2023 Holland Fietstocht

16-06 à 1-07-2023

Met Bende van Bob

Robrecht         Pol          Bob         Antoine

“Water is een zegen en water is een ramp”. Geen betere illustratie ervan werd de ‘Hollandse fietstocht 2023’ door Bob in kaart gebracht van Zuid naar Noord en terug, +/-1000 km. We volgden waterlopen, de Zaan, de IJssel, de Rijn- en Maasdelta, de Ooster- en Westerschelde.

We tuurden over de weidse vlakte van de Noordzee, de Waddenzee en het IJsselmeer. Waar water is ontstaat bloeiende industrie, veel landbouw, toerisme en daarenboven mooie natuur.

Op vrijdag 16 juni, sporen we met ons drieën, Bob, Pol en Robrecht, naar Antwerpen Centraal waar Antoine ons staat op te wachten. Het is één van de mooiste stations ter wereld met zijn barokke stijl, torens en koepel. Op de Meir ervaarden we een wervelende zone vol jonge mensen gastronomisch genietend.

Het werd tevens een vlugge blik op het Historische centrum. Na 15 km fietsen laten we het gedruis van Antwerpen achter ons en komen in de stilte van de Kalmthoutse heide. Het fietsen lijkt ons grenzeloos door de enorme diversiteit. Heide, vennen, duinen, bossen, weilanden wisselen elkaar af. We kwamen rimpelloos de Nederlandse grens over en stapten van de fiets op het dorpsplein van Nispen en als resultaat enige hilariteit. Antoine had een andere route genomen en derhalve hadden we telefonisch er afgesproken. Hij zat er op het terras van “de Gouden Leeuw” met een La Trappe Trappist voor zich. Maar waar was zijn gsm nu gebleven? Wellicht in Essen 5 km terug. Antoine fietste erheen, op aangeven van Robrecht, die een ongecontroleerd seintje kreeg op zijn smartphone… terwijl de gsm op de toog van de Gouden Leeuw lag. Het is toch wat boekhouders moeten zijn voor de bende van Bob. Zo liet onze vriend Antoine ook driemaal zijn leesbril ergens achter.                                                                                                                                     Onze eerste dag eindigde in Roosendaal bij onze eerste vrienden op de fiets gastgezinnen, met 2 bij Johan en de anderen bij Diny.

Het landschap van Roosendaal wordt doorsneden door beken en vaarten en we kwamen derhalve binnen in de stad langs de meanderende Molenbeek met stilstaande water waarop waterlelies liggen te pronken.

Uitgerust nemen we op zaterdag 17-06-2023 de intercity Roosendaal-Amsterdam Centraal met aankomst op 12u.
Even buiten Amsterdam nemen we een lunch om aangesterkt naar Alkmaar te fietsen langs de Zaan, om te genieten van het schilderachtige platteland.

De Zaanse Schans brengt ons terug naar de 18^de en 19^de eeuw met zijn verzameling windmolens en versierde houten huizen. Het is werkelijk een openluchtattractie op beide oevers in de bocht van de meanderende rivier, de Zaan. De molens hadden ooit een industriële functie, maken van olie en zagen van hout. Water is een zegen.

In Wormer hielden we even halt aan het rijksmonument “Pakhuis Batavia”. Het is gebouwd in renaissancistische stijl in 1894. Het was een rijstpellerij en verwijst naar een koloniaal verleden. Onlangs bood koning Alexander zijn excuses aan voor de slavernij van weleer.
Langs de Zaan liggen niet alleen pakhuizen en molens die verwijzen naar een economisch verleden maar ook snoven we geuren op van een voedselverwerkende nijverheid vandaag.

De dwingende reden om er te stoppen was onze dorst en het mooie terras. Die dag liepen de temperaturen op tot 30 graden Celsius. Wat verder voorbij Wormer fietsten we door een typisch Hollands weidelandschap en langs het druk bezeilde Alkmaardermeer, een restant van een oude veenrivier en nu ook vogelparadijs. In de late namiddag verwelkomde Alkmaar ons met zijn veelvoud aan torentjes en pittoreske kanaaltjes met ophaalbrugjes. Dat het zaterdagavond was hoorden we aan het luidruchtig Hollands gekwetter op het plein voor de Waag. Gelukkig klonk de carillon luider met zijn prachtig klokkenspel. De Wagen zijn in Nederland prachtige gebouwen in middelpunt van de stad waar de goederen worden gewogen. Spijtig alleen op vrijdag is er een bijzonder schouwspel van sjouwende kaasdragers, maar niet getreurd op deze zaterdagavond hoeven we niet ver te lopen voor een leuk restaurantje.

