat de inwoners het dorp in de loop der tijd
verlaten hebben en behalve enkele romantisch ingestelde buitenlanders, nog
slechts door een paar native oudjes bewoond wordt. Civita werd 2500 jaar
geleden door de Etrusken gesticht en bevond zich in die tijd langs één van de
meest antieke wegen die de Tibervallei met het Bolsena meer verbonden, het was
toen een gemakkelijk bereikbaar en belangrijk handelscentrum, dat van 5
stadspoorten voorzien was. De structuur van het dorp vormt een blijvende
getuigenis van zijn Etruskische oorsprong, evenals de grot van San Bonaventura
die oorspronkelijk een etruskisch graf was en die zich onder de Belvedere
bevindt vanwaar men van een adembenemend uitzicht op het stadje geniet. De Etrusken
hadden in die tijd reeds te kampen met de erosie van de omliggende terreinen en
groeven kanalen die voor de waterafvoer zorgden. Rond de jaren 265 v. Chr. bouwden de Romeinen het systeem verder uit, dat nadien echter totaal verwaarloosd werd,
waardoor het gebied al snel volledig uitgevreten werd wat tot het
definitieve verval van Civita leidde.
Het
middeleeuws karakter van het gehucht is goed bewaard gebleven, met de San
Donato kerk op het hoofdplein, het bischoppelijk paleis, een molen uit de 16de
eeuw en het geboortehuis van de H. Bonaventura. De leeuwen aan de Santa Maria stadspoort,
houden een mensenhoofd geklemd onder hun voorpoot, ter herinnering aan een
opstand van de stadsbewoners tegen de Monaldeschi familie uit Orvieto.
Dankzij
zijn schilderachtige dorpskern en de suggestieve omgeving vormde Civita
meerdere malen het toneel voor een uniek filmdecor.
"Het Trasimeno Meer kun je niet echt kennen als je het meer niet op gegaan bent met een professionele visser", zo vertelt mij Aurelio, visser van kinds af aan en voorzitter van de Coöperatieve Vissersvereniging van San Feliciano, hét vissersdorp bij uitstek aan de oevers van het meer."Sinds eeuwen wordt de visvangst hier beoefend en is voor de bevolking die rond het meer woont, niet alleen een bron van inkomsten maar tevens een levensfilosofie. Wij zijn immers altijd een vrij volk geweest, dat zelf kon beslissen wanneer en hoe we wilden werken, in tegenstelling tot de rest van de bevolking in Umbrië die vooral afhankelijk was van een feudaal landbouwers systeem. Wij hebben bovendien het geluk te wonen in een omgeving van onvoorstelbare schoonheid, waar wij elke dag reeds bij zonsopgang van genieten. Uit een studie die 2 jaar geleden gemaakt werd door het CNR (http://www.cnr.it/sitocnr/Englishversion/Englishversion.html) waar ik persoonlijk aan deelgenomen heb voor het nemen van proefmonsters van zowel de bodem als het water, is het Trasimeno Meer het zuiverste meer van Italië gebleken. Hoewel ons vak onvoorspelbaar is en ons elke dag voor nieuwe uitdagingen plaatst, zou ik voor niets ter wereld willen wisselen met het op-maat-gemaakte-leven van een stadsbewoner. Wij gaan trots op onze levensstijl en maken daarom graag anderen deelgenoot in wat wij elke dag mogen ervaren. Sinds enkele jaren promoveren wij een nieuwe activiteit "Visser voor een dag" waarbij wij met mensen het meer opvaren om samen te vissen en in een gemoedelijke sfeer te tonen hoe wij tot op de dag van vandaag de traditionele vissersmethoden toepassen. Het is natuurlijk ook een unieke gelegenheid om de mooiste plekjes van het meer te bezoeken of om te gaan zwemmen bij het glooiende strand van Isola Polvese, het mooiste van de drie eilanden, waar je tenslotte in de Fattoria Il Poggio terecht kunt om te smullen van wat er die dag gevist werd." Voor informatie: +39 345 3266112 of +39 335 8234496 (NL) www.pescatorideltrasimeno.com
