|
Snik je zonder geluid
Huil je tranen
van binnen
en schreeuwt de schreeuw oorverduivend luid
onhoorbaar
in jou
ondanks de hitte
heb je kou
Wie houdt je bij de hand?
Je sloot de poorten
en metselde alle gaten dicht
er schijnt geen licht
weinigen weten
dat deel van de mensheid heeft zich niet van zijn taak
gekweten
ze hebben geen steun verleend
maar jou slechts jouw pijn en duisternis
verweten
Iemand neemt je bij de hand
ook al ben je door een soortgelijke alien
op een geestelijke stortplaats beland
je voelt je niet meer met je verwanten verwant
je bent op een onbewoonbare planeet
gestrand
Zijn gewichtigheid wissen
van zijn schijnheilige smoel
is jouw doel
Het is je gelukt
want het manneke van generlei gewicht
is uit zijn verhevenheid gelicht.
Suikerspin op twee benen
ga nog maar eens een studieboek lenen
voor je je waagt aan je verwaande verheven quasi boeddhistische wijsneuzigheid
Dat ik jou ooit raadpleegde
en na mij nog anderen...
wat gebeurd is, kan je niet meer veranderen
tenzij met je spijt te betuigen
maar daartoe ben je niet in staat
integendeel wat je deed
heeft ons meer dan geschaad.
Gelukkig zijn we jou en je emotionele domheid
jouw hoogheidswaanzin
jouw van de pot gerukte feedback
voorgoed
kwijt.
dat betekende een vooruitgang
lafhartig en vals
en als een wezel zo bang.
nochtans niet moeilijk om eerlijk te zijn
maar daarvoor, ik weet het,
moet je tenminste een beetje moed bezitten en dapper zijn
daarvoor was je te melig
en lichtzinnig
daardoor ben je nog maar 'zo' klein.
Je spartelde aan de telefoon
dat laatste gesprek
laaghartige wezel die je werd
aan enig inzicht of nederigheid had je duidelijk groot gebrek.
Die avond misbruikte je je macht
ik had eerlijk gezegd zulk verderfelijk gedrag
nooit van een 'mens' als jij verwacht.
je gaf nog een trap achterna
Wat deed je een bloedzuiger, of
een kakkerlak op een Zuiderse muur na?
Als een puber, een kind zo naïef
je leuterde over je oog en een val die je maakte
oeverloos bleef je soms jammeren als een kind aan moeders rokken
ondertussen maakte je niet weinig brokken.
Ik was niet jouw moeder en hoefde je niet te geven meevoelen en steun
nogmaals een miskleun
Jouw laatste zet...
je loog dat je stonk
het bleek het enige waaruit jij toen nog uitblonk.
Die zet... heeft jouw laatste kansen op mogelijk begrip
of vergoelijking van mijnentwege forever geplet.
je verloor oprechtheid
en verkoos de drang
ben ik bang
je werd een loser die niet toegeven kon
dat je niets won
door je vreselijke miskleunen te ontkennen
de uitschuivers die je maakte
zo zwak en laf niet eens kon bekennen.
die je met verwerpelijk gedrag levensbedreigend verwondde
zodanig diep, bijna onherstelbaar raakte
meer dan een half jaar
vleugellam maakte
een uitwas als jij moesten ze uit de hulpverlening
wissen
zwaargewonde mensen
kunnen zulke lafhartige verwaandheid hartgrondig
missen.
Ik heb met jou na al die maanden
in deze laatste stuiptrekking voor goed afgerekend
maar vergis je niet
jou vergeven doe ik van mijn leven
niet.
Je hakte niet alleen in
op de kern van mijn zijn
en na jouw mishandeling
ook nog de les willen lezen
door jouw mishandeling
moest ik ook nog van die je net zo mishandelde
voor het leven vrezen...
verdwijn uit ons leven
ons vertrouwen
en onze geest
ik zeg je 'verdwijn... voorgoed, d'r uit'
maak dat je wegkomt
jij duivelse lafaard
lafhartige schavuit.
We hopen je nergens meer te ontmoeten
durf geen woord te spreken
als je ons ooit ergens ziet
want jij psychiater van mijn voeten
Voor ons besta je niet langer
door jouw lafheid
hebben we veel en nodeloos erg moeten boeten.
Lange jaren toegeeflijk, vergevingsgezind en tolerant
maar jij... jij duwde ons toen... over de rand.
Daardoor lusten we jou niet eens krokant
stukje onbenul spartelend
op zijn kant.
© Marie Gabrielle 2012
|
