Voilà, we zijn rond. Echt winterkamperen is het niet geworden. Daarvoor ontbraken sneeuw, ijspegels aan de caravan, sneeuwkettingen aan de autowielen en glühwein. Het is nu tijd voor het terug in orde brengen van de caravan voor een volgende uitstap. En dan hebben we de lange winteravonden in Vlaanderen voor het maken van een project, de studie van de campinggidsen, het doorlezen van de Trotters en een planning maken. Dank aan lezers die de moed gevonden hebben om deze doordeweekse kampeervakantie te volgen. Tot een volgende blog! En dan gaat het tenderlocomotiefje, BR 89, terug mee.
Morgen trekken we naar Normandië. Hier nog wat afbeeldingen van een zonnige dag in de Morbihan, Larmor-Plage. Het lijkt wel of de lente er al is. de eerste foto is een van de vroegere fonteinen, die door mens en dier gebruikt werden om water te halen, toen er nog geen waterleiding was.
De kerstdagen komen eraan in Larmor-Plage. Hoogtijd dus om te gaan surfen in de oceaan. De oesters worden hier met bakken verkocht en ook wij hebben ons deel binnen. De zee is woelig omdat er een stevige zuidwester opsteekt. Je voelt het verschil niet tussen regen en opspattend zeewater.
Het kerkje uit de 12e eeuw is prachtig van binnen. Naast het retabel, Vlaamse stijl, staan er tal van mooie dingen, die met de zee te maken hebben.
Binnen twee dagen zijn we weer weg van Bretagne en dan zetten we 350 kilometer koers richting noordoosten, naar Ranville, Normandië, waar we drie weken geleden stonden. Zaterdag doet de Kia+Fendt nog 500 kilometertjes om in Beveren aan te komen.
Larmor-Plage ligt aan de ingang van de Rade de Lorient, de toegangsgeul voor vissersboten en ferry’s. Vlakbij ligt de oude basis van de Franse Marine met een haven voor duikboten, genaamd Keroman, met codenaam K3. Ik weet nu niet hoe het komt, maar de ganse dag dreunen liederen door mijn hoofd van een populair Vlaams zanggroepje.
Lorient is een grote stad die na de bombardementen in de tweede wereldoorlog volledig herbouwd werd. Stemmige steegjes met boetiekjes moet je er niet zoeken. Leuker is Vannes, de hoofdstad van het departement. We konden er langs leuke winkeltjes in een typische kerstsfeer flaneren.
Een vogel doet er 300 meter over om van Larmor-Plage naar het schiereiland Gâvres te vliegen. Met de auto is het 38 kilometer. Dit komt omdat de zee vol inhammen zit. Bretagne heet daarom ook “ar-mor”: land aan zee. We konden het schiereiland Gâvres mooi rondstappen. Het tij was ervoor geschikt.
Hier een selfie van mezelf en mijn vergane plezierboot. Misschien moet ik zoals Albert een inzamelactie organiseren om mijn vloot te vernieuwen.
Je moet maar geluk hebben met het mooie weer aan de kust van Larmor-Plage. De Engelsen wisten dit ook tijdens de Honderdjarige oorlog. De 12e eeuwse kerk van Larmor-Plage werd meerdere malen bestookt door de vijand. Het is daarom dat er een uitkijktoren bij gezet werd. Het retabel van het joodse altaar heeft een Vlaamse invloed.
Wat doet een toerist, zoals ik op een winterse dag in Larmor-Plage? We zitten op 15 minuten wandelen van de dorpskern. Vandaag was ik op 8 uur bij de bakker en de viswinkel. Un pain, une baguette, deux tranches de lieu, douze huitres, un tourteau en een klapke met de vismadam maakten een goede start van de dag. Honger zullen we niet lijden. Straks gaat Bea de tourteau in de grote ketel met gezouten kokend water dompelen en twintig minuutjes laten doorkoken. Deze middag eten we oesters en de krab met brood.
Deze voormiddag gaan we langs het strand naar Kerpape genieten van de zeelucht, de branding en de winterzon. Als het weer goed blijft, gaan we deze namiddag een voettocht maken naar het schiereiland Gâvres of naar Port-Louis langs de bekende GR34, sentier des douaniers. Met onze stevige stapschoenen moet zo’n tochtje van 12-15 kilometertjes mogelijk zijn.
Dan moet ik nog even naar een wifipunt ergens in het dorp.
De foto’s zijn van gisteren, toen regen en wind meester waren. De overtocht op de ferry naar Île de Groix moet geen pretje geweest zijn met de woelige baren.
Brest is een grauwe stad, zeker wanneer het regent. Zoals in alle grootsteden, zit het verkeer in een knoop. Je vindt in het centrum enkel de grote winkelketens; er is dus weinig Bretoens aan.
Dinsdag reden we langs Le Folgoët, een merkwaardige plek. Er staat een basiliek en velen komen er op bedevaart. Waarom? Ooit was er een simpele ziel, die enkel de woorden “Ave Maria” kon uitspreken: een gek, de “folgoët”. De man stierf eenzaam in het woud. Bij ons groeit er dan gras op onze buik, maar bij hem waren het lelies. Dit wonderlijk gebeuren was de aanleiding tot het bouwen van een kapel en later een basiliek.
We zitten nu op 150 km. van Brest, in het zuidelijke departement Morbihan. Camping de La Fontaine in Larmor-Plage kenden we al van eerdere verblijven en het is er goed toeven. 16 Ampère, warme douches in een verwarmd gebouw en op 400 meter van de zee. Er is echter geen wifi. Creativiteit zal dus nodig zijn om mijn verhalen de ether in te sturen.
Larmor Plage wordt momenteel volgebouwd met luxe appartementen en het is zijn charme aan het verliezen. Gelukkig is er nog voldoende zeezicht met het mooie île de Groix en Port Louis. Hier blijven we een weekje.
Brest en Le Conquet, daar waar de lange GR34, sentier des douaniers een bocht maakt van 180 graden. Brest heeft een militaire haven. De grote camping du Goulet is niet ledig, want vele arbeiders van Technopolis overnachten hier.
Vandaag zijn we doorgereisd naar Brest, Camping du Goulet. Verder kunnen we niet, want we zijn aan het einde van de wereld: de Finistère. We staan vlak aan de oceaan, aan het uiterste punt van Frankrijk en Europa. Het is niet zomaar dat de bewoners van de Finistère als buurman de "Américains" hebben. Het is bewolkt met af en toe regen. Koud is het helemaal niet. Foto's volgen later.
