Take care of Obama.  Mensen lief!  Gelukkig komt zo een president maar om de tien jaar naar ons land.  Wat een gedoe!  Als die man nu eens incognito was gekomen, had dat met heel wat dollars minder gekund!

We weten nu ook wat een Obama-car is: een soort tank die men ook als the beast kent.

 

En onze radiocommentatoren hebben weer eens getuigd van goede basiskennis.  De hele dag hoorde ik ze ratelen over Boshaar.  Ze bedoelden gewoon Bozar.

 

 

Met een week vertraging vierde Ward De Bever karnaval in Hasselt, verkleed als panda.  En daar stemmen de mensen dan voor !!

 

Er is deze week nogal wat te doen om die toetertesten.  Zou men eindelijk toch eens wat meer fiducie willen geven aan de mensen die een heel jaar met de kinderen bezig zijn?  Idem voor de onderwijzers en onderwijzeressen van het zesde leerjaar die beter dan wie ook weten welke middelbare studies de kinderen het best aanvatten.

 

 

 

 

Een tweede zwaar heengaan op korte tijd. 

Na Jan Hoet, nu Gérard Mortier. 

Hij leerde zijn volk luisteren. 

En zijn volk, dat was het internationale podium. 

Geen navelstaarderij.

 

Gedaan met de monkelende lach van Toots op het podium.  We wensen die man nu een lang pensioen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Iets waar we sterk in zijn: vellen verkopen voor de beesten geschoten zijn.  In Sotsji gingen we zeker twee medailles halen: eentje voor een swingende schaatser en eentje voor een circusartiest op een plankje.  Volgens de verenigde pers hadden we de oscar voor beste buitenlandse film al op zak!  De uitreiking in Hollywood zou enkel nog een formaliteit worden.  Ivoorkust was een hapklaar brokje voor de Rode Duivels op weg naar het hoogste schavot in Brasil. 

Héhé!

Als we daar maar de eerste ronde overleven!

 

 

 

 

Oenoemde?

Deze nog steeds welig tierende taalfout wordt binnenkort een onontwarbaar kluwen voor een kat om "haar jong" nog te herkennen.  Uit welk gestoord brein komt nu weer deze beslissing om namen te geven naargelang pa of ma de plak zwaait, met zelfs dubbele namen als mogelijkheid, en de gelegenheid om bij elke generatie weer iets anders te verzinnen?

Nou moe!

 

Hij die zijn volk naar kunst leerde kijken, is niet meer.  Dankzij hem hebben heel wat mensen schuchtere pogingen ondernomen om toch maar eens een museum of galerij binnen te gaan. 

Dag Jan, en een dikke smak!