De Strijd

Romeinen 7:7-25

INLEIDING 

Dikwijls is het volgen van Christus een echte strijd. Hebt u ooit iets gedacht of gezegd als: “Ik ben gewoon niet goed genoeg. Ik kan niet doen wat ik wens te doen. Ik heb me vanalles voorgenomen, nieuwe bladzijden omgedraaid tot er geen bladzijden meer om te draaien waren. Ik wil doen wat juist is, maar zo hard als ik dat probeer te doen vind ik dat ik het niet kàn. Wat is er verkeerd met me? Ik ben verondersteld een christen te zijn. Ik zie wat de Bijbel zegt, maar ik kan er blijkbaar niet naar leven. Er moeten andere mensen zijn die wèl kunnen nakomen wat God vraagt. Waarom kan ik dat niet?” Hebt u zich ooit zo gevoeld? Misschien komt u wel met dit gevoel naar deze samenkomst vandaag.

Dit is de menselijke toestand, zelfs voor gelovigen. Nuchter gesproken: dit is speciaal voor gelovigen. Sommige mensen zwoegen onder de verkeerde gedachte dat als mensen Christus leren kennen hun problemen dan wijken. Ze worden weldra brutaal wakker door de realiteit van hun problemen; ver van geweken te zijn beginnen de problemen dan juist. Sommigen hebben geworsteld tot het punt van absolute wanhoop en ontmoediging.

Voor sommige mensen lijkt het alsof ze op een bergtop zitten, maar de dingen zijn niet altijd zoals ze lijken. Wij zetten soms een façade op, een voorkant, zeker als we omringd zijn door christenen. Wanneer u in de kerk komt tracht u er zo goed mogelijk uit te zien. U bent op uw beste gedrag, en u tracht uw kinderen op hun beste gedrag te houden, want u wenst als de beste te lijken. Maar, dikwijls is dat niet het echte plaatje.

Er is een aanwijzing voor het feit dat we te kampen hebben met de zonde. Juist nu we tot Christus zijn gekomen, zullen we hiermee te kampen hebben, omdat we de geboden Gods verstaan en de eisen van Zijn Woord. Als we onze levens naast het Woord zetten en een vergelijking maken met wat we verondersteld zijn te moeten doen, dan zien we een essentieel verschil tussen de twee, en we willen er iets aan doen. Zo draaien wij onze bladzijden om en trachten te veranderen. En we komen er achter dat, hoe hard we ook werken, wij dit gewoon niet kunnen doen.

15-06-2006 om 12:12 geschreven door sbce  

Maar de zonde maakte misbruik van de wet om slechte begeerten in mij op te wekken. Want als er geen wet is, die overtreden kan worden, heeft de zonde geen schijn van kans. - Romeinen 7:8

Het lijkt wel of de zonde juist harder in ons leven komt, naarmate we ons voornemen het goed te gaan doen. Sterker nog, het is zo. En wij gaan ons dan slecht voelen. Gefrustreerd. We wisten toch beter?

Ja. En toch is God het niet met je eens. Je bent niet dom. Onze eigen zin gaat recht in tegen de wil van God. Hij onderwerpt zich niet aan Gods wet en kan dat ook niet. (romeinen 8 vers 7) hallo. Let je even op? KAN DAT OOK NIET!! Staat er. Hoe moet dat dan, als we het niet eens kunnen??? ff verder lezen.
 
De bijbel erkent juist ons 'grote probleem'. Verbaas je over wat er in Romeinen 7 staat: Wel, dan doe ik die slechte dingen niet zélf, maar de zonde die mij beheerst. Ik weet dat ik door en door slecht ben, tenminste wat mijn oude natuur betreft. Ik kan het goede niet doen. Ik wil het wel, maar ik kan het niet. Hoewel ik het goede wil, doe ik het niet. In plaats daarvan doe ik het slechte en dat wil ik nu juist niet. Als ik doe wat ik niet wil, doe ik dat eigenlijk niet zelf, maar de zonde in mij. Zo ervaar ik steeds weer: Als ik het goede wil doen, kan ik het niet laten het slechte te doen. In mijn diepste wezen wil ik heel graag doen wat Gods wet van mij vraagt. Maar ik zie dat mijn doen en laten daarmee volledig in tegenspraak is. Wat mijn verstand wil en mijn lichaam doet, is altijd in strijd met elkaar. De zonde leeft in mijn lichaam. Wat ben ik er ellendig aan toe! Wie zal mij verlossen uit deze vreselijke macht van de dood? Ik dank God dat er een uitweg is door Jezus Christus, onze Here!
 