Op zondag 18 juni verlaten we Alkmaar voor het rondje Texel. Maar eerst moeten we nog een dagje fietsen. Ons parcours ligt langs de hoogste en breedste duinen van Nederland. Het gaat op en neer door bossen en duinen met groen helmgras en blinkende vlakten gekleurd met wit zand. De paden zijn afgezoomd met bloeiende wilde rozen. We komen plots pal in de volle wind op de promenade naar de overzet in Den Helder.

Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland, Schiermonnikoog, zijn klinkende namen van vijf Waddeneilanden in een ondiepe binnenzee, de Waddenzee. De verzwakte getijden laten materiaal achter zodat er wadden gevormd worden.
Het veer naar Texel zullen we nemen in Den Helder met een afvaart op het half uur.

Aangekomen in Texel was het nog even 8 km fietsen tot Den Burg, waar wij met open armen werden ontvangen door Mevr. Ria de Wit. We verblijven er twee dagen. Den Burg is het grootste dorp van de 7 dorpjes in Texel. Het zijn typische terpdorpjes met witte en blauwe kleuren. We konden er heerlijk genieten van Lamsvlees en het bier schuimkopje.

De Koog, een oud vissersdorpje, is een badplaats geworden met bruisende horeca. De Cocksdorp met zijn vuurtoren is het meest noordelijke punt waar Waddenzee en Noordzee elkaar ontmoeten. Oosterend is een sfeervol dorpje met zijn schilderachtige straatjes en steegjes met mooie, oude geveltjes. De kerken die er zijn verwijzen nogmaals naar de religieuze diversiteit in Nederland.

Het rondje Texel heeft een speciaal eilandengevoel door mijlen van uitzicht op zee. Heel mooi is door duinen omsloten strandvlakte waar de zee met zijn getijden het uitzicht creëert. Het zijn duinenruggen met lamsoor in juni paars gekleurd en drassige dalen. De vlakte luistert naar de plastische naam “de Slufter”.  Soms fietsen we enkele meters boven de zeespiegel en soms enkele meters eronder. De ziltige weilanden en watergebieden zijn verblijfplaatsen voor allerlei vogels.

Bob vertelde dat er elk jaar een Ronde van Texel wordt gevaren. Er komen honderden catamaranzeilers naar Texel om zo snel mogelijk ’s werelds grootste catamaran regate race rond het eiland te varen.

Op dinsdag 20 juni, zijn we weer op het vaste land en fietsen langs een van de grootste waterkundige werken die Nederland ooit heeft gekend. De woeste Zuiderzee werd getemd met een afsluitdijk en veranderde daardoor in een meer: het IJsselmeer. De watersnoodramp van 1916 gaf het laatste zetje voor het indammen van de Zuiderzee. Inderdaad water kan ook een ramp zijn, maar ook heel mooi. In Medemblik staan langs de kades van de leuke haven grote voorover hellende huizen met typische trapgevels en maken het stadje zo mooi. En het nodigt ons uit om te blijven genieten op een terrasje.

Mevr. Petra Koomen ontving er ons in haar bungalow op de Vlietlanden. Ze houdt van vlinders en stappen in de natuur. Ze is actief in een bedrijf bij Enkhuizen dat groentezaad selecteert
We brengen er de nacht door met in herinnering de ontmoeting van de dag.  We hadden haltgehouden aan de “Dijkgatshoeve Wieringerwerf” op de Noorderdijkweg langs het IJsselmeer. Het is een zorgboerderij voor mensen met een beperking en we werden ontroerd door hun vreugde, hun gastvrijheid, hun positieve ingesteldheid. Men kan ook een goed leven hebben met een beperking.

.

10-07-2023 om 14:06 geschreven door Via de la Plata

Op woensdag, 21 juni dag 6, staat de oversteek van de Houtribdijk gepland vanaf Enkhuizen.  De dijk vormt de grens tussen IJsselmeer en Markermeer. Met de Zuiderzee werken genereerde men landbouwgrond door drooglegging van het Wieringenmeer.  Gelukkig hadden we rugwind bij de oversteek op de 26 km lange dijk naar Lelystad. Bob, als bouwkundige, legde ons uit dat bij de bouw van zo’n dijk, men begint met de aanleg van een werkeiland waardoor men op drie punten kan werken.

