Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
26-06-2010
Léonard
Probeert men hem te pakken? Zijn enige fout tot nu toe is dat hij de nieuwe woordvoerder niet in het nederlands heeft voorgesteld. Voor de rest is het een beetje een heksenjacht die nu bezig is. Maar daar wil ik het niet over hebben deze week. Straffer is dat de commissie van Adriaenssens zo tactloos en onbeschoft is aangepakt. Dat is een knap staaltje van politiestaat die we alleen in Zuid-Amerika kenden, of niet soms? Maar ook daarover wil ik het eigenlijk niet hebben deze week. Wat ik wel immens betreur is het ontslag van Marianne. Kapotgeschoten door de media, zeker door de vrt, en ook door haar eigen partijcapo's. Ik vrees dat er achter de schermen enorm smerige spelletjes gespeeld worden om in de eigen partij aan de macht te komen, en tegelijkertijd de algemene rotte situatie te laten oplossen door anderen die men dan achteraf mooi kan afschieten. Ik ben soms mis op korte termijn, maar meestal heb ik het op het eind bij het rechte eind .
Alea iacta est! Na zwarte zondag (24 november '91) is het nu de "licht-zwarte" zondag geworden met de overwinning van de light-versie van het VB.
Ik zat er naast. Niet met mijn beoordeling over Ward De Bever, maar over zijn kiezers. Nu de kiezer heeft altijd gelijk, zegt men dan. Maar daar beginnen we aan te twijfelen. Een recht waar onze voorouders voor gestreden hebben, een klein stukje participatie aan het beheer van het land, wordt nu als iets hinderlijks ervaren. Zie maar naar de enorme winst van een partij waar niet veel over gesproken wordt: de BOA (blanco, ongeldig, afwezigen) behaalt 16% van de stemmen. Dat is beter dan de zgn traditionele partijen!
Iets anders: Er zijn inderdaad een aantal verschillen tussen franstalig en nederlandstalig België. nemen we bv het televisieaanbod. Programma's waar de kijker om de haverklap mag stemmen op de ene of andere kandidaat zijn hier schering en inslag. Niet te verwonderen dus dat een grote groep verkiezingen verwart met Big Brother (héhé, nomen est omen) of met Mijn Restaurant. Vandaag stemmen we voor L'amuse, morgen voor Karnivale. Als het maar feest is! Wat ons te wachten staat? Dat weet niemand. Een lange periode van instabiliteit? Nieuwe verkiezingen? We kregen al wel een tipje van de sluier ivm met de Phara-uitzending met Frank VDB en D. Pieters (zie mijn rubriekje van vorige week). Phara stelde wat vragen om meer uitleg van de nva-sociale-zaken-specialist. En dat werd haar door Calimero Wardje al verweten. In de rand van deze aanvaring: Don Quijote én Sancho Panza, in een persoon verenigd kan niet alles doen. Is er een tekort aan degelijk politiek personeel?
Een haikoe om te beginnen: Voetbal op het scherm. Vuvuzela's loeien luid. Het boeit me geen fluit. Met dank aan Herman, die deze week rustig in het vlaams parlement zijn duidelijke boodschap bracht. Maar daar wil ik het eigenlijk niet over hebben deze week. Nog twee dagen voor de wereldveranderende verkiezingen. Ik lees vandaag in mijn krant dat 1 op 4 nog onbeslist is. Hoe kan men dan de peilingen geloven die de uitslag tot twee cijfers na de komma voorspellen? Hopelijk hebben al die onbeslisten maandag naar Phara gekeken: de rustige standvastige weerlegging door Frank VDB van alle prietpraat uitgekraamd door een zeker D.P., notoir lid van de nva. Voor wie het niet gezien heeft: als de nva haar corebusiness verlaat en uitspraken moet doen op andere domeinen, bv in de sociale sector, over de pensioenen, wel, dan vallen ze losjes door de mand. Punt. Wie gelooft die mensen nog?
Tommeke wint ... bijna, maar houdt er toch een nieuw lief aan over. Een ander Tommeke staat nummer 1 met 2 biertjes. En dan hebben we het nog niet over Tommeke die van de ene naar de ander witte lijn snuift. Maar daar willen we het nu natuurlijk niet over hebben. Wel over Dennis. Die man wint met glans een van de meest prestigieuze muziekwedstrijden ter wereld, en dat wordt amper in de pers vermeld. Uit eerlijke schaamte zendt canvas wel de laatste dag uit, maar dat moet dan wel allemaal opgesmukt wordt met 'leuke en sexy'-tussendoortjes in de vluchtige commentaar. (Mag goede oude Fred terugkomen, aub?). In de geschreven pers is het armoe troef. De KEW, herleid tot een fait divers. Kozhukhin, een naam op een fiche voor een volgende kwisvraag. En in dezelfde oppervlakkige vluchtigheid worden resultaten van politieke peilingen neergekwakt met hetzelfde gemak als gold het puntentellingen met de rode knop. Waar blijft eerlijke berichtgeving over eerlijke politiek? Naïeve vraag, mijn beste! Het is gemakkelijker mee te heulen met de grote groep, die onverdraagzaamheid, vijandbeelden en zelfs haat in het zwart-gele vaandel draagt. Een geruststelling, de verkiezingsdatum nadert. Maar ik vrees dat ik daarna enkel kan besluiten: u was verwittigd!
