Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
27-03-2010
Hilde
Deze week Crevits gehoord op de radio in verband met de putten in de wegen. "Er is veel werk aan de winkel" zei ze. Geweldig observatievermogen! Maar daar wil ik het niet over hebben. "We laten de wegen degraderen tot ze volledig kunnen hersteld worden Geen oplapwerk links en rechts." Als dat zo zit, dan moeten wij ook maar om de vijf jaar wegenbelasting betalen, en niet elk jaar! Maar daar wil ik het eigenlijk ook niet over hebben. Maar zou het kunnen dat - wat ik al jaren hoor vertellen (en al die tijd als een fabeltje beschouwde) - de wegenbouwers aan de controleurs van de staat de plekken aanduiden waar ze moeten boren om de controlestalen te nemen? Het gebruik van minderwaardig materiaal, met daar bovenop het te snelle en te zware vrachtverkeer, heeft ons land doen afglijden naar het niveau van een ontwikkelingsland. Buitenlanders spreken van die hoop putten (!) op weg van Nederland naar Frankrijk. Maar ja, als een van de eerste dorpen die je tegenkomt Putte heet, ...
Het volstaat een weekje in het buitenland te vertoeven om de gebeurtenissen hier te lande in het niets te zien verdwijnen. Neem bijvoorbeeld het wel en wee van onze tennismeisjes. Lees je niets over in buitenlandse kranten! Over het tornooi zelf amper iets. Maar daar wil ik het niet over hebben. Waar helemaal niemand van wakker ligt als je pakweg 150 km van hier bent, is de splitsing van bhv. Neem nog eens 150 km erbij, en men begrijpt niet eens waar het om draait. (Hier ook niet, trouwens). Maar ook daar gaan we het niet over hebben. Wat men wel leert in het buitenland is dat, de kwaliteitskranten uitgezonderd, het buitenland amper bestaat. Jan-met-de-pet (Jean, Juan of Giovanni) die enkel op basis van zijn dagelijkse krant en/of de tv de wereld aanschouwt, krijgt een wereldvisie die de landsgrenzen niet overschrijdt. Dan heeft ons land (zou het ook kunnen: Dan hebben kleine landen) toch nog een streepje voor in de nieuwsverstrekking: ons wordt, ook weer de kwaliteitskranten uitgezonderd, toch nog een beetje een kijk op buitenlandse gebeurtenissen gegund. Een positief punt bij terugkeer: de lente is er, hier ook!
De Boeck als voorzitter van het Vlaamse Boekwezen (boek.be). Hoe voorbestemd kan je zijn? Net als Slim als rijkste mens ter wereld! Moet je dàt (slim) dan echt zijn om dìt (rijk) te wezen? Maar daar gaat het vandaag niet over! Je naam draag je mee, net als je reputatie. Een leraar werd vrijgepleit van 'handtastelijkheden'; een beschuldiging om slechte cijfers te camoufleren; "Les risques du métier". Maar daar gaat het vandaag ook niet over. Wat me wel opviel deze week, is dat we niets meer horen over Haïti en Chili. Zijn plots alle huizen weer rechtgezet? Zijn alle doden opgestaan? Zijn alle kloven gedicht? Was het niet meer dan een aflevering van het leven zoals het is? En zitten we dan nu in een reclamespotje? Of wachten we - samen met de alerte media - op de volgende grote ramp?
Het dateert al van vorige zondag. De recuperatie van Nonkel Bob door de vrolijke vrienden van het ANZ. Het was de intro van het betreffende nieuwsitem op tv (één). Maar daar gaat het niet over. Alhoewel. Er was ook de hommage voor Jacques Brel. De televisiemakers gunden ons evenwel niet na te gaan wat voor hommage dat wel kon zijn in dat clubje. We kunnen de organisatoren toch niet gaan verdenken noch van wat grappige provocatie (dat is hen te veel eer aandoen); noch van compensatie voor de schabouwelijke reactie van hogervermelde nonkel op de vermeende aanval op het vlaemsche volk, reeds enige jaren geleden (dat is hen te veel ootmoed toekennen). Stel je voor een heus eerbetoon vanuit die hoek aan een van onze grootste landgenoten! Maar daar gaat het ook niet om. Wat ons wel stoort, ... och, laat maar. Tenslotte is het niet meer dan een fait divers. In de correcte betekenis van het woord.