Wat dan wel??
Herken je het? Je neemt je het goede voor. Vanaf nu ga ik…. En geheel tegen je zin en je verstand in ga je achter elkaar weer de fout in. Maar er is ook een uitweg: Door Jezus Christus staat er.
 
Hoe dan? Denk even mee:
Onze eigen wil nekt ons, De wet drijft ons de fout in Kennis van wetten en regels (wat is goed en wat is kwaad) duwt ons als het ware de fout in. Daar kun je niets aan doen. Dat blijkt uit die tekst. Als wij dus proberen ons aan de wetten en regels van God te houden (ook dingen waarvan we weten 'dat God ze liever niet heeft' kunnen wetten zijn!!!!!), op basis van alleen KENNIS en zonder te weten hoe diep de genade van de Here Jezus gaat en zonder de Heilige Geest op volle kracht in ons hart te hebben, dan zul je door de kennis van wetten en regels JUIST de fout in gaan. Sommige mensen met grote discipline lukt het om iets twee jaar te laten, maar dan gaan ze alsnog de fout in.
 
Uit eigen kracht het goede doen heeft hetzelfde effect als wanneer je een baby appeltaart met slagroom geeft. De baby begint vol enthousiasme te eten, maar is in no-time ziek.
 
Romeimen 8:1 Het is duidelijk dat mensen die van Christus Jezus zijn, niet veroordeeld zullen worden. (GENADE DUS!!!) 2 Doordat u met Christus Jezus verbonden bent, geldt voor u de nieuwe wet: De wet van de Geest, de wet van het leven. U bent losgemaakt uit de wurgende greep van de zonde en bevrijd uit de macht van de dood. 3 Het was voor de wet niet mogelijk te bevrijden, omdat zij stukliep op de zwakheid van de menselijke natuur. Daarom heeft God Zijn eigen Zoon gestuurd, Die net als de zondige mensen, een menselijk lichaam had. Om ons te bevrijden van de zonde heeft Hij het oordeel van God op Zich genomen. Nu wordt aan de eis van de wet voldaan, want wij doen niet meer onze eigen zin, maar laten ons leiden door de Heilige Geest. (EN NIET LATEN LEIDEN DOOR WETTEN EN REGELS DUS!!)
 
Het gaat dus om de volgorde! Eerst basis-voedsel. En daar horen wetten en regels niet bij. De basis is genade. God wil je fouten vergeven. En God wil Zelf in jou, je zwakheden veranderen. Pas als de Heilige Geest de wetten van God in je hart heeft geschreven -dat werkt heel anders dan weten wat er wel en niet mag!!- kun je gaan leven. Niet op basis van die wetten, maar op basis van rust en onrust. Dat hoort het 'stuur' van je leven te zijn. Zolang je rustig bent; lekker doorleven. Pas als je onrustig wordt ga je bekijken wat de Heilige Geest je duidelijk wil maken. En vanuit kennis van Jezus in je hart wordt je dan automatisch bijgestuurd. Heel persoonlijk. Aangepast aan jouw karakter en omstandigheden. Je leeft dus niet op basis van kennis wat wel en niet hoort, maar vanuit OPENBARING (automatisch bekend worden) in je hart van wat wel en niet hoort voor jou.
 
Romeinen 7:6 Maar nu zijn wij van de wet bevrijd. Omdat wij gestorven zijn, kan zij ons niet vasthouden. Nu kunnen we God op een heel nieuwe manier dienen: Vanuit ons hart, door Zijn Geest en niet door het angstvallig houden van allerlei opgelegde wetten.
 
Zorg dat alle 'opgelegde' wetten uit jou leven verdwijnen Opgelegde wetten zijn dingen waarvan je 'eigenlijk denkt dat ze niet horen' of dingen waarvan je 'eigenlijk denkt dat God het niet leuk vindt', maar die je niet vanuit je hart doet of laat. Zolang er zulke wetten zijn zul je JUIST fouten maken en juist niet kunnen afrekenen met zonde.
 
