|
ooit was ik een mens
goedlachs
en openhartig
ruimdenkend
en begripvol
ik sloot de mensen in mijn hart
van spuuglelijke woorden
geraakte ik verward
ik hielp en was altijd present
maar er waren egoïsten
en beulen
zij waren niet content
ze moesten me vertrappen
ik kon niet eens meer
naar de nodige zuurstof happen
ze smeerden me uit
als moes van fruit
ze verspreidden laster
en smerigheid
ze zijn mij
maar ik ook mezelf
sindsdien
volkomen kwijt.
©Marie-Gabrielle2012
|
