Veluwe fietstocht 2009

Met de “Bende van Bob”

Dagboek van een fietstocht van 20/04 tot 26/04/2009

13-12-2009 om 12:48 geschreven door Via de la Plata

02 Dag 2    Bergen op Zoom - Vuren

Waren wij dan zo moe?

Want……

We hebben alle zes geslapen als roosjes.

Het ochtendzonnetje geeft ons een goed gevoel. We kunnen er opnieuw een lap op geven……In sneltempo gebruiken we één na één het sanitair. Ondertussen laat onze gedienstige Jacques de koffiemachine haar werk doen in de keuken.

De grote ontbijttafel staat gedekt en alles is, zoals Angelina beloofd heeft, in overvloed aanwezig. We laten het niet aan ons hart komen.

Rond 9h00 maken we ons op om te vertrekken. We rekenen af met onze gastvrouw en worden hartelijk uitgewuifd. Er heerst hier helemaal geen nerveuze sfeer in Bergen op Zoom. We geraken gemakkelijk bij het station en vinden daar onmiddellijk knooppunt 14. We volgen het spoor richting Roosendaal via Heide, Heerle en Wouw. Zoals meestal bij onze Noorderburen kunnen we op een van de weg afgescheiden paden rustig fietsen.

We moeten dwars door Roosendaal, een voor ons onbekende middelgrote stad. We kennen de stad enkel van naam, omdat het een zowel een spoorlijn- als een autosnelwegknooppunt is, op weg naar het noorden. Wanneer we het station voorbij rijden, beseffen we echt dat Nederland het fietsland bij uitstek is. Duizenden tweewielers staan kriskras door elkaar. De politie is zelfs bezig met de fietsen die de normale doorgang versperren op te laden.

We vorderen goed, het is wel nog wat fris maar de zon brengt stilaan meer warmte. We stellen het nog eventjes uit om onze jassen uit te doen.

Na Langenberg komen we door een lang groene dreef in Oudenbosch.

Van heel ver zien we twee enorme koepels, we begrijpen niet wat het ook maar kan zijn. Nieuwsgierig zoals we zijn, zoeken we het dan maar uit.

Plots komen we op een soort kloosterplein, hier staat de kapel Saint-Louis. Nochtans menen we een nog grotere koepel opgemerkt te hebben.

En ja enkele honderden meter verder komen we aan een groot plein met een monumentale kerk met de bewuste koepel. In een café, er recht tegenover, willen we koffie drinken. De waard vertelt ons dat deze kerk “Basiliek van Agatha & Barbara “ gebouwd is naar het voorbeeld van de Sint-Pieter basiliek van Rome. Maar dan vele malen kleiner zegt hij lichtjes spottend. We zijn stomverbaasd dat hier in zo’n klein dorp een dergelijk monumentale kerk opgetrokken is. Blijkbaar is een overmoedige dorpspastoor het bouwen ervan gestart in 1865 en was het heiligdom voltooid in 1895.

Na onze aperitiefpauze doen we onze picknickinkopen en vertrekken richting Zevenbergen. We blijven in de nabijheid van twee drukke autostrades rijden. Aan de Moerdijk moeten we de keuze maken ofwel over de reusachtige boogbrug naar Dordrecht ofwel afbuigen langs het Hollands diep naar Drimmelen.

We kiezen richting Drimmelen, om de omweg langs het natuurgebied van de Biesbosch te kunnen rijden. Maar eerst willen we picknicken.

In Lage Zwaluw vinden we in een park langs het water bankjes met uitzicht op een haventje. Lekker in de zon met zicht op de in en uitvarende boten genieten we van ons middagmaal.

Fietsen in de Biesbosch zelf is erg moeilijk, omdat het gebied tussen dijken ligt. Er zijn geen verbindingswegen of bruggen. We blijven langs de buitenranden van het Nationaal Park. Toch is het heel aangenaam rijden door de groene polders en akkers. Langs een rivier en door het lintdorp Drimmelen bereiken we Geertruidenberg. Op het langgerekte dorpsplein zien we gelijktijdig een uitnodigend terras. Zonder afspraak stappen we af. Met een frisse Westmalle genieten we van een half uurtje rust. Terwijl we ons zweet laten drogen hebben we uitzicht op de lompe kerktoren…..Onze maatjes Hugo en Robert zien, als oud Dammenaars, onmiddellijk de sprekende gelijkenis met de spitsloze kerktoren van hun geboortestad Damme.

Enkele kilometer verder moeten we over de Bergse Maas. We kunnen gebruik maken van een pas aangelegde weg naar een nieuwe fietsbrug. Als bouwkundige ben ik natuurlijk erg geïnteresseerd hoe de constructie in elkaar steekt. Maar….mijn makkers willen verder en ik moet mij haasten om hen in te halen….

We blijven een tijdje de druk bevaren Bergse Maas, welke nu aan onze rechter kant ligt, volgen. We moeten dwars door een landbouwgebied met hier en daar een laagstam boomgaard, deze staan in volle bloei, prachtig. Het is ons ook opgevallen hoe uitzonderlijk veel klein wild, zoals hazen en fazanten we hier hebben laten schrikken.

Na Werkendam belanden we in Sleeuwijk, we moeten de veerhaven zoeken om in Gorinchem te geraken. We worden doorverwezen richting Woudrichem waar we ietsjes voor “Slot Loevestein” de oversteek van de Waal kunnen maken. We zijn blij met de rustpauze, want we hebben al heel wat kilometers in de kuiten en worden erg moe. Tenslotte staat er bijna 100km op ons tellertje. Het wordt een lange overtocht, de druk gebruikte veerboot doet nog enkele andere haventjes aan alvorens naar Gorinchem te varen.

