Oef
we hebben het gehaald!Het was een zware
trip terug naar huis.Van Kaapstad naar
Johannesburg, van Johannesburg naar London Heathrow en dan nog een laatste
vlucht naar Brussel, met lange wachttijden tussenin. Maar we zijn er geraakt, weliswaar met zwaar
weer onderweg en weinig slaap. Maar Vinceke die met zijn papa ( chauffeur van
dienst) in de luchthaven op ons wachtte, maakte dat we dat allemaal direct
vergaten.
De
wasmachine draait ondertussen in overdrive en het leven gaat terug gewoon zn
gangetje!Nu kunnen we onze indrukken
laten bezinken.En die waren er zeer
zeker.
Zuid
Afrika is inderdaad een wereld in één land.
We
hebben alle weertypes gehad; zon, regen, hagel, mist, wind
We
hebben tegenstellingen gezien tussen arm en rijk, sloppenwijken en sjieke villas.
We
hebben prachtige natuur gezien met mooie bloemen en vele dieren.
Maar
voor ons is het toch niet de reis van ons leven geworden. We hebben het land
gezien maar niet beleefd. Er was niet genoeg tijd voorzien voor interactie met
het land.Dus dat ZA de tijd bezit en
wij het uur, daar hebben we niks van gemerkt.Gelukkig hebben we heel veel fotos gemaakt, helaas ¾ ervan via de
raampjes van het busje.
Misschien
lagen onze verwachtingen te hoog?!? Maar onze indruk is toch dat HOBO Reizen te
veel wil laten zien en vergeten dat heelvaak less more betekent.
Toch
hebben we plezier gemaakt en genoten.Nu
kan Monique aan haar fotoboek beginnen en dat word zeker een pareltje.
P.S.:
we hebben ondertussen wel krakers op ons terras gevonden.Mevrouw Merel koos ons terras uit als veilige
plek om haar eitjes te leggen en zij zit daar nu heel trots te broeden met papa
Merel.Voor ons een uitstekend excuus om
de grote kuis van het terras uit te stellen.
Baie
Dankie aan allen voor jullie interesse en tot ziens
Onze
laatste dag in ZA! Voor de verandering mochten we wat vroeger uit de veren.
Er
was nog een programma af te werken!Dus
wij in alle vroegte het busje in op weg naar Kaap de Goede Hoop.Dit is niet het meest zuidelijke punt van
Afrika, zoals velen geleerd hebben.Nee
het is wel het meest zuidwestelijke punt en ligt in een magnifiek natuurgebied,
een prachtige plek voor ons, amateurfotografen.En fotos werden er genomen! Spijtig
genoeg was er niet voldoende tijd voor de wandeling naar Kaappunt.Dus dan maar met het busje naar daar.Een panoramisch uitzicht over de oceaan waar de
golven botsen tegen de rotsen.
Hugo
bevestigde nogmaals hoe n goede spotter hij is.Springende bonte bokken, wilde struisvogels aan de oceaankant, een kudde
elanden; hij had het gezien!
Dan
rest ons nog alleen een bezoekje aan de pinguïns.Daar zijn zij koning en liggen lekker te
zonnen op het strand en in de duinen terwijl wij, mensen netjes op afgebakende
paadjes moeten blijven.Gelukkig voor
hen!
En dan
wordt het tijd om richting luchthaven te rijden.Afscheid nemen van Hugo..We
zijn blij om je te leren kennen en hebben veel van je geleerd. Dag Hugo, baie
dankie en baie drukkies en hopelijk tot ziens.
Amai,
3 vluchten voor de boeg. Het beloofd een lange nacht te worden
Gisteren stortregens, vandaag de zonneschijn! Ja, dit is hier normaal in Kaapstad.
Enfin, hierdoor konden we dus den Tafelberg vrij van zn deken, op. Via de kabelbaan naar boven om daar een prachtig zicht over de hele omgeving te bewonderen, weliswaar slechts bij 4 gr C.
Terug beneden, in het warmere zonnetje, was het tijd om in te schepen naar Robbeneiland. In een tourbus rond het eiland om te eindigen in de gevangenis.
