Dréke is een echt pluizig beertje!
Soms als hij tussen zijn beren ligt moet ik echt
twee maal kijken om te zien waar de echte zit!

Deze foto's nam ik in september 2004.
Vinden jullie hem?

Soms, als je Dréke ziet zitten of liggen, denk je wel eens:
" Is dat nu een echt hondje? Of is het een beeldje?"
Bekijk deze foto's maar eens! Begrijp je wat ik bedoel?

Toen ik mijn lieve poedeltje Robintje verloor, wist ik dat ik vlug een ander hondje in huis zou nemen. Ik vergeet haar nooit, maar de troost die Dréke mij bracht is onbetaalbaar.
Voor Robintje had ik 2 andere poedeltjes, Snoepy en Robby (het broertje van Robine, ze hadden dezelfde ouders). Maar ik wou eens een ander ras. Ik wist precies wat ik wou, zag hem voor me, maar had nog nooit zo een exemplaar tegen gekomen!
Op het internet kwam ik op een site van de Bichon Frisé en daar zag ik een fimpje ...
Het was al heel laat, mijn man was al slapen. Ik ben hem gaan wakker maken en heb hem verteld dat in mijn volgend hondje gevonden had! Nu moest ik alleen nog onze Dré zien te vinden ... 

Klik op de foto van Robintje en dan zie je dat filmpje van Boy van de Snoepies. Klik daarna op de groene pijl links boven "vorige" om terug te keren.

Ga via het archief ook eens een kijkje nemen in de maand januari 2005.

24 Januari 2005.

De eerste sneeuw in het leven van ons Dréke!
Hij vindt het zo leuk!


Utta geniet goed ingepakt van de winterse schoonheid...


Dréke is in zijn sas!


Rennen maar!

Je ziet hem nauwelijks lopen!
Kijk naar de vogel in de lucht!


Net een schilderij ...


Utta geniet samen met paps van het mooie uitzicht ...


Dicht bijeen is het altijd warmer!


Ook de winter is prachtig ...




Tjonge, tjonge! Zoveel te ontdekken!


Bijna thuis ...


Mijn geliefde brem in de winter ...


Het huisje van mams en paps ...

Voor ons Dréke is het hoog tijd om met de pootjes in een warm badje te gaan staan!

Daarna lag hij heerlijk te slapen ...

Mijn witte beer met Kerst ...

Bedankt voor je bezoekje!
Ik hoop je gauw weer terug te zien, want meer fotootjes van Dréke's avonturen zullen volgen!
Schrijven jullie wat in mijn gastenboekje?
Je vindt het in het linker menu.

Vele groetjes van Viva



   
      

Waarom toch alleen maar vrouwen????

Sommigen mensen vragen zich blijkbaar nog steeds af waarom "De Zoeten Inval"-zondag alleen voor dames was.
Zijn wij mannenhaters? Nee, helemaal niet. Er zijn zelfs mannen die wij héél graag zien! Veel zelfs
Maar er blijken onverwacht veel vrouwen te bestaan met drempelvrees. En die zouden helemaal niet opgedaagd zijn als we er ineens ook de mannen bij gevraagd hadden.
Vrouwen gedragen zich dikwijls ook anders als hun echtgenoot meekomt. Gesprekken verlopen ook anders als er alleen vrouwen aanwezig zijn. Het ijs is rapper gebroken onder dames alleen.
Dat waren de enige redenen om eens een kennismaking van alleen meisjes te organiseren.
Tenandere, het idee was gewoon om met vier vrouwen in een café te gaan zitten en af te wachten welke dames gingen opdagen. Zonder op voorhand te moeten zeggen wie ging komen. Maar omdat het aantal geïnteresseerden zo groot werd moesten we wel een plek reserveren om zeker plaats te hebben voor 25 personen omdat het juist Valentijnsweekend was. En daarom moesten we op 't laatste wel aan de vrouwen vragen wie ging komen en wie niet om aan de taverne-eigenaar een getal op te kunnen geven.
Nu we mekaar allemaal wat beter kennen zullen we op de volgende Zoeten Inval waarschijnlijk ook gewoon de mannelijke bloggers uitnodigen. De vrouwen voelen zich nu al een pak meer op hun gemak nu ze al wat andere dames kennen. Meer moet je hier dus allemaal niet achter zoeken.
Jongens, wij houden écht wél van jullie hoor

Geschreven door Laathi - 18 februari 2006

Ik kon het niet beter verwoorden, daarom zette ik de tekst van Laathi hier. Laathi heeft op haar blogje vlak onder dit bericht ook nog haar overdenkingen over de blogwereld geplaatst. De moeite om eens te lezen!

http://blog.seniorennet.be/laathi/

We waren met 22 blogsters en 4 blogbezoeksters:

Zoete Inval voor blogdames en hun bezoeksters.
Belangrijke mededeling!

