Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
04-10-2020
2020-10-04 Blègny
Club: MORTIER C'EST L'PIED (LG176)
Marche Châteaux et Abbaye Val-Dieu
Plaats : Blègny-Trembleur
Afstand 21,0 Km
Weer: Bewolkt, winderig 12°C
♥♥♥♥
Door de coronamaatregelen kon de wandeling niet door de oude koolmijn en door de abdij van Val-Dieu gaan. Spijtig maar in de plaats kregen we een prachtige (maar zware) natuurwandeling. We wandelden op de rand van Het land van Herve en de Voerstreek. Een heel heuvelachtig gebied want voor de 21 Km te stappen waren er bijna 1000 hoogtemeters te overwinnen.
We starten in de site van de oude koolmijn Blégny-Mine. Net als in Genk heeft men hier ook een nieuwe bestemming aan de oude lokalen gegeven. De oude mijn is in normale omstandigheden ook te bezoeken. Rond de oude mijn is er een kinderboerderij en daar mochten we eerst doorstappen. Dat eerste stuk was gelijk voor alle afstanden. Daarna gingen de grotere afstanden apart en begon het zwaardere werk. Eerst langs de steenweg naar Saint-Remy waar de fanfare op stap was en de muziek door de dalen liet galmen. Dan moest er een lus door de bossen gewandeld worden, smalle wegjes en concurrentie van mountainbikers. Midden in de bossen was dan de enige controle. Controle zoals vroeger in Wallonië: een tafel buiten met bevoorrading van drank(!). Dat was al na 6 Km en er moest dan nog 15 Km gewandeld worden. Na de lus door de bossen kwamen we in een meer open landschap met vele vergezichten over de Voerstreek en het Land van Herve. We wandelden door en rond Dalhem. We mochten door de pas gerestaureerde tunnel van de oude spoorlijn naar 's Gravenvoeren stappen. Die tunnel gaat onder de dorpskern van Dalhem. Na de tunnel moesten we over een steil en zwaar geaccidenteerd pad naar de top van een heuvel, daarna terug beneden en tenslotte mochten we het centrum van het dorp bezoeken welke 80 meter boven de tunnel lag. Het laatste gedeelte deed me helemaal aan de Voerstreek denken. Heuvelachtig en uitgestrekte weiden waar doorgestapt moest worden en dat afgewisseld met holle wegen. We zagen de gebouwen van de mijn-site al van ver staan maar het waren dan nog vele kilometers vooraleer we er waren.
In de zaal was het vrij druk. Er kon aan een tafel gedronken en wat gegeten worden. Men kon consumptiebonnetjes kopen en je werd aan tafel bediend. De "bubbels" waren op sommige plaatsen wel nogal groot en de mondmaskers werden hier en daar eens vergeten. Het verschil is dat men hier dus niet moest reserveren of voor ingeschreven zijn. Je moest wel je telefoonnummer of e-mailadres opschrijven. Waarom kan dit in Vlaanderen zo niet?
Voor de twee dagen samen (zaterdag en zondag) waren er ongeveer 1200 wandelaars.
Herwandeling van de 20e Megasterren Heuveltocht van 21 juni 2015
Plaats: Louise-Marie
Afstand: 17,2 Km
Weer: Zwaar bewolkt: 12°C
♥♥♥♥♥
In 2015 heb ik deze wandeling in de zomer gewandeld. Ze staat in mijn archieven aangeduid als een prachtige wandeling en daarom heb ik ze nu eens in de lente gaan stappen.
Ik ben nu wel vertrokken vanuit de parel van de Vlaamse-Ardennen: Louise-Marie. Een klein maar mooi dorpje aan de voet van het Muziekbos. Dat Muziekbos was de leidraad voor het eerste stuk van de wandeling. We stapten er rond en er door en wandelden dus ook voorbij de gekende jeugdherberg De Fiertel. Zoals zes jaar geleden was het nu ook een vrij zwaar parcours met vele korte hellingen.
Ik heb alle paden kunnen begaan maar op sommige plaatsen was het in dit seizoen wel erg drassig. Er waren veel wandelaars in het Muziekbos maar de meeste bleven op de brede lanen.
