|
na maanden dat ze geen traan meer kon laten
huilde ze
na maanden schreeuwde de schreeuw
in tranen
die stroomden over haar gelaat
ze schreeuwde in stilte
al die tranen
ze schreeuwde van de pijn
waarom moest haar leven
zo pijnvol zijn
waarom moesten ze haar zo wreed verwerpen
vergooien
waarom moesten ze haar huid looien
haar hart vermalen
ze kunnen die pijn nooit goed maken
dat verdriet
is niet, zelfs niet in miljoenen
te betalen.
op deze speciale dag
ging zij overstag.
©Marie-Gabrielle 2012
|