Romeinen 7:8 Maar de zonde maakte misbruik van de wet om slechte begeerten in mij op te wekken. Want als er geen wet is, die overtreden kan worden, heeft de zonde geen schijn van kans.
 
Maar je kunt toch niet zomaar fouten gaan maken? Nee, maar voor dat je gaat 'focussen' op je fouten en je falen, zou je eerst je moeten focussen op de genade, op Gods geest en op de manier hoe God met ons om wil gaan in deze dingen.
 
Hebreeen 10 :14 Want door een offerande heeft Hij voor altijd hen volmaakt, die geheiligd worden. 15 En ook de Heilige Geest geeft ons daarvan getuigenis, 16 want nadat Hij gezegd had: Dit is het verbond, waarmede Ik Mij aan hen verbinden zal na die dagen, zegt de Here: Ik zal mijn wetten in hun harten leggen, en die ook in hun verstand schrijven, 17 en hun zonden en ongerechtigheden zal Ik niet meer gedenken.
 
Absolute noodzaak om te kunnen stoppen met zonde Je moet dus wel zeker weten dat de Heilige Geest in je hart woont en jouw hart vult anders gaat het niet lukken. Zelf kun je het niet. Je bent zelf sowieso nergens toe in staat. Je kunt alleen maar eerlijk zijn tegenover God. Eerlijk zeggen dat je fouten maakt. En misschien wel eerlijk zeggen dat je diep in je hart die zonde helemaal niet zo erg vind of zelfs lekker. Als je er maar helemaal eerlijk over bent en God om hulp vraagt. Pas dan kan God bij je hart om wat te veranderen. Dan komt er nieuw leven in jouw hart! Niet doordat jij met die zonde gaat worstelen of jezelf kwalijk neemt dat die wens naar die zonde in je hart zit.
 
2 Cor. 3 :5 Wij denken niet zelf iets van blijvende waarde te kunnen doen. Onze kracht en de resultaten komen alleen van God. 6 Hij heeft ons geholpen anderen over Zijn nieuwe verbond te vertellen. Dit is geen verbond door de wet, maar door de Heilige Geest. Want hoe men ook probeert de wet van God te houden, het eindigt altijd met de dood. Door de Heilige Geest komt er leven. Leven in vrijheid!!
 
Lastig om te leren, maar het beste resultaat. En het gevolg is dat God aan jou kan sleutelen. 2 Cor. 3:17 De Here is de Geest, Die leven geeft en waar Hij is, is vrijheid. 18 Wij, gelovigen, hebben geen sluier over ons gezicht. Wij zijn net spiegels, die het schitterende licht van de Here weerspiegelen. Terwijl Zijn Geest in ons werkt, gaan wij steeds meer op Hem lijken.

Lees ook: Romeinen 5 helemaal maar met name vers 13 en 20

12-05-2006 om 01:38 geschreven door sbce  

31-12-2005 om 00:00 geschreven door sbce  

                      Religie of Christus

De christelijke godsdienst is geen religie zonder meer, het is een levende godsdienst. Een religie bestaat uit een aantal dode vormen, regels en ceremoniën. Er zijn talrijke religies, en hun aantal neemt steeds toe, terwijl de christelijke godsdienst geheel alleen en op zichzelf staat. De christelijke godsdienst heeft de bijzondere eigenschap één Stichter en Hoofd te hebben, Die leeft. Want onze zaligheid is in Jezus Christus, Die als levende en verheerlijkte Heiland aan Gods rechterhand gezeten is. Men gebruikt het woord religie heden ten dage zeer lichtvaardig alsof het ook de christelijke godsdienst inhoudt. Als wij echter de enige bron van inlichting, namelijk de Bijbel, raadplegen, vinden wij geen grond voor zulk een vergelijking. De Christelijke godsdienst is veel meer dan een religie, het is een levenswijze, terwijl religie slechts uit dode werken en vormen bestaat.

