Zaterdag 21 februari was het dan zover, die dag kregen wij met zen allen (zo'n 200 tal pelgrims), die dit jaar naar Compostela gaan per fiets of te voet onze pelgrimszegen voor een goede tocht.
De dag begon met koffie en gebak,in de Salons Van Dijck in De Merodestraat in Mechelen.
Daarna zijn we in groep naar de Sint Rombouts kathedraal gegaan.
De mis begon met liederen van het pelgrimskoor Adelhard van Aubrac.
dan waren er pelgrims die hun verhaal deden, maar het verhaal van het roodborstje dat een pelgrim minuten lang volgde op de weg naar O Cebreiro heeft me toch een traantje doen wegpinken, alsook de pelgrim die begin dit jaar besliste om samen met zijn vrouw, in juni de camino te doen maar zijn vrouw helaas al overleden is, die man bleef maar vertellen.
Dan is het moment aangebroken met de zegening van het takkenbosje, en de schelpen
Het takkenbosje is voor de thuisblijvers het is een symbool van onderlinge verbondenheid en kracht tijdens de tocht,mag de band met elkaar zo stevig blijven als de kracht van dit takkenbosje.
de priester zei ook, één zo'n twijg kan je gemakkelijk breken, net zoals een mens die er alleen voorstaat
maar met een hele bosje daar kan je dat niet mee
net zoals een mens die er niet alleen voor staat
De symboliek betekent dus: samen staan we sterk.
Van de sint jacobsschelp hebben we maar één helft verkregen, naar de andere helft moet je zelf op zoek gaan
Daarna moesten we per vier naar voren komen ,met de partner of een andere dierbare die thuis blijft voor de zegening, we krijgen de schelp,een dagboekje en het takkenbosje.
Na de zegening gaan we terug naar Salons Van Dijck voor een overheerlijke broodmaaltijd, we zitten aan ronde tafels van 12 personen, zodat we kunnen kennis maken met de andere pelgrims,die dit jaar vertrekken.
Na de maaltijd is het tijd om de vrouwtjes wat te verwennen met te shoppen in de stad en als het regende wat caffeetjes aan te doen.
S'avonds hebben we voldaan en gezegend afscheid genomen, en afgesproken dat ik volgende week naar Mollem kom wandelen met rugzak, daarna zijn we naar huis gereden,
Wandelgroeten Danny
|