Terug aan de auto heb ik mijn boterhammen daar maar opgegeten en ben daarna aan de tweede lus begonnen. Die ging door het prachtige "Bos Ter Eecken". Een oud, wild bos met smalle paadjes, omgevallen bomen met zwammen die ik nog niet gezien had. Het pad was op sommige plaatsen moeilijk zichtbaar en ik hoop dat het zal kunnen blijven bestaan want het is volgens mij uniek. Na het bos stapten we door de straten naar Maarkedal. Hier heb ik het parcours wat ingekort. Door een licht golvend parcours kwamen we terug aan de kerk van Louise-Marie.
Corona heeft dus ook bij ons toegeslagen en onze Lentetocht kan dit jaar niet doorgaan. Spijtig maar het kan niet anders.
De verkenningen zijn gedaan en we houden de parcours maar in reserve.
Zolang het nog mogelijk is (of anders na de epidemie) kan elkeen wel het parcours van de 9 Km op eigen houtje wandelen. Je vindt de GPS bestanden van dit parcours hieronder. De 9 Km is overal begaanbaar en komt voorbij de Zepposmolen. Voor de andere afstanden moet het wel wat droger zijn om ze zonder natte voeten te kunnen bewandelen. Vertrek: Kapelleweide, 13 1760 Roosdaal.
Vandaag was het de start van de 2 de maandagwandelingen van 2020. Er kwam heel wat volk opdagen en met de verkeersdrukte waren er wat laatkomers. Even na 9 uur kon Jean ons dan een korte uitleg geven over de wandeling die ons te wachten stond.
We stapten eerst door brede veldwegen naar Kalken. Van daar stapten we door de Kalkense Meersen. Een mooi stukje natuur met zicht op de uitgestrekte weilanden en de Oude Scheldebedding. We kwamen aan het veer van Schellebelle en gingen dan langs enkele kunstwerken bestaand uit wilgentakken terug het stiltegebied van de Kalkense Meersen in. We stapten op de dijk van het Sigmaplan maar ook door smalle modderige wegjes.
De rustpost was in café De Zwaan in Uitbergen. We hadden een warme zaal ter beschikking en voor de soepliefhebbers was gezorgd. Na een uurtje rust begonnen we aan de terugweg. We stapten weer stukjes over de dijk en door brede veldwegen die op sommige plaatsen toch ondergelopen waren. We waren vrij snel in Overmere en daar hebben we nog een lusje door het dorp en park gemaakt.
Laat vertrokken en de 10 Km gestapt. Het parcours ging richting Edingen, maar halverwege mochten de 10 Km-stappers terugdraaien naar Herne. We stapten door de velden maar voornamelijk over verharde wegen. De rustpost was niet ver van Herne-centrum.
Na de rust werd het een ander parcours. Veelal veldwegen en met de regen van de laatste tijd was het ploeteren door wegenbrede plassen en proberen recht te blijven op de glibberige wegjes. Op het einde stapten we dan langs de oevers van de Mark door een altijd wild stukje parcours maar nu ook behoorlijk drassig.
De deelnemers kregen na afloop van de wandeling een blikje Cecemel.
Weer: Eerst zonnig, daarna zwaar bewolkt (11°C - 8°C)
Wandeling in het centrum van Waals Brabant.
Vertrekken doen we om logistieke redenen in Ottignies. Even buiten parcours maar we kunnen onze druppelstop al houden op een romantisch plekje niet ver van het vertrek.
Het is weer geen echte GR wandeling maar wat mij betreft evenwaardig. Heel afwisselend met natuurgebieden, parken, vele holle wegen, boswegjes maar we doorkruisen ook een unieke plaats: Louvain-la-Neuve (LLV). Een universiteitsstad maar een nieuwe dan. Geen historische gebouwen, wel veel nieuwe huizen en een in Vlaanderen weinig gekend modern, bruisend centrum. In een rustig cafeetje gaan we daar onze middagstop houden.
Het parcours is niet vlak! Er zijn enkele hellingen, niet echt stijl maar wel lang. Na de rust wandelen we verder langs holle wegen en bosranden. In de verte zien we Walibi liggen en nog even en we zijn in Ottignies. Rechtover het station is een taverne waar nog wat kan uitgerust en nagepraat kan worden.
Ik ben in de rustpost in Meerbeke gestart. We stapten eerst door de straten van deze deelgemeente van Ninove waar talrijke karnavalsgroepen zich aan het klaarmaken waren voor de stoet. Na de straten kwamen we in het Neigembos. Zoals steeds een plezier om hier door te stappen. De lente was hier al duidelijk aanwezig. Bosanemonen en speenkruid kwamen hier en daar zoeken naar de lentezon. Ook de groene blaadjes van de boshyacynten waren al goed te zien.
