AARDBEVING Yogyakarta

Na een pauze van meer dan een maand heb ik eindelijk tijd kunnen vinden onze yogyablog bij te werken. Als jullie http://yogyablog.kimarita.com bezoeken, vinden jullie daar pas ontvangen foto's, nieuwe (eigenlijk niet zo nieuwe) mails van Anggi en enkele echt nieuwe aanvullingen. Ik hoop dat jullie daardoor een goed beeld krijgen van het verloop van onze hulpactie.

Vorige week vrijdag heb ik aan Anggi 22 miljoen Rupiah (ongeveer 1945 Euro) overgemaakt. We hebben nu nog ruim 12 miljoen Rupiah over (ongeveer 1060 Euro). Dat bedrag had ik oorspronkelijk willen geven aan een kennis die ik ken als dirigent van het Semarangse jeugdorkest. Zijn huis is zwaar beschadigd, zo ook die van zijn buren. Dit is niet doorgegaan. Ik had hem gevraagd, zoals Anita ook deed (zie Yogyablog), foto's te sturen van de buurt waar hij woont en iets te vertellen over de mensen die van onze hulp gebruik zouden maken. Dat vond hij een bezwaar, hij had daar geen tijd voor, zei hij. Ik denk daarom dat wij het geld dan maar het beste naar Anggi kunnen sturen. Anggi kent enorm veel mensen, niet alleen die in haar buurt wonen, en heeft haar hart op de goede plaats. Ze koopt naaimachines zodat de kleermaaksters weer aan de slag kunnen, betaalt schoolgeld van kinderen als de ouders het niet kunnen betalen, stelt haar huis ter beschikking van de bejaarden in haar buurt, haar keuken is tegelijk ook gaarkeuken. Een licht in de duisternis.

Voor Anita ben ik, laat ik eerlijk zijn, een klein beetje bang. Ik krijg af en toe vreemde smsjes van haar met allerlei waarschuwingen voor aardbevingen en andere vreselijke rampen, hoewel ze nooit vergeet er bij te melden dat ze hoopt dat ik en mijn gezin daartegen gevrijwaard blijven. Maar ze heeft uitstekend voor onze hulpgoederen zorg gedragen. Jammer is natuurlijk dat ik haar niet altijd begrijp omdat ze heel hoog maar dan ook echt heel hoog Javaans gebruikt. Ik heb wel veel bewondering voor haar omdat ze voorzitster is van een vereniging waarvan alleen oudere mannen (die waarschijnlijk erg conservatief zijn en niet happig op vrouweljke leiding) lid zijn, tenminste, ik zie op de foto's die zij me gestuurd heeft van een bijeenkomst alleen mannen om haar heen, allen in traditioneel Javaanse klederdracht. En zij dan in zo'n soort van vechtkostuum. Fantastisch!

Als jullie de namen van Kim en Gita lezen in Anggi's email: Kim is onze oudste zoon, hij is 29, en Gita is onze dochter, met haar 25 jaar voorlopig de jongste van het gezin (als ik Ryan en Martino, de zoontjes van onze pleegdochter Wayan, daar niet bij reken).