Omdat we op een schiereiland zitten is de handigste manier om terug te keren weer de boot nemen. De baas van ons laatste hotel brengt ons met de auto naar de bushalte (500 m). Even wachten op een microbusje dat ons naar de 'echte' bus brengt. Met de bus naar de boot (de omgekeerde beweging van toen we hier arriveerden) en dan de ferry op.

De overtocht verloopt vlot. De temperatuur stijgt hier dag na dag (elke dag noteren we temperaturen van meer dan 30 graden!), dus we zijn blij dat we op de boot in een airco-ruimte kunnen zitten.

In Puntarenas, de eindhalte va de ferry, zijn de hotels waar we vorige keren logeerden beiden volgeboekt, zodat we moeten uitkijken naar een andere slaapplaats.

Een ander hotel zoeken is altijd een gok. Vroeger lieten we een taxi stoppen in een buurt waar veel hotels waren en gingen we te voet op verkenning uit. We bekeken een paar kamers, onderhandelden over de prijs en boekten iets wat ons aanstond. Met de komst van internet is dat bijna ondoenbaar. Zeker in een druk bezochte plaats als Puntarenas (je weet nog wel: het Blankenberge van Costa Rica!) zijn alle goede hotelkamers dagen op voorhand al volgeboekt. We hebben dus via internet geboekt. Een degelijk hotel, redelijk gelegen en aan een zeer schappelijke prijs. Gelukkig blijkt dat ook allemaal te kloppen en kunnen we twee dagen uitrusten, lekker eten, naar de duikende pelikanen kijken bij zonsondergang enz...

En dan trekken we verder. Omdat het hier steeds warmer wordt, besluiten we meer het binnenland in te trekken, naar een gebied dat wat hoger gelegen is.

Onze eerste halte is Tillaran. Een klein plaatsje (niet veel meer dan een paar straten rond het dorpsplein met een grote moderne kerk) maar gelegen tussen velden en weiden.

Hier doen we de eerste dag een mooie wandeling door de natuur. We hebben ondertussen onze boekingstechniek aangescherpt: we boeken een hotel voor één nacht en de dag daarna kijken we eventueel uit naar een ander onderkomen. Het hotel waar we geboekt hebben is zeer goed. Het hotel (Guadeloupe) is genoemd naar een heilige en in de hal prijkt dan ook een grote afbeelding van 'Nuestra Señora de Guadalupe', de maagd van Guadeloupe, beschermheilige van heel Zuid- en Midden Amerika. Spijtig genoeg is het hotel ook heel duur.

Gelukkig vinden we bij het dorpsplein een eenvoudig, proper guesthouse met heel vriendelijk personeel. Ze nodigen ons zelfs elke dag uit op een vieruurtje: koffie met een koekje! Hier doen we onze dagelijkse (vogel)wandelingen en gaan we lekker eten in het restaurant van het hotel waar we eerst geboekt hadden.

En dan weer verder. Volgende halte : La Fortuna. Een iets groter stadje, meer toeristisch ook en gelegen aan de voet van een vulkaan. Hier hebben we ook voor één nacht geboekt, en gelukkig maar: heel plezierig hotelletje, vriendelijke mensen, schappelijke prijs maar een kamer die veel te warm was en met een ventilator (hotel had geen airco) niet af te koelen was. Gelukkig vonden we 'Guesthouse Wally' aan de rand van het dorp. Grote kamer, ramen konden open en lekker fris 's nachts. Hier weer wandelingen in de natuur. Op onze eerste wandeling ontmoeten we een man die zijn eigen natuurgebied aangelegd had. Hij nodigde ons uit om 's anderdaags op zijn domein vogels te komen kijken. Het was een schitterend gebied met veel wilde (inheemse) planten, een bron waaruit een (snelstromende) beek het terrein van water voorzag, waterpartijen (kikkerpoel, vijver ....) en meer dan twee kilometer wandelpaden. Hier gaan we twee ochtenden vogels kijken.

En dan nadert stilaan het einde van onze reis. We hebben nog een kleine twee weken en besluiten die door te brengen op bekend terrein: Cano Negro en Cerro Lodge, maar daarover lees je meer in ons volgende verslag.

De foto's van An vind je hieronder, de vogelfoto's voor de echte liefhebber: https://observation.org/users/50424/photos/