Aantal bezoekers
Reacties in Gastenboek
  • Bezoekje
  • Groet
  • verzekering tegen de grote dorst
  • Middleton trilogie
  • cultuur van eigen bodem moet gekoesterd worden!

    Foto

    Klik op foto voor interview

















    Toen ik je vond,
    in een ver verleden,
    bracht je mij
    wat ik nooit had verwacht.





























    Tijd is
    vrees voor oneindigheid,
    minder oneindig
    dan gedacht,
    maar nooit bij te benen
    omdat we wegkwijnen in
    vergankelijkheid.









    Niet de nacht en
    niet de morgen
    zijn de grens.
    Maar ik.






















    Hoezeer ik verlang naar een
    teken van jou als tastbaar
    begin,
    het verandert niets
    aan de uitkomst van
    mijn verwaterde droom.

     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     

       

    .

    Foto























    'k Voel jouw
    schoonheid
    ergens ver weg.
    Waarom zo ver?























































    Vader Louis De Pestel, politicus in Vliertegem

    Foto






    -

    -

    -

    -

    -

    -

    Sterren blinken

    aan mijn hemel

    die zo kortzichtig

    blijft dat ik het

    geheel niet zie

    Wies borre
    ............................................... Schrijven is een technisch werk, dichten een intens gevoel............................................
    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - In de donkere stilte vindt mijn muze haar weg - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dichtbundel

        
    Emoties tussen Zon en Aarde: Wies borre wandelt door zijn gedachten- en gevoelswereld en vertelt over evolutie-fenomenen die hij als van voorbijgaande aard beschouwt. Gevoelig, romantisch, een visie op oorsprong en toekomst van onze planeet. Zijn emoties spelen hem daarbij parten, werken op hem in, maken hem humeurig, kwaad, triest en depressief, maar ook hoopvol en gelukkig. Hij geeft zichzelf bloot en schuwt in dat denkproces de confrontatie met de lezer niet. Met vallen en opstaan komen en gaan. Zo wil hij het… zolang het kan.  De zon, zinnebeeld van hoop en geluk, is in zijn werk nooit ver weg, maar de ultieme terugkeer van de mens naar het element aarde evenmin. Als eeuwige twijfelaar blijft zijn geest op zoek naar antwoorden over de zin van de kosmos, over de dingen rondom hem, over alles wat er tussen zon en aarde gebeurt, om zich uiteindelijk te kunnen verzoenen met het onontkoombare einde.
    Deze bundel is samengesteld uit 5 x 7 gedichten die alle met zielenroerselen te maken hebben - zeven, het geluksgetal dat de opbouw tekent en de structuur ondersteunt. Fijnzinnigheid en aandacht voor het detail zijn Wies borre eigen. Met zijn gedichten vertelt hij zijn eigen verhaal dat uiteindelijk één geheel vormt en treffend zijn emoties weergeeft. Bovendien wordt iedere septime begeleid door een tekening, gerelateerd aan de tekst en van de hand van zijn echtgenote, Marie De Petter.     (ISBN - 9 789462 030299)

    Reportage van Ring TV:   http://www.youtube.com/watch?v=BN5Ln0EoFlI&feature=plcp

     



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)


    Mijn favorieten
  • Homepage Wies Borre

  • Over mijzelf
    Ik ben auteur van poëzie, romans, thrillers, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Wies borre (uitsluitend in het schrijversland).
    Ik ben een man en woon in het Pajottenland (Vlaams Brabant) en mijn beroep is of liever... het situeerde zich eeuwen geleden in de gezondheidszorg.
    Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Recreatieve sport / Lezen / Glasramen: glas in lood / Wijn maken en drinken.
    Schrijven is een passie !




















    Wat ik zo vrees,
    komt dichterbij als
    de schaduw van een
    enkeling in de mist.
    Ik haat je, want
    je laat niet af
    tot je me krijgen zal.




    Foto












    Al zolang je geest bedriegen,
    lucht in een lege doos,
    schijn zo waardeloos
    als jezelf beliegen.











    Toen ik jong was,
    werd ik oud.
    Nu ik ouder ben,
    is mijn jeugd in een
    oogopslag verdwenen

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     


    Foto













    Foto












    Foto














         


    -

    -

    -

    -

    -

    -


    Ik heb zo veel

    getracht, gewacht

    op wat

    onbelangrijk is



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!