Gorinchem is een oude vestingstad aan de rivieren: de Merwede en de Linge. Het stadje heeft wallen en erg fraaie oude gebouwen. Het zal in het verleden wel een druk handelscentrum geweest zijn.

Op de oeverdijk is het nu nog enkele kilometer en via Dalem komen we aan “Fort Vuren”. We worden met Hollandse uitbundigheid ontvangen door Ben Spee.

Onze rondborstige, vriendelijke gastheer laat ons onmiddellijk plaats nemen op zijn zonnig terras. “Jullie willen Belgisch bier” vraagt hij met een knipoog. We laten hem enkele biersoorten opnoemen….Het lijkt ons een wonder, de man heeft Val Dieu zeg!

Terwijl we genieten van het zonnetje en ons zweet laten drogen, komt onze gezellige vriend met de tripels. Het zijn 75 cl. We laten het ons smaken en bestellen onmiddellijk nog drie flessen. Jullie kunnen de fietsen opbergen in een van de zalen van het Fort roept Ben ons toe. Nadien gaat hij ons voor, naar onze slaapplaats en toont ondertussen het sanitair.

Wanneer we in de slaapzaal komen voelen we ons opnieuw in onze legerdienstperiode. We moeten drie per drie slapen in een gemeenschappelijke bedstee met gelukkig elk een matras. Het bunkerachtig gebouw heeft enkel lokalen in een boogvorm. De muren en het plafond bestaan uit metselwerk en zijn 1,20m dik. Het voelt heel klammig en kil aan. Gelukkig hebben we onze dikke slaapzakken bij. We spannen een lijntje en hangen onze bezwete kledij te drogen…..Zullen ze wel drogen in deze vochtige plaats?

Ben Spee onze nieuwe vriend, stelt ons gerust. Straks kunnen jullie eten in een warme eetkamer bij het haardvuur…..binnen een half uurtje is alles klaar.

Ik breng alvast jullie favoriete bier, laat hij ons lachend weten. Ondertussen kunnen wij de geschiedenis van het fameuze fort bestuderen.

De Nieuwe Hollandse Waterlinie is in de 19e eeuw ontwikkeld om Holland in tijd van oorlog te verdedigen tegen een vijand. Halverwege de 20e eeuw werd deze functie opgeheven. Een ingenieus systeem, bestaande uit sluizen, kanalen en dijken beschermd door forten zorgde ervoor dat bepaalde gebieden onder 30-50 centimeter water gezet konden worden. Dat is net te laag om over te kunnen varen en te hoog om doorheen te waden. De Nieuwe Hollandse Waterlinie loopt van Muiden tot aan Gorinchem. De linie bestaat uit 46 forten, vijf vestingsteden en tal van kazematten en sluizen. Fort Vuren is één van de versterkingen van deze Waterlinie. Het fort is als tentoonstelling en bezoekerscentrum, café-restaurant en low budget overnachtingsmogelijkheid uitgebaat.

Ben en zijn medewerker brengen ons een heerlijke soep, daarna een stoofpotje, maar tijd voor dessert heeft hij niet. Er is een vergadering in zijn restaurantkantine. Hij brengt voor elk van ons nog een fles Val Dieu als toetje. We blijven nog heel lang napraten bij het gezellige houtvuur met nog enkele extra tripels.

Wanneer de decibellen te hoog beginnen te klinken, vinden we het hoog tijd om onze bedstee op te zoeken…..

Met zes op een kamer, dat zal onvermijdelijk gesnurk worden!……

Oordopjes in aub!

Oogjes toe en snaveltje dicht!

Slaapwel.

Start :         Bergen op Zoom  8h45

Aankomst: Vuren  18h00

Afstand :    104km  Totaal 195km

Weer:         Zonnig, weinig wind +/- 20°C

Verblijf: Low budget .

Fort Vuren   WFF.NL bij Gorinchem aan de Waal.

Bij gastheer Ben Spee

http://www.wff.nl/contact.php

info@wff.nl

07-01-2010 om 10:33 geschreven door Via de la Plata

03 Dag 3 Vuren - Otterlo

7h00 iedereen is al wakker. Het is heel fris en vochtig in de booggewelfkamer.

We haasten ons en houden het ochtendritueel heel kort.

We moeten naar buiten om een 10-tal meter verder in de sanitaire vleugel te geraken. Het water is ijzig koud en iedereen komt een beetje rillend terug binnen. Wat zijn we toch verwende watjes geworden, lacht Jacques.

Hij heeft gelijk, hoe was het wel vroeger, in onze jeugdjaren!

Buiten is het zeer fris en er hangen mistsluiers rond het fort. We zijn alle zes ongewoon stil, zouden we nog een beetje last hebben van ons uitzakkertje van gisterenavond misschien?

Terwijl we inpakken en de kamer opruimen haalt Hugo, die al een poosje klaar is, de fietsen uit de stalling. Zou Ben al klaar zijn met het ontbijt?

Antoine is stiekem gaan loeren en bevestigd ons, dat de tafel klaar staat en wij kunnen gaan eten. We zijn heel blij wanneer we ons kunnen opwarmen in de kantine waar iedereen zich tegoed doet aan de warme koffie.

Onze vriend Ben is heel nieuwsgierig welke fietstocht wij uiteindelijk maken. We blijven nog wat kletsen met onze gastheer maar onze tijd is beperkt want we willen absoluut om 8h30 vertrekken. Afrekenen, nog een foto en daar gaan we dan. We worden geestdriftig uitgewuifd door de olijke Ben Spee. Het verblijf op “Fort Vuren” zullen wij nooit meer vergeten. Wat een plezier hadden we hier!

We rijden terug richting Gorinchem langs het water. Aan de overzijde ontwaren we het “Slot Loevestein”. Een indrukwekkend middeleeuws militair kasteel, heel strategisch gebouwd daar waar Maas en Waal samenkomen. Dit versterkte kasteel maakte ook deel uit van de Waterlinie en was gedurende een deel van de 80-jarige oorlog een staatsgevangenis.