Op zo’n werkeiland hielden we halt, want er staat er nu een horecazaak. We lieten ons een koffie met appeltaart brengen. We komen aan in Lelystad, de hoofdstad van de provincie Flevoland.

Lelystad is ontworpen vanuit een politiek idee om dienstverlening te creëren in de streek, maar het artificiële project is mislukt. De problemen op het gebied van onderwijs, armoede, gezondheid, werk, wonen en veiligheid stapelen zich op.

Samen met onze gastvrouwen in Lelystad

De volgende ochtend donderdag 22-06 dwarsen we Flevoland, de laatste drooggelegde polder, met veel open ruimte en strakke indeling. De boerderijen zijn er heel groot en Antoine wist te vertellen aan welke voorwaarden men een boerderij kon verwerven. Op de Dronterweg ligt het ”Mechanisch Erfgoed Centrum” een museum. We maneuvreerden onze fietsen tussen roestende pletwalsen, hef- en schepkranen, oude vrachtwagens. Al dat oud ijzer, waren ooit machines gebruikt bij de bouw van de dijk.

 Maar van af nu wordt het interessant! Immers Bob heeft een traject uitgestippeld langs de mooiste rivier van Nederland: de meanderende IJssel. De mooie natuur en historie is er alom aanwezig. De rivier was een handelsroute met mooie dorpen en Hanzesteden: Kampen, Zwolle, Deventer, Zutphen. Het waren klinkende namen in Europa. Ze hebben uiteraard allen een middeleeuws centrum.  In Kampen zijn de stadspoorten van een Middeleeuwse schoonheid en de Waag een bezienswaardigheid voor de vele toeristen.

Op weg naar VOF Tiny en Wim Wennemars op het Ekkelhof in Zwolle lagen huizen en boerderijen met hun rieten zadeldaken als parels langs de IJssel. Zwolle heeft ook iets te maken met de tachtigjarige oorlog. Het was een strijd in de Nederlanden tegen het Spaanse rijk en het had ook iets te maken met de reformatie. De stadsmuren zijn nog steeds stille getuigen.

De volgende dag vrijdag 23 juni eindigde onze rit in het volle centrum in Zutphen bij Margreet Gout.

Maar op de middag hielden we eerst halt in Deventer. Inwoners lagen er te zonnen op de brede oevers van de IJssel. Wij echter genoten van ons dagelijks vissoepje. Het stadhuis is er een blikvanger door zijn overdadig versierde gevel en de gotische kerk door zijn monumentaliteit. Op de Brink staat de Waag met zijn traptoren en spitstorentjes.

In Zutphen ’s avonds waanden we ons in de Provence. Op terugweg naar ons verblijf geloofden we onze ogen niet. In de kerk was er een grote menigte het begin van de haringvangst aan het vieren met een uitgebreide receptie. Hoe kan dat nou? Het is natuurlijk folklore uit de tijd dat de Zuiderzee tot aan Zutphen kwam.

De tijd vliegt snel en dag 9 zaterdag 24-06 staat voor de deur met een trektocht door de Veluwe. Het is een geweldige bestemming door zandverstuivingen, prachtige bossen, uitgestrekte heidevelden, schaapkuddes en kronkelige beekjes.  De Veluwe heeft boogvormige heuvelruggen en stuwwallen gevormd door grind en grof zand.

Het is er heuvelachtig fietsen en sommige plaatsnamen vertellen dat we niet meer in het vlakke Nederland zijn. Tussen Zutphen en Ermelo reden we 70 km en ontdekten een stukje van het uitgestrekte natuurgebied. Bij ons gastgezin van VOF in Ermelo, werd Robrecht door Mevr. Wil Koumans in de watten gelegd. Hij was wat ziekjes en kreeg er warme bouillon met fijngesneden boterhammetjes en kaas. Zij is een kranige dame en een deskundige wijnkenner.

De 71 km tussen Ermelo en Utrecht werd een afscheid van de Veluwe na het voorbijfietsen van de ondiepe Veluwerandmeren, Wolderwijd en het Eemmeer. Het gebied wordt nog altijd bemaald voor drooglegging.

