September De Eikeboom Wat was je altijd mooi zo aangekleed in je goede pak En nu sta je daar misschien wel niet op je gemak Al je kleren liggen nu verspreid op de grond En maken de vloer gekleurd rommelig en bont En daar in het midden sta jij zo naakt en zo kaal Maar je naaktheid en je kleuren vormen samen een mooi verhaal En als ik dan zachtjes mijn handen over je lichaam laat strijken Bedenk ik dat je zelfs zonder kleren prachtig bent om naar te kijken Zo sterk en stoer zoals je nu voor me staat Jij die altijd geduldig luistert als ik mijn problemen met je bepraat
Jou zal ik nooit vergeten en alles aan je is vertrouwd Zo groot en krachtig als je bent gebouwd
Bij jou zwijmelde ik vaak in een wondermooie droom