We vorderen met een strak tempo maar voor Hugo, onze diesel gaat het te vlug. We moeten onze snelheid wat temperen. Van Gorinchem rijden we naar Arkel en Meerkerk dwars door de Betuwe. Dit gebied kennen wij als fruitstreek en van de fameuze Betuwelijn. Deze betwiste spoorlijn loopt vanaf de Rotterdamse haven naar Duitsland. Hij is 160 kilometer lang, en uitsluitend voor

goederenvervoer.

Het is een echt rivierenland gelegen tussen de Waal en de Lek. Voor ons echter een zalig fietsgebied met heerlijke vergezichten over de weidse vlakten. In Vianen moeten we over de Lek, een zeer druk vaarwater waar we eventjes willen op adem komen.

Langs het Lekkanaal fietsen we naar Nieuwegein en Oudenrijn. In de verte zien we de stad Utrecht liggen. Niemand van ons is er ooit geweest, hoogtijd om deze grote stad eens te bezoeken. We weten wel dat het een universiteitstad is met een zeer grote kerk de “Dom van Utrecht”. Heel gemakkelijk geraken we bij het historisch centrum en rijden recht naar de Dom.

De monumentale toren staat los van de kerk. Blijkbaar is het gedeelte tussen kerk en toren ooit weggeblazen door een tornado. Op de straatstenen zijn de contouren van het verdwenen gedeelte uitgetekend. Tot onze grote verbazing is deze Dom nu een protestantse kerk. We moeten echter toegeven het is er binnen sober en heel mooi. We zijn alle zes heel tevreden dat we dit historisch gebouw bezocht hebben. Iedereen heeft grote dorst en het is bovendien hoog tijd voor ons dagelijks aperitiefje. Tussen de trosjes toeristen door fietsen we naar de zonnige terrasjes aan de grachten. Uiteraard zijn er Japanners vlijtig kiekjes aan het nemen.

Bij de Vismarkt vinden we, op een brug over een gracht, enkele tafeltjes vrij.

Wanneer we willen bestellen moeten we ons verplaatsen. Men kan enkel alcoholvrij drinken…….Onze jeugdige buren tonen ons hun glas melk….Niks voor ons dus. Enkele meter verder vleien we ons dan maar neer op een terras voor stoere fietsers en bestellen zes Westmalle's, laat ons maar genieten aub.

We doen middaginkopen en geraken nadien als bij wonder gemakkelijk uit het stadscentrum. We rijden op een onvoorstelbaar mooi breed afgescheiden fietspad richting Bunnik. Elk om beurt nemen we de leiding en in sneltempo bereiken we het bos Austerlitz. Een picknickbank op een open plaats doet ons bruusk remmen, dat is de plaats om te middagmalen.

We houden het kort en zetten koers naar Maarn. We blijven minstens 10km een spoorlijn volgen tot Overberg. Dan buigen we af naar Ederveen en komen heel vlug in Ede aan de Paasberg. Ede ligt aan het uiterste zuidpuntje van de Veluwe.

We weten dat het nu niet ver meer kan zijn naar Otterlo.

We vinden een knooppuntpaneel en moeten door een prachtige bosdreef naar nr. 64 in Drieberg. Het is volop genieten van de Veluwe bossen en via Mossel komen we in Otterlo. Onze overnachtingplaats is gemakkelijk te vinden we volgen de plaatjes naar camping Beek en Hei.

Om 17h30 komen we toe op de camping. Het is een kleine natuurcamping, ietsjes buiten het dorp in een groen bosrijk gebied. De camping ligt tussen het natuurreservaat “Planken Wambuis” en de “Hoge Veluwe”.

We worden hartelijk ontvangen door de beheerder en kunnen onmiddellijk beschikken over twee trekkershutten.

Er zijn enkele onberispelijke sanitaire blokken dichtbij. We zullen vlug een douche nemen, een lijntje spannen en onze kledij te drogen hangen in het flauwer wordend zonnetje. Ondertussen doen Pol en Jacques ontbijtinkopen in het nabijgelegen dorp.

We krijgen honger en besluiten naar het centrum van Otterlo te wandelen. Langs een zanderig pad komen we in het verrassend klein centrum. Het lijkt eerder doods. Na een poosje vinden we een restaurant op een wat drukkere steenweg. Dorst en honger drijven ons binnen. De jeugdige uitbaters lijken van Indonesische afkomst maar zullen ons een stevig souper klaarmaken, beloven ze. We willen alvast starten met een drankje.

 Door het lange wachten blijft het niet bij eentje. Toch zijn we heel tevreden. Voor een prijsje hebben we degelijk gegeten.

We worden moe, hoe kan het ook anders, na onze late zware avond van gisteren en de lange ritten. We willen vroeger in de slaapzak kruipen. Slenterend gaan we naar onze camping en in recordtempo liggen we…….te snurken!

Start :         Vuren      8h30

Aankomst:  Otterlo  17h30

Afstand :    98km  Totaal 293km

Weer:         Zonnig, weinig wind +/- 21°C

Verblijf:

Trekkershutten

Camping Beek & Hei Heideweg 4   6731 SN Otterlo

0318 591483

info@beekenhei.nl

www.beekenhei.nl

09-01-2010 om 18:32 geschreven door Via de la Plata

04   Dag 4    Otterlo – Otterlo  dagje Veluwe

Er piepen enkele zonnestralen tussen de ietsjes te kleine verduistering gordijnen.

Gelijktijdig zijn we alle drie wakker.

Wij, Jacques, Pol en ikzelf horen onze andere makkers al praten…..Grote verwondering, het is al 8h00 maar……wat hebben we lekker geslapen. Het ochtendritueel volgt vliegensvlug.

