The Eagles is een Amerikaanserockband, een van de succesvolste bands aller tijden. De band werd in 1971 opgericht en is anno 2008 nog steeds actief, hoewel met enkele jaren onderbreking. De naam verwijst naar de Amerikaanse adelaar, tevens het beeldmerk van de Verenigde Staten De groep ontstond in het begin van de jaren zeventig in Los Angeles, eerst als begeleidingsband van Linda Ronstadt, maar al snel sloegen ze hun eigen vleugels uit. Hun vroegste muziek was een mengeling van country en bluegrass,
vermengd met de harmonieën van de Californische surfmuziek. Hierdoor
ontstonden gevoelige nummers over relaties, auto's en een zwervend
leven. De pioniers van dit nieuwe genre waren begenadigde singer-songwriters als Jackson Browne, J.D. Souther en Warren Zevon en bands als Buffalo Springfield en Poco.
Uit de subcultuur in en om Sunset Boulevard en The Valley in Los
Angeles die rond deze componisten ontstond, distilleerden de Eagles een
eigen geluid dat synoniem werd met de term Californische countryrock.
Op latere albums van de groep werd de bluegrassmuziek meer en meer
afgezworen en ging men over naar een meer recht-toe-recht-aan
rock-geluid.
Geen van de vier oprichters was geboren in Californië. Gitarist/toetsenist Glenn Frey ontvluchtte de koude winters en de beklemmende muziekscene van zijn geboortestad Detroit en introduceerde een Rhythm-and-blues-geluid. DrummerDon Henley was bijna afgestudeerd in Engelse literatuur. Gitarist/mandolinist/banjospelerBernie Leadon had een passie voor country en bluegrass die een sterke invloed had op het vroege geluid van de band. Bassist Randy Meisner
was een liefhebber van auto's en fietsen en verkeerde eigenlijk liever
bij zijn familie dan dat hij zijn tijd besteedde aan het bespelen van
een basgitaar in een rockband.
De band werd geformeerd in 1971 toen John Boylan
- toen manager van Linda Ronstadt - Frey, Leadon, and Meisner losweekte
van hun bezigheden. Ze misten nog een drummer totdat Frey Henley belde
die hij had ontmoet in The Troubadour in Los Angeles. Twee
maanden lang vormden Eagles de band achter Ronstadt maar na afloop van
deze tournee besloten de mannen een eigen groep te vormen.
Nadat de The Long Run-tour in 1980
was afgesloten werd een tijdlang niets van de band gehoord en hadden
alle leden solocarrières met wisselend succes. In het begin van de jaren negentig werd het album Common Thread ter ere van de Eagles uitgebracht. Een van de makers, Travis Tritt, stond er op dat op de video voor Take It Easy alle leden van de Eagles zouden optreden. Toen de video af was besloten de leden (in 1994) om de band weer bijeen te brengen.
Don Felder werd in 2001 uit de band gezet vanwege contractbreuk. September 2005 kwam dit voor het gerecht.
Hieruit ontstond een live-album getiteld Hell Freezes Over
(naar aanleiding van een uitspraak van Henley die zei dat de groep weer
bijeen zou komen 'als de hel bevriest' - een populaire Amerikaanse
uitdrukking) en een single Get Over It die over hetzelfde onderwerp gaat.
Een nieuwe controverse ontstond nadat de band op 12 september1996 tijdens een optreden voor de Democratische Partij in Los Angeles het nummer Peaceful Easy Feeling opdroeg aan Saddam Hoessein.
In 1998 werd de band opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en gedurende de ceremonie traden alle zeven leden gezamenlijk op.
Hierop volgden een aantal reunion-tours die vooral opvielen door de hoge toegangsprijzen die alle records braken.
Een nieuw Eagles-album (het eerste studioalbum sinds 1979) krijgt de naam The Long Road Out Of Eden.
Het album kwam uit in oktober 2007. Inmiddels is ook de eerste single
uitgebracht. Het heeft de naam "How Long" gekregen. De single gaat een
beetje terug naar het begin van the Eagles.
Er zijn twee bijzondere dingen te melden over het album. Het eerste
is dat het album enkel nieuwe nummers bevat. Het tweede stond in een
van de verstuurde nieuwsbrieven. Volgens deze nieuwsbrief zou het album
enkel te verkrijgen zijn via walmart.com, Sam's Club, Wal-Mart, en
eaglesband.com.
Ter promotie van het album trad de band op 1 april en 3 april 2008
op in Ahoy Rotterdam als onderdeel van hun 'Long Road Out Of Eden World
Tour'.
'Ik hoop dat er nog veel mooie rollen zijn voor dames die een beetje
beginnen uit te zakken', lacht Vera Mann als we haar bezweren om vooral
nog lang door te gaan met musical. Mann viert op 28 september haar
43ste verjaardag, maar kreeg de mooiste geschenken afgelopen maandag in
Antwerpen: daar kreeg ze twