Woensdag 11 mei onze vrije dag Coimbra. Straks komen Jaklien en Brigitte samen met Marie-Jeanne en Wilfried ons opzoeken. Met hen zijn we een gehele dag voet-toeristen. We bezoeken de Universidade Velha met bibliotheek in houtsnijwerk met Chinese motieven, de kapel in Manuelstijl versiert met 17de -eeuwse azuleja's en een orgelkast om U tegen te zeggen.

Het mooie Coimbra heeft ons twee slapeloze nachten bezorgd. Studenten gekleed in wijde zwarte cape met franje en linten hebben zo'n hels lawaai gemaakt bij het vieren van het einde van het academiejaar en dit tot 's morgens vroeg dat oordoppen en een handdoek rond ons hoofd gesnoerd niks uithaalde.

Donderdag 12 mei is onze 10° dag. Vanaf Coimbra, in de regen, over kasseien, onverharde wegen, langs lange hellingen en met de juiste versnellingen fietsen we naar Albergaria-a-Velha. Door een mooi natuurgebied met sporen van een bosbrand. Maar we verlangden reeds naar de mooie stad Porto waar we morgen moeten toekomen en onze bezoekers hopen terug te zien.

Vrijdag 13-05, vroeg op en vlug naar de stad Porto, want Robrecht en Pol willen hun wederhelft terugzien. In de pitoreske stad gelegen aan de monding van de Douro. De zon begint aan de wolken te knabbelen en er staan slechts 60 km op het programma. Antoine en Robrecht beginnen de regen-bache, de wasdraad en wasspelden te haten.

Het is de moeite waard om toch nog even te klimmen en Porto te zien glinsteren in de zon aan de oevers van de Douro. Inderdaad we staan nog even stil op een hoge heuvel, met een panoramisch uitzicht op de stad op de andere oever. We laten ons glijden over de brug D. Luis en krijgen het water in de mond door de meterslange terrassen gevuld met genietende mensen.

Pensoa França bereiken is een hele klus. Het gaat steil bergop. Gelukkig, komen we op het mooiste plein van de stad met een heel mooie kerk met schitterend azulea’s. Voor Antoine begon de jacht op de zoveelste stempel en voor Pol en Robrecht het blij wederzien van hun vrouwen. 's Avonds moet Pol weer in actie schieten met een stadsplan dat op niet veel trekt.

Hoe kunnen we onze bezoekers vinden? En ja! Zij hebbenn een leuk, gezellig restaurant gereserveerd waar de eetruimte opgetrokken is in boogvorm met kastanjehout. Het weer was hen ook niet gunstig gezind geweest, maar niettemin hebben ze een fantastische tijd beleefd en gaan de volgende dag vertrekken naar Charleroi.

Voor ons staat vandaag zaterdag 14 mei de rit naar Barcelos op de agenda. Barcelos is een vrolijke en een verrassend mooie stad in het teken van de haan “het symbool van de stad en van Portugal”.

's Avonds hebben we een gebraden haan opgevuld met gehakt verorberd. Gelukkig hebben we maar één haan besteld, want 't was een hele grote. De vele sierhanen in het straatbeeld zijn vervaardigd uit keramiek.

 Er zijn er vele wijdse pleinen met veel groen. Op een plein stonden tientallen palen versierd met bloemen en religieuze symbolen. Het was er feest en we hebben het gehoord. Duizend motorrijders zijn er in de late avond vertrokken met huilende motoren. Probeer dan maar te slapen….Gelukkig bestaan er oordopjes.

Zondag 15-05 Spanje lonkt. De discussie over de uurgordels op de wereldbol hebben we al gehad. In Spanje moeten we onze horloge vooruit zetten.

Via het pitoreske Ponte de Lima waar we in de zon op een pleintje aan de rivier een folklore markt beleven stuiven we naar Spanje. De hellingen beginnen weer pittiger te worden.

In Tui (Spanje) maken we kennis met een Albergue El Camino. Er is zowel in de Albergue als op de pleintjes van de stad een gemoedelijke sfeer, wat een verschil met het ingetogen Portugal. Flanerende gezinnen, volle terrassen, muziek en joelende kinderen.

Op maandag 16-05 fietsen we naar Pontevedra, in de regio Galicië. Het is een verrassend grote stad, pleinen, veel groen, exclusieve winkels. De naam Pontevedra komt uit het Latijn en betekent "oude brug". Zouden de Romeinen daar geweest zijn?

06-03-2023 om 14:30 geschreven door Via de la Plata

2016 Camino Portugués

Van 3 mei tot 20 mei 2016

Van Faro naar Santiago de Compostela

Met de Bende van Bob

Antoine, Pol, Robrecht & Bob

%%%FOTO2%%%

Hoewel de Camino Portugués in Lisboa start, is er gekozen om te starten in Faro zodat de fietstocht 280 km verlengd is tot 912 km.

Met Rynair vliegen we op dinsdag 3 mei 2016 vanuit Charleroi, met onze bagage en fietsen naar Faro, hoofdstad van de Algarve.

Bob loodst ons feilloos door de Serra do Caldeiro naar Loulé dat al door de Romeinen werd bewoond. Merkwaardig is er de wonderlijke en drukke markthal in Neo-moorse stijl.

Vooraleer we daar aankomen, stoppen we na enkele kilometers, want men wil sardines proeven. Antoine, creatief in het verzamelen van stempels, krijgt er een stempel in rouge en lèvre. Onmiddellijk is het duidelijk dat Portugese vrouwen vrolijk zijn.