Ondertussen hebben onze vrienden Hugo, Robert en Antoine hun hut tot eetplaats omgetoverd. We maken het aangenaam warm, zetten koffie en laten het ons smaken……Hoewel we alle zes meer van techniek en natuur houden, willen we, nu we hier zijn, wat culturele bagage opdoen. Mijn voorstel om straks het “Kröller-Müller” Museum in het Nationale Park “De Hoge Veluwe” te bezoeken, valt bij iedereen in goede aarde.

We rijden naar de toegangspoort van het park…..We moeten ieder 2 toegangskaartjes kopen, eentje voor het park en eentje voor het museum. 14€ per persoon is wel kostelijk vinden we. Maar ja, het Kröller-Müller Museum is wereldberoemd vanwege haar omvangrijke collectie schilderijen van Vincent van Gogh, Pablo Picasso, Piet Mondriaan en vele andere grote schilders.

Het is nog maar pas 10h00 en er heerst al een hele drukte. Overvolle autobussen lossen hun luid kwetterende scholieren op de grote parkingplaats. Ook wij moeten aanschuiven om de smaakvol ingerichte zalen te kunnen betreden. Tot onze grote verwondering worden we erg gefascineerd door de variatie aan kunstvormen. We bewonderen het moderne beeldhouwwerk en daarna de vele verschillende schilderkunstvariaties, van expressionisme, kubisme tot futurisme.

We wandelen van zaal naar zaal. Iedereen is zodanig geconcentreerd dat we moeite hebben om bij elkaar te blijven. Vreemd toch we vinden elkaar terug in de zaal waar de meeste van Gogh’s te zien zijn…….We ontwaren ook een schilderij van een meester van bij ons, een James Ensor.

En toch gaat onze belangstelling het meest naar de juweeltjes van Vincent van Gogh. Hier zou een van de grootste particuliere van Gogh verzameling te zien zijn………we blijven dan ook meer dan een uur in deze zaal rondhangen.

Ikzelf ben erg gefascineerd door de architecturale ontwerpen en de structuren van de paviljoenen. Je ziet duidelijk de hand van de grootmeesters Henry van de Velde, Gerrit Rietveld en Aldo van Eyck. Beroepsmisvorming zeker? Mijn vrienden moeten mij meeslepen naar de beeldentuin… waarin een schitterende collectie sculpturen, omringd door de frisgroene natuur tentoongesteld zijn.

Wanneer onze aandacht verzwakt beslissen we rond te fietsen in het park.

We rijden op verzorgde fietspaden door bos, heide met vennen en stuifzand, wat een mooi bewaarde natuur. In het park leven er herten, reeën en wilde zwijnen. We hebben ze niet gezien maar regelmatig staan er plaatjes met

“Rustgebied voor grofwild”. Ze moeten er dus wel degelijk zijn!

We krijgen honger en dorst. Hoog tijd om het park langs de andere uitgang te verlaten. Het is uitzonderlijk mooi weer en zeker 23°C. We zijn in Hoenderloo en vinden heel vlug een uitnodigend terras. Het is in Nederlandse normen laat om te middagmalen maar de uitbater wilt, voor de zes aandringende Belgen wel een inspanning doen. We appreciërend het en prompt bestellen we nog zes Brugse zotten……van de grote dorst natuurlijk!

Na ons middagmaal willen we uiteindelijk nog wat fietsen, om ons teveel aan calorieën te verbranden…..We rijden van Hoenderloo richting Hoog-Buurlo door de bossen en een wildreservaat. We moeten, een na een, op een rijtje langs een smal groen paadje tot aan een open zandheidevlakte.

Hoog-Buurlo is een klein gehucht met enkele boerderijtjes en schaapskooien. Er is nog een echt heidelandschap zichtbaar. We buigen linksaf en volgen nu een prachtige dreef richting een lomp lelijk grijs gebouw. Het is het zendstation “Radio Kootwijk”, zendactiviteiten zijn er niet meer.

Blijkbaar is het gebouw wel te bezoeken, maar wij hebben er geen zin in.

We fietsen door het Kootwijker Zand, een zeer groot beschermd gebied. Het is precies een duinvlakte met afwisselend heuvels en heide. Het lijkt wel een woestijn, een uniek landschap, hoe hebben ze het hier klaargespeeld om deze uitzonderlijke natuur te bewaren……We zijn het er over eens, bij ons krijgen ze zoiets nooit voor elkaar.

Door een langgerekt bos, waar we verschillende keren over wildroosters rijden komen we in Harskamperdennen. Hier zijn opvallend veel kampeerterreinen. Het is zalig rijden in de bosdreven terug naar Otterlo, we hebben 54km op ons dagtellertje staan. Het verbaast ons echt, dat we zoveel gereden hebben. Vóór we naar de camping gaan, doen we onze inkopen voor morgenvroeg.

Grote dorst doet ons echter op een uitnodigend terras neerstrijken. De felle lente zon laat ons zweten. Onze vriend Jacobeo heeft er zelfs last van en moet zijn koppeke deftig insmeren….We moeten onze zonnebril opzetten, om aan de blinkende weerkaatsing te weerstaan. Het doet deugd, plagend plezier te kunnen maken, we zijn precies opnieuw in onze padvinders periode verzeild!

Na een deftige was- en plasbeurt, hebben we grote honger en behoefte om Otterlo-dorp eens deftig te verkennen. Het dorp is niet veel speciaals en we zijn vlug rond- gewandeld. We belanden, het is ondertussen veel frisser geworden, in een gezellig eetcafé. Na enkele biertjes genieten we van een flinke oerdegelijke vleesmaaltijd. Zoals het in Nederland de gewoonte blijkt, krijgen we ook hier in overvloed veel soorten groenten……Dit wordt erg geapprecieerd door de bende? Na een bijkomend uitzakkertje, slenteren we naar de camping en genieten van een zalige nachtrust. Slaapwel jongens…..