Een rondleiding in de eigenlijke gevangenis werd gegeven door een ex-gevangene. De privécel van Mandela werd getoond, ca 5 m2 groot met dekens op de grond om op te slapen. Luxe is iets anders.En toch, overal merkte je het positivisme op dat toen onder de gevangenen heerste.Iedereen werd er stil van.
Terug aan land was het al ver over lunch-time.Deze keer zelfs geen tijd voor n stop aan de tankstations.Er waren reeds driehoek boterhammetjes gekocht die we onderweg naar de botanische tuin Kirstenbosch mochten/moesten opeten.Een heel gamma aan bomen en planten ( weliswaar bijna allemaal uitgebloeid) was er te bewonderen; voor ons nu echt geen must om te zien.
Vanavond nog ons laatste avondmaal te samen om morgen hééééél vroeg op te staan om het laatste van het programma af te werken.Als we dat met onze vermoeidheid maar overleven!
Hmm, de weergoden zijn ons niet goed gezind.Onze uitstap naar Robbeneiland gaat niet door; te stormachtig op zee.Maar no problem, er wordt naar een alternatief gezocht.
Het wordt een stadswandeling door de oude tuinen vol met eekhoorntjes naast oude gebouwen.Gelukkig bleef het even droog.Ook de kathedraal van Desmond Tutu werd met een flitsbezoek vereerd.Helaas Desmond was er niet.
Terug naar de bus door een wolkbreuk om afgezet te worden aan Waterfront. En aan water was er dus geen gebrek.Temperatuur slechts 15 gr. Het ons wel gekende hondenweer uit Belgié
Tijd om dus binnen in het shoppingcenter te vertoeven en de laatste souvenirs te kopen.Terug buiten, nog steeds regen, dus een alternatief bezoek aan het aquarium.Prachtige vissen in nog meer water!
Enfin al bij al dus n verzopen dag.Hopelijk morgen beter.
We hebben vandaag zelf voor de zon moeten zorgen.Het weer in Kaapstad is net zoals in België; bewolkt, 18 gr. en winderig en in de namiddag zelfs regen.
Daarom trokken we maar landinwaarts om een paar prachtexemplaren van
Oudhollandse dorpjes te bezichtigen.En die waren de moeite waard.
Stellenbosch heeft een Bokrijkachtig museum met enkele authentieke huisjes die te bezichtigen zijn.Van een arm boerenhuis tot een super-de-luxe woning met gang en de eerste bestaande douche.Om jaloers op te zijn, die douche dan toch!
We kregen ook even shoppingtime bij het oudste (rommel)winkeltje van het dorpje, en de prijzen waren zeker niet van dn ouwe tijd!
Franschhoek is nog meer toeristisch.Daar bezochten we het monument van de Hugenoten en hebben er ook nog wel lekker geluncht met een subliem glaasje wijn.We zitten tenslotte in een wijnstreek met veelal franse namen.
De wijngaarden strekken zich hier uit van hier tot ginder, net zoals in Frankrijk.
Op weg naar Paarl, stopten we bij een monument van Mandela (natuurlijk!). Voor een nog werkende gevangenis, waar hij werd vrijgelaten, werd een levensgroot beeld ter ere van hem opgericht.En dat moesten we natuurlijk gezien hebben!
In Paarl zelf werd het Taalmonument opgericht, dit monument symboliseert alle talen die ZA rijk is en geleid hebben tot het sappige Zuid-Afrikaans.
En dan werd het pas echt gezellig.De wijnproeverij!Als echte fijnproevers mochten we slokjes proeven uit een geselecteerd aanbod van 8 topwijnen vergezeld van zelfgemaakte kazen.Een paar dikke nekken dachten dat zeechte kenners waren met heel veel grootspraak. Maar ja, die lagen als eerste en enige direct de binnenkant van hun ogen te besturen in de bus, daarbij vergezeld door de nodige snurkgeluiden.
Nu maar hopen dat het weer omslaat en terug droog en zonnig wordt.We moeten morgen de boot op! Dus duimen maar!!!!
