Op woensdag, 21 juni dag 6, staat de oversteek van de Houtribdijk gepland vanaf Enkhuizen.  De dijk vormt de grens tussen IJsselmeer en Markermeer. Met de Zuiderzee werken genereerde men landbouwgrond door drooglegging van het Wieringenmeer.  Gelukkig hadden we rugwind bij de oversteek op de 26 km lange dijk naar Lelystad. Bob, als bouwkundige, legde ons uit dat bij de bouw van zo’n dijk, men begint met de aanleg van een werkeiland waardoor men op drie punten kan werken.

Op zo’n werkeiland hielden we halt, want er staat er nu een horecazaak. We lieten ons een koffie met appeltaart brengen. We komen aan in Lelystad, de hoofdstad van de provincie Flevoland.

Lelystad is ontworpen vanuit een politiek idee om dienstverlening te creëren in de streek, maar het artificiële project is mislukt. De problemen op het gebied van onderwijs, armoede, gezondheid, werk, wonen en veiligheid stapelen zich op.

Samen met onze gastvrouwen in Lelystad

De volgende ochtend donderdag 22-06 dwarsen we Flevoland, de laatste drooggelegde polder, met veel open ruimte en strakke indeling. De boerderijen zijn er heel groot en Antoine wist te vertellen aan welke voorwaarden men een boerderij kon verwerven. Op de Dronterweg ligt het ”Mechanisch Erfgoed Centrum” een museum. We maneuvreerden onze fietsen tussen roestende pletwalsen, hef- en schepkranen, oude vrachtwagens. Al dat oud ijzer, waren ooit machines gebruikt bij de bouw van de dijk.

 Maar van af nu wordt het interessant! Immers Bob heeft een traject uitgestippeld langs de mooiste rivier van Nederland: de meanderende IJssel. De mooie natuur en historie is er alom aanwezig. De rivier was een handelsroute met mooie dorpen en Hanzesteden: Kampen, Zwolle, Deventer, Zutphen. Het waren klinkende namen in Europa. Ze hebben uiteraard allen een middeleeuws centrum.  In Kampen zijn de stadspoorten van een Middeleeuwse schoonheid en de Waag een bezienswaardigheid voor de vele toeristen.

Op weg naar VOF Tiny en Wim Wennemars op het Ekkelhof in Zwolle lagen huizen en boerderijen met hun rieten zadeldaken als parels langs de IJssel. Zwolle heeft ook iets te maken met de tachtigjarige oorlog. Het was een strijd in de Nederlanden tegen het Spaanse rijk en het had ook iets te maken met de reformatie. De stadsmuren zijn nog steeds stille getuigen.

De volgende dag vrijdag 23 juni eindigde onze rit in het volle centrum in Zutphen bij Margreet Gout.

Maar op de middag hielden we eerst halt in Deventer. Inwoners lagen er te zonnen op de brede oevers van de IJssel. Wij echter genoten van ons dagelijks vissoepje. Het stadhuis is er een blikvanger door zijn overdadig versierde gevel en de gotische kerk door zijn monumentaliteit. Op de Brink staat de Waag met zijn traptoren en spitstorentjes.

In Zutphen ’s avonds waanden we ons in de Provence. Op terugweg naar ons verblijf geloofden we onze ogen niet. In de kerk was er een grote menigte het begin van de haringvangst aan het vieren met een uitgebreide receptie. Hoe kan dat nou? Het is natuurlijk folklore uit de tijd dat de Zuiderzee tot aan Zutphen kwam.

De tijd vliegt snel en dag 9 zaterdag 24-06 staat voor de deur met een trektocht door de Veluwe. Het is een geweldige bestemming door zandverstuivingen, prachtige bossen, uitgestrekte heidevelden, schaapkuddes en kronkelige beekjes.  De Veluwe heeft boogvormige heuvelruggen en stuwwallen gevormd door grind en grof zand.

Het is er heuvelachtig fietsen en sommige plaatsnamen vertellen dat we niet meer in het vlakke Nederland zijn. Tussen Zutphen en Ermelo reden we 70 km en ontdekten een stukje van het uitgestrekte natuurgebied. Bij ons gastgezin van VOF in Ermelo, werd Robrecht door Mevr. Wil Koumans in de watten gelegd. Hij was wat ziekjes en kreeg er warme bouillon met fijngesneden boterhammetjes en kaas. Zij is een kranige dame en een deskundige wijnkenner.

De 71 km tussen Ermelo en Utrecht werd een afscheid van de Veluwe na het voorbijfietsen van de ondiepe Veluwerandmeren, Wolderwijd en het Eemmeer. Het gebied wordt nog altijd bemaald voor drooglegging.

