Beurscommentaar  22/03/2013  15u30xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dow Jones Industrial:  14503 ptn      Nasdaq Composite: 3237 ptn

Cyprus als katalysator voor het einde van de euro!

Zoals wij reeds lang aangekondigd hebben is het einde van de euro nabij. De manier waarop het “probleem Cyprus” aangepakt werd is de spreekwoordelijke druppel die de emmer heeft doen overlopen. Er zijn geen woorden voor hoe deze crisis werd aangepakt.

Er is ook geen weg terug want nu beseft iedere burger uit de eurozone – vooral in Spanje, Italië en Griekenland – dat de spaarcenten van niemand nog veilig zijn. Welke oplossing er in extremis ook uit de bus komt, het kwaad is geschied. Alle vertrouwen is weg!

Voor sommige Noord-Europese landen worden de inwoners van Zuid-Europese landen blijkbaar ook als tweederangsburgers beschouwd.

Het voorstel om een taks te heffen op de deposito’s van de kleine spaarders in Cyprus, is ondenkbaar in landen als Duitsland, Nederland, Finland, enz… Nochtans is de bevolking van Cyprus evenmin als de bevolking in de rest van de eurozone verantwoordelijk voor de excessen van de Cypriotische banken.

Het zijn uiteraard de Duitsers die het voortouw genomen hebben. Angela Merkel verklaarde altijd dat zij er alles wilde aan doen om de euro te redden. Haar daden stroken echter niet met haar woorden. Het is inderdaad moeilijk uitlegbaar aan de Duitse burger – die straks in september naar de stembus moet – dat met zijn belastinggeld het geld van de Russische maffia moet worden gered. Maar wie A zegt moet B zeggen. Een economische en monetaire zone vergt solidariteit. Voor de kwestie van het Russische witwasgeld had men voordien maar andere maatregelen moeten nemen.

Hoe dan ook, het Europese Project is op sterven na dood. Het ontstond als reactie op de twee wereldoorlogen. De achterliggende gedachte was dat als wij samen met de Duitsers een unie zouden vormen er nooit meer oorlog zou komen. De tijden zijn echter veranderd. Voor de huidige generatie zijn deze oorlogen geschiedenis.

De manier waarop de nationale overheden, onder impuls van de Europese richtlijnen, de “werkende, actieve bevolking” aanpakt is onaanvaardbaar.

Jean-Claude Juncker, ex-voorzitter van de eurogroep, had het vorige week over het sluimerende oorlogsgevaar. Hij stelde dat men het in 1913 ook voor ‘onmogelijk’ hield dat er ooit nog een oorlog zou uitbreken in Europa. Misschien heeft hij wel gelijk. Het gebrek aan leiderschap in Europa kan nare gevolgen hebben….

Wat de aandelenmarkten betreft, die koersen er lustig op los. Goede economie of slechte economie… Positieve vooruitzichten of negatieve vooruitzichten… Het speelt allemaal geen rol meer. De geschiedenis, waaruit men duidelijk geen lessen getrokken heeft, zal zich deze keer waarschijnlijk zéér snel herhalen.