Hallo meisjes!

Laathi en ik zijn gisteren op inspectie geweest in Lier. Ja, het zware werk moet ook gebeuren

Mare was naar Brugge en Fernanda lag nog ziek in haar bedje, dus besloten we met ons twee de uitgekozen tavernes eens te bezoeken.

Gezien het Valentijn weekend, was het niet simpel om op 12 februari iets te vinden dat niet volledig volgeboekt was. Maar wij vonden toch een heel toffe gelegenheid.

Nu is ons probleem het volgende:

Wij hadden verwacht dat uiteindelijk een tiental dames naar onze samenkomst zouden komen, maar indien iedereen die zich geïnteresseerd toonde, zou komen, zijn we al met 31!

In de taverne die we uitkozen kregen we een aparte hoek in de taverne. Echt super gezellig!

Hier een foto:

Probleem is dat we, gezien het grote aantal geïnteresseerden, wel het aantal mensen moeten opgeven vóór vrijdag 10 februari om 17u00!

Wij nemen aan dat de meesten van jullie tegen vrijdag namiddag wel zullen weten of ze gaan komen of niet. Uiteraard zijn er onvoorziene omstandigheden zoals ziekte en andere noodgevallen, maar zo iets kan niemand vooraf weten. Maar op dit moment staan er teveel mensen op de "misschien" lijst om ons een gedacht te kunnen vormen over het aantal dat ons gaat vervoegen op deze super gezellige namiddag.

Daarom graag een mailtje met de bevestiging vóór vrijdagnamiddag!

Mogen wij op jullie rekenen?

De plaatsen zijn beperkt tot een 40-tal. Moesten er dus dames zijn die nog niet op de lijst staan, wacht niet te lang! Op dit moment hebben wij geen idee of wij nu met 10 of 40 zullen zijn!

viva.s@scarlet.be

Vele groetjes van Mare, Fernanda, Laathi en Viva

Geboorte

Na het breken van de code

De minzame lach

Werpt ze haar jongen

Één voor één

 Ze telt tot vijf vannacht

Wacht tot de wolken scheuren

De maan naar een cirrusleugen graait

En dooft

In de duisternis

Likt ze haar kinderen schoon

 

Liliane Melis

Pasgeboren kittens!

Dit is het verhaal van Daisy en haar 5 kleintjes.
In de komende weken gaan we ze van dichtbij volgen en we zullen proberen voor iedere kitten een goede en liefdevolle thuis te vinden.

Eind oktober 2005 merkte Viva beweging op in haar tuinhuis/garage. Iedere keer dat ze de deur opende, vluchtte er "iets" weg. Op een keer zag ze nog net een stukje van een zwarte staart dus daarmee was dat al opgeklaard! Een kattin of kater! Van toen af zette ze elke dag eten neer en was dat de volgende dag ook verdwenen. De poes bleef echter onzichtbaar en liet zich nooit of te nimmer zien. Ze sliep op een rek aan de muur waar de tuinkussens op gestapeld lagen. Eén keer bij het binnenrijden in de garage zag ze een paar hevig groene ogen oplichten ... Zo ging dat de hele winter door. Tot het voorjaar kwam ... Viva had een droom dat de poes in haar garage zwanger was al wist ze niet zeker of het wel een kattin was . Daarom ging ze toch een nest maken in een kartonnen doos en ging elke dag eens tasten of er nog niets in zat! Maandag 10 april 2006 had Viva de kans om de poes vanop afstand te bekijken terwijl ze aan het eten was en besloot dat het een kater moest zijn ! Toen ze echter op dinsdag 11 april het tuinhuis binnenkwam hoorde ze gepiep! Poesjes! Ze lagen echter niet in de doos. Mama was veel slimmer geweest en had ze in de oversteek van het dak gebaard. Er was alleen een smalle opening om daarin te geraken, niemand kon er bij. De volgende dag  haalde Viva haar digitale camera er bij en stak haar hand in de opening en klikte blindelings, in de hoop op een paar beelden. Spijtig was alleen mama te zien! Maar dit was dan toch een eerst foto van "Daisy", want vanaf toen noemde ze zo!

