Hier ben ik weer, dankzij een trouwe vriend die ik vandaag trof op het internet en me eraan herinnerde dat er nog een blogje van me, ergens op internet, rondzwalpte
Het zal nog even op een laag pitje staan hier gezien ik nog herstellende ben van een zware bronchites. De koorts( 40,3°) belet me om mijn "troetelkind" te verwennen maar dat haal ik nadien wel terug in, geen nood dus...
Alvast bedankt aan de trouwe bezoekers en tot gauw,
Langs Vicky's paden en wegen kom je al eens onkruid tegen, maar dat kan me helemaal niet storen, niemand is perfect geboren. Het hoort gewoon bij de natuur als een vlam bij het vuur dus laat het onkruid maar groeien ook daaruit kunnen bloemen bloeien Die bloemen betaal je niet duur en zijn van alle het meeste puur
BEDANKT VOOR AL HET GOED BEDANKT VOOR WAT JE IN HET LEVEN HEBT GEGEVEN EN JE VANUIT DE HEMEL NOG ALTIJD VOOR ME DOET
IK KAN JE NOG STEEDS NIET VERGETEN BLIJKBAAR JIJ JE DOCHTER OOK NIET IK HEB JE ZOVEEL WILLEN GEVEN ECHTER...KLEINKINDEREN KON NIET
JE STUURDE ME NU LANGS ANDERE WEGEN GELUK WANT LANGE TIJD WAREN MIJN DROMEN STUK JE HELPT NU DE ZON VOOR ME TE LATEN SCHIJNEN EN SOMBERE WOLKEN TE VERDRIJVEN
IN DE GLIMLACH VAN DAT KIND IS ER IETS WAT IK TERUGVIND DE LIEFDE IN DIE KINDEROGEN DOET MIJN STIL VERDRIET OPDROGEN
OH PAPA IK MIS JE ZO FEL BLIJKBAAR MERKTE JE DAT AL WEL ALS DANK WIL IK PROBEREN DE ZON TERUG TE LATEN KEREN
IK BEN NU MAMA EN OMA TEGELIJK EN VOEL ME KONINGIN TE RIJK MAAR JIJ BLIJFT OP DE EERSTE PLAATS MIJN TROUWE TROOST EN TOEVERLAAT
Soms heb ik van die dagen of van die zotte vlagen ben moeilijk in te schatten met geen woord te bevatten want wordt het me teveel, doe ik als ne makreel dan duik ik naar de diepere wateren waar ik alleen het water hoor klateren...
Dagboek der Hersenspinsels
