Beurscommentaar   20u20xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dow Jones Industrial : 12386 ptn      Nasdaq Composite : 2771 ptn

De soap met betrekking tot Griekenland blijft duren…

“Beleggers blij met happy end voor Griekse thriller” en “Opluchting over uitslag Griekse stemming” waren enkele van de ‘koppen’ die gisteren de financiële websites en kranten sierden.

Wat een verkeerde voorstelling van de feiten! Alsof de stemming in het Griekse parlement ook maar iets kan veranderen aan de harde werkelijkheid.

Griekenland is immers zo failliet als maar zijn kan, en niets kan het land nog redden. Men mag vijfentwintig besparings- en privatiseringsplannen goedkeuren in het Griekse parlement, als de wil en de mentaliteit er niet is om ze uit te voeren heeft het allemaal geen zin. Dat hebben de Grieken intussen al een jaar lang bewezen na de toekenning van een noodlening van 110 miljard euro in mei vorig jaar.

Daarenboven stellen we het volgende vast:

-          De Grieken zijn op basis van frauduleuze cijfers kunnen toetreden tot de eurozone, hebben nooit aan de voorwaarden van het stabiliteitspact voldaan en hebben er jarenlang op los geleefd op basis van goedkoop geleend geld.

-          De overheidsschuld (nu reeds 160% van het BNP) en het begrotingstekort zijn zó groot dat het land zijn schulden in nog geen honderd jaar kan terugbetalen.

-          De Griekse economie heeft een totaal gebrek aan concurrentiekracht. De lonen zijn er veel te hoog in verhouding met de productiviteit.

-         Één derde van de Griekse economie valt buiten het officiële circuit. Belastingen ontduiken is er de nationale sport. Méér belastingen opleggen betekent voor de Grieken automatisch méér belastingen ontduiken.

-          De corruptie tiert er welig en is er volledig ingeburgerd. Voor alles moet er betaald worden.

-          Het overheidsapparaat is te omvangrijk en bevat hoofdzakelijk ambtenaren die via bevriende politici aan een baan geholpen werden, het zogenaamde cliëntelisme. Gisteren verklaarde een Grieks ex-minister van financiën op TV in ‘Ter Zake’ dat er 400.000 ambtenaren teveel zijn: 400.000 mensen die niet productief zijn maar wel moeten betaald worden.

Dat men het land nog niet failliet liet gaan, heeft enkel te maken met de blootstelling van de Europese bankensector aan dit land, en met op zijn beurt de blootstelling van het Amerikaans banksysteem aan de Europese banken. Ja, een ‘Lehman brothers - scenario nummer twee’ zit er dan wel aan te komen. En als Griekenland onderuit gaat, wie wordt dan de volgende … Portugal, Spanje, Italië, Ierland?

Nochtans is de enige oplossing de onmiddellijke verbanning van het land uit de eurozone, en dus het failliet van het land. Zo kunnen de Grieken de drachme opnieuw invoeren en meteen hun munt fors devalueren. Zó wordt het opnieuw goedkoop om bijvoorbeeld op vakantie te gaan naar het land, en kunnen de Grieken hun economie opnieuw laten groeien ‘op hun manier’. De landen die wel de nodige discipline aan de dag leggen in de eurozone zijn dan meteen verlost van deze lastpost.

Uiteraard wordt het probleem van de Europese banken meteen acuut en vallen er zeker slachtoffers. Maar wat is het alternatief? De waarheid verdoezelen, het probleem verder laten escaleren en voor zich uitschuiven, zodat de schade uiteindelijk nog hoger oploopt?

Meteen komen we aan een volgende punt, en dat is de vaststelling van een totaal gebrek aan ‘leiderschap’ in Europa, en eigenlijk ook in de rest van de wereld. Het is geen toeval dat zwakke figuren als José Manuel Barroso en Herman Van Rompuy aan het hoofd staan van de Europese Commissie en de Europese Raad. Zij vormen als het ware de verpersoonlijking van het zwakke Europa. Crisissen zijn uitdagingen maar crisissen vergen sterke leiders met visie, durf en daadkracht. En daar ontbreekt het nu volledig aan… Angela Merkel en Nicolas Sarkozy, de leiders van de twee grootste landen uit de eurozone Duitsland en Frankrijk, munten ook niet uit in rechtlijnigheid, duidelijkheid en leiderschap.

Aan de andere kant van de Atlantische oceaan, in de VS, zien we de beurs de laatste dagen fors aantrekken ‘om God weet welke reden’.

Wat de FED betreft zit een nieuw rondje geld drukken er voorlopig niet in. De terechte kritiek op de gevoerde politiek werd een beetje te ‘oorverdovend’. Waarschijnlijk zal men wel een QE3 in een andere vorm creëren maar voorlopig tracht men de gemoederen van de critici te bedaren.

Het feit dat het Internationaal Energie Agentschap (IEA) op aandringen van de VS beslist heeft een deel van de strategische oliereserves op de markt te brengen teneinde de olieprijs te drukken, bewijst dat men in de Verenigde Staten wanhopig op zoek is naar middelen om de economie aan te zwengelen. Het is goed dat men tracht de energieprijzen te drukken, want dan zou men eindelijk eens iets doen voor de man in de straat. Helaas zijn deze ‘strategische reserves’ aangelegd met de bedoeling ze aan te wenden in tijden van effectieve nood zoals oorlogen, rampen, enz…en niet om redenen van macro-economische politiek. Trouwens, op korte termijn zal de maatregel wel effect sorteren. Op lange termijn bereikt men ongetwijfeld het omgekeerde effect.

Maar zoals gezegd, waarom de beurzen stijgen is momenteel een raadsel.

Naast de Europese schuldencrisis en de slabakkende Amerikaanse economie blijft er immers ook nog Libië, Egypte, Jemen, Syrië, Bahrein waar de onrust blijft aanhouden en is er op economisch vlak wereldwijd de oprukkende inflatie.

 

www.talkinternational.be