Daisy, pas 1 dag moeder, op dinsdag 12 april 2006.
Ze voelt zich bedreigd door die mensenhand met camera ...

Donderdag 14 april. Viva gaat eten dragen maar hoort "niets"!! Ze denkt in paniek dat Daisy de kittens weggebracht heeft. Gauw neemt ze blindelings een paar foto's en ziet een zwart hoopje liggen. Eerst denkt ze aan Daisy zelf maar eens de foto's op de PC zijn uitgeladen ziet ze al vlug dat het de kittens zijn! Hoeveel is nog even gissen!

De kittens op donderdag 14 april 2006

Via Laathi was Viva in contact gekomen met Bieke, van Den Dierenvriend. Besloten wordt dat het beter is om Daisy te vangen en met haar kleintjes zo snel mogelijk naar het kattenasiel te brengen. Zo zijn ze veilig en warm, onder de allerbeste omstandigheden.

Zondag, 16 april 2006 - Pasen
De poesjes, net voor we ze uit hun geboorteplaats en schuilplaats halen. 

We dachten aan 4 kittens, maar het zijn er vijf! Voor het geslacht te kennen moeten we nog even wachten!

De poesjes zullen liefdevol worden grootgebracht door Daisy en door Bieke. Bieke zal er liefdevolle huisdieren van maken. Gewend aan mensen, katten en honden. Daarna zal Daisy worden gesteriliseerd.

Bij Bieke, vlak voor ze bij hun mama gelegd worden.
Vier zwarte kittens en één tijgertje.

Van één zwarte heb ik in een wip al kunnen zien dat het vooraan een wit merktekentje heeft. We zullen vlug te weten komen hoe de anderen er uit zien.

Daisy heeft alles rustig doorstaan. Wel dankzij een kalmeringsmiddel. Maar ook later op de dag valt alles goed mee. We weten dus nog altijd niet of Daisy een wilde kat is of een ongewenste huiskat. Dat zal later blijken. Het is een prachtige kattin, mooi, sterk en gezond. Bieke zal meer over haar te weten komen in de komende weken ...

 

Alle kittens zijn al vlug aan het zuigen bij mama, die alles rustig laat gebeuren ...
Bieke liet vandaag weten dat alles naar wens verloopt. Daisy blaast wel een beetje en Bieke mag er nog niet aankomen maar dat is vrij normaal. Fernanda zal in de komende weken reporter van dienst zijn en we zullen jullie op de hoogte houden met woord en beeld!

(Gepost door Viva op 17 april 2006)

Gisteren kreeg ik van Bieke volgend mailtje:

Met Daisy gaat het goed - de kleintjes zuigen zeer goed - zij eet voor 6 - dat is goed!!!!! Vanmorgen heb ik haar even aangeraakt maar haar ogen werden zo groot als appeltjes!!!! "Wat gaat die doen met die hand????" Je kon het je zo voorstellen wat ze dacht - dus wild is ze volgens mij niet maar wel weggejaagd door mensen, denk ik - dus véééél geduld en liefde heeft zij nodig en dat kan ze krijgen!!!!!

Als dat geen goed nieuws is! Vandaag belde ik haar op, de poesjes groeien als kool en Daisy maakt het goed. Bieke heeft vanmorgen haar vinger uitgestoken naar Daisy en zij beet er zachtjes in. Daarvoor moet je toch wel echt een groot hart voor dieren hebben want voor hetzelfde geld had Daisy eens goed doorgebeten! Maar Bieke doet dit om haar vertrouwen te winnen. Stilletjes aan lukt dat wel maar het blijft afwachten. Het zou niet de eerste keer zijn dat een kattin heel zachtaardig is zolang ze haar jongen zoogt. Vaak worden ze nadien weer hun agressieve zelf. Welk het echte karakter van Daisy is zullen we dus pas binnen enkele weken te weten komen. Zij interesseert zich ook niet voor de vele andere katten die daar in de veranda van Bieke rond haar lopen, als een echte moeder is haar enige bekommernis: haar vijfkoppige kroost!

Bieke denkt dat dit weekend de oogjes van de poesjes zullen opengaan. Fernanda brengt hun zondagnamiddag een bezoekje, dus dat zou wel eens een paar mooie foto's kunnen opleveren. Kom zondagavond dus zeker kijken!

