|
Ik durf niets raken
want het is zo fragiel
ik durf het niet te naderen
zo'n breekbaar projectiel
ik durf er zelfs niet over te schrijven
uit angst dat het beetje vrede in mij
niet langer wil blijven
ik durf niet te denken
en dromen nog minder
bevreesd dat het beetje licht
dat ik vandaag vond
verdwijnen zal alsof het nooit bestond
daarom houd ik mijn armen om me heen
en mijn lippen opeen
mijn ogen gesloten
mijn hart op een kier
heel even laat ik het open
zodat de warmte die ik voelde er stilletjes
in kan stromen.
©Marie-Gabrielle2012
27-04-2012 om 19:48
geschreven door Marie-Gabrielle
|
