.
Etappe 18: Rustdag in salamanca xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
En salamanca El Cubo del Teirra Vino .
Een zaterdagmorgen om van te dromen. Ondanks mijn wil om langer te blijven slapen ben ik toch vroeg uit de veren. Ten eerste uit gewoonte en ten tweede door het (stil !!!) lawaai en het geritsel van de vele plastiekzakjes, te horen bij het zich klaar maken voor de komende dag en het pakken van hun rugzak van de overige logeerders.
Rond 0800Hr trek ik de stad in om eens een deftig morgenmaal te zoeken, wat in deze drukke universiteitsstad, zelfs op een vroege zaterdagmorgen, geen probleem is.
Er moet ergens proclamatie of toch iets plechtigs zijn, want aan bepaalde faculteiten verzamelen zich, op hun paasbest gekleed, Spaanse señors en señoritas, vergezeld van hun zonen en dochters, en zoals Spanjaarden kunnen, druk pratend met elkaar.
De universiteit van Salamanca werd gesticht in 1214 door Alfonso IX, en is hiermee de oudste universiteitsstad van Spanje. Een van zijn beroemde studenten was de Spaanse dichter Miguel de Cervantes (1547-1616).
We beginnen met ons bezoek aan het oude stadscentrum, dat door de UNESCO tot werelderfgoed werd uitgeroepen. Daar we gisteren een paar geopende kerken hebben bezocht is het vandaag de beurt aan de andere gebouwen, eerst en vooral nogmaals de Plaza Major of de Grote Markt, die echt een wonderbaar geheel vormt, jammer is het voor het tradioneel postkaartfotootje niet het juiste moment, daar in het kader van de Boekenweek de marktplaats volstaat met boekenkraampjes.
Ook merkwaardig is Casas de los Conchos of het huis der schelpen , waar nu het toeristenbureau is in ondergebracht. Het werd in de 16 eeuw gebouwd door een Santiagoridder als stadspaleis, hij versierde de gevel met 300 gebeeldhouwde St. Jakobsschelpen.
Ik laat me verleiden om voor een paar euro plaats te nemen op het toeristisch treintje en zo de merkwaardigheden aan de buitenkant van de stad te bekijken.
Tussen al dit toeristisch gedoe moet ik ook nog een schoenmakerszaak vinden, daar ik op zoek ben naar een paar nieuwe binnenzolen voor mijn bottines. Ik hoop zo de problemen met pijn aan de voeten op te lossen. In een piepklein winkeltje om de hoek van de grote markt vind ik wat ik zoek en de vrouwelijke schoenmaker helpt me aan het juiste materiaal, achteraf blijkt dat wat ze me aanbevolen heeft ook van goede kwaliteit is.
Ondertussen 1100Hr geworden besluit ik naar de herberg te gaan en vandaag nog een etappe te doen zodat ik weer een dag inwin en een volgende grote etappe in twee kan delen.
Mijn rugzak was al gepakt, daar ik in ieder geval geen tweede nacht in de albergue mocht slapen. Bij het snoeren van mijn schoenen komt een nieuwsgierig toeristisch echtpaar een kijkje nemen bij de ingang van de albergue. Het blijken West Vlamingen te zijn en noch wel uit een nabuurgemeente van Jabbeke, Bekegem. Hun zoon studeert aan de Univ van Salamanca en ze zijn bij hem op bezoek.
Dus op stap naar El Cubo de Tierra de la Vino.
Met een flinke stap gaat het dwars door de stad, alover de Plaza Major, richting Zamora en de N 630. De eerste xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />6 km is niet veel soeps, veel buitenwijken, maar kort voor Aldeaseca gaat het over een veldweg richting Calzada de Valdunciel.
Gezien onderweg de werken aan de nieuwe autoweg, en daardoor een onduidelijke markering en het stappen langs de zijkant van de zeer drukke N 630 niet echt zonder gevaar is (op zondag zijn blijkbaar alle snelheidsduivels van Spanje losgelaten, of denken ze allemaal een toekomstige Alonso te worden), besluit ik ter hoogte van de gevangenis, voor de laatste 8 Km, de bus te nemen. Of de inzittenden van de bus gedacht hebben dat ik juist losgelaten werd, heb ik hen niet gevraagd.
In El Cubo wordt uitgestapt en gaat het naar de private verhuurster van Casa Carmen.
Deze lieve oude dame ontvangt mij vriendelijk, wijst mij een kamer, en biedt mij een welgekomen biertje aan.
Na de gebruikelijke was en plas geniet ik op de patio van deze gezellige woning van de late namiddagzon.
Na een tweetal uren verschijnt Manfred de peregrino uit Frankfurt en we maken bij een glas wijn kennis met elkaar.
De maaltijd s avonds is overvloedig. Als voorgerecht een heerlijke vissoep met allerlei zeevruchten, en als hoofdgerecht 3 flinke lapjes kotelet met frieten (friet op zijn Spaans d.w.z. half gebakken en slap), dat alles vergezelt van een fles wijn, brood en een grote kom sla.
Na een goede nachtrust en een Spaans ontbijt bestaande uit toast, madeleines en koffie stap ik om 0700Hr op, richting Zamora.