(Gepost door Viva op 21 april 2006)

Onze dag begon weer goed! Dit mailtje kregen we van Bieke:

Goeie morgen lieve vriendinnen, goed nieuws - er is al één zwartje gereserveerd - zo mogelijk een katerke maar 't is nog te vroeg om dat te zien - ze weten dat ze nog zowat 6 à 7 weken moeten wachten, maar ze wachten al van met nieuwjaar - geduldige mensen neem ik aan - maar het grootste nieuws komt nu!!!!!  Ik heb vanmorgen Daisy geaaid en zij kwam kopjes geven!!!!!  Af en toe bijt ze wel eens in mijn vinger maar niet echt om te bijten - lief is 't niet - de oogjes van de prutskens zijn open dus zondag kan een goede fotoshoot gemaakt worden!!!!! Daisy begint mij echt te vertrouwen en dat doet zo'n deugd!!!! Ik hoop dat jullie ook blij zijn ... Bieke

En of we blij zijn, Bieke!! Dat is heerlijk nieuws!
Bieke heeft gisteren ook een nieuw nestje van vijf binnen gekregen. Ze zijn vier weken oud en je houdt het niet voor mogelijk welk een mooi gekleurde vacht ze hebben! Morgen gaat Fernanda op pad voor een reportage en indien mogelijk zal ook Mare er bij zijn. Morgenavond zetten we alles hier op het blogje! Jullie zullen verstomd staan over zoveel schoonheid!

(Gepost door Viva op 22 april 2006)

Vandaag zijn we gaan kijken hoe Daisy en haar kroost het maken bij Bieke. Ze lag daar heel ontspannen en keek ons al wat vriendelijker aan met haar mooie groene ogen. De kittens waren al flink gegroeid en lagen zalig bij moederpoes te slapen. Daisy is een zeer goede moeder en verzorgt haar kroost met liefde! Bieke vertelde ons dat ze ook heel netjes de uitwerpselen van haar kleintjes opruimt en er haast niets meer te vinden is. Ze laat zich strelen door Bieke die met veel geduld haar vertrouwen wint. Zo geniet ze meer en meer van een lekkere massage waarvoor ze zelfs op haar rug gaat liggen, soms boven op haar kleintjes, die zich dan terug naar de oppervlakte wriemelen. Af en toe gaat Daisy even op een plank, bovenaan de kooi liggen, om op adem te komen. De kleintjes doen af en toe hun oogjes al open om deze wereld te aanschouwen. Het flitsen van de camera's zijn ze ondertussen al gewoon geworden, want zeg nu zelf, zijn het geen kleine beroemdheden aan het worden ?

De hele familie ...




Daisy's tijgertje ...


Samen, lekker dicht bij mama ...


(Gepost door Mare op 23 april 2006) Als voorproefje van onze namiddag bij Bieke:


Klik hier om te kijken naar 'Daisy-en-kittens1'

Klik hier om te kijken naar 'Daisy-en-kittens-2'


Als het filmpje de eerste keer hapert, laat het dan volledig uitspelen en klik daarna nog eens op "play" (het pijltje).
Je zal zien dat je het dan wel goed kan bekijken.
Wil je het in groot formaat bekijken, kies dan onderaan het filmpje voor View Size 800.
Meer dan de moeite waard!
Het tijgertje werd geadopteerd door Fernanda!

(Gepost door Viva op 30 april 2006)

De eerste stapjes uit het nest! Lieve dierenvrienden - hier het nieuws vanuit het poezenmoederhuisje - ons D-groepje is vandaag uit geweest - Daisy een beetje in paniek met een eigenaardig geluidje omdat haar nestje weg was - waar moest ze nu naar toe met haar familie???? Fernanda's tijgertje op avontuur ... Geen nood dames, alleman is weer kompleet terug in hun vertrouwde doos -  er zijn er zelfs die al turnles hebben gehad en evenwichtsoefeningen - het was een hele ervaring - en nu zijn ze terug gaan slapen bij mama!!!!  Turnles!

(gepost door Viva, maandag 8 mei 2006)

      
Daisy, knuffelend met zoontje Denzel

Zondag, op moederdag, zijn we op bezoek geweest bij Bieke om haar een 'Gelukkige Poezenmoederdag' te wensen. Een volle mand met leuke speeltjes en lekkers, werd in dank aanvaard, er vloeide ook een traantje van vreugde.
De poesjes groeien als kool en eten al wat vast voedsel. Op de kattebak gaan, kunnen ze ook al, net als moeder !

Hebben jullie al geraden hoe ze noemt?





Allen knus samen het buikje vullen bij mama Daisy ...