De rustplaats (vertrekzaal) was in Neigem. De terugweg naar Meerbeke ging hoofdzakelijk langs de kouters met mooie zichten op de Dendervallei. In de verte konden we de kerk van Pamel en de heuvel van Ledeberg zien.
Ik heb na de rust in Meerbeke de lus naar Pamel gestapt. Veelal door bekend terrein. Eerst wat door de beemden rond Meerbeke en dan volgden we het pad naast de Walputbeek. Een mooi stukje natuur maar in dit seizoen nogal drassig. We stapten dan naast de bunkers van Roosdaal en langs de andere zijde van de Walputbeek kwamen we terug in Meerbeke.
Weer: Heel de dag miezerig en soms wat regen (11°C)
Deelnemers: 23
Pajotten: 3
De wandeling vertrok netjes op tijd om 10u50 in Lierde. Heel wat wandelaars waren rechtstreeks met de wagen naar daar gekomen.
We stapten eerst door de rustige straten van Lierde en maakten zo al kennis met het golvende parcours van de Vlaamse Ardennen. We kwamen dan al snel in het Kloosterbos en daar kregen we de eerste stukjes slijk te verwerken. Iedereen kwam er goed door en dan volgde de druppelstop. We hadden drie jarigen waarvan ene speciale die 80 geworden is. Proficiat Jean en natuurlijk ook aan de andere twee jarigen Viviane en Marieleen.
Na de druppelstop volgde nog een mooi natuurgebied en dan konden we aan de grote klim naar Elst beginnen. Bovengekomen was het eigenlijk niet meer zo ver naar ons café en de rustpost maar helaas! Mijn GPS (of was ik het) geraakte in de war en in plaats van naar Elst, stapten we naar Michelbeke. Het waren mooie stukjes natuur, maar ook heel wat beklimmingen en afdalingen met veel slijk. Sommigen vonden de onverwachte surplus wel spannend maar ik ben er zeker van dat het voor sommigen een hele beproeving zal geweest zijn. Het was een ommetje van 5 Km en het resultaat was dat we meer dan een uur te laat in ons café waren.
Het eerste stuk van de terugweg was een langzame afdaling naar het centrum van Brakel. We stapten eerst nog door het park en daarna kregen we nog een stevige beklimming langs het Toeppark. Het werd al vrij laat en ik wilde een kortere weg nemen naar Lierde maar omdat een ongeluk nooit alleen komt liep dat ook verkeerd af. We zijn terug langs het Kloosterbos naar Lierde gestapt. De trein van 18u12 was juist vertrokken, dus moesten we wachten tot 19u12. Gelukkig was er nog een cafeetje in de buurt van het station.
Een laatste hindernis volgde dan nog in Zottegem! De treinen naar Gent werden afgeschaft en vervangen door een busdienst. Gelukkig was er voor Aalst een ontsnappingsroute langs Denderleeuw.
Pracht van een wandeling in het voorportaal van de Ardennen.
We stapten een heel eind samen met de GR 575 dus... veel natuur, rustig parcours, met dit weer veel modder, pittoreske dorpjes, uitgestrekte landerijen en de bijhorende hoeves.
Wegens mislopen heb ik het parcours in twee stukken gedaan. Een lus van 12 Km en dan nog een mislopen lus van 10 Km. Die tweede lus heb ik in de late namiddag gewandeld en voor iemand die graag alleen wandelt was het zalig. Wandelen door immense akkers met zicht op de verre omgeving, af een toe een grote boerderij en ook af en toe een boswegje. Ik heb op die 10 Km twee mensen (wandelaars) tegen gekomen.
S ‘middags was het in de vertrekzaal vrij druk maar om drie uur was het al heel rustig. Ik ben dan nog die laatste lus gaan wandelen.
Traditionele wandeling in Oombergen. Met het goede wandelweer was het uiterst druk in de vertrekzaal.
We vertrokken langs het pas aangelegde parkje met wandelpad aan de kerk. Dan stapten we naast de afgeknotte windmolen naar de vallei van de Cotthembeek. Een mooi stukje natuur met nu toch ook wat slijk. Dan ging het door de velden naar Hillegem en daarna langs de straten en het stukje wandelpad naast de expresweg naar de rustpost in Leeuwergem. Hier was het ook behoorlijk druk.
