"Amai, zó veel haar", krijg ik overal te horen
Elke Vanelderen viert overmorgen haar allereerste Moederdag met Ellie Martha. En óf ze daar trots op is: «Alle clichés kloppen: ik ben zotverliefd op mijn kleine aapje.»
«Ik kon mij wel iets voorstellen bij het moederschap, ik heb al vaak op de kinderen van mijn zussen gepast en weet wel hoeveel voedsel er in een baby gaat en hoeveel gekrijs er uit komt, maar de gevoelens die daar bijkomen, dat kon niemand mij op voorhand vertellen. Alle clichés kloppen. Het is enorm hoe dat moedergevoel je inpalmt. Ik was al verliefd van bij de geboorte, maar dat gevoel groeit nog elke dag. Ik heb het ook ontzettend getroffen met haar. Ze is zo braaf en geeft amper een kick.»
Enkel haar haar is dus uitbundig? «(Lacht) Ja, dat is het eerste wat ik te horen krijg als ik met haar bij de bakker of de slager kom: 'Amai, zó veel haar!' Dat is zowat het enige uiterlijke dat ze voorlopig van mij heeft. Toen ze geboren was, was ze een echte Monchichi. Vandaar dat we haar vaak 'klein aapje' noemen. Maar ik vind dat wel leuk, het maakt haar speciaal en het ijs is direct gebroken als ik ergens kom.»
Hoe vallen de nachten mee? Met een man die 's nachts werkt, ben jij van dienst. «Super. Ik moet pas om vier uur opstaan om haar tutje te geven en om acht uur is ze wakker. Ocharme die mama's van wie de kindjes de hele nacht schreeuwen. Dat moet vreselijk zijn. Je krijgt daar als koppel echt stress van. Ik prijs me heel gelukkig dat ik zo een brave heb. Zo nen bleiter, of een kindje met reflux of krampjes is gene cadeau. Al hebben we nu wel iets anders aan de hand: omdat de lucht niet in haar darmpjes blijft vastzitten, laat ze enorm veel windjes. Dat zorgt wel voor gênante momenten. En voor explosieve pampers. Ongelofelijk hoeveel kaka er uit zo een klein lijfje komt. De eerste pamper die Regi moest verversen, hingen ze allebei vol. Ik was toen net naar de winkel en kreeg telefoon: 'Rampen zijn het, rampen!', tierde hij (schatert).»
Is Regi een goede papa? «Regi is een fantastische papa. Iedereen die hem kent, weet dat hij totaal geen ervaring heeft met kindjes. Ik hield mijn hart al vast, maar van de eerste seconde was hij ermee weg. Al heb ik hem ook niet gespaard. Ik heb Ellie Martha meteen in zijn armen geduwd. 'Hier trek uw plan.' Weet je wat ik vooral super vind? Als hij 's morgens in bed ligt, en ik onze twee kopjes tussen de deur steek, dan wil hij onmiddellijk dat zijn kleine meid bij hem komt liggen om haar te vertroetelen en met haar te spelen. Dat zijn momenten waarop je hart overloopt van plezier.»
|