Ik ben Walter Smeekens
Ik ben een man en woon in Rucphen (Nederland) en mijn beroep is Gepensioneerd agoog.
Ik ben geboren op 21/05/1936 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen; verhalen schrijven; foto's maken.
Ik ben gehuwd en heb 4 kinderen en elf kleinkinderen.
Toevluchtsoord van Maria voor allen die in nood verkeren.
In afwachting van de nieuwe Rucphense dorpskern: De jeu des boulesbanen.
De Rucphense wandelroute "Klavere Vrouwke"
Heideven in onze Heemtuin.
Lieve moeder Maria, zegen alle moeders die uw hulp zo hard nodig hebben.
Zomer 2009
Bloemencorso in Zundert Ieder jaar op de eerste zondag in september
De gedachtenisplaats, op de Belgisch-Nederlandse grens, aan het overlijden van een van Neerlandse beruchtste smokkelaars, tijdens de Eerste Wereld Oorlog [1914-1918]: "Klaver vrouwtje".
Rucphen, juweel in de Westhoek
Wat interessant is
15-02-2009
Welkom op mijn website
Via deze pagina's wil ik proberen u een en ander te laten lezen en zien van het dorp waar ik woon en van de direkte omgeving. Bovendien ga ik kort in op de ontstaans geschiedenis van het dorp. Daarnaast wil ik u ook mee laten genieten van alles wat wij hier ter plaatse zoal doen en meemaken en van de andere mogelijkheden die Rucphen en z'n omgeving te bieden hebben.
Na de pauze bij onze Belgische vrienden in café, restaurant "Bosrust", vervolgen wij onze weg.
De verboden voor de diverse gebruikers wordt duidelijk aangegeven. Dit is dan ook een dreef die alleen gebruikt wordt voor bosonderhoud.
Hier bevindt zich de plaats waar ouders uit Essen[België] 'n gedenkboom mogen planten na de geboorte van hun kind.
Enige km's verder passeren we wederom de Belgisch-Nederlandse grens. Bij de plaats waar tijdens de grote oorlog [1914-1918] de Nederlandse smokkelaar "Klaver vrouwtje" werd neergeschoten. Bij de zogenaamde 'Strontpaal'. Een grenspaal waar de grensbewakers, des tijds, vaak hun behoeften deden. De originele grenspaal staat links, juist naast het wachthuisje.
In het wachthuisje staat het hele verhaal van "Klaver vrouwtje" uitgebeeld. In Rucphen is zelfs een wandelroute aan deze beruchtheid gewijd.
De originele grenspaal, met de ingekerfde herinnering aan het overlijden van "Klaver vrouwke" [K V]
De eenzame fietser op de fietspaden van het SES.
Op dit kruispunt worden diverse mogelijkheden geboden. Hetzij de knooppuntenroute; de 'Lange Fietsroute' [Lfr]; of de ANWB Heideroute [= zeshoekig bordje met rode pijl]
Als wij onze weg vervolgen, dan rijden wij over deze prachtige bosweg, met aan weerszijde fietspadmarkering.
Hierna duiken wij opnieuw, langs een speciaal fietspad, de bossen in.
De bordmarkering spreekt voor zich. Duidelijk een stilte gebied, waar het goed toeven is.
Al slingerent tussen de bospercelen, kan men genieten van wat de natuur te bieden heeft.
Een bosdreef die tot wandelen uitnodigt.
Want de te volgen wandelroute staat aangegeven. Als men de groene paaltjes volgt, komt men vanzelf weer terug op de plaats waar men vertrokken is.
En dat mensen hiervan gebruik maken, is duidelijk.
Komt men dan bij de heide, dan kan men getuigen zijn van de 'heidebouw'. Het plaggen.
Zo maar 'n stuk heide tussen de bospercelen.
Zouden zij de 'rood-witte'-route volgen?
De vliegdennen op de hei.
Wij vervolgen ons fietspad.
En verlaten het bos. Aan de einder verrijst ons dorp; Rucphen.
Een schitterend fietspad nodigt ons uit dorpwaarts te rijden.
En passeren landhuizen en
Boerderijen. Om terug te keren naar waar we begonnen. In het centrum van Rucphen.
Boerderijen op de grens van twee landgoederen. Wallsteijn en de Buisse Heide
Een rustplaats langs 't fietspad.
Verklaring over bosbouw en vogelbescherming.
De eerste beukenlaan bij de ingang van de:
't Natuurmonument
Waar 't meubilair gehouwen is uit oude beukenstammen.
Men uitgenodigd wordt voor 'n wandeling.
Henriette Roland Holst's wandelroute.
Waar in de verte een beukenbank lokt voor pauze.
Om de beuken te bekijken die aanzetten tot fantastische spookverhalen. Waan U zich hier 's nachts met de maan achter deze boomtop.
Waar nieuwe lotelingen uit de oude wortels lijken te verrijzen. De Oude Buisse Heide Op de grens van Nederland en België.
Waar 't Pannen Huske op u wacht met heerlijke pannenkoeken.
En de Cannadese ganzen fourageren.
Langs de ontwateringssloten door de weiden.
En iets verderop u deze grenspaal ontmoet.
Geplaatst in 1843, vier jaar na de Belgische opstand.
