Zoals ieder jaar was er dit keer weer een Zandsculpturenfestival in Blankengerge.Thema dit jaar was "Sheherazade" of beter gekend als 1001 Nachten !!
Luc van Soom Beeldhouwer Woont en werkt in Rijkevorsel ( foto!)
"Kies"
Bestaan kan iedereen. Er zijn vraagt moed. En wat de dichter doet is pleiten voor het een.
Hij wil zijn leven niet door wekkers laten leiden of als een hond onthouden dat hij kan slapen tot het rinkelt naast zijn oor.
Hij bauwt niet na wat hij soms uit een mond hoort vallen op tram acht, of met een zwarte kwast over een smoel geschreven ziet.
Zelf houdt hij niet van vlekken maken, maar als het bot moet stelt hij dingen scherp zodat het snijdt.
Hij woelt en spit graag, graaft de scherven uit de klei, haalt het beste wat er is naar boven, ook al weet hij dat er daardoor naast zijn hart een stem blijft jeuken, maar ach zo gaat dat als de dingen moeilijk worden en je bereid bent met een pen van krijt of kool te schrijven.
Hij is het best geplaatst om iets over de gum te zeggen, omdat hij als geen ander weet hoe leeg het is als hij het blad omslaat, hoe snel de fout, maar ook hoe klein en hoe verlamd een hand van angst.
En daarom juist blijft hij in potlood denken, want dat is volgens hem het wezen van er zijn.
Bart Moeyaert stadsdichter
"Herfst" een boeiend jaargetijde !
Wie herrinnert zich nog de Franse week dit jaar in onze stad? De voornaamste winkelstraten hadden hun uitstalramen een frans tintje aangemeten. Dit alles vind je uitgebreid op zonnekesblog5.Op bovenstaande 4 fotos krijg je al een voorsmaakje,door er op te klikken krijg je een groter formaat op je scherm. Wil je vlug naar zonnekesblog5,klik dan op de franse wijnboer !!
Antwerpen mijn stad
wandel met mij mee door mijn stad Antwerpen linkermuistoets op de foto om te vergroten!
Was je niet liever thuisgebleven? Had je de oceaan niet moeten laten, breed als hij is, en heb je onze kou dan nooit gehaat? Dichtbij de evenaar is de maan een boot, een hand, een kom. Daar kan wat in. Veel zorg. Hier niet. Hier wast de maan als een doof oor. Ze leunt en luistert niet. Je hebt de man die jong maar moe was niet gekend. Hij leed waarschijnlijk aan het draaien van de aarde. Dat moet haast wel, als je de waarde van de warmte vergeet en op een middag vindt de zon nu lang genoeg geschenen heeft. "Hoezo heb je het koud. Last van mijn blik? Koud om je hart? Koud als je valt? Jij was hier nog niet eerder, wel. Went het een beetje onderhand. Heb je het naar je zin of niet. Vind je dit land geen land voor jou misschien, geen land van melk en honing. Hoor ik je taal, hoor ik je heimwee, hoor ik je, hoor ik je, het is je geraden, van wie is dit kind?" Het duurt geen tel en de stad is veranderd. Dat dacht ik vannacht toen de maan hier een oog was, en boven het land van je moeder een hand. Een boot. Een kom. Ik vroeg me af of jij ook na de dood blijft zorgen voor het kind. En zal ik eens in jouw plaats vragen wat een ander daarvan vindt?
Vijftig jaar geleden verongelukte Stan Ockers in het sportpaleis te Antwerpen.Een tentoonstelling over dit thema vond plaats in De Roma te Borgerhout.Dit alles kan je bekijken op mijn blogje zonnekesblogje6.Klikje op elke foto voor een groter beeld.