In Spakenburg kwamen we even tot rust. Het is een museumhaven met historische vissersschepen, platbodems. De platbodems en botters zijn bruin verniste houten zeilboten met weinig kiel en zijzwaarden. Daarna oriënteerden we ons zuidwaarts naar Utrecht, de universiteitsstad met prachtige grachten en oude parken en vroegen ons af wat gaan we er beleven ’s avonds?

We beleefden het bruisende leven aan de oude gracht die in een diepe gleuf de binnenstad doorsnijdt. Beneden de gleuf aan de waterrand ligt er een lint van restaurantjes waarlangs traag gevaren wordt door verliefde paartjes, feestende vrienden op een restaurantbootje.

We vergaapten ons aan het spektakel terwijl we lekkere Italiaanse gerechten proefden aan een tafeltje aan het water.

.

10-07-2023 om 16:07 geschreven door Via de la Plata

.

Dag 11 maandag 26 juni Utrecht - Rotterdam

Bij de bende van Bob bestaat een ongeschreven ritueel. Ze laten het nooit zo ver komen dat ze honger en dorst hebben. Om acht uur ’s morgens pakken ze in, ze ontbijten, betalen, nemen foto’s van het gastgezin en vertrekken.

Zo ook deze maandagmorgen. Na een ommetje naar de Domkerk, de hoogste kerktoren van Nederland, verlieten we in een karavaan van fietsende inwoners Utrecht. We zitten in de Randstad die een belangrijke toegangspoort vormt tot Noordwest-Europa met Schiphol luchthaven in Amsterdam en Europoort in Rotterdam.

Vanaf Utrecht volgen we de Hollandse IJssel en hij stroomt door het groene hart, een zeer mooi natuurgebied. Onderweg treffen we er enkele leuke plaatsjes. Onze eerste stop voor een biertjes was in Oudewater met zijn beschermd stadsgezicht. De Waag van Oudewater wordt de Heksenwaag genoemd, omdat hier ooit personen werden gewogen die van hekserij werden beschuldigd.

Ook Gouda ligt op ons traject. Op de kaasmarkt wordt er romige kaas gewogen en verkocht. De Hollandse koemelk staat garant voor de kwaliteit. Uiteraard treffen we er de Kaaswaag en het stadhuis met zijn klokkenspel. Antoine maakte ons er attent op dat elk uur tijdens het klokkenspel figuurtjes uit de torenmuur komen piepen. Na ons zoveelste vissoepje en Belgisch biertje gaat de trektocht verder door een landelijk gebied met boerderijen en hun weilanden waarop grote kuddes koeien grazen. Men produceert er voedsel en houdt het landschap open en groen. Doch het stikstofprobleem speelt hier ook de boeren parten in hun ondernemerschap.

We worden in Rotterdam verwacht door Mevr. Christine Stöber. Het is een wonder dat Rotterdam zo’n mooie rand heeft met brede velden wuivend lis en vele waterpartijen langs een wirwar van fietspaadjes

Bovenaan op onze bucketlist staat namelijk dag 12 dinsdag, 27 juni de rit Rotterdam - Woudrichem. Die dag stevenen we af naar het dorp Kinderdijk langs plassen, over veren en dijken, langs de rivier de Lek.

Kinderdijk is Unesco werelderfgoed. Het schitterende molencomplex is een uniek schouwspel. De vaasvormige opbouw van de vele molens met leem en riet is adembenemend.

Het tweede hoogtepunt die dag is de mooie plek de Biesbosch, een zeer waterrijk gebied met zoetwatergetijden, kreken en wilgenvloedbossen. Het bestaat uit en aantal riviereilanden en zand- en slikplaten. Maar vooraleer we daar aankwamen hebben we TV-makers Arnoud Hauben, Ruben Callens en Philippe Niclaes op weg voor hun “Dwars door de Lage Landen 2” TV-reportage ontmoet.

We werden uitvoerig gefilmd en geïnterviewd op een weggetje bij Oud Alblas bij Papendrecht. Wie weet ……Hij vertelde ons iets over de Biesbosch in oorlogstijd. De Duitsers waagden zich niet in dit gebied met eb en vloed en zo zaten er veel verzetsstrijders en onderduikers. Bob vulde hem aan: “De mensen overleefden door het eten van haring”

We bezochten in het Biesboschgebied een tentoonstelling met uitleg over het ontstaan van dit aardrijkskundig gebied. Het is uniek in Europa wegens de zoetwatergetijden. Biesbosch staat in verbinding met de zee. Bij vloed wordt water opgestuwd 60 cm hoog. Bij eb valt de druk weg en stroomt het rivierwater verder. We leerden ook veel over het vogelbestand en de leefomgeving van de bever.