Vanmorgen weer vroeg uit de veren en zelfs zonder wake-up call!Maar het is en blijft vroeg opstaan, zo om 6 h! Het belooft een lange dag te worden met weer veel kilometers. Na de gebruikelijke water stop (inkoop van water en eventueel aflaten van water) brachten we een bezoek aan Swellendam, een prachtig Oudhollands stadje. Daar gingen we de drostdy binnen.Dit was de woonst van de drost of te wel de chef/rechter van de VOC (Verenigde Oost-Indische Compagnie).Dat was zeker gene arme sukkelaar aan de meubels te zien, met heel mooi ingelegd houtwerk, echt chic.
In Bredasdorp (niet te verwarren met Breda in Nederland) kochten we onze picknick om dan verder te rijden naar het meest zuidelijke punt van Afrika.Nee niet Kaap de Goede Hoop zoals ons werd geleerd, wel Kaap Algulhas.Wederom een prachtig natuurpark met rotsen en de oceaan.Eigenlijk twee oceanen want hier botsen de Indische en de Atlantische oceaan tegen elkaar.
En dan was het weerom tijd om via de kustroute richting Kaapstad te rijden om in te checken in een chick Protea hotel.Hier gaan we goed verzorgd worden, we voelen het!Nu nog duimen dat het weer goed blijft!
Alhoewel de dag mistig begon met slechts een temperatuur van 18 gr. werd een het dag waar geen enkele overdrijving geldt.
De struisvogelfarm was onze eerste stop.Na een interessante uitleg over het kweken, de voeding en het te niet versmaden vlees,hadden we een heuse meet and Greet met Stoffie de dwergstruisvogel, Betsy een fiere jonge dame en het kranige broedkoppel Adam en Eva beide ver in hun veertiger jaren . Vrijwilligers mochten daarna op een struisvogel rijden.Het rijden zagen we niet zo zitten maar Monique was graag vrijwilliger voor een struisvogelmassage.Geduchte concurrentie voor Tamara.
Volgende stop was aan de Cango caves, prachtige grot (een gat zoals ze da hier noemen)met kalkafzettingen van meer dan 160.000 miljoen jaren oud. Bij het einde van de rondgang was er weer een kippenvelmoment toen de gids alle lichten doofde en begon te zingen.Gewoon prachtig.( goed dat wij zelf niet meezongen)
Na nog n lekkere lunch op een zonnig terras (de temperatuur was ondertussen opgelopen naar 31 gr) was het tijd om Emmie gelukkig te maken.
We reden de Swartbergen over om in de Kleine Karroo de proteas, nationale bloem van ZA, te bewonderen.Er groeien meer dan 100 verschillende soorten.
Dan de berg verder over om in de Grote Karroo te komen.Een zo mogelijk nog prachtiger natuurpark! Rotsformaties, klifspringertjes, bloemen en planten, ravijnen, we wisten gewoon niet waar te kijken.
Dan nog n korte tour door Oudshoorn en weer terug naar Mosselbay onder een hemel die als het ware in brand stond door de ondergaande zon.
De dag is voorbij gevlogen.Moe maar tevreden kunnen we weeral onder de wol kruipen want morgen is het weer tatatataa om 6.00 h
Wat n nacht!Zelfs na de nieuwe kamer, heeft Monique bijna geen oog dichtgedaan. De kamer had daar een verschrikkelijk bromgeluid, de tweede al iets minder maar moe van de lange dag besloten we toch maar om in de tweede kamer te blijven.Een grote vergissing bleek achteraf.En de buiken wilden ook al niet echt mee!
Maar, de zon scheen, het zou een prachtige dag worden.En dat was ook zo.
Eerst een blitzbezoekje aan Port Elisabeth.In de nieuwe stad was er een triathlon aan de gang! Veel succes mannen, wij gaan het iets rustiger aan doen en genieten van de mooie oude stad.Alles heel Engels engoed gerestaureerd.
Endan hop, het busje in, en een beetje knikkebollen om dan te stoppen aan een oerbos.Daar staat een prachtige, oude reus van bijna 1000 jaar, Geelhout boom genaamd.Dit is de nationale boom van ZA, beschermd en mag niet gekapt worden. Gelukkig maar.!