Start :         Otterlo      9h30

Aankomst:  Otterlo   17h30

Afstand :    54km  Totaal 347km

Weer:         Zonnig, weinig wind +/- 21°C

Verblijf:   Trekkershutten

info@beekenhei.nl

 www.beekenhei.nl

Camping Beek & Hei Heideweg 4   6731 SN Otterlo

0318 591483

11-01-2010 om 18:22 geschreven door Via de la Plata

05   Dag 5    Otterlo - Venlo

Wanneer mijn gsm om 7h15 ons wakker biept, springen we uit ons bed en laten ons ochtendritueel vliegensvlug verlopen. We moeten vandaag veel kilometers doen en bovendien op een deftig uur ter bestemming toekomen. Lage mistsluiers drijven over het tentenplein, we zien zelfs de overkant niet en het gras is nat….

Onze vrienden in trekkershut nr.2 zijn al klaar en we kunnen gezamenlijk het ontbijt nemen bij hen… het is er lekker warm. Iedereen heeft een sterk bakje koffie nodig. Na een stevig ontbijt moeten we inpakken en opruimen. Terwijl Pol en Bob gaan betalen, slaan Hugo en Jacques een dweiltje. Klokslag 8h30 verlaten we camping Beek en Hei.

We vertrekken langs de Mosselseweg en komen voorbij een zandvlakte “Mosselsch Zand”. “Planken Wambuis” is het volgend gebied waar we doorpeddelen, we zien enkele boerderijen en een restaurant. In Wolfheze moeten we langs een wat drukkere weg op het fietspad naar Oosterbeek. We trachten de stad Arnhem te vermijden en rijden langs een stuwwal naar de Neder Rijn.

Het is wat zoekwerk om over het water te geraken. Vanaf Malburgen moeten we naar Huissen, vandaar naar Bemmel om aan de Waalbrug te geraken. We hebben flink gereden, het is nog maar 10h30 en er staan al 45km op ons tellertje. We slenteren over de prachtige brug die de Waal overspant, Nijmegen binnen. We moeten de spoorlijn volgen en dwars door de stad rijden, gelukkig over veilige fietspaden.

11H00 Hoog tijd voor ons dagelijks aperitiefmoment en de middaginkopen.

Zoeken moeten we niet doen, aan elke hoek is er hier wel een café met een groot terras. Het wordt warmer, we kunnen er ons wat luchtiger op kleden. Na een frisse Grimbergen willen we minstens nog een uur verder. We beslissen niet te middagmalen vóór dat we 60km op de teller hebben.

Antoine neemt de leiding en gaat er stevig tegenaan. Iedereen zet zich schrap maar aan dit tempo willen we niet verder…..het moet genieten blijven. We rijden door een groengebied met loof-en sparrenbossen en afwisselend akkers. Het is de boswachterij “Mookerheide”. Iets verder aan de Mookerplas ontrollen zich weidse vergezichten tot aan de stroom.

We rijden tot aan de Maas en op een aangelegde picknickplaats maken we gebruik van de tafels en banken. De verse stokbroden met kaas en hesp smaken, we hebben grote honger. We blijven de Maas op heel korte afstand volgen soms door akkerland, maar meestal op de groene oever. We komen voorbij Ottersum, Gennep en plots staan we voor een veer in Alferden. We twijfelen wat en na een poosje zetten we toch over en volgen de andere oever. Ook hier blijven we op het oeverfietspad, ietsje verder van het water, er ligt nog een breed buffergebied tussen.

We houden het bij een strak tempo maar in Maashees kunnen we het niet laten om een pintje te drinken. Een nieuwsgierige fietser neemt ons op sleeptouw mee, naar een terras in het dorp. We trakteren hem en kunnen heel wat gegevens uitwisselen, hij blijkt ook een langeafstandsfietser te zijn.

Jullie moeten nog minstens 40km zegt hij, wanneer we hem duidelijk maken dat we naar Venlo willen. Het is al 15h30, 40km dat betekent nog minstens 2h fietsen….en we voelen al een beetje vermoeidheid! Vlug opkrassen is dus de boodschap. Hugo wilt kost wat kost ons gezelschap op sleeptouw nemen. Dan weten we het wel want zijn diesel is opgewarmd, zet je maar schrap…..

We kronkelen mee met de Maas, voorbij Blitterswijck, Broeckhuizenvorst en Lottum tot Grubbenvorst. Volgens de fietswegwijzers moeten we overzetten naar Velden, maar we blijven koppig doorrijden. In Blerick is het zoeken om de brug te vinden waar we over kunnen met de fiets naar Venlo. Robert probeert het met zijn fietsgps, wat een toestel is dit toch. We volgen gedwee onze vriend en enkele minuten later zijn we in het centrum van Venlo.

We vinden zonder enig probleem onze besproken B&B “Dora van de Loo”.

De gastheer is blij ons te zien, hij wilt ons absoluut eerst iets aanbieden.

Na een gezellig praatje met Peter, willen we ons verfrissen om nadien de stad te kunnen bezoeken. We kunnen twee per twee op een kamer, maar er is slechts één badkamer. Toch zijn we vliegensvlug klaar om te gaan souperen.

We slenteren naar de binnenstad, het is duidelijk ietsjes frisser dan de vorige dagen. De stad Venlo is ons totaal onbekend en het centrum is heel klein.

Buiten enkele mooie oude gevels en een monumentale kerk is er niet veel te zien. Toch…..is er veel beweging in de straten, iedereen haast zich naar het marktplein.

We zien een massa volk, het zijn duidelijk voetbalgekken. We horen dat de plaatselijke club een wedstrijd zal spelen die hen in eredivisie moet brengen. Op een reuzenscherm worden reclame filmen vertoond in afwachting van de voetbal wedstrijd.