Religie leert “door de werken”; de christelijke godsdienst leert “door het geloof”. Dit onderscheid komt door de gehele Heilige Schrift duidelijk naar voren. Nicodémus, die ‘s nachts tot Jezus kwam, was een zeer religieus man. Jezus zei echter tot hem: “Gij moet wedergeboren worden”. Paulus was, vóór zijn bekering zeer religieus, zoals hij voor Agrippa getuigde met de woorden:

“Mijn leven van jongsaf, dat ik van den beginne aan geleid heb onder mijn volk te Jeruzalem, kennen alle Joden, daar zij sedert lange tijd van mij weten, indien zij het slechts willen getuigen, dat ik naar de meest nauwgezette partij van onze godsdienst, als Farizeeër, geleefd heb” (Handelingen 26:4,5)

Paulus wist wat religie was, meer dan alle anderen, maar hij werd niet bekeerd totdat hij de Zaligmaker op de weg naar Damascus ontmoette.

Religie alleen kan ons niet zalig maken. De Babyloniërs van eertijds kenden religie; de Grieken hadden hun religie; het volk in de dagen van Jezus en Paulus was religieus, maar zij hadden het evangelie nodig. En vandaag zijn er, zelfs in christelijke landen, miljoenen en nog eens miljoenen mensen die wèl religie, maar niet de minste kennis van de zaligheid hebben.

Iemand heeft eens gezegd: “Christus kwam om het mensdom van twee dingen te verlossen, namelijk van zonde en van religie. Het is verreweg het moeilijkst om religieuze mensen hiervan te overtuigen, daar zij menen dat zij vanwege hun religie geen Zaligmaker nodig hebben”.

Het woord religie (godsdienst) wordt in de Heilige Schrift slechts vijfmaal gebruikt, en het woord religieus (godsdienstig) slechts tweemaal. In ieder geval staat het in verband met werken, ceremoniën en vormendienst, maar niet met geloof. In de Schrift wordt meestal het woord “threskeia” gebruikt, hetwelk ceremoniële eredienst betekent. Het woord “threskeia” komt van het woord “threskos”, wat weer van de wortel “throseho” is afgeleid. Dit betekent in het Grieks “beangst, bekommerd en verontrust zijn”. Als men dus het woord religie vanaf zijn wortel nagaat, betekent het een ceremoniële eredienst, die door angst en nood ingegeven wordt. Dat is ook de betekenis van religie wanneer het in de Heilige Schrift genoemd wordt. Wat een verschil met de boodschap van verlossing, die vrede, vreugde, geluk, zekerheid en hoop in het hart brengt. Vraag iemand, die religieus is, of hij behouden is, en hij zal antwoorden: “Ik hoop het”. Vraag hetzelfde aan iemand, die bekeerd is, en hij zal antwoorden: “Ja, Gode zij dank, ik weet op Wie ik mijn vertrouwen heb gevestigd, en ik ben ervan overtuigd, dat Hij bij machte is, hetgeen Hij mij toevertrouwd heeft, te bewaren tot die dag” (2 Timotheüs 1:12).

Jakobus spreekt van een religie, die hij zuiver en onbevlekt noemt en die met goede werken gepaard gaat. Dit is de enige plaats in de Schrift, waar over religie gunstig gesproken wordt (Jakobus 1:27) en verder wordt religie met louter holle, lege vormelijkheid vergeleken. De vijand tracht het mensdom te bedriegen door wèl religieus, maar niet wedergeboren te zijn. Hij tracht hen ervan te overtuigen, dat zij met hun eigen werken tevreden kunnen zijn en geen Zaligmaker nodig hebben. Mag ik u hier de vraag stellen: “Is uw religie u voldoende? Bent u met uw religie tevreden? Geeft uw religie u vrede en vreugde?” Indien u Christus aanneemt, zal Hij u dit alles schenken zonder enige verdienste of werken uwerzijds.

Er zijn twee evangeliën in de wereld - een evangelie van werken en een evangelie van geloof. Gods Woord zegt, dat de zaligheid volbracht is; de duivel zegt, dat wij onze zaligheid volbrengen moeten. De bijbel bevat talrijke voorbeelden van beide. Wij vinden een treffend voorbeeld hiervan in het geval van onze eerste ouders. Wij lezen dat, nadat zij gezondigd hadden:

“hun beider ogen geopend werden, en zij bemerkten, dat zij naakt waren” (Genesis 3:7)

Zodra zij gezondigd hadden, werden zij gewaar, dat zij de bedekking van onschuld en de beschuttende kleding van hun zondeloosheid verloren hadden. In plaats van zich echter tot God te wenden, keerden zij zich tot religie - tot eigen werken - en wij lezen de tragische geschiedenis:

