Enkele kaarsjes aangestoken, in de hoop dat ik toch iets kan ruiken... (want dat doe ik al lang niet meer... of amper soms :-( )
Maar mijn kaarsje is uit... rusten en hopen dat ik straks weer wat verder kan. In mijn gevoel zo weinig... maar ik probeer me voor te houden... alle beetjes helpen :-( .
Schrale troost.
TV om niet meer te hoeven denken, piekeren, boeken lezen behoort ook niet meer tot de mogelijkheden.