Niemand van onze bende is een echte voetballiefhebber. We wandelen naar een rustige zijstraat en vinden het eetcafé “Hemingway”

Antoine is in zijn nopjes, hij kan eindelijk zijn Duvel krijgen. De rest houdt het bij Erdinger. We bestellen een Griekse salade met daarna een “Steak Hemingway”. De jeugdige uitbaters verzorgen ons prima. Na nog een paar biertjes en heel veel gebabbel, worden we moe en druipen af naar onze bedjes.

Slaapwel….

Start :         Otterlo      8h30

Aankomst:  Venlo   17h30

Afstand :    120km  Totaal 467km

Weer:         Zonnig, weinig wind +/- 20°C

Verblijf: B&B

“Dora van de Loo   Mercatorstraat 1   5911 AN Venlo

077 35 12 174    06 24 27 30 69

http://bedandbreakfast.bbnl.nl/venlo/venlo.html

overnachtenvenlo@gmail.com

13-01-2010 om 15:54 geschreven door Via de la Plata

06   Dag 6     Venlo – Valkenburg

Heel vroeg al horen we de een na de andere de badkamer gebruiken. Om 8h00 zitten we alle zes aan de ontbijttafel bij de familie van de Loo. Peter, onze gastheer bedient ons met veel zwier, we zullen geen honger hebben de eerste uren. De vrouw des huizes Dora, die blijkbaar een gekende kunstenares is, krijgen we helemaal niet te zien.

Peter vertelt ons dat er heel veel stappers bij hen overnachten, de meesten doen: “Het Pieterpad” een langeafstandswandelroute welke door Venlo loopt. Deze wandelroute loopt van Pieterburen aan de Waddenkust tot

de Pietersberg bij Maastricht en is zo’n 480km lang. We vermoeden dat onze route van vandaag parallel zal lopen met deze LAW9.

Het is fris maar zonnig, al vlug verlaten we Venlo en moeten terug over de brug naar Blerick. Vanaf de buitenwijken, met tamelijk veel hoogbouw, kunnen we opnieuw het traject van de LF3 langs de Maas volgen.

We kunnen zalig in een trosje rijden, er is heel weinig verkeer op de dijkweg.

We zijn echter verplicht om het veer “Kessel-Reuver” te nemen en onze route aan de ander zijde van de Maas verder te kunnen zetten. Het is een autoveer, de boot is een kabelveerpont met motor. Men trekt de boot via een kabel verbonden aan een soort boei en een aantal lieren naar de andere oever.

We vervolgen onze weg tot Roermond. We moeten via enkele kronkels tussen grote plassen of zijn het grindputten, richting Horn. Na een poosje rijden we op de kanaalkaaimuren en over een sluizencomplex naar Maasbracht.

Via Osen, Weerd en Linne komen we in Maasbracht en verder in Stevensweert.

Het is bijna middag, ik heb een afspraak gemaakt om te eten bij Bongaarts in Ohé en Laak bij Maaseik. Hier hebben we, een uitzonderlijke avond doorgebracht op onze 4° dag van onze “Vlaanderen Fietsroute 2008”

 (zie dagboek 2008 op blog : http://blog.seniorennet.be/viadelaplata/  )

We worden door Madame met een hartelijke uitbundigheid ontvangen.

Haar zoon weet van onze komst en zal ons verwennen met een grote biefstuk uit de beenhouwerij…..van eigen gekweekte beesten. We willen alvast beginnen met een frisse Grimbergen en fijngesneden gedroogde ham. We kennen de kwaliteit van die gedroogde hesp. We worden echt verwend.

De patroon komt ons groeten en blijft ook een biertje met ons meedrinken. We nemen onze tijd waardoor het oponthoud veel langer uitvalt dan voorzien. We zullen moeite hebben om de ons resterende kilometers met dit goed gevuld buikje af te werken. Afrekenen en daar gaan we dan weer….Uitgewuifd door de familie Bongaarts. We hebben ook nu weer hier uitzonderlijk kwaliteit vlees gegeten.

De Maas is ondertussen een kleine rivier geworden en scheepvaart zie je niet meer, dat gaat via het Julianakanaal. We blijven langs de Nederlandse zijde van de Maas fietsen en moeten echt bekennen dat de Belgische zijde aantrekkelijker is. Zijn we nu chauvinisten? Neen…. we geven een pluim aan onze Limburgers. Deze Belgische provincie blijven we nog steeds als “het” fietsparadijs beschouwen.

Na Berg, waar we een pauze nemen aan het veer, komen we in Elsloo. In dit dorp moeten we linksafslaan en de LF034 volgen. We komen onder een drukke snelweg in Beek en daarna zijn we in Geverik. Het reliëf wordt wat heuvelachtig, af en toe voelen we een flauwe helling het is eerder vals plat. Om 17h zijn we in het onvoorstelbaar drukke Valkenburg.

Overal zijn er uitnodigende terrassen en eethuizen met een charmante Bourgondische toets. Er heerst hier een gezellige vakantie stemming, dit hadden we helemaal niet verwacht. Na een paar bochten komen we aan een plein met toegang tot de mergelgrotten. We beginnen aan de beklimming van de gevreesde Cauberg.

Het lijkt een molshoop, maar we weten dat deze 1,5km lange beklimming niet van de poes is. Menig ervaren beroepsrenner vreest deze kuitenbijter uit de Amstel Goldrace. We beginnen er rustig aan, hier en daar hoor je wat tandengeknars en schakelproblemen. Het is tenslotte onze eerste echte helling sinds verleden jaar. Het is hard aan het stuur trekken en het op één na kleinst verzet omhoog klauteren. De hellingsgraad varieert van 5 tot 10%. Traag komen we één na één boven, niemand waagt het zich om af te stappen. Macho eergevoel! Wanneer we boven zijn is het nog een 100tal meter en we rijden Camping de Cauberg binnen. We worden hartelijk ontvangen in het sappige Limburgs door Jan en Marja Klerkx.

