wordt Tommeltaks.  Maar wij zijn niet de enigen, noch de eersten om dit gevonden te hebben.

 

en vrouw zijn, dat wordt een moeilijke combinatie.  Na Joëlle, Jacqueline, nu Annemie.  Dames opgepast.  Wie is de volgende?  Joke, Hilde of Maggie?  Of toch Liesbet?

Een significant deel van de regering mag van alles beweren zonder dat te moeten bewijzen, noch staven.  Dat is de les van deze week, beste kindjes.  En slaap nu maar verder!

Wel ja, het is schandalig te staken zo vlak na de aanslagen.  Zaventem kruipt uit de put en de dames en heren verkeersleiders leggen de boel plat.  Daarenboven staken ze niet, technisch gezien, maar kunnen ze via een faciliteitje van hun arbeidsovereenkomst en via medische "bijstand" plots ziek vallen.  Internationaal, maar ook intermenselijk tov de tientallen slachtoffers van drie weken geleden, een enorme kaakslag

Maar

Stel nu eens dat een paar dagen daarvoor, in de bestuurskamer, het volgende zou te horen zijn.  "Zeg, directeur, we kunnen die nieuwe maatregelen ivm de verkeersleiders nu misschien rap doordrukken.  Die mensen gaan toch niet staken, zeker, zo vlak na de aanslagen!  Dat zou de bevolking niet accepteren!  Het is dus het ideale moment om onze wil op te leggen!"  - "Geweldig voorstel, beste vriend, rap ergens een vakbondje vinden dat meedoet, en klaar is kees.  Tussen haakjes, ik ga je voordragen voor een kleine interne promotie, akkoord?  Voor wat hoort wat." 

 

Synoniem voor een galant liegebeest.

  

 

 

Na de terroristische aanslagen van IS-criminelen met hoge geldingsdrang, maken we deze week een ander soort aanslagen mee: die van driedelige-maatpak-criminelen met een hoge geldvoorrraad.  Aanslagen op de brave belastingbetalers, u en ik dus.  Dat is minstens even gevaarlijk en puur schandalig.  Daarenboven worden deze lieden minder opgejaagd.   Ook hier blijven de verdachten onder de radar.

We moeten dringend eens contact opnemen met onze belastingontvanger, dat hij ons eens kan uitleggen hoe ook wij aan belastingsontwijking kunnen doen. 

 

Na de tragische gebeurtenissen op 22 maart, en een moment van eendracht dat daarop volgde, hervielen enkele politieke partijen in hun oude gewoontes, de neo-vlaemsche arrogantie op kop: niet present op het gezamenlijk rouwmoment aan de Beurs (maar wel raprap een aparte herdenking) en dan waren we vertrokken: de pot en de ketel, Mayeur en Jambon, ... Vreselijk.