In het kader van een nieuw initiatief om aan toeristen de kans te geven locale specialiteiten uit Umbrië, zoals wijn, olijfolie, kaas en peulvruchten te leren kennen (http://www.visiteinfattoria.it/), heb ik een kleine wijnproducent bezocht, de Cantine Berioli, waarvan de wijnvelden zich in de streek tussen Perugia en het Trasimeno meer bevinden. Het is een oud familiebedrijf dat ontstaan is aan het begin van de jaren 1900 en zijn karakter ontleend aan de landbouwerstradities van die tijd, maar desalniettemin ook oog heeft voor vernieuwing en dat dan vooral wat de technieken in de wijngaard betreft. Hoewel ze met hun Spiridione Riserva 2008 op de Concours Vinalies Internationales 2012 in Parijs een zilveren medaille gewonnen hebben, vind ik persoonlijk dat de keus die zij gemaakt hebben om zich vooral op de merlot variëteit toe te leggen, vatbaar is voor discussie; volgens mij moet de regio zich kenbaar maken voor variëteiten die specifiek in Umbrië geteeld worden, daar Italië over meer dan 350 verschillende inheemse wijnstokken beschikt die elk in hun eigen specifieke terroir het maximum aan resultaat geven. Waar ik echter enkel lovende woorden voor heb is hun dessertwijn "Vinsanto Beriolo Sperello" die in bovengenoemde Concours de gouden medaille won. Het gaat om een wijn die in dit geval wel met een typische druivensoort uit Umbrië gewonnen werd, de Grechetto. Alleen de beste druiven worden geoogst en vervolgens 3 tot 4 maanden in de schuur op rieten matten opgehangen om te drogen zodat het suikergehalte toeneemt. De wijn die uit deze rozijnen gewonnen wordt, gaat gedurende enkele jaren in kleine houten vaatjes waarin het een oxidatieproces ondergaat dat zorgt voor de karakteristieke Vinsanto smaak. Het resultaat is een harmonieuze wijn, waarin zoet en zuur perfect uitgebalanceerd zijn met intense noten van gedroogd fruit zoals vijgen en abrikozen. Reuzelekker met amandelkoekjes of voor wie van iets hartigs houdt met een picante pecorino kaas! Ook de groep internationale bloggers waarmee ik de wijnkelder bezocht en die heel Umbrië afgereisd hadden, hebben deze wijn verkozen als beste dessertwijn van Umbrië.
Stralende Zon Vandaag! Eindelijk lenteweer, blauwe lucht en fluitende vogeltjes. Ook de paarden kunnen hun vreugde niet op en rollen zich door het jonge gras. Wisten jullie dat we hier in Umbrië erop uittrekken om groenten en paddestoelen in het wild te vinden? Hier kan dat nog en je hoeft helemaal niet ver te lopen. Vandaag ben ik wilde sla gaan uitsteken...gewapend met een mes trek je het veld in en dan maar zoeken, frisse blaadjes en worteltjes waarvan de smaak niks te maken heeft met de sla die je in plastic zakken koopt.
Ik ben afkomstig uit Brugge en woon sinds 1980 in Umbrië, sinds die
tijd ben ik voortdurend in de weer geweest met familie en job en hoewel ik zin
had om iets over het leven in Italië te schrijven, leek het altijd of er tijd
te kort was. Meer dan 25 jaar heb ik in de toeristische sector gewerkt, maar de
crisis heeft toegeslagen en sinds een paar maanden ben ik werkeloos. Dus dit is
het moment! Ben je van plan op vakantie te komen naar Umbrië, wil je de
specialiteiten proeven of wil je een tip over streekwijnen of olijfolie, je
vraagt het maar...wedden dat ik je verder help?
