|
De laatste dag van onze Veluwefietstocht kan beginnen. Het is nog maar 7h en we zijn al wakker. Iets zenuwachtiger dan anders want het wordt een moeilijker rit met heel veel hoogteverschillen in Zuid-Limburg en Duitstalig België. Het is fris en nevelig, we moeten door het natte gras naar het sanitaireblok. We zijn niet de enigen die vroeg op zijn. Iets verder zijn enkele wielertoeristen volop bezig met hun racefietsen in orde te stellen en hun tent af te breken.
Zoals afgesproken verzamelen we bij Jan en Marja om te ontbijten. We ontmoeten opnieuw de pseudorenners in kleurige fietspakken. We nuttigen gezamenlijk ons ontbijt. Marja is helemaal niet zuinig en we krijgen een gekookt eitje, diverse soorten brood met alle soorten beleg, kaas en koffie à volonté.
 
Om 8h30 moeten we afscheid nemen van de familie Klerck. We hadden een aangenaam verblijf op deze comfortabele camping. We starten blijgezind onze pittige tocht bij fietsnummer 68 richting Sibbe. We hebben een prachtig zicht over de Limburgse heuvels en valleien met autoluwe wegen. Na Sibbe komen we in IJzeren en Scheulder en iets verder na een afdaling in Gulpen.
We volgen blijkbaar een gedeelte van de Nederlandse Camino de Santiago de Compostela. Hoog tijd om onze vroegere belevenissen te herinneren, ieder van ons heeft er één of meerdere Compostelafietstochten opzitten, stof genoeg om er uren over te praten.
 
In Gulpen moeten we, hoe kan het ook anders, over het riviertje de Gulp. Eenmaal uit dit dorp is het stevig klimmen door holle zandwegels. Het adembenemend zicht over de vallei van de meanderende Geul doet ons even halt houden. Het zijn weilanden met steilere beboste hellingen. We komen in Mechelen weer op de geasfalteerde weg. Dit is toch een van de mooiste deeltjes van Nederlands Limburg, menen we.
We rijden naast de Geul naar Epen, langs zeer fraaie witte vakwerkboerderijen. Dit is een bouwstijl die we hier helemaal niet verwacht hadden. Deze manier van bouwen moet temaken hebben met de aanwezige materialen. Dikke houten palen als kolommen met er tussen een mengsel van leem en stro met horizontale verbindingsbalken. De kolommen en balken zijn donkerbruin en de rest is contrasterend wit gekalkt.
Iets verder rijden we onverwachts, voorbij een oude, precies nog in dienst gehouden watermolen
..eventjes pauzeren en een foto aub. Na Epen moeten we slingerend omhoog richting Sippenaken. We blijven de meanderende Geul regelmatig naast en onder ons volgen. We vermoeden dat we hier België binnenfietsen, in Plombières zijn we het absoluut zeker.
De Franstalige naam verraadt duidelijk dat we in ons eigen land zijn. We hebben grote dorst en aan de kerk vleien we ons op een druk maar zonnig terras. In welke taal zullen we hier onze Grimbergen moeten bestellen, vragen we ons af! Je mag kiezen, lacht de waard, de voertaal is zowel Nederlands, Duits of Frans. Wij bestellen in het plat Vlaams en hij begrijpt ons ook.
Na een halfuurtje rusten trekken we verder, we verwachten nog moeilijke hellingen hier in de Oostkantons. Het is aanpassen, we volgen de knooppunten, soms zijn ze heel onduidelijk en van een totaal ander type. De wegen zijn heel wat slechter, met kuilen en veel modder, het is stijgen en dalen. We rijden langs een imposante spoorwegviaduct, de brug van Moresnet, de goederenlijn naar Duitsland.
We moeten op een onverhard pad, het lijkt een oude spoorweg of trambedding. Zalig vlak rijden we onder de overhangende bomen, precies door een groene tunnel. Spijtig dat dit padje helemaal niet deftig verhard is. Af en toe is het heel slijkerig en moeten we goed opletten. We krijgen honger en in het eerste dorp dat we tegenkomen, Kelmis vinden we een restaurant.
 
We zijn in Duitstalig België aanbeland en moeten we dus Duits spreken en bestellen een uitgebreide dagschotel. We beginnen in ieder geval met een grote Erdinger. Het gaat vliegensvlug in het familierestaurant. Na een uur kunnen we voldaan opnieuw verder. Of toch niet
..we moeten na enkele honderden meters terug
..Onze Jacobeo heeft zijn fietstasje achtergelaten. We rijden terug en blijgezind komt onze vriend buiten met, jaja zijn vergeten tasje.
We blijven een riviertje volgen langs een onverharde weg richting Hergenrath.
Na dit dorp moeten we naar Walhorn over een autosnelweg, we volgen nu de weg naar Eupen. We rijden de stad binnen richting station, na enkele bochten moeten we onder een boogviaduct afbuigen en staan we voor het station van Eupen
..
 
We hebben de finish bereikt. Onze trein staat al klaar maar we hebben nog 15 minuten. Nadat we onze tickets hebben aangeschaft, rijden we op het perron op zoek naar de conducteur om te weten waar we onze fietsen kunnen laden
.Er staan hier en daar trosjes reizigers ongeduldig te wachten, de deuren zijn nog steeds gesloten. Wij lossen onze bagagetassen en wachten geduldig aan de laatste wagon, wetende dat we daar normaal onze fietsen kunnen laden. Een minuut vóór we moeten vertrekken vliegen de deuren open, wij haasten ons en duwen waar we kunnen onze fietsen binnen
plots een gebrul van een razende begeleider
Jullie zijn telaat en kunnen niet meer mee, vloekt hij. Wij doen alsof onze neus bloed en laden verder. Wanneer we juist binnen zijn, slaan de deuren dicht en vertrekt de trein bruusk
..We zijn wat uit ons lood geslagen en kijken elkaar vragend aan
..is iedereen mee? Is al onze bagage wel degelijk geladen?
Enkele minuten later komt de zenuwachtige begeleider bij ons opnieuw reclameren. Ik tracht hem te bedaren en leg uit dat wij geen enkele fout gemaakt hebben en betaald hebben voor onze rit. Wanneer ik hem, ietsjes dreigend, duidelijk maak aangifte te zullen doen van zijn houding, bedaart hij. Dit is eens te meer een anti reclame voor onze NMBS.
Gelukkig zijn er ook andere en vriendelijker medewerkers bij onze spoorwegen werkzaam
Na een poosje komt de brave man terug, hij kan blijkbaar zijn ongelijk niet verwerken, en gebied ons twee van de zes fietsen te verplaatsen. Jullie medereizigers zullen niet meer doorkunnen wandelen, verklaart hij. We verhuizen gedwee de fietsen zoals hij het wenst
..Pittig detail
.. wij hebben de gehele reis tot in Brugge ook niet één medereiziger gezien en bleven de enige gebruikers van de wagon.
Om 18h, bij het binnenlopen van het Brugs station nemen we afscheid van elkaar. Jacques en Hugo sporen door tot Knokke, Pol zal de uitgang naar Sint-Andries nemen. We spreken af om het de eerste weken rustig te houden.
Aan de Kruispoort nemen Antoine en Bob richting Male, Robert is hier bijna thuis. Om 18h30 is onze Veluwe fietstocht ten einde
..
Start : Valkenburg 8h30
Aankomst: Eupen 14h45
Afstand : 49km Totaal 622km
Weer: Zonnig, weinig wind +/- 20°C
|