In Spakenburg kwamen we even tot rust. Het is een museumhaven met historische vissersschepen, platbodems. De platbodems en botters zijn bruin verniste houten zeilboten met weinig kiel en zijzwaarden. Daarna oriënteerden we ons zuidwaarts naar Utrecht, de universiteitsstad met prachtige grachten en oude parken en vroegen ons af wat gaan we er beleven ’s avonds?

We beleefden het bruisende leven aan de oude gracht die in een diepe gleuf de binnenstad doorsnijdt. Beneden de gleuf aan de waterrand ligt er een lint van restaurantjes waarlangs traag gevaren wordt door verliefde paartjes, feestende vrienden op een restaurantbootje.

We vergaapten ons aan het spektakel terwijl we lekkere Italiaanse gerechten proefden aan een tafeltje aan het water.

.

10-07-2023 om 16:07 geschreven door Via de la Plata

2023 Holland Fietstocht

16-06 à 1-07-2023

Met Bende van Bob

Robrecht         Pol          Bob         Antoine

“Water is een zegen en water is een ramp”. Geen betere illustratie ervan werd de ‘Hollandse fietstocht 2023’ door Bob in kaart gebracht van Zuid naar Noord en terug, +/-1000 km. We volgden waterlopen, de Zaan, de IJssel, de Rijn- en Maasdelta, de Ooster- en Westerschelde.

We tuurden over de weidse vlakte van de Noordzee, de Waddenzee en het IJsselmeer. Waar water is ontstaat bloeiende industrie, veel landbouw, toerisme en daarenboven mooie natuur.

Op vrijdag 16 juni, sporen we met ons drieën, Bob, Pol en Robrecht, naar Antwerpen Centraal waar Antoine ons staat op te wachten. Het is één van de mooiste stations ter wereld met zijn barokke stijl, torens en koepel. Op de Meir ervaarden we een wervelende zone vol jonge mensen gastronomisch genietend.

Het werd tevens een vlugge blik op het Historische centrum. Na 15 km fietsen laten we het gedruis van Antwerpen achter ons en komen in de stilte van de Kalmthoutse heide. Het fietsen lijkt ons grenzeloos door de enorme diversiteit. Heide, vennen, duinen, bossen, weilanden wisselen elkaar af. We kwamen rimpelloos de Nederlandse grens over en stapten van de fiets op het dorpsplein van Nispen en als resultaat enige hilariteit. Antoine had een andere route genomen en derhalve hadden we telefonisch er afgesproken. Hij zat er op het terras van “de Gouden Leeuw” met een La Trappe Trappist voor zich. Maar waar was zijn gsm nu gebleven? Wellicht in Essen 5 km terug. Antoine fietste erheen, op aangeven van Robrecht, die een ongecontroleerd seintje kreeg op zijn smartphone… terwijl de gsm op de toog van de Gouden Leeuw lag. Het is toch wat boekhouders moeten zijn voor de bende van Bob. Zo liet onze vriend Antoine ook driemaal zijn leesbril ergens achter.                                                                                                                                     Onze eerste dag eindigde in Roosendaal bij onze eerste vrienden op de fiets gastgezinnen, met 2 bij Johan en de anderen bij Diny.

Het landschap van Roosendaal wordt doorsneden door beken en vaarten en we kwamen derhalve binnen in de stad langs de meanderende Molenbeek met stilstaande water waarop waterlelies liggen te pronken.

Uitgerust nemen we op zaterdag 17-06-2023 de intercity Roosendaal-Amsterdam Centraal met aankomst op 12u.
Even buiten Amsterdam nemen we een lunch om aangesterkt naar Alkmaar te fietsen langs de Zaan, om te genieten van het schilderachtige platteland.

De Zaanse Schans brengt ons terug naar de 18^de en 19^de eeuw met zijn verzameling windmolens en versierde houten huizen. Het is werkelijk een openluchtattractie op beide oevers in de bocht van de meanderende rivier, de Zaan. De molens hadden ooit een industriële functie, maken van olie en zagen van hout. Water is een zegen.

In Wormer hielden we even halt aan het rijksmonument “Pakhuis Batavia”. Het is gebouwd in renaissancistische stijl in 1894. Het was een rijstpellerij en verwijst naar een koloniaal verleden. Onlangs bood koning Alexander zijn excuses aan voor de slavernij van weleer.
Langs de Zaan liggen niet alleen pakhuizen en molens die verwijzen naar een economisch verleden maar ook snoven we geuren op van een voedselverwerkende nijverheid vandaag.

