Ik ben de Jean - Marie zijne doopceel eventjes gaan oplichten en kwam tot volgende rare capriolen van den judoboenk.
Jean-Marie Louis Dedecker (Nieuwpoort, 13 juni 1952) is een brulboei uit Oostende. Van 1999 tot 2006 was hij lid van de VLD. Na een kort lidmaatschap van de N-VA is hij nu voorzitter van zijn eigen partij Lijst Dedecker.
Maar hoe het allemaal begonnen is, zijn wel een paar harde noten om te kraken...
Tot 1999 was hij de Belzieke bondscoach van de judoka's. En hoe ouder hij werd hoe meer hij besefte dat zijn fin de carrière niet was weggelegd in de sport en aangezien politiek goed op judo leek, het belgisch parlementair halfrond goe op de judomat besloot de eigenzinnige Jean - Marie Dedecker zich op politiek vlak te wagen.
Hij begon uiteraard eerst bij de VLD van Guyke Vereigenlofstinkt. Dank zij zijn algehele smoelenbekendheid bracht hij het enige tijd later tot Vlaams Volksvertegenwoordiger voor de kieskring West Vlaanderen, sinds 2004.
Hij ging zijn broek verslijten op de pluchen stoelen van de Senaat van 1999 tot 2004, dus. En vervolgens als gemeenschapsenator of hoe dat beest ook heet.
Maar in januari 2002 evenaarde hij Steve Stunt door een VTM fladderkoelie mee te smokkelen in de cel van Marc Dutroux. Zijn drijfveer ?
IKKE WIL GROOOOOTEN BAAS WORDEN... IKKE WIL GROOOOOTEN BAAS WORDEN...
Den blauwe Sjarel die toen de Partijbons was had zich zwaar verslikt in zijn ochtend koffie toen hij het Laatste Nieuws las over de sotternijen van zijn marineblauwe onderdaan Jean-marie. Natuurlijk kon hij het daar niet bij laten en dat kostte Dedecker bijna zijn lidmaatschap.
Uiteindelijk werd den judoboenk slechts voor drie maanden geschorst zeer tegen de zin in van Sjareltje 't tiranneke van Berlare (Karel de Gucht) die de Jean - Marie liever met den Tee Gee Vee zag verdwijnen naar de verre Noordpool.
In 2004 begon de VLD patronverkiezingen houden en natuurlijk kon den Judoboenk de verleiding niet weerstaan zijnen snottebellendoek mee op de tafel te smijten samen met Bartje Somers en Patricia De Waele. Dedecker haalde 38,32 % van de geldig uitgebrachte stemmen tot bittere verwondering van de Sjarel, Bart en ganse den blauwe Bateau, genaamd VLD.
De VLD had een denktank waar ideeën en andere worden ontwikkeld, NOVA CIVITAS. De judoboenk was betrokken bij de oprichting van verschillende afdelingen. Dat gebeurde ook tegen de zin in van de ganse Blauwe Bateau. Maar wat konden ze daartegen beginnen ? Democratie is oook vrijheid van handelen, nietwaar ? Omstreeks 2006 gaf Dedecker een een raar epistel uit dat "Recht(s) Voor De Raap" heet. Het werd een politieke bestseller van formaat.
Zoals we hem kennen nam hij geen blad met ezelsoren voor zijn soeplippenmond wat hem natuurlijk erg kwalijk werd genomen door diverse vermelde personen in dat boek. Aanklachten voor laster en eerroof zijn er niet geweest, zodat we wel kunnen aannemen dat er een fond van waarheid in dat geschreven misbaksel zat.
Bij begin van de herfst 2006 stuntte Dedecker alwéér met zijn verklaring over vier belzieke wielrenners die zich hebben laten betoeteren met dope. Dat heeft een zware bonk veroorzaakt in de sportwereld maar het koelde toch weer af na wat heel wat gezwets, getoet en geblaas.
Later op dat zelfde jaar werd bekendgemaakt dat Bartje Somers hem uit de partij zal bonjoeren, net zoals zijn oude goede vriend Hugo (Hagar) Coveliers overkwam die thans een eigen partijtje had opgericht VLOTT die echter aan de trekhaak van het Vlaams Belang werd geplakt.
Nadat JM uit de partij VLD op de straatkeien werd gekegeld had "Hagar" hem uitgenodigd op ne lekkere borrel en een koekske om te praten over een lidmaatschap bij zijn VLOTTekes.
Maar aangezien VLOTT bij 't Vlaams Belang aan hunne klinknagel werd geslagen zag Dedecker er maar weinig in. Mogelijk wildehij zijn vriend Hugo niet in politieke problemen brengen met zijn doldwaze koppige stompzinnigheid. Dus koos JM eens gaan te sjauwelen met Bartje de Wever van de Nva.
Natuurlijk was Bartje heel content om zo'n zware Bekende (maar mottige) Kop bnnen te schuiven.
JM kreeg allerlei politiek lekkers aangeboden tot ergernis van vele Nva militanten die na jaren grensverleggende politieke inspanningen nog steeds niet beloond zijn geworden. Komt daar nu zo'n vierkant geblokte kiekeskop binnengewandeld en arreé lap... hij krijgt dadelijk een verkiesbare plaats in de schoot gesmeten en meer van dat fraais dat een rasechte militant zou doen watertanden.
En dikke tien dagen later was het hommeles binnen de partijraad van de NVa, en niet zozeer door de kwaaie militanten.
NVa was toen kartelpartner van de tsjevenpartij CD&V. Van hun kreeg de partij van Bartje de Wever kennelijk lekkere centjes toegestopt zodat hij ook moest inbinden. De CD&V had Bart voor een ellendige keuze gezet... ofwel JM Dedecker buiten ofwel het kartel opblazen.