“... en zij hechtten vijgebladeren aaneen en maakten zich schorten” (Genesis 3:7)

In plaats van God om vergeving en genade te smeken, trachtten zij zichzelf te redden en hun zonde door het werk van hun eigen handen te bedekken. Deze daad van onze eerste ouders is en wordt door al hun nakomelingen overgenomen. De mens weet en gevoelt instinctief, dat hij naakt is en een bedekking nodig heeft. Daar hij echter door de zonde ontdaan en verblind is, spant hij zich in om zelf een bedekking te maken. Elke religie, die de wereld ooit gekend heeft, is een stilzwijgend bewijs van het feit, dat het mensdom ergens naar zoekt, dat hem geschikt zal maken om voor zijn Schepper te verschijnen. De mens is ongeneeslijk religieus. Elk mens, waar hij zich ook bevindt, is zich bewust van een hogere macht. Alleen de dwaas zegt in zijn hart: “Er is geen God”. Niet alleen voelt de mens, dat er een Rechter is, Die hem ziet, maar hij weet ook dat hij schuldig en bevlekt is, en hij tracht zijn beschuldigend geweten tot rust te brengen. Dus tracht hij door zijn eigen religieuze werken en offers verzoening te vinden.

Dit rusteloos vlechten van vijgebladeren beperkt zich echter niet alleen tot de heidenen, doch is ook de oorzaak van het ontstaan van steeds meer religies en ceremoniën in de zogenaamde ontwikkelde landen. Ongetwijfeld bedoelen zij het goed, en in plaats van hen te veroordelen of te ontmoedigen, willen wij hen een betere weg wijzen. Adam en Eva waren wel religieus en bedoelden het ongetwijfeld goed, maar hun schorten van vijgebladeren waren niet afdoende. De vijgebladeren konden slechts de zonde bedekken, doch konden de zonde niet wegnemen, noch vrede in hun hart brengen. Toen God in de hof tot hen kwam, verscholen zij zich, en trachtten zij zich in hun angst voor God te verbergen. Hun religie was nutteloos; zij hadden iets anders nodig, en God staat nu gereed om hen te openbaren wat dit is.

De hele geschiedenis is in één korte tekst samengevat, waaraan maar al te vaak geen aandacht wordt geschonken. Wij lezen:

“En Jahweh God maakte voor de mens en voor zijn vrouw klederen van vellen en bekleedde hen daarmede” (Genesis 3:21)

Vijgeblaren zijn niet afdoende. Dus komt God en onthult een andere, en de énige bevrijdende weg. Deze korte tekst leert ons drie dingen:

Ten eerste: Verlossing is het werk van God en niet van mensen. God voorzag Zich van een offer. Ten tweede: Dit offer vergt de dood van een onschuldige plaatsvervanger; en ten derde: er moet bloed vergoten worden. God eist dit - dit alles en niets minder. Een offer, dat niet aan deze drie eisen voldoet, kan geen verzoening teweeg brengen. Dit zien wij eveneens in het geval van Kaïn en Abel. Wij vinden het in het Paaslam. Wij zien het in de offeranden, die Israël op de berg Moria bracht. Wij vinden het in al de offeranden van Israëls godsdienstige ceremoniën, in de brandoffers, de vredeoffers, de zond- en schuldoffers, en eindelijk zendt God Hem, naar Wie al deze heenwezen, de Heer Jezus Christus zelf, het volmaakt heilige Lam Gods, en toen Hij kwam, voldeed Hij aan al deze drie eisen.

1. Hij was Gods geschenk. De werken van mensen konden niet voldoen. “Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe” (Johannes 3:16). Hij was Gods geschenk.