De terugweg ging langs het kasteel van Leeuwergem en langs een holleweg naar het verkeerskruispunt in Oombergen. De kleine afstanden gingen direct naar de vertrekzaal maar wij mochten nog een ommetje maken langs Cotthem. Ook hier was het modderig. De terugweg ging verder langs de straat en tegen dat we in de vertrekzaal waren was de modder al van onze wandelschoenen verdwenen.
Ik ben vandaag eens in de Antwerpse Kempen gaan wandelen. Het was een wandeling met lussen. Ik heb de lussen met het meeste groen genomen. De eerste lus ging naar het Provinciaal Domein Averechten. Een stuk bos met sportfaciliteiten. De bossen bestaan voornamelijk uit berkenbomen en dennenbomen.
De tweede lus bracht ons naar de oever van de Grote Nete en de uitgestrekte landerijen er rond. We mochten dwars door de velden stappen en op privéterrein. Zo zonder gewassen op de velden hadden we een goed zicht op de kale kouters. Het laatste stuk was dan op de dijk van Grote Nete.
Weer: Zwaar tot licht bewolkt, stevige zuidenwind (10°C)
Deelnemers: 1432
Pajotten: 3
♥♥♥♥
's Morgens had het geregend, maar op de middag was het droog en kwam de zon af en toe eens piepen.
We wandelden eerst een stukje langs de villa's en dan kregen we een eerste kennismaking met de duinen. Van Oostduinkerke-dorp stapten we zo naar Oostduinkerke-bad. Dan mochten we langs de kust naar Koksijde. We moesten pal tegen de wind in en het was vechten tegen de natuurelementen. Gelukkig was het niet echt koud en regende het niet.
In Koksijde stapten we over de Hoge Blekker en hadden van boven een mooi zicht op de omgeving. Daarna kwamen we aan de rustpost in Koksijde-dorp.
De terugweg ging door het natuurgebied Doornpanne. Dit natuurgebied ligt naast de Hoge Blekker. Mooie wegjes door de duinen. We waren dan al snel terug in de vertrekzaal.
De wandeling ging van Geraardsbergen naar Onkerzele en terug. We stapten eerst een stuk langs de Dender en dan langzaam omhoog naar de rustpost in Onkerzele. We wandelden hier door een landschap dat overheerst wordt door (knot)wilgen.
Na de rust stegen we verder naar de Oudenberg. Geen Muur maar we gingen naar de Abdij en de rustpost in het Koetshuis. Altijd een mooie locatie.
Daarna gingen we naar Manneken-Pis en het centrum van Geraardsbergen. Na het centrum kregen we dan een mooi stukje wild bos langs de Dender te verwerken. We waren dan al snel in het Oud-Hospitaal waar er een gratis drankje werd aangeboden en waar we nog eens het Hooghuys orgel konden bewonderen.
Het was al bijna donker als ik terug in de vertrekzaal toekwam.
Traditionele nieuwjaarswandeling met een drukke vertrekzaal. Dit jaar gingen we van Gijzegem naar Herdersem. Een stuk langs de Dender was dus onvermijdelijk. De heenweg naar de rustpost was kort en we waren al heel snel in het schooltje in Herdersem. Bij de terugweg kwam ik in een groep vendelzwaaiers terecht. We stapten nog een stukje langs de Dender en dan door de velden naar Mespelare. Sneeuw lag er niet maar de ondergaande zon zorgde wel voor mooie winterse zichten op dit stukje Denderland.
Weer: Eerst zwaar bewolkt , dan regen en daarna wat zon (8°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Ik had vandaag zin in wat zwaarder werk en ben dan maar eens naar de provincie Henegouwen getrokken. Landeries is misschien weinig bekent maar de nabijgelegen ruïne van de abdij van Aulne is dat wel. Bij het vertrek was het spijtig genoeg wat druilerig en daarna begon het te regenen. We stapten eerst naast de Samber en dan volgde een stevige beklimming als kennismaking. Er waren talrijke rustplaatsen en na 3 Km hadden we al de eerste. Typisch op z'n Waals in een hal van een gewone woning. We zaten nu op de hoogvlakte en we kregen hier wat mooie zichten op de omgeving te zien maar ook een eerste kennismaking met het Waalse slijk. Het had blijkbaar al veel geregend want sommige wegjes waren kleine beekjes geworden. De tweede rustpost was aan de kerk van Leernes. Na die rust stapten we door de bossen naar de ruïnes van de abdij van Aulne. Heel indrukwekkend om daar rond te stappen en de rustpost was dan ook nog in een zaaltje tegen de ruïne. Van hieruit mochten we dan een lus van 6 Km stappen door een bos welk zo oud als de ruïne was. De zon begon nu ook wat te schijnen en dat maakte het alleen maar aangenamer. We stapten door een echt nog wild bos met kronkelende beekjes, omgevallen bomen en stevige beklimmingen. Allé hetgeen ik zocht. Na een tweede bezoek aan de rustpost in de ruïne stapten we langs de Samber terug naar de vertrekzaal.
