Gisteren heeft men naast ons een heel grote kraan geplaatst want men gaat beginnen aan een appartementsgebouw. Ik heb met bewondering gekeken naar de werkmannen die dat zware en gevaarlijke werk hebben opgeknapt. En de verantwoordelijkheid die zij hebben! Want bij de kleinste fout of vergetelheid kunnen de gevolgen enorm zijn. 

Ik besefte nogmaals dat zware, fysieke arbeid onbetaalbaar is. Voor een relatief klein loon moeten die mannen elke dag hun leven riskeren en hun lichaam afpeigeren. Ik denk dat, als zij thuiskomen, ze nog weinig zin hebben in fysieke arbeid. Maar er zijn bvb politiekers die goed betaald worden om in één of ander parlement te zitten of burgemeester te zijn, maar die kunnen dan nog een andere fulltime job doen, in ieder geval, ze worden daar toch voor betaald. Of een specialist die veel geld verdiend in een ziekenhuis, heeft vaak thuis ook nog een praktijk. Daar zou nu toch dringend werk van moeten gemaakt worden dat zoiets niet meer kan of mag. Er worden zoveel ( verkeerde) regels opgesteld maar daar schijnen ze in de politiek niet aan te denken. De partij die dat in hun verkiezingsbeloftes zet, krijgt zeker mijn stem. Eigenlijk moeten wij als ‘het volk’ gezamenlijk eisen dat daar werk van wordt gemaakt, maar hoe mobiliseer je ‘de mensen’? Altijd bereid mee te werken als iemand met een goed voorstel komt. Ik las onlangs interviews met Heidi Rakels, oud-judoka, en Andy Peleman, oud-politieman, die misschien de kar kunnen of willen trekken.