2. Het moest door de dood van een onschuldige plaatsvervanger geschieden, en Christus voldeed aan deze eis, daar Hij onschuldig was. In Hem werd geen misdaad gevonden. Hij, die geen zonde kende, werd zonde voor ons gemaakt. Hij droeg onze zonden in Zijn eigen lichaam op het hout. Petrus zegt van Hem:

“... Die geen zonde gedaan heeft en in Wiens mond geen bedrog is gevonden” (1 Petrus 2:22)

3. Het bloed van een onschuldige plaatsvervanger moest daarvoor vergoten worden. Christus heeft Zijn bloed vergoten en gegeven, opdat wij vrij zouden uitgaan. Petrus zegt dat,

“gij niet met vergankelijke dingen, zilver of goud zijt vrijgekocht, van uwe ijdele wandel, die u van de vaderen overgeleverd is, maar met het kostbare bloed van Christus, als van een onberispelijk en vlekkeloos lam” (1 Petrus 1:18,19)

Dat vers in Genesis 3:21 betreffende het eerste offer waarmee God de naaktheid van onze eerste ouders bedekte, was slechts een beeld en afschaduwing van de komende Zaligmaker, de Heer Jezus Christus. Toen Johannes de Doper Hem zag, riep hij uit: “Zie, het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt”. En de engel zei tot Maria: “Gij zult Hem de naam JEZUS geven, want Hij is het, die Zijn volk zal redden van hun zonden”.

In het begin, in de hof van Eden, openbaarde God de éne en énige weg tot zaligheid, en die weg is nog nooit veranderd en kan ook nooit veranderd worden. Alle andere wegen zijn bedrog en dwaalsporen. Jezus verzekerde ons dat degene, die op een andere plaats inklimt, een dief en een rover is, en Paulus zegt, dat indien iemand een ander evangelie predikt, die zij vervloekt.

U ziet dus dat er slechts twee wegen zijn, de weg van de mensen en de weg van God. De weg van de mensen is de religieuze weg; Gods weg is de eenvoudige weg van de genade. De weg van de mensen is die van eigen goede werken; Gods weg is de weg van het offer en het bloed van het Lam, door het geloof. De weg van de mensen is uiterlijke vroomheid; Gods weg is geloven. “Soms schijnt een weg iemand recht, maar het einde daarvan voert naar de dood” (Spreuken 14:12). Jezus zei echter:

“Ik ben de Weg en de Waarheid en het Leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij” (Johannes 14:6)

Mag ik u hier nu vragen: “Bent u religieus of bent u gered?” Indien u slechts religie kent en nog niet weet van het bloed van Christus, dan, mijn vriend, bent u nog in uw zonden.

God roept u heden om op Zijn vraag te antwoorden. Toen Adam zich in de hof verschool, kwam God en riep hem en zei: “Adam, waar zijt gij? Waarom verbergt gij u voor Mij?” En Adam kwam tevoorschijn in zijn armzalige schort van vijgebladeren, terwijl hij nog even schuldig en verloren was als tevoren. Mijn vriend, waarop bouwt u uw hoop om behouden te worden en naar de hemel te gaan? Stel uzelf de vraag, of laat mij u vragen: Bent u er zeker van, dat u naar de hemel gaat? Bent u gered? O, ik hoor iemand zeggen: “Ik leid een goed leven en doe mijn best”. Luister, mijn vriend, vijgebladeren, niets anders dan vijgebladeren; want God zegt: “Niemand is rechtvaardig, ook niet één” (Romeinen 3:10). Weer een ander zegt: “Ik kan de Bijbel niet begrijpen”. Vijgebladeren, mijn vriend, God vraagt u om te geloven, en niet in de eerste plaats om te begrijpen.

Wij zullen nooit ten volle begrijpen dat God Zijn heilige en geliefde Zoon kon geven om te sterven voor gewiekste zondaars zoals wij. U zegt: “Maar, ik voel mij niet verlost”. Neen, maar de zaligheid bestaat niet in het voelen, maar in geloven. Uw gevoelens veranderen bij de dag, maar Gods beloften blijven altijd dezelfde. Hij zegt: “Een ieder die gelooft, dat Jezus de Christus is, is uit God geboren”. U kunt het van mij aannemen, vertrouw op Christus, en het gevoel komt wel. Als u maar weet, dat u verloren bent en dat u een Heiland nodig hebt. Kom dan tot Hem en vertrouw Hem. Werp uw eigengerechtigheid weg en vlucht in de schuilplaats van Zijn dierbaar bloed.

Dr. M. R. de Haan, uit “Religie of Christus”

08-12-2005 om 23:59 geschreven door sbce  

08-11-2005 om 16:13 geschreven door sbce  

06-11-2005 om 00:00 geschreven door sbce