21 februari 2022

Costa Rica heeft ongeveer de vorm van een rechthoek. De 'bovenkant' wordt gevormd door Nicaragua. De rechterkant wordt begrensd door de Caraïbische zee. De 'onderkant' is volledig Panama. De lange linkerkant is de Stille Oceaan (de 'Pacific Ocean').

Costa Rica oversteken, van de Caraïbische naar de Atlantische kust, is een heel karwei, want de beste busroute loopt door de hoofdstad San José. Die plaats willen we echter vermijden, want het aantal Covid-besmettingen is daar het hoogste van het land.

En dus stonden we in het donker, doodmoe en hongerig in een stad waar we niet wilden komen en waar we dus op voorhand niets geboekt of opgezocht hadden. De stad was Carthago en het feit dat we daar strandden was het gevolg van het feit dat er één bus was afgeschaft.

Het zat zo: normaal was er een bus om zeven uur van Manzanilla naar Limon. Om één of andere reden was die bus afgeschaft, dus moesten we de volgende bus nemen. Op zich geen probleem, die bus vertrok om acht uur, dus we konden nog rustig ontbijten. Maar ….. dat had tot gevolg dat we in Limon de bus naar Guapiles op tien minuten na misten. Dat had weer als vervelend bijverschijnsel dat we de aansluiting Guapiles – Turialba misten en dus vier uur moesten wachten op de volgende bus. Toen eindelijk de bus naar Carthago arriveerde begon het al donker te worden, met als vervelend gevolg dat we midden in een onbekende stad gedropt werden, in het donker, geen idee waar we waren of waar we een hotel konden vinden …

Om een lang verhaal kort te maken: we hebben iets gevonden. Oud, veel dingen versleten maar redelijk netjes en 'heel veilig'. Zo gauw we binnen waren ging de deur achter onze rug op slot zodat er niemand binnen kon, maar met als vervelend gevolg dat wij ook niet meer buiten konden! Telkens we buiten wilden moesten we bellen en kwam er iemand de deur openmaken. Niet prettig, vooral niet omdat de elektriciteit er niet echt betrouwbaar uit zag: als je een stekker in het stopcontact stak, sprongen er grote blauwe vonken uit.

Eén nachtje in dit hotel was voldoende en de volgende dag vertrokken we al vroeg naar onze echte bestemming: Orosi.

Een klein dorpje in het binnenland . Hier doen we onze gewone routine: 's morgens een lange vogelwandeling, gaan eten, beetje lezen, genieten van de zon (het is hier veel minder warm dan aan de kust, hier is het zo'n 25 graden, aan de kust zaten we regelmatig vooraan in de dertig graden.

Onze volgende bestemming is San Vito. Vorige keer hebben we ons lesje geleerd en we besluiten dus geen opeenvolging van bussen te nemen, maar de rit in twee te splitsen. Goede beslissing, want onderweg slipte een motorrijder en kwam onder onze bus terecht. De motor was totaal vernield, maar de man mankeerde niets. Het leverde ons echter wel twee uur vertraging op.

Tussenstop: San Isidro El General. Het is een stadje waar niet veel te beleven valt, maar wel goede hotels en restaurants heeft. Hier gaan we nog eens winkels kijken en vooral lekker eten.

En dan trekken we door naar San Vito. In dit dorpje zijn we vijf jaar geleden al eens geweest. Het is een klein plaatsje (een paar straten), maar het heeft een mooie botanische tuin: Wilson botanical gardens.

De Wilsons (man en vrouw) waren Amerikaanse handelaars in exotische planten. Zij kochten een enorm stuk grond in San Vito en begonnen planten te verzamelen, van kleine sierplantjes tot bomen. Eerst was het uit beroepsinteresse, later werd het een hobby. Na hun dood schonk de familie het domein met de plantenverzameling aan de staat, die er een onderzoekscentrum van maakte. Bijzondere planten leveren uiteraard ook speciale vogels op, dus wij bezoeken de tuin en besteden acht uur aan rondlopen, zoeken, kijken en fotograferen. De moeite!

Onze voorlopig laatste stop is Puerto Jimenez. Nu zijn we echt aan de stille oceaan. We logeren in een eenvoudige lodge, te midden van een prachtige tropische tuin.

Naast planten vinden we er luiaards, witgezicht kapucijneraapjes en vooral brulapen. Die laatsten vormen groepjes van drie tot vijf mannetjes, die bij zonsopgang een enorm lawaai kunnen maken als ze naar mekaar beginnen te roepen. De grote attractie hier zijn de rode ara's. Machtige, felgekleurde vogels die overal in de bomen zitten. Puerto Jimenez is niet voor niets de plaats waar de meeste rode ara's van heel Costa Rica voorkomen!

Hier doen we onze wandelingen: door de bossen, langs het mangrovegebied en langs de kust.

's Avonds eten we op het strand. De vis (gegrild of ceviche) is hier heerlijk. Een koud biertje er bij en onze dag kan niet meer stuk.

En dan weer verder, maar dat lees je in het volgende reisverhaal.

De foto's van An vind je hieronder, de vogelfoto's voor de echte liefhebber: https://observation.org/users/50424/photos/