Paal 237 nabij het lidteken uit de tijd: De bomtrechter.
Nu goed zichtbaar. Maar 's zomers verborgen achter de struiken.
De weidse blik over de velden met aan de einder de bosrand.
Fietsroute te volgen via de map: De Baronie van het SES.
Met de volgende halte al in zicht. Café restaurant Bosrust in België. Wel even nog klimmen. Maar dan is het goed rusten. Welkom bij onze Belgische buren, waar 'n heerlijke trapist u zeker zal smeken. Gezondheid!
Binnen een straal van ± 10 km - rondom Rucphen - rijd je onmiddellijk door de prachtigste Westbarantse natuur die men zich kan denken. Ik neem u mee langs de volgende route van kaart "De Baronie" van de SES West Brabant: = Rucphen via: de knooppunten: 79 - 46 - 43 - 42; kaart Antwerpse kempen: knooppunt 55 - 52; kaart De Baronie: knooppunt 98 - Rucphen centrum. = Deel 1. Vertrekkend vanuit centrum Rucphen richting Zundert is dit een blik over de velden naar de lokkende bosrand.
Knooppunt route 79 volgend over deze mooie fietspad langs de Zundertseweg.
Rechts hoveniersbedrijf 'Ossenblok' passerend.
De bossen lokken.
Het watergebied van de Aa of Weerijs overstekend.
De overzijde.
Rucphens oudste herberg, waar 'n opfrissende consumptie zeker welkom zal zijn.
Route 46 vervolgen.
Het herenhuis vóór de herberg.
"In den Anker" Het van oudsher boerencafé, waar de geburen, vanuit de kerk bij de trapisten, een zondags pilske kwamen nuttigen.
De beuk op wiens stam men reeds de uitwassen van de slopende zwammen kan zien.
De "wrat-uitwas".
't Oude kippenkot.
De gepasseerde boerderij langs het fietspad.
Entree van landgoed "Wallsteijn".
De ontwaterings beek.
De boswachterswoning.
De trouwe bles.
Route 43 vervolgen.
Het knoppunt "Moersebaan" van de routes: 43-47 en 49.
De vroegere wegbewijzering; de zogenaamde "ANWB-paddenstoel" en bewijzering voor wandelaars, ruiters en crossers.
Wij volgen de Roosendaalsebaan.
Het pachtershuis in Wallsteijn. ± 10 km van huis. 1e rustplaats.
Het is vandaag 14 maart 2010 en we zijn bezig de winter 2009-2010 te vergeten. Weken lang zaten we tot over onze oren in de sneeuw. Dat we daarna vlot de lente in zouden schieten, was meer wens dan werkelijkheid. Onze winterspullen kwamen ons nog weken lang van pas en de verwarming draaide soms op volle toeren. Dachten jullie mensjes eens heel even de natuur naar jullie polletjes te gaan zetten? Lekker van een warme lente te gaan genieten? Haha! Dat was natuurlijk om te lachten, niet dan? Meenden jullie dat nu echt? Je kunt wel in aantal willen toenemen. Dat hebben jullie mensen zelf in de hand. Maar de natuur verplichten is ander koek. Nee! Nee! Voorlopig is het buiten nog niet aangenaam toeven. Hou de kachel nog maar even aan! Het blijft nog wel even koud en nat.
En ook al besloten enkele mensen elders mooier weer aan te treffen; het merendeel bleef ter plaatse en wachtte geduldig af. Heel juist! Want eens moet toch die lente komen. En de geduldigen werden beloond. Verscholen in 't groen-brons tuintjes hout voltrok zich 'n wonder. De struiken liepen uit. En achter 't slapende beukenhaagje sprong de lente plotsklaps met z'n schitterend kleurenpallet te voorschijn. De kinderen konden hun speelgoed opbergen, want de lente was daar. Aan het maanden lange binnen spelen kwam 'n eind, want de maartse buien wilden bedui'en, dat de zomer er aan kwam kruien. Hiep, hiep hoera!
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Gemeentehuis Rucphen
Ik weet niet hoe ik moet bidden; Ik weet niet wat te zeggen; Ik heb niet veel tijd. Wat dan?
Het lichtje dat ik offer is: 'n beetje van mijn bezit, 'n beetje van mijn tijd, 'n beetje van mijzelf, dat ik achterlaat voor Maria.
Dat stralende lichtje stelt mijn gebed voor, dat ik voortzet terwijl ik wegga. -.-.-.-.-.-.- Muurgebedje uit Mariakapel Horendonk
Ginds ver aan de einder, Daagt ' t Mariaoord, St. Willebrord; Met in zijn schaduw De Vlegter & de Kim.
Een restantje Paradijs. [om 't nooit te vergeten!]
Mijn lief sprak en zei tot mij: "Sta op, liefste, mijn schoonheid, En kom naar mij. Want voor jou is de winter voorbij, De regen is opgehouden en verdwenen De bloemen ontluiken uit de aarde De tijd dat de vogels zingen is gekomen. Dus ... Sta op mijn liefste en kom naar mij."
Dit nooit meer. Dodenherdenking 4 mei 2009
Zij gaven hun leven voor onze vrijheid. Vloeiweide Rijsbergen
Ik ben Walter Smeekens
