|
Beurscommentaar 20u00xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Dow Jones Industrial: 13120 ptn Nasdaq Composite: 3049 ptn
Nog slechts een kwestie van tijd vooraleer de eurozone uiteenspat!!
De beurzen kenden het eerste kwartaal een merkwaardige run-up. Het is lang geleden dat er nog eens zon mooie winsten genoteerd werden. Allerlei analisten vertellen daarbij ook nog eens dat het lang geleden is dat de aandelen zo goedkoop gewaardeerd staan. Voor hen is dit pas het begin van een lange hausse. De Amerikaanse economie is aan de beterhand, een harde landing van de Chinese economie werd vermeden, de Griekse problemen werden opgelost en het geschenk van 1.000 miljard euro van de ECB aan de Europese banken moet ervoor zorgen dat de gevreesde credit crunch er niet komt, zodat de banken weer volop gaan lenen aan al wie het nodig heeft.
Tot daar het sprookje uit Duizend-en-één-nacht.
De werkelijkheid is dat de wereldeconomie aan de rand van de afgrond balanceert. Het enige antwoord van de overheden aan beide kanten van de oceaan bestaat erin van geld te drukken en met dit geld overheidsobligaties aan te kopen. In de VS gebeurt dit rechtstreeks door de centrale bank. In Europa gebeurt dit langs een achterpoortje - omdat Duitsland daar fel tegen gekant is - via de hierboven vermelde liquiditeitsinjectie van 1.000 miljard door de ECB. De bedoeling is dat de banken in de plaats van de ECB overheidsobligaties van de probleemlanden aankopen. Door deze hele operatie stijgen de beurzen uiteraard en dalen de overheidsrentes in de perifere landen. Wat men hier uiteindelijk mee bereikt is dat de geplaagde overheden de teugels vieren en de noodzakelijke hervormingen uitstellen. Na verloop van tijd is ook de hausse op de beurzen uitgewerkt. En wat dan
Momenteel staat Spanje in the picture en zal men verplicht zijn nog een stapje verder te gaan
Op enkele honderden miljarden euro's komt het de laatste tijd toch niet meer aan. Maar u begrijpt beste lezer, dat dit een straatje zonder einde is.
Eén van de zogezegde zekerheden op basis waarvan men deze totaal onverantwoorde monetaire politiek voert, is dat er momenteel geen inflatiegevaar is. Correctie!! Men zegt dat er wel een beetje inflatie is, maar dat dit een tijdelijk fenomeen is. De waarheid is - en dit cijfer werd vandaag nog bevestigd - dat de inflatie in de eurozone 2,7% bedraagt en zich dus koppig op een hoog niveau handhaaft. Iedereen voelt trouwens reeds maanden zelf in eigen portemonnee dat alles steeds maar duurder wordt.
Eén van de neveneffecten van de door de ECB gevoerde monetaire politiek is ook dat, bijvoorbeeld in België, de banken niet echt meer nood hebben aan het spaargeld van Jan Modaal en daardoor amper nog 0,75% rente bieden op een depositoboekje. Een burger die absoluut geen risicos wil nemen en zijn geld braafjes op een spaarboekje plaatst, verliest door het huidige inflatiepeil (3,4% inflatie in België) op één jaar tijd 2,65% aan koopkracht.
In de VS wordt de goednieuwsshow intussen met veel verbeeldingskracht verdergezet. Als het er op aan komt is FED-voorzitter Ben Bernanke ook niet verlegen om via een of andere uitspraak de beurzen de hoogte in te jagen. Vandaag publiceerde o.a. ook Goldman Sachs schitterende resultaten voor het eerste kwartaal. Het kan natuurlijk nooit kwaad als er een paar ex-medewerkers (Mario Draghi, voorzitter ECB Mario Monti, premier van Italië Lucas Papademos, Grieks eerste minister) de schuldencrisis in Europa moeten helpen mee oplossen.
In China publiceerde men amper twéé weken na het einde van het eerste kwartaal een teleurstellend groeicijfer van 8,1%. Voor een dergelijk groot land met zon grote economie en 1,3 miljard inwoners toch wel een huzarenstukje om zó snel met cijfers te komen. Benieuwd hoe hoog de groei in werkelijkheid was.
De laatste tijd verschijnen ook steeds meer berichten over onenigheid aan de top van de communistische partij. Dit is nieuw en misschien ook een aanwijzing dat er stilaan sleet komt op het Chinese wonder
Intussen staat de eurozone, zoals gezegd, voor de zoveelste zware test met dit keer Spanje als de patiënt. De volgende keer wordt het waarschijnlijk opnieuw Italië, Portugal, Griekenland, Frankrijk, België
kortom, dit kan niet blijven duren. Het is duidelijk dat de euro en de eurozone zullen ophouden te bestaan.
Een muntzone moet het eindpunt zijn van een proces waarbij eerst een politieke en budgettaire unie gevormd wordt en waarbij pas dán een gemeenschappelijke munt aangenomen wordt. In Europa is men omgekeerd tewerk gegaan. Dit kon nooit lukken. Europa vormt bovendien een mozaïek van landen met een verschillende taal, cultuur, geschiedenis zodat een échte politieke unie wellicht een utopie is.
|
