modder overal
daarin zit jij
zo lelijk
waardeloos
en stom
die lege blik
en je gevoel
het is er niet
't klinkt daar zo hol

een nevel hangt als een gordijn
over wat je ooit was
en in jouw idee nooit meer kan zijn
want modder zit er overal

was klimmen, vechten, je verzetten
tevergeefs?
want vallen deed je op een keer
angstaanjagend diep dal
want modder is er overal
en stilte en leegte
kleeft aan je
als een monster van een kwal

als automatische piloot
hou je je sterk
en voor de mensheid groot
maar binnen is de hopeloosheid
immens
en alle voelen zo vaak dood

je plant de woorden in je hoofd
dat wat is weggeroofd
voorgoed verdween
een ander op zal staan
met een nog steeds onbekend
bestaan

het zoeken naar die onbekende vrouw
die stilaan vorm moet krijgen
het zoeken naar dat onbekend persoon
die vreemdelinge
dat ben jij

nog lang niet aan de orde
want in je hoofd en hele wezen
is slechts chaos, angstaanjagende wan-orde
ontreddering en heel soms
een glimp van vastgeketend verdriet
van niet meer weten waar je bent
weggelopen
als water
door een afgebrokkeld en verroest vergiet

niet veel denken, piekeren
of angstig zoeken
dat wat je altijd wist te vinden
is nergens meer te bespeuren
ook niet in de verste hoeken
vertrouw op het proces
en je psychiater
en op je eigen kracht
en op die dagen dat je hoop voelde
en licht verheugd lacht.

©Marie-Gabrielle





 

08-02-2012 om 00:00 geschreven door Marie-Gabrielle