Er waren natuurlijk wel militanten voor te vinden dat JM eruit lag maar anderen zagen liever het kartel met de tsjeven opgeblazen. Dit leidde tot patstelling van 10 / 10. Vooral de Christelijke vakbondsman Jan Renders van het ACW die al een gloeiende hekel had aan Vlaams nationalisten maar nog meer aan blauwselblauwe dikkoppen zoals Jean Marie stelde de NVa voor deze verscheurende keuze. Met een meerderheid van 62 tegen 103 en 10 onthoudingen werd beslist JM buiten te smijten.
Gruwelijk ontgoocheld behield Jean Marie Dedecker de eer aan zichzelf en wachtte niet eens tot hij aangetekend op de hoogte zou worden gebracht van zijn ontslag. Toch waren verschillende militanten die met jaloerse blik neerkeken op den Judoboenk niet akkoord met de manier hoe de NVa partijleiding op bevel van de kartelpartner Dedecker behandelden. Zoiets doe je niet ! Vooral Frieda Brepoels heeft (Europees parlement) daar erg veel lawaai om gemaakt. Zij wou zelfs uit de partij stappen.
Jean-Marie was op een hevige en zware manier teleurgesteld en wou zich bezinnen over zijn politieke aspiraties. In december van 2006 schreef vriend "Hagar" hem een open brief waarin hij zijn medeleven betuigde om wat hem door de Nva werd aangedaan. Toch besloot Jean - Marie de politiek (nog) niet vaarwel te zeggen. Fluppe Dewinter nodigde hem uit voor een toetredingsgesprek waar JM vreemd genoeg op inging. Maar wat niemand wist was dat JM nooit of te nimmer met het Vlaams Belang in zee zou gaan.
Als gemeenteraadslid van Oostende maakte hij bekend bij de verkiezingen van OCMW raadsleden zijn 8 stemmen te geven aan het Vlaams Belang. Hij had een akkoord met de partij GROEN! maar uiteindelijk hadden die de stemmen van JM niet nodig en aangezien het VB de enige partij in de oppositie was gaf hij zijn stemmen aan hen. Hij verklaarde ook geen kandidaat voor te dragen.
Op 3 januari 2007 richtte hij zelf een nieuwe politieke formatie op. Hij wilde het partijpolitieke equivalent van Geert Wilders en Pim Fortuyn te worden en dé kapitein van zijn partij. Hij noemde zijn project GEZOND VERSTAND.
Enkele dagen later organiseerde JM een voorbereidende vergadering te Oostende met enkele bevriende sympathisanten, waaronder professor Boudewijn Bouckaert, ook komende van VLD die later als bestuurslid in zijn nieuwe partij stapte. Het ding ging LIJST DEDECKER heten. Het was het begin van een waggelend onding dat sedert de oprichting niet geboren is onder een goed gesternte.
Een jaar later stapte ik (jaja Reneke himself) mee in de partij van JM, door Rob Vandevelde die me had overgehaald. Gezien mijn meer dan behoorlijke kennis van politiek wilde Rob me uiteraard mee bij de bestuurkaders plaatsen.
Ik heb me op verzoek van Lieve Van Ermen te Brussel aangeboden om haar te vertellen wat ik van de partij verwachtte en wat ik voor positiefs kon betekenen voor Lijst Dedecker. Ik kreeg Lieve niet te zien maar wel een nogal onbeleefde dame (géén lid maar wel personeelsmanager) die blijkbaar de krikkels had van me. Die beloofde me wel spoedig iets te laten horen voor een betrekking van de partij.
Ik heb maanden en maanden vruchteloos gewacht maar ondertussen wel schitterende ideeën binnengeloodsd in de hoop wat in beweging te kunnen brengen bij de hogere partijregionen. Als militant hielp ik mijn vriend (thans kamerlid voor LDD) Rob zo goed ik kon met zijn verkiezingscampagnes samen met nog een ouwe kameraad die nu onze secretaris is. De Warre. Met lede ogen zag ik hoe de partij verscheurd werd door interne ruzies, vooral te Antwerpen. De grootste schuldige daaraan is Jurgen Verstrepen die ook uit het Vlaams Belang werd gebonjoerd en zijn rotte vis bij LDD met succes is komen slijten.
We hebben ons met hart en ziel ingezet voor Lijst Dedecker, maar vooral voor Robke die we zo'n beetje als onze zoon beschouwden. Na de Vlaamse verkiezingen kon ik via een intensieve bevraging en een diepgaand onderzoek vaststellen dat Lijst Dedecker geen lang leven is beschoren. Ik schreef een verhandeling van 40 bladzijden die ik LDD sclerose noemde en bezorgde ze onze vriend Rob.
Natuurlijk kon die arme jongen niets doen. Mijn verslag was immers nogal fatalistisch.
November 2009 bood Georges Van Tiggelen met het voorzitterschap aan van de partij Vlaamse Volks Partij. Ik schreef een lange mail aan mijn LDD vrienden en vertrok samen met Warre uit het LDD en stapten in een nieuw politiek avontuur. Aangezien ik gebombardeerd ben tot partijleider en de finesses ken hoe het andere partijen verging kreeg ik een prachtige kans aangeboden waarvoor ik onze Grote Opperpeut ... eummm... Coördinator Ombutsman Georges Van Tiggelen innig dankbaar ben.
Het is mijn doelstelling de partij uit te bouwen tot een stevige en incountoernabele politieke formatie te maken.
En we zoeken dringend medestanders om op onze kieslijsten van 2011 en 2012 mee op te komen voor de senioren, armen, bejaarden, werklozen, gehandicapten en zwakke gezinnen. Bouw mee met ons samen een boeiende politieke fin de carrière. Alles wordt u gratis geleerd !!