Terwijl we de gebruikelijke formulieren invullen, lessen we onze dorst in de kantine. De campinguitbaters zijn benieuwd welke tocht wij maken. Na een lange babbel, vergezelt Jan ons naar de twee stacaravans.

Jacques voelt zich in zijn element, dat is mijn biotoop zegt hij. Onze vriend is inderdaad juist terug van een overwintering op het Iberische schiereiland met zijn mobilhome. We maken bijna alle zes gelijktijdig gebruik van de onberispelijke douches en zijn heel vlug klaar om de stad aan de Geul te bezoeken. We beslissen per fiets naar het stadje te rijden. Met een rotvaart zijn we na enkele minuten beneden en stallen onze fietsen bij de mergelgrotingang.

We slenteren door de overvolle straatjes en belanden algauw op een van de gezellige terrassen……hier kan iedereen zijn eigen favoriete bier bestellen. Na enkele biertjes overlopen we onze Veluwetocht. Na onze lange praatavond willen we nog een kleinigheid eten. We bestellen een bord asperges met een wit wijntje. Het wordt laat en we moeten nog de Cauberg op. Het is opnieuw hard zwoegen om boven te geraken……Al vlug zullen we na deze prachtige maar zware dag in dromenland belanden….en snurken.

Start :         Venlo      8h30

Aankomst:  Valkenburg   17h30

Afstand :    106km  Totaal 573km

Weer:         Zonnig, weinig wind +/- 20°C

Verblijf: Jan en Marja Klerkx
Camping de Cauberg  Kamperen op "hoog niveau".
Rijksweg 171
6325 AD Valkenburg aan de Geul
Nederland
Tel: +31 43 60 123 44
info@campingdecauberg.nl
www.campingdecauberg.nl

15-01-2010 om 15:28 geschreven door Via de la Plata

07  Dag 7    Valkenburg – Eupen/Brugge

De laatste dag van onze Veluwefietstocht kan beginnen. Het is nog maar 7h en we zijn al wakker. Iets zenuwachtiger dan anders want het wordt een moeilijker rit met heel veel hoogteverschillen in Zuid-Limburg en Duitstalig België. Het is fris en nevelig, we moeten door het natte gras naar het sanitaireblok. We zijn niet de enigen die vroeg op zijn. Iets verder zijn enkele wielertoeristen volop bezig met hun racefietsen in orde te stellen en hun tent af te breken.

Zoals afgesproken verzamelen we bij Jan en Marja om te ontbijten. We ontmoeten opnieuw de pseudorenners in kleurige fietspakken. We nuttigen gezamenlijk ons ontbijt. Marja is helemaal niet zuinig en we krijgen een gekookt eitje, diverse soorten brood met alle soorten beleg, kaas en koffie à volonté.

Om 8h30 moeten we afscheid nemen van de familie Klerck. We hadden een aangenaam verblijf op deze comfortabele camping. We starten blijgezind onze pittige tocht bij fietsnummer 68 richting Sibbe. We hebben een prachtig zicht over de Limburgse heuvels en valleien met autoluwe wegen. Na Sibbe komen we in IJzeren en Scheulder en iets verder na een afdaling in Gulpen.

We volgen blijkbaar een gedeelte van de Nederlandse Camino de Santiago de Compostela. Hoog tijd om onze vroegere belevenissen te herinneren, ieder van ons heeft er één of meerdere Compostelafietstochten opzitten, stof genoeg om er uren over te praten.

In Gulpen moeten we, hoe kan het ook anders, over het riviertje de Gulp. Eenmaal uit dit dorp is het stevig klimmen door holle zandwegels. Het adembenemend zicht over de vallei van de meanderende Geul doet ons even halt houden. Het zijn weilanden met steilere beboste hellingen. We komen in Mechelen weer op de geasfalteerde weg. Dit is toch een van de mooiste deeltjes van Nederlands Limburg, menen we.

We rijden naast de Geul naar Epen, langs zeer fraaie witte vakwerkboerderijen. Dit is een bouwstijl die we hier helemaal niet verwacht hadden. Deze manier van bouwen moet temaken hebben met de aanwezige materialen. Dikke houten palen als kolommen met er tussen een mengsel van leem en stro met horizontale verbindingsbalken. De kolommen en balken zijn donkerbruin en de rest is contrasterend wit gekalkt.

Iets verder rijden we onverwachts, voorbij een oude, precies nog in dienst gehouden watermolen…..eventjes pauzeren en een foto aub. Na Epen moeten we slingerend omhoog richting Sippenaken. We blijven de meanderende Geul regelmatig naast en onder ons volgen. We vermoeden dat we hier België binnenfietsen, in Plombières zijn we het absoluut zeker.

De Franstalige naam verraadt duidelijk dat we in ons eigen land zijn. We hebben grote dorst en aan de kerk vleien we ons op een druk maar zonnig terras. In welke taal zullen we hier onze Grimbergen moeten bestellen, vragen we ons af! Je mag kiezen, lacht de waard, de voertaal is zowel Nederlands, Duits of Frans. Wij bestellen in het plat Vlaams en hij begrijpt ons ook.

Na een halfuurtje rusten trekken we verder, we verwachten nog moeilijke hellingen hier in de Oostkantons. Het is aanpassen, we volgen de knooppunten, soms zijn ze heel onduidelijk en van een totaal ander type. De wegen zijn heel wat slechter, met kuilen en veel modder, het is stijgen en dalen. We rijden langs een imposante spoorwegviaduct, de brug van Moresnet, de goederenlijn naar Duitsland.