Het was weer eens een echte natuurwandeling en het grootste gedeelte van de wandeling volgden we ook de GR.
Wandeling van een Vlaams-Brabantse club met vertrek in de provincie Antwerpen. Even buiten het centrum van Herselt en we zaten al in de bossen. Die bossen bestonden voornamelijk uit dennenbomen. Geen grote brede lanen maar kronkelende wegjes met rond Herselt ook wat heuveltjes. De rustpost was in Wolfsdonk en van hieruit ging het verder door de bossen richting Gijmel en tot aan de windmolen. Die windmolen was het verste punt en vandaar gingen we terug naar de rustpost. Het laatste stuk was wat minder natuur maar al bij al was het een mooie natuurwandeling. In de vertrekzal heb ik nog van een tas kervelsoep met frikadellen kunnen genieten.
Niet helemaal volgens de regels maar ik ben in de rustplaats in Neigem vertrokken. We stapten eerst langs de boskapel en daarna een eerste maal door het Neigembos. Een pittige beklimming en daarna een prachtig zicht op Ninove en de Dendervallei. Via Berchembos kwamen we in Meerbeke en langs de achterzijde van de tuinbouwschool waren we al snel in de eigenlijke vertrekzaal. Het was er erg druk. De terugweg ging door voor de Pajotten bekend gebied en we stapten voorbij de Hertboommolen (Zepposmolen). De molen was versierd en toegankelijk voor het publiek. Door de velden kwamen we dan tot bijna aan de Woestijnkapel. Tenslotte dwarsten we nog eens het Neigembos. Het was een bijzonder mooie natuurwandeling.
In onze gewesten traditioneel de eerste wandeling van het jaar. Het was dit jaar een luswandeling met de mogelijkheid om 4 lussen te wandelen. Ik heb voor de twee door een landelijk gebied gekozen.
De twee lussen liepen langs de taalgrens. De eerst ging eerst richting Ronse en door het kerkhof met vele majestueuze grafzerken van de vroegere families van industriële baronnen. Daarna stapten we door de velden naar de wijk Triburie. In de verte zagen we de kerktoren van Klijpe liggen. De terugweg ging eveneens door de velden en op het einde stapten we langs en door het steeds maar groeiende sportcentrum van Ronse.
De tweede lus bracht ons via de wijk Strookt in een heuvelachtig gebied. Die heuvels moesten we niet beklimmen en we stapten grotendeels langs de straten. De terugweg ging bijna volledig langs de Waalse kant van de taalgrens.
In de vertrekzaal bood de wandelclub een glaasje cava aan.
Een natuurwandeling door een afwisselend parcours. De zalen waren wel te klein door de grote belangstelling en de bevoorrading schoot ook tekort. We wandelden eerst door de velden naar het fort van Liezele. We passeerden dan de Vliet en kwamen zo in Oppuurs waar de rustpost was.
Tijdens de terugweg stapten we even langs de oude spoorlijn Puurs - Dendermonde. In Puurs zelf moesten we nog een ommetje rond de gemeente stappen om terug aan het vertrekpunt te geraken.
Weer: Zwaar bewolkt, op het einde wat miezerige regen
Deelnemers: 2762
Pajotten: 6
We stapten eerst wat door de straten van Oudenaarde en staken dan de Schelde over. Juist voor de brug hadden we een mooie zicht op de gerestaureerde Walburgakerk. Aan de overzijden van de Schelde stapten we langs (niet door) 't Sprei en zo naar de rustpost in de sporthal in Leupegem. Daarna doken we de natuur in, meestal verhard maar steeds met mooie zichten op de omgeving. We kregen eerst een flinke beklimming tot in Edelare, daarna daalden we terug tot in Etikhove waar de tweede rustpost was. De terugweg was bijna vlak en door de velden. In de verte zagen we al snel de verlichte Walburgakerk staan. We moesten nog eens langs Leupegem en daarna mochten we de kerstverlichting van Oudenaarde gaan bewonderen. De kerstkraampjes en ijspiste stonden op de Grote Markt opgesteld.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