In ZA in de hoogste brug waar men kan bungy springen, 216 m de diepte in. Er waren geen vrijwilligers om te springen en Viczijne rug deed net opdat moment een beetje pijn (goe komedie gespeeld Vicske!).Spijtig want de oerkreten die daarbij vrijkomen zijn de moeite waard!Toch wel indrukwekkend hoog. Monique deed al bijna in haar broek aan de sightseeing kant.
Na een kort ritje, was het lunchtime!De tankstations met zijn driehoek bokes is voorbij!Op een terraske met zicht op de oceaan hebben we lekker geluncht? Vic een slaatje met verse tonijn! Heeeeel lekker, Kreta krijgt concurrentie!En Monique een slaatje met grote garnalen, ook heeeeeel lekker.
Langs de adembenemend mooie tuinroute reden we de Westkaap binnen.Volgens Hugo de mooiste provincie van ZA, maar die is lichtjes bevooroordeeld, hij woont daar.
De prachtige zichten zijn niet op foto vast te leggen, zo mooi.De superlatieven doen het landschap niet genoeg recht aan; .Vic zijn hoofdhaar ( Moukihaar volgen Emmi) kwam ervan nog rechter te staan.
Nog n Japanse tour door het stadje George, de geboorteplaats van Hugo en dan op naar Mosselbay waar we twee nachten zullen blijven in een verbouwd oud postkantoor.
Wij hebben het genoegen om een kamer naast de bar te hebben en s avonds na dat we uitgeteld in ons bed lagen, werden we getrakteerd op een 90 beats per minute muziekstukje.Vic sprong recht in zijn bed en trakteerde de receptie op een telefoontje met de melding: Zet die ploat af !!!!;. De goede man zei ja Bart en 5 minuutjes later was het toch stil; eindelijk rusten oef!
Wat was het goed slapen in onze mooie kamer, zeker ook omdat we eindelijk met Vinceke hebben kunnen skypen. Zijn kusje gaf ons weer energie.
Tijdens de nacht hoorden we de het ruisen van de oceaan.Het was net of er was een stormwind, enkel het geluid, niet het gevoel.
Helaas, we moeten deze schitterende plek verlaten en weer verder on the road met de traditionele sanitaire stops en de stops om water in te slaan.
Gelukkig kregen we deze keer ook een koffie-pauze op een wel schitterende plek in Port Alfred. Vanaf het terras, hadden we zicht op in vaargeul van de haven.Een klein wandelingetje op de pier waar wilde golven sloegen en we moesten weer verder.
De lunch werd deze keer gelukkig niet in de traditionele tankstations genomen maar wel in een Farm stall waar home-made pies te verkrijgen waren.
En dan op naar Addo Elephant Park, een kleiner nationaal park waar eveneens de big five zouden te vinden zijn.Helaas voor ons, weer geen leeuwen te spotten.Toch kregen we een prachtig schouwspel van een kudde olifanten te zien met verschillende kleintjes.Echt schattig.
En daarmee was de dag weeral voorbij.We overnachten in een pracht van een hotel in Port Elisabeth.Maar helaas, het is alweer laat geworden en we zullen ons moeten haasten om ons eten binnen te spelen om op een deftig uur in ons bedje te liggen, want morgen is het weer vroeg dag.
Ge kunt het niet geloven!We zitten hier op ons terraske, met zicht op de oceaan; we horen het ruisen van het water, aan onze blog te werken.
Maar wij hebben dat wel verdient.Na een zeer vroeg vertrek, bij 8 gr en bewolkte hemel, hadden we 480 km voor de boeg.Dus rijden, rijden en nog maar eens rijden.
Buiten de sanitaire stops, n snelle lunch op een parking, en nog een paar sanitaire stops, was het hoogtepunt van de dag een bezoekje aan een mini museumke van Nelson Mandela.En daar was dan eigenlijk ook niks te zien.
We zijn wel door een prachtig landschap gereden. Helaas de fotos moesten we door de ramen fotograferen.Idem, dito met de echt zwarte stadjes die we doorkruisten.
En nu, even relaxen van het uitzicht, nog een lekker diner en dan weer vroeg het bed in om morgen weer verder te crossen.
En heu,, Jos en Christiane,, nog n gelukkige verjaardag en dikke kussen