We moeten op een onverhard pad, het lijkt een oude spoorweg of trambedding. Zalig vlak rijden we onder de overhangende bomen, precies door een groene tunnel. Spijtig dat dit padje helemaal niet deftig verhard is. Af en toe is het heel slijkerig en moeten we goed opletten. We krijgen honger en in het eerste dorp dat we tegenkomen, Kelmis vinden we een restaurant.

We zijn in Duitstalig België aanbeland en moeten we dus Duits spreken en bestellen een uitgebreide dagschotel. We beginnen in ieder geval met een grote Erdinger. Het gaat vliegensvlug in het familierestaurant. Na een uur kunnen we voldaan opnieuw verder. Of toch niet…..we moeten na enkele honderden meters terug…..Onze Jacobeo heeft zijn fietstasje achtergelaten. We rijden terug en blijgezind komt onze vriend buiten met, jaja zijn vergeten tasje.

We blijven een riviertje volgen langs een onverharde weg richting Hergenrath.

Na dit dorp moeten we naar Walhorn over een autosnelweg, we volgen nu de weg naar Eupen. We rijden de stad binnen richting station, na enkele bochten moeten we onder een boogviaduct afbuigen en staan we voor het station van Eupen…..

We hebben de finish bereikt. Onze trein staat al klaar maar we hebben nog 15 minuten. Nadat we onze tickets hebben aangeschaft, rijden we op het perron op zoek naar de conducteur om te weten waar we onze fietsen kunnen laden….Er staan hier en daar trosjes reizigers ongeduldig te wachten, de deuren zijn nog steeds gesloten. Wij lossen onze bagagetassen en wachten geduldig aan de laatste wagon, wetende dat we daar normaal onze fietsen kunnen laden. Een minuut vóór we moeten vertrekken vliegen de deuren open, wij haasten ons en duwen waar we kunnen onze fietsen binnen……plots een gebrul van een razende begeleider……

Jullie zijn telaat en kunnen niet meer mee, vloekt hij. Wij doen alsof onze neus bloed en laden verder. Wanneer we juist binnen zijn, slaan de deuren dicht en vertrekt de trein bruusk…..We zijn wat uit ons lood geslagen en kijken elkaar vragend aan…..is iedereen mee? Is al onze bagage wel degelijk geladen?

Enkele minuten later komt de zenuwachtige begeleider bij ons opnieuw reclameren. Ik tracht hem te bedaren en leg uit dat wij geen enkele fout gemaakt hebben en betaald hebben voor onze rit. Wanneer ik hem, ietsjes dreigend, duidelijk maak aangifte te zullen doen van zijn houding, bedaart hij. Dit is eens te meer een anti reclame voor onze NMBS.

Gelukkig zijn er ook andere en vriendelijker medewerkers bij onze spoorwegen werkzaam…Na een poosje komt de brave man terug, hij kan blijkbaar zijn ongelijk niet verwerken, en gebied ons twee van de zes fietsen te verplaatsen. Jullie medereizigers zullen niet meer doorkunnen wandelen, verklaart hij. We verhuizen gedwee de fietsen zoals hij het wenst…..Pittig detail….. wij hebben de gehele reis tot in Brugge ook niet één medereiziger gezien en bleven de enige gebruikers van de wagon.

Om 18h, bij het binnenlopen van het Brugs station nemen we afscheid van elkaar. Jacques en Hugo sporen door tot Knokke, Pol zal de uitgang naar Sint-Andries nemen. We spreken af om het de eerste weken rustig te houden.

Aan de Kruispoort nemen Antoine en Bob richting Male, Robert is hier bijna thuis. Om 18h30 is onze Veluwe fietstocht ten einde…..

Start :         Valkenburg      8h30

Aankomst:  Eupen   14h45

Afstand :    49km  Totaal 622km

Weer:         Zonnig, weinig wind +/- 20°C

18-01-2010 om 14:30 geschreven door Via de la Plata

08 Epiloog

Hugo, Antoine, Jacques, Robert en Pol, vrienden wat hebben wij weer genoten van deze prachtige fietstocht!

Het weer was ons opnieuw gunstig gezind, met heel veel zon, zonder wind en een temperatuur van om en bij de 20à22°C.

Onze Veluwefietstocht was een aaneenschakeling van verschillende Langeafstandsroutes, een natuurfietstocht met een vleugje cultuur.

Echt een aanrader voor wie een actieve vakantie wenst dicht bij huis.

Zonder een al te grote moeilijkheid graad.

De tocht is op het Nederlands grondgebied zo vlak als een biljard met uitzondering van de laatste 50km in Zuid-Limburg.

We bewaren de beste herinneringen aan:

Onze start bij het veer van Breskens.

De natuurrit vanaf de monding en op de Scheldeoevers door Zeeland.

Het verrassende overnachtingstadje Bergen-op-Zoom.

Oudenbosch met zijn te grote Basiliek van Agatha & Barbara.

Onze Val Dieu uitspattingen in het onvergetelijke Fort Vuren.

Het bezoek aan de Dom van Utrecht.

Onze culturele kronkel, met het bezoek aan het “Kröller-Müller”museum.

De fietsrit door het Nationale Park “ Hoge Veluwe”.

De te lange rit langs de Maas naar Venlo.

Ons overheerlijk middagmaal bij de Bongaarts in Ohé en Laak.

De beklimming van de Cauberg in Valkenburg.

De adembenemend mooie maar lastige heuvelende laatste rit langs de Geul, door Zuid-Limburg en de Oostkantons.

Het was fietsend genieten van natuur, cultuur en gastronomie.

De onbekende steden en dorpen waren telkens een verrassing, wat valt er toch zo dicht bij huis, veel, ja heel veel te ontdekken.

We dromen al van onze volgende grote rit naar de Elzas.

Bedankt vrienden het was heerlijk.

20-01-2010 om 11:45 geschreven door Via de la Plata