Een paar weken later stelt mijn huisdokter voor om contact op te nemen met een orthopedisch chirurg in Wetteren, dr. V. Ik maak een afspraak en overhandig hem mijn lijvig medisch dossier. Hij bestudeert het, en naar mijn gevoel doet hij dit grondiger dan de specialisten die ik tot nu toe geraadpleegd heb. Hij overlegt ook met collega's. Er worden weer testinfiltraties gegeven in de SI gewrichten met een pijnverdovend middel. De infiltraties werken.

De chirurg denkt dat een operatie kans van slagen heeft, maar zonder garantie op succes. Dat kan moeilijk anders want we weten nog altijd niets over de aard van het letsel dat de pijn veroorzaakt. We hebben enkel indirect bewijs.

De operatie is een zgn. arthrodese, het vastzetten van een gewricht. De methode lijkt op die van in Nijmegen maar is toch essentieel verschillend. Het gewricht wordt niet enkel vastgezet met schroeven, de bedoeling is beide helften te laten aaneen groeien, waardoor er geen gewricht meer is maar een vaste verbinding. Daartoe worden in de gewrichtsruimte stukjes bot aangebracht als 'ent' waar zich nieuw bot zal vormen. De schroeven hebben slechts een tijdelijke functie.

Er is evenwel nog een probleem: er kan slechts één gewricht tegelijk vastgezet worden. De andere kant kan pas na meerdere maanden. Na rijp beraad besluiten we te beginnen met het rechter SI gewricht. 

Morgen word ik opgenomen in het ziekenhuis en overmorgen 15 Mei vindt de ingreep plaats. Het is de operatie van de laatste kans, de grootste beslissing van mijn leven. Het grootste succes of de grootste mislukking.

Faites vos jeux... rien ne va plus.