De dwingende reden om er te stoppen was onze dorst en het mooie terras. Die dag liepen de temperaturen op tot 30 graden Celsius. Wat verder voorbij Wormer fietsten we door een typisch Hollands weidelandschap en langs het druk bezeilde Alkmaardermeer, een restant van een oude veenrivier en nu ook vogelparadijs. In de late namiddag verwelkomde Alkmaar ons met zijn veelvoud aan torentjes en pittoreske kanaaltjes met ophaalbrugjes. Dat het zaterdagavond was hoorden we aan het luidruchtig Hollands gekwetter op het plein voor de Waag. Gelukkig klonk de carillon luider met zijn prachtig klokkenspel. De Wagen zijn in Nederland prachtige gebouwen in middelpunt van de stad waar de goederen worden gewogen. Spijtig alleen op vrijdag is er een bijzonder schouwspel van sjouwende kaasdragers, maar niet getreurd op deze zaterdagavond hoeven we niet ver te lopen voor een leuk restaurantje.

Op zondag 18 juni verlaten we Alkmaar voor het rondje Texel. Maar eerst moeten we nog een dagje fietsen. Ons parcours ligt langs de hoogste en breedste duinen van Nederland. Het gaat op en neer door bossen en duinen met groen helmgras en blinkende vlakten gekleurd met wit zand. De paden zijn afgezoomd met bloeiende wilde rozen. We komen plots pal in de volle wind op de promenade naar de overzet in Den Helder.

Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland, Schiermonnikoog, zijn klinkende namen van vijf Waddeneilanden in een ondiepe binnenzee, de Waddenzee. De verzwakte getijden laten materiaal achter zodat er wadden gevormd worden.
Het veer naar Texel zullen we nemen in Den Helder met een afvaart op het half uur.

Aangekomen in Texel was het nog even 8 km fietsen tot Den Burg, waar wij met open armen werden ontvangen door Mevr. Ria de Wit. We verblijven er twee dagen. Den Burg is het grootste dorp van de 7 dorpjes in Texel. Het zijn typische terpdorpjes met witte en blauwe kleuren. We konden er heerlijk genieten van Lamsvlees en het bier schuimkopje.

De Koog, een oud vissersdorpje, is een badplaats geworden met bruisende horeca. De Cocksdorp met zijn vuurtoren is het meest noordelijke punt waar Waddenzee en Noordzee elkaar ontmoeten. Oosterend is een sfeervol dorpje met zijn schilderachtige straatjes en steegjes met mooie, oude geveltjes. De kerken die er zijn verwijzen nogmaals naar de religieuze diversiteit in Nederland.

Het rondje Texel heeft een speciaal eilandengevoel door mijlen van uitzicht op zee. Heel mooi is door duinen omsloten strandvlakte waar de zee met zijn getijden het uitzicht creëert. Het zijn duinenruggen met lamsoor in juni paars gekleurd en drassige dalen. De vlakte luistert naar de plastische naam “de Slufter”.  Soms fietsen we enkele meters boven de zeespiegel en soms enkele meters eronder. De ziltige weilanden en watergebieden zijn verblijfplaatsen voor allerlei vogels.

Bob vertelde dat er elk jaar een Ronde van Texel wordt gevaren. Er komen honderden catamaranzeilers naar Texel om zo snel mogelijk ’s werelds grootste catamaran regate race rond het eiland te varen.

Op dinsdag 20 juni, zijn we weer op het vaste land en fietsen langs een van de grootste waterkundige werken die Nederland ooit heeft gekend. De woeste Zuiderzee werd getemd met een afsluitdijk en veranderde daardoor in een meer: het IJsselmeer. De watersnoodramp van 1916 gaf het laatste zetje voor het indammen van de Zuiderzee. Inderdaad water kan ook een ramp zijn, maar ook heel mooi. In Medemblik staan langs de kades van de leuke haven grote voorover hellende huizen met typische trapgevels en maken het stadje zo mooi. En het nodigt ons uit om te blijven genieten op een terrasje.

Mevr. Petra Koomen ontving er ons in haar bungalow op de Vlietlanden. Ze houdt van vlinders en stappen in de natuur. Ze is actief in een bedrijf bij Enkhuizen dat groentezaad selecteert
We brengen er de nacht door met in herinnering de ontmoeting van de dag.  We hadden haltgehouden aan de “Dijkgatshoeve Wieringerwerf” op de Noorderdijkweg langs het IJsselmeer. Het is een zorgboerderij voor mensen met een beperking en we werden ontroerd door hun vreugde, hun gastvrijheid, hun positieve ingesteldheid. Men kan ook een goed leven hebben met een beperking.

.

10-07-2023 om 14:06 geschreven door Via de la Plata