Het zou een doorlopend item kunnen worden: de fratsen van de Grote Leider.  Vorige week nog hadden we het over de onbetrouwbaarheid van die man.  Nu heeft hij weer gescoord.  Zijn uitlatingen aan het adres van de CD&V zijn een beetje hard, omdat ze binnen de n-va-partijtop zijn uitgesproken.

Alsof het daarmee minder erg zou zijn!  Integendeel.  Iedereen die binnen de kring van gelijkgezinden iets zegt over "anderen' doet dat juist in vrij harde bewoordingen, omdat hij precies dan zegt wat hij/zij eigenlijk meent!  In welke omstandigheden kan men meer oprecht zijn?

Ergo: zijn sussende woorden achteraf gooien eigenlijk nog meer olie op het vuur!

 

In de Standaard vorige donderdag: twee cartoons bij de column van Béatrice Delvaux, in het Frans, maar met vertaling in het Nederlands.  Op zich niets mis mee. 

Maar!

De twee teksten zijn eenvoudige zinnetjes: 'Championnat de Belgique de réforme fiscale'; en een dialoogje 'Que fait la nva, Paul?' - Qu'est-ce qui se passe chez les chômeurs, chef?'.  Het is al erg gesteld met de kennis van het Frans dat deze zinnen vertaald moeten worden !!! 

Stel u eens voor dat het twee Engelse zinnen zouden zijn ...   

 

Nu ontpopt die sakkerse Thomas zich ook al als degelijke quizmaster!  Chapeau!  De quiz als dusdanig is ook goed ineengestoken.

Tegelijkertijd ontdekt een mens hoeveel men op korte tijd vergeet.

 

 

     

 

Hoe die man er telkens in slaagt wendingen en verdraaiingen te geven aan andermans woorden, en het laat uitschijnen alsof hij de waarheid in pacht heeft en de indruk wekt dat anderen te lomp zijn om te helpen donderen, wel, dat verdient eigenlijk een pluim!  

Daarin is hij meesterlijk !!

Maar als hij wat tegenwind krijgt (zie Terzake van enkele dagen terug), dan begint hij toch wat onwennig te draaien en zet hij zijn calimero-snoetje weer op!

Hoe lang nog moeten we die sluwe vos verdragen?

 

Deze week in Reyers laat een stukje gezien over War horses.  Indrukwekkend knap gedaan, dat paard!

 

 

 

 

 

 

 

 

En als we niet oppassen verglijden we in een soort dictatuur waar het apathische volk lijdzaam toekijkt.  Sommigen vinden de reacties van de oppositie overdreven, maar opgepast, want zo begint dat.  Kleine prutskes zoals het woord al dan niet laten aan parlementsleden, ministers die niet antwoorden, een parlementsvoorzitter die zich ontpopt als regeringslid, enz ...

Zoiets mag niet geminimaliseerd worden.  Want als het te laat is gaan er weer velen zeggen dat ze dat niet gewild hebben.