(gepost door Viva op 15 mei 2006)

Een froot gezin voor Daisy


Daisy als liefhebbende pleegmoeder laat de vreemde vijfling aanliggen ...

Het is vandaag weer een heuglijke dag - wat zijn dieren toch verdraagzaam  -  nee meer ... wat zijn ze ontvankelijk voor anderen zonder voorwaarden of regels! Onze Daisy die haar pootjes vol heeft met hààr vijfling heeft vandaag de andere vijfling aanvaard en ze mogen zelfs allemaal aanliggen - natuurlijk niet zo lang als voordien, want nu zijn er 10 kittens die van mamapoes willen genieten en zijzelf heeft er deugd van - kijk zelf maar!

Teatime, Daisy geniet er van!

Tien kinderen om te voeden!
Gelukkig eten de kittens ook al vast voedsel!



(gepost door Bieke op 26 mei 2006)

Leven als kat en hond ...

De thuiskomt  met Daisy en Denzel verliep goed. Ze waren al direct aan het eten en hun nieuwe thuis aan het verkennen. De grote verrassing was Daisy, die mij direct aanvaardde en uitgebreid wou gestreeld worden. Tien minuten aan een stuk en ze had er nog steeds niet genoeg van . Als ik Denzel wou strelen kwam ze altijd gauw tussen beide, "zij" wou mijn aandacht!

Met Denzeltje zelf mag ik doen wat ik wil, nog geen enkele keer blaasde hij of gebruikte hij zijn nageltjes tegen mij, een echt lief voddenpopje . Ik mocht hem al helemaal kammen, terwijl hij spinnend zat te genieten. Beiden gebruiken ook al van dag één de kattenbak. Amai, hebben die een goede opvoeding van Bieke gekregen .

Maar dan ... ons Dréke. Hij zou zoooo graag vriendjes met hun worden! Van bij het eerste oogcontact met Denzel was de strijd al beslist. Dréke gaf zich onderdanig over aan dat zwarte, kleine monster . Om het half uur probeert hij zachtjes kwispelend en op een respectabele afstand toenadering te zoeken maar Denzel is razend op hem. Ook voor Daisy is het oorlog. Dréke begrijpt er niets van. Een beetje in de war denkt hij toch dat ze een spelletje spelen, want zeg nu zelf: op hem kan toch niemand kwaad zijn? Maar voor de poezen is het bittere ernst ...

Daisy en Denzel hebben mijn vensterbank in de keuken al volledig ingepamld.


Dréke probeert Daisy vanop veilige afstand te overhalen om vriendschap te sluiten ...


Daisy heeft daar voorlopig absoluut geen zin in!


Denzel bekijkt het tafereel nieuwsgierig ...


Hij vindt Dréke nog veel akeliger en laat dat duidelijk merken!!


Dréke met één pootje omhoog, niet wetend wat te doen tegen zoveel vijandschap ... Doet ze dit om te spelen?


Make? Menen die dat nu?
Waarom zijn die zo kwaad op mij?
Ik wil zo graag vriendjes worden!


Dréke blijft minuten lang "mooi vragen" ...
Denzel geeft niet toe, hoe ontzettend lief hij ook is voor ieder mens, hij moet niks van honden hebben!


Denzeltje aan de krabpaal!


Moeder en zoon spelen graag tesaam ...
Toch nadert het afscheid.

Daisy, genietend van de avondzon in onze tuin ...

De vriendschap tussen Dréke en Daisy begint stilaan vorm aan te nemen . Geregeld haalt ze nog uit naar hem, zeker als hij te dicht nadert naar haar zin, maar het betert! Toen Dréke op mijn schoot zat, kwam ze,  gezellig, vlak voor mij op mijn buro liggen. Ze snuffelde aan zijn pootjes en legde de hare boven op die van hem! Dréke hield bijna zijn adem in, bewoog niet en bekeek het vol verwondering. Ik nam zijn pootje en streelde daarmee minutenlang het kopje van Daisy. Die genoot zichtbaar van die zachte, wollige poot, met gesloten ogen. Ja, het komt zeker goed tussen die twee! Beiden lopen me overal achterna, het zijn mijn schaduwen . Ik liet Daisy vandaag ook voor het eerst in 8 weken weer eens buiten. Ze klauterde al eens in haar boom en besnuffelde de struiken. Maar van het moment dat ik aanstalten maak om binnen te gaan is ze mij al voor, zo bang is ze dat ik haar zou buiten sluiten. Stilletjes aan wordt het weer een huisje weltevree tenhuize Viva ...