De volgende dag trekken we vanuit Loulé naar Santa Clara-a-Velga met goud in de morgenstond. De Serra is bezaaid met witte bloemen van de zonneroosjes en de sinaasappels. Ze steken af tegen de groene boomgaarden. De geuren zijn de reis waard: eucalyptusbomen, dennen, wilde lavendel, ... maar lastig.

Immers Bob wijkt geen duimbreed af van zijn programmatie.

Eindelijk komen we aan in Casa Morada do Bairro do Saboia waar we een pannenkoekenhuisje hebben voor ons vieren. Antoine heeft grootste plannen: hij zou een fles cava drinken ( het worden er +/- twee) in het plaatselijke restaurantje. Robrecht is er de beklagenswaardige Sint-Jozef en Antoine de engel Gabriel en de plaatselijke schone heet Marià.

Soms ligt Marià krom van het lachen….. door ons aller acteertalent.

Bijvoorbeeld: hoe demonstreer je varkensvlees, kippenvlees .... ???

Die nacht tuimelt Antoine uit zijn bed en hij weet nog altijd niet vanwaar die blauwe plekken komen.

Op donderdag 5-05 vertrekken we in de regen naar Santiago do Cacéra. Dit plaatsje ligt vastgeklampt tegen de flank van een heuvel met op de top een voormalige tempeliersburcht: mooi uitzicht.

We worden opgewacht door de Nederlander, zakenman, aannemer, horeca - hoteluitbater, Ricardo de Mooj en Sandra Jol die ons zouden te slapen leggen in een slaapzaal en ons culinair verwennnen. De soep uit zakjes ligt direct zwaar op de maag van Antoine en onze slaapzaal bleek een koeienstal te zijn met toilet buiten in open lucht. Jaklien troostte Robrecht telefonisch

“Het voordeel ervan, met al die koeien zal je wel warm hebben".

Op vrijdag 6 mei koersen we richting Lisboa, de koningin van de Taag, onze eerste rustdag tegemoet. Vele grote zeevaarders zijn van hieruit onverschrokken met karvelen de oceanen gaan verkennen.

Ons onderkomen is: ” Home

Lisbon” Rua de Sao Nicolau, bij “Mama”. Gelukkig hebben we ook Pol die zeer nauwkeurig stadplannen kan lezen, want we moesten Home Lisbon terug vinden na een uitgebreid souper in een restaurant in Bairro Alto.

Na 50 jaar is Bob eindelijk terug in Lissabon. Toen in 1966 als matroos op een mijnenveger van het Belgisch leger op weg naar oefening in de Middellandse zee. Nu met de fiets als “Pelgrim” op weg naar Santiago Compostela via de Camino Portugués……

Wegens de gietende regen moeten we ook kiezen om rond te rotsen in oude  krakende tramstellen en pastelkleuren van de stad proberen te ontwaren door de bedoomde ruiten van de tram. We bezoeken de Bairro Alto, eten tarte de Bélem, komen in de Mosteiro dos Jeronimos en luisteren naar Fado-muziek.

Met kletsnatte voeten komen 's avond aan in Home Lisboa bij mama. We beleven de sfeer van ons leven. Het kan niet anders als vier opa's jongeren animeren met domme liederen en domme gedichten, met tafels en stoelen op zij voor de Marie-Louise. 't Resultaat mag er zijn, want ze zullen ons terugvragen.

Op zondag 8 mei verlaten we met spijt ons verblijf “Home Lisbon” we worden hartelijk uitgewuifd. ’t Is fris maar de morgen zon is van de partij en we kunnen de stad maar moeizaam achter ons laten…

Eerder had Pol pech gehad met zijn ketting nu krijgt Robrecht een lekke band bij het verlaten van Lisboa langs de Taag. Gelukkig is Pol een man met gouden handen. Het is in een wip opgelost.

Bob, de taaie volharder, zendt de bende met de fietsen kilometers door het metershoge struikgewas en door modderpoelen weggetjes, richting Santarem, een heel stil stadje. Uitgeregend kunnen we gelukkig alles laten drogen op het bloemrijk dakterras van ons hotel.

Op maandag 9 mei staat Tomar op het programma. Op die tocht, hebben we vanaf nu allerlei ontmoetingen met pelgrims: Australiërs, Brazilianen, Canadezen, Finnen, Noren, Zweden, Duitsers, Polen, Nederlanders, Mexicanen, maar vooral Portugezen stappend op weg naar Fatima.

Deze Fatima-gangers, met honderden kruisen ze onze wegen. Het fenomeen Fatima boeidt ons en Robrecht krijgt als opdracht dat fenomeen te duiden en een adequaat antwoord te geven. Zijn slaapgenoot Antoine, vindt deze duiding plausibel. Op de heuvel boven Tomar verrijzen de gebouwen van het klooster van Christus in een mengelmoes van stijlen: romaans, gotisch, renaissance en Manuelstijl.

Maar we moeten weer verder in de regen en langs lange hellingen naar Coimbra. Robrecht en Pol rijden volgens de anderen op weduwschap, immers hun vrouwen Jaklien en Brigitte komen ons morgen opzoeken samen met Marie-Jeanne en Wilfried. Coimbra de oude hoofdstad (1139-1255) en een kruispunt tussen het Christelijke noorden en het islamitische zuiden.

05-03-2023 om 12:02 geschreven door Via de la Plata