Etappe 34: 02 juni

Outeiro a Vedra- Santiago de Copostela.

Een al van in de vroege morgen schijnende zon begroet de pelgrims die vandaag hun laatste stappen zetten naar Santiago.

Om 0630Hr ben ik al op stap voor een laatste mooie wandeling door de Gallische velden langzaam op en neer door het landschap. We wandelen voorbij de Pico Sacro de met sagen omweven heilige berg van de Galliciers. In Sussanna wordt van de gelegenheid geprofiteerd om een koffie te drinken en dan gaat het verder richting het einddoel.

De laatste kilometer voor Santiago ligt de weg er bij zoals in vroegere tijden een echte calzada moet geweest zijn, hoewel voor die laatste stappen hoeft dit niet meer, mij imponeert meer het prachtige zicht op de stad. Eindelijk zijn we op de Plaza Obradeiro het eindpunt van de 1000Km lange route.

Een gevoel van voldaan zijn bekruipt me. Je staat er naast zoveel anderen die te voet of met de fiets hetzelfde doel voor ogen hadden. Mensen vallen elkaar in de armen en wensen elkaar proficiat en er heerst een beetje een uitgelaten sfeer. Na de schouderklopjes en het handje schudden met mijn Spaanse vrienden gaat het richting pelgrimsbureau om me te laten registeren en na een uurtje aanschuiven heb ik mijn COMPOSTELLAE ( het bewijs van mijn pelgrimstocht) in de hand.

Dan maar op naar de pelgrimsmis, niet enkel voor het religieuze moment gaan velen naar de pelgrimsmis maar ook om pelgrims terug te zien die zij onderweg ontmoet hebben.

De dienst begint zoals steeds met de non , voorzangeres, die met een wondermooie stem een poging doet om een paar liederen in sneltempo aan te leren, die gedurende de mis zullen gezongen worden.

De priester roept zoals gebruikelijk bij het begin van de mis af van waar de verschillende pelgrims afkomstig zijn die vandaag aangekomen zijn. Het doet me toch wat als er afgeroepen wordt: “een Belg vertrokken in Sevilla en aangekomen in Santiago”.

Naast me zit een Duitse vrouw de ganse mis te wenen van aandoening.

Na de mis gaat het naar de hostal in de nabijheid van de kathedraal, waar de rugzak tot woensdagmorgen een rust toegewezen krijgt.

Na een middagmaal in het nabijgelegen restaurant volgt de verkenning van het stadscentrum. ’s Avonds om 2000Hr naar de afspraak met de Spanjaarden in het restaurant Manola, op de Plaza Cervantes. Dit restaurant is schijnbaar bekend bij alle pelgrims, want het is file om aan een plaatsje te geraken. Na op het einde nog een gezamenlijk pousse cafe en het uitwisselen van mailadressen wordt er afscheid genomen van deze echt sympathiek mensen