7 maart 2022.

Na Puerto Jimenez belanden we in Quepos na een warme busrit. Na twee maand reizen begint de temperatuur (constant boven de dertig graden) ons een beetje parten te spelen.

Quepos is een sympathiek stadje met winkeltjes, restaurantjes en een mooie wandeldijk (de 'malecon') langs het water. 's Avonds komen de mensen uit de stad hier afkoelen en naar de zonsondergang kijken. We vinden een comfortabel hotel met een zwembad en een lekker ontbijt (in de prijs inbegrepen). Dit is ook de uitvalsbasis naar het Manuel Antonio National Park. Het park is goed aangelegd met uitgestippelde wandelpaden. De gids waarschuwt ons om niet van de paden te gaan: hier leeft namelijk de 'bushmaster', een dodelijk giftige slang. In tegenstelling tot de meest slangen, die wegvluchten als ze iets voelen naderen (slangen zijn doof), verstopt hij (zij?) zich onder dorre bladeren en valt aan als je te dicht bij komt. Na twee uur ben je dood.

Het park valt wel een beetje tegen: héél veel toeristen. We hebben een goede gids, maar de mensen in onze groep zijn vooral geïnteresseerd in luiaards en apen en helemaal niet in vogels. Toch een interessante uitstap.

Onze volgende bestemming is Paquera, een dorp op het schiereiland Nicoya. Je kan er geraken met de boot of via een heel lange busrit. We kiezen voor de eerste optie, maar daarvoor moeten we eerst naar Puntarenas, waar we al eens geweest zijn. Puntarenas is in de weekends het Blankenberge van Costa Rica. Niet veel vogels te zien, maar we maken van de gelegenheid gebruik om eens goed uit te rusten, langs het strand iets te gaan drinken, ijscrème te eten en onze geldvoorraad aan te vullen. Tussen haakjes: de coronamaatregelen blijven hier nog van kracht, hoewel er minder besmettingen zijn dan in België, waar men al aan het versoepelen is. Hier dragen mensen in de bus en op restaurant allemaal een mondmasker en bij het binnenkomen van een restaurant of winkel is handen wassen verplicht! Ook op straat dragen heel veel mensen hun mondmasker.

Dan met de taxi naar de boot, tickets kopen, en een uurtje op zee. Aan de overkant staan bussen klaar om ons naadloos naar Paquera te brengen.

Paquera is een dorpje van een paar huizen, midden in de natuur en tussen de mango-boomgaarden.

Hier doen we terug een paar mooie vogelwandelingen, gaan we lekkere limonade (vers gemaakt!) drinken en bezoeken we Curu National Park.

Het park ligt aan zee en bestaat uit een uitgestrekt mangrovegebied. Mangroven zijn feitelijk dichte bossen die bij eb droog zijn, maar bij vloed onder water staan. Het water komt, afhankelijk van de plaats, een halve tot een meter hoog. De planten en de dieren hebben zich hier aan aangepast. Voor de bezoekers zijn er overal houten bruggen aangelegd om het gebied te kunnen bezoeken. We komen geen andere mensen tegen. Een verademing na Manuel Antonio! De belangrijkste waarnemingen zijn hier zoogdieren: coati's (neusbeertjes), wasberen en herten. Weinig vogels, maar toch een paar mooie exemplaren gezien.

Onze volgende pleisterplaats is Cabuya. Met een vroege bus rijden we naar Montezuma en vandaar gaat het met een minibus naar Cabuya.

Dit is weer zo'n typisch Costa Ricaans dopje: verspreide huizen, velden, onbewerkte gronden, een paar supermarkten en enkele restaurants. Het is fantastisch om hier te wandelen en vogels te spotten. Elke morgen trekken we er op uit, tot het te warm wordt om nog buiten rond te lopen. Dan gaan we naar ons hotel, waar we zelf ons ontbijt maken. Hier is namelijk een goed uitgeruste buitenkeuken, zodat we hier terug ons zondagse eitje kunnen koken!

Het hoogtepunt van ons verblijf hier is een nachtelijke vogeltocht met de baas van het hotel. Die man, 'Pollo', is een bekend birdwatcher die ongelooflijk veel van vogels weet. Hij spreekt ook heel goed Engels. Met deze man gaan we op zoek naar nachtvogels. Hij heeft een interessante techniek: via een app met vogelgeluiden en een kleine luidspreker laat hij de zang (roep) van de nachtvogels horen. Als je dan heel stil in het donker wacht, komt de vogel in kwestie aangevlogen. Het is gewoon fantastisch om een grote uil ineens geruisloos te zien aanvliegen en in een boom boven je hoofd te komen zitten!!

Onze reis loopt nu stilaan op zijn eind. Nog een dikke drie weken en we hebben onze terugvlucht. De laatste dag in Cabuya nemen we een paar uurtjes de tijd om de rest van onze reis voor te bereiden. We vliegen terug op 30 maart en landen in Amsterdam een dag later, op 31 maart rond 10 uur op Schiphol.

Onze laatste verhalen lezen jullie volgende weken op deze website.

De foto's van An vind je hieronder, de vogelfoto's voor de echte liefhebber: https://observation.org/users/50424/photos/