Voldaan arriveerden we In Woudrichem. Het is een vestingstad aan de Merwede. Het stadje presenteert zich met een mooie skyline met kerk, molen en vesting! Alle restaurants waren gesloten en toch konden we feest vieren met kaas, wijn en fruit, gezellig op het mooie terras van VOF Emmy en Jan van Strien op de Oudendijk.

’s Anderendaags op dag 13 woensdag 28 juni,  hebben we het watergebied met dorpen lager dan de zeespiegel verlaten. Meer en meer lopen de paden tussen een galerij van kortstammige eikenbomen. In Etten-Leur waren we te gast in een prachtige flat, bij Mevr. Riet van Breugel Binnentuin 8. Zij is een kranige 79-jarige dame met een lange staat van dienst in de politiek. In Etten-Leur heeft Vincent van Gogh zijn loopbaan als kunstschilder begonnen. In de kerk loopt er dan ook een permanente tentoonstelling over hem.

Donderdag, 29 juni, het panorama wordt helemaal anders. We fietsen voortdurend door bossen met eiken tot Bergen op Zoom, zo’n 52 km. Toen we ons er neerploften op een terrasstoel vlakbij het stadhuis voelden we de spanning. Er stond iets te gebeuren.

En inderdaad het afscheid van de aftredende burgemeester werd gevierd met het optreden van de vredesharmonie. Alle uitvoerders waren in de klederdracht van de jaren 1940-45.

Wat ons ook verwonderde was de aanwezigheid van bewakingsagenten. Blijkbaar worden politici in Nederland bewaakt wegens dreiging vanuit een extremistische groep. De lieve dame, Mariëtte van Wezenberg, van de VOF in Hoogerheide, stilde onze nieuwsgierigheid over het reilen en zeilen in Nederland.

Onze laatste nacht in Nederland op vrijdag 30-06 staat gepland in Goes bij VOF Wim van Dale. We zouden in dit stadje ’s avonds uitgebreid het einde van de tocht vieren in een eethuis gereserveerd door Eric & Annemie een aldaar wonende jeugdvriend van Bob en Pol. Dat water een zegen is ontdekten we volop deze dag. Langs de Bergense Maas staan niet ver van de Keltische markt van Geertruidenberg een elektriciteitscentrale, meerdere industrieën. We vinden er haventjes voor een biertjes en het zoveelste vissoepje. Op verhoogde dijken van de rivier liggen ooien en lammeren te slapen.

Langs de Westerschelde zien we oceaanreuzen statig voorbijvaren en in de verte kan men de kranen spotten van de Antwerpse haven, de kerncentrales van Doel, het verdronken land van Saeftinghe. Voortdurend laveerden we tussen de Westerschelde en de Oosterschelde. We zien er monumentale boerderijen waar granen en uien worden geteeld. En in Yerseke denken we aan oesters en Zeeuwse mosselen. Door de aanblik van de vele visrestaurants krijgen we het water in de mond. We stellen ons tevreden met een laatste vissoepje.

Op 1 juli nemen we in Vlissingen de vleugelboot naar Breskens na een rit door de regenen en wind langs de Westerschelde.  We passeerden vele kilometerslang zonnepaneelvelden en Windmolens. Een zeereus die boven de dijken uitstak deed ons plots vermoeden dat we reeds ter hoogte van Terneuzen aan het rijden waren. Met gekromde ruggen tegen de westenwind in kwamen we aan in Vlissingen. Om 12u meerden we aan in Breskens. Het Zwin was ooit een inham van de zee die Brugge met de Noordzee verbond. We volgen landinwaarts Groede, Sluis, Hoeke, Damme, ooit Brugse voorhavens.  We kwamen weer thuis in Brugge om 16u. Antoine had nog de trein te nemen naar Antwerpen.

We danken onze Vrienden op de Fiets gastadressen voor hun gulle gastvrijheid, Bob voor de voorbereiding, Antoine voor de boekhouding en Pol voor de technische bijstand. Robrecht voor het deskundige verslag.

.

11-07-2023 om 12:31 geschreven door Via de la Plata