Beurscommentaar  23/11  xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dow Jones Industrial :  11330 ptn      Nasdaq Composite : 2476 ptn

‘De laatste stuiptrekkingen’

Sedert onze laatste commentaar op 27/10 is de economische situatie in België, in de eurozone, in Europa, in China, in de VS… kortom in de hele wereld, er alleen maar op achteruit gegaan. Dagelijks worden wij overstelpt met cijfers en toestanden die bewijzen hoe erg het allemaal is.

Men zou normaliter verwachten dat er maatregelen genomen worden om de crisis op te lossen maar daar is tot op heden geen sprake van.

De schuldencrisis in Europa is onoplosbaar geworden. Daar zal de aanstelling van Mario Monti en Loukas Papadimos als premier van respectievelijk Italië en Griekenland geen verandering in brengen. Een land is uiteraard beter gediend met een leider die kennis van zaken heeft, die tenminste begrijpt waarover het gaat en die krachtdadig optreedt, maar deze mensen kunnen ook niet toveren. Het is dan ook een ondankbare taak die hen te wachten staat.

Nu zijn ook ‘ons dierbaar België’ en Spanje, met steeds maar oplopende lange rentes, aan de beurt en straks ongetwijfeld… Frankrijk. Inderdaad, waar gaat dit eindigen.

De uitgifte van Euro-obligaties of het drukken van geld door de Europese Centrale Bank is voor Duitsland een absoluut taboe. Dit zou immers betekenen dat de landen die er jaren op los geleefd hebben de dans ontspringen. Neen, dat zal Duitsland echt niet aanvaarden.

Aan de andere kant van de oceaan, in het ééns zo machtige Amerika, is de situatie niet beter. De economie groeit er amper en de staatsschuld overschreed zopas de kaap van 15.000 miljard dollar. Dit betekent dat ook daar de schuld 99% van het Bruto Nationaal Product bedraagt en dat dit, met een begrotingstekort dit jaar van 8,5% van het BNP, een beetje aan Griekenland doet denken…

De politieke kloof tussen de Republikeinse en Democratische partij is zó groot dat ook daar geen oplossingen in het verschiet liggen om de staatsboekhouding op orde te brengen. Het Supercomité – 6 Republikeinen + 6 Democraten – dat door het Amerikaanse Congres werd aangesteld om voor 1.200 miljard dollar besparingen te zoeken, gaf er begin deze week de brui aan.

De Amerikaanse Centrale Bank is nu ook al enkele jaren bezig met het drukken van geld, zonder resultaat voor de economie en met een ‘galopperende inflatie’ als onvermijdelijk effect op de lange termijn.

De vrees voor inflatie is trouwens de voornaamste reden waarom Duitsland zich halsstarrig verzet tegen een programma van kwantitatieve versoepeling van de ECB, de jaren dertig van de vorige eeuw indachtig, met de Weimarrepubliek, de torenhoge inflatie en werkloosheid en de opkomst van een Adolf Hitler.

Laten we dus hopen dat straks Sinterklaas en de Kerstman soelaas brengen… maar wellicht wordt het veeleer een periode van véél zwarte sneeuw.