|
Als laatste bestemmingen kiezen we voor twee plaatsen waar we helemaal in het begin van deze reis geweest zijn: Cano Negro en Cerro Lodge.
De rit naar Cano Negro verloopt feilloos: goede weg, weinig verkeer (het is zondag), tot we aankomen op onze laatste tussenstop: Los Chiles.
We stappen fris uit de bus en we merken dat er geen andere bussen staan. Onze buschauffeur komt ons achterna gelopen om ons te vertellen dat er op zondag geen bussen naar Cano Negro rijden.
We zijn op 18 km van ons doel en als we er niet geraken zijn we ons voorschot (reservering) kwijt.
Gelukkig kunnen we rekenen op onze buschauffeur, die wat mensen aanspreekt en een 'taxi' regelt naar ons hotel.
De weg kennen we: bar slecht, vol kuilen en bulten. In een auto is het nog veel erger dan met de bus. De chauffeur is heel de tijd aan het sakkeren dat hij voor een paar armzalige dollars zijn auto aan het kapot rijden is. Hoe dan ook, we komen veilig aan en worden hartelijk verwelkomd door de eigenaars, die ons nog herkennen van vorige keer.
We beginnen terug met onze vogelwandelingen, maar een paar dingen zijn er veranderd: de bomen, die toen we vertrokken nog kaal waren, zijn nu bijna uitgebloeid. In veel voortuinen staat een kruis, bedekt met een paars doek als teken dat de vasten (de veertig dagen voor Pasen) begonnen is.
Een aantal dingen zijn hetzelfde gebleven: heel veel vogels, mooie natuur en krokodillen (kaaimannen) naast de weg. In onze kamer staat ook een nieuwigheid: een 'koffiezet'. Het is een simpele constructie : een ring met een 'beurs', opgehangen aan een houten staander. Dat is de manier waarop de Costa Ricanen ook (heel lekkere) koffie zetten.
Het is hier nog altijd heel warm (meer dan dertig graden!) We krijgen deze keer echter wel te maken met een paar tropische regenbuien, hoewel het regenseizoen nog niet begonnen is. Waarschijnlijk een gevolg van de klimaatopwarming. We maken twee mooie boottochten op de Rio Frio. Een met Renato en Tati en Peter, een Amerikaanse vogelaar en één enkel An en ik. Mooi, rustig en ontspannend en toch heel veel vogels. Voor de rest: een beetje lezen, ontspannen, gaan eten....
Op onze laatste vogelwandeling gebeurt het: we zijn rustig naar boven (naar de vogels) aan het kijken, als An bijna op een slang trapt. Ik kan nog net op tijd roepen 'Let op!', anders was het er op geweest. Het was een groot beest (1,5 à 2 meter). Gelukkig schrok de slang even erg van An als wij van de slang en kronkelde het beest zo vlug ze kon naar de kant van de weg om daar in het struikgewas te verdwijnen. Later zijn we te weten gekomen dat het geen gifslang was maar een wurger, maar dat ze toch fel kunnen bijten als ze bedreigd worden.
Na dit spannende einde van ons verblijf in Cano Negro reizen we naar onze laatste bestemming, maar met een omweg langs de kust.
We blijven twee dagen in Puntarenas om wat zaken te regelen: voor de laatste keer geld afhalen, ik moet dringend naar de kapper en we willen eindelijk eens weten hoe het hier met 'streetfood' zit.
En zo ontdekken we 'vigorones'. Een snak bestaande uit geraspte witte kool, yucca en stukjes varkensvlees (oren), overgoten met een pikante saus. Eetbaar, maar niet te vergelijken met de streetfood in India of Thailand.
En dan terug naar Cerro Lodge. Onze laatste grote busrit (één bus, één taxi, twee uur). Hier geraken was niet zo eenvoudig. We vragen aan de chauffeur om ons af te zetten aan 'de brug van de krokodillen'. Geen probleem. Nu nog een taxi vinden: groot probleem. Geen taxi's vrij, maar een gelegenheidschauffeur wil ons wegbrengen voor een redelijke prijs.
Cerro Lodge is nog net hetzelfde: mooie tuin met papegaaien, kolibries in de bloemen en apen in de bomen. Elke morgen weer gallo pinto (rijst met bruine bonen, eieren en gebakken banaan). Vriendelijk personeel, ruime kamer met airco en warme douches, alles heel proper. Hier blijven we de laatste dagen. Ik zoek op welke paperassen nodig zijn om thuis te geraken en An geniet van het zwembad. Elke morgen een lange vogelwandeling en elke avond lekker eten.
Dit was het voorlaatste verslag. Wanneer we thuis zijn, krijgen jullie nog een bericht en het verhaal van de covidtesting, de reis en de overstap in Canada. Tot dan.
De foto's van An vind hieronder, de vogelfoto's voor de echte liefhebber: https://observation.org/users/50424/photos/
|