"Het Trasimeno Meer kun je niet echt kennen als je het meer niet op gegaan bent met een professionele visser", zo vertelt mij Aurelio, visser van kinds af aan en voorzitter van de Coöperatieve Vissersvereniging van San Feliciano, hét vissersdorp bij uitstek aan de oevers van het meer."Sinds eeuwen wordt de visvangst hier beoefend en is voor de bevolking die rond het meer woont, niet alleen een bron van inkomsten maar tevens een levensfilosofie. Wij zijn immers altijd een vrij volk geweest, dat zelf kon beslissen wanneer en hoe we wilden werken, in tegenstelling tot de rest van de bevolking in Umbrië die vooral afhankelijk was van een feudaal landbouwers systeem. Wij hebben bovendien het geluk te wonen in een omgeving van onvoorstelbare schoonheid, waar wij elke dag reeds bij zonsopgang van genieten. Uit een studie die 2 jaar geleden gemaakt werd door het CNR (http://www.cnr.it/sitocnr/Englishversion/Englishversion.html) waar ik persoonlijk aan deelgenomen heb voor het nemen van proefmonsters van zowel de bodem als het water, is het Trasimeno Meer het zuiverste meer van Italië gebleken. Hoewel ons vak onvoorspelbaar is en ons elke dag voor nieuwe uitdagingen plaatst, zou ik voor niets ter wereld willen wisselen met het op-maat-gemaakte-leven van een stadsbewoner. Wij gaan trots op onze levensstijl en maken daarom graag anderen deelgenoot in wat wij elke dag mogen ervaren. Sinds enkele jaren promoveren wij een nieuwe activiteit "Visser voor een dag" waarbij wij met mensen het meer opvaren om samen te vissen en in een gemoedelijke sfeer te tonen hoe wij tot op de dag van vandaag de traditionele vissersmethoden toepassen. Het is natuurlijk ook een unieke gelegenheid om de mooiste plekjes van het meer te bezoeken of om te gaan zwemmen bij het glooiende strand van Isola Polvese, het mooiste van de drie eilanden, waar je tenslotte in de Fattoria Il Poggio terecht kunt om te smullen van wat er die dag gevist werd." Voor informatie: +39 345 3266112 of +39 335 8234496 (NL) www.pescatorideltrasimeno.com
In het kader van een nieuw initiatief om aan toeristen de kans te geven locale specialiteiten uit Umbrië, zoals wijn, olijfolie, kaas en peulvruchten te leren kennen (http://www.visiteinfattoria.it/), heb ik een kleine wijnproducent bezocht, de Cantine Berioli, waarvan de wijnvelden zich in de streek tussen Perugia en het Trasimeno meer bevinden. Het is een oud familiebedrijf dat ontstaan is aan het begin van de jaren 1900 en zijn karakter ontleend aan de landbouwerstradities van die tijd, maar desalniettemin ook oog heeft voor vernieuwing en dat dan vooral wat de technieken in de wijngaard betreft. Hoewel ze met hun Spiridione Riserva 2008 op de Concours Vinalies Internationales 2012 in Parijs een zilveren medaille gewonnen hebben, vind ik persoonlijk dat de keus die zij gemaakt hebben om zich vooral op de merlot variëteit toe te leggen, vatbaar is voor discussie; volgens mij moet de regio zich kenbaar maken voor variëteiten die specifiek in Umbrië geteeld worden, daar Italië over meer dan 350 verschillende inheemse wijnstokken beschikt die elk in hun eigen specifieke terroir het maximum aan resultaat geven. Waar ik echter enkel lovende woorden voor heb is hun dessertwijn "Vinsanto Beriolo Sperello" die in bovengenoemde Concours de gouden medaille won. Het gaat om een wijn die in dit geval wel met een typische druivensoort uit Umbrië gewonnen werd, de Grechetto. Alleen de beste druiven worden geoogst en vervolgens 3 tot 4 maanden in de schuur op rieten matten opgehangen om te drogen zodat het suikergehalte toeneemt. De wijn die uit deze rozijnen gewonnen wordt, gaat gedurende enkele jaren in kleine houten vaatjes waarin het een oxidatieproces ondergaat dat zorgt voor de karakteristieke Vinsanto smaak. Het resultaat is een harmonieuze wijn, waarin zoet en zuur perfect uitgebalanceerd zijn met intense noten van gedroogd fruit zoals vijgen en abrikozen. Reuzelekker met amandelkoekjes of voor wie van iets hartigs houdt met een picante pecorino kaas! Ook de groep internationale bloggers waarmee ik de wijnkelder bezocht en die heel Umbrië afgereisd hadden, hebben deze wijn verkozen als beste dessertwijn van Umbrië.
Stralende Zon Vandaag! Eindelijk lenteweer, blauwe lucht en fluitende vogeltjes. Ook de paarden kunnen hun vreugde niet op en rollen zich door het jonge gras. Wisten jullie dat we hier in Umbrië erop uittrekken om groenten en paddestoelen in het wild te vinden? Hier kan dat nog en je hoeft helemaal niet ver te lopen. Vandaag ben ik wilde sla gaan uitsteken...gewapend met een mes trek je het veld in en dan maar zoeken, frisse blaadjes en worteltjes waarvan de smaak niks te maken heeft met de sla die je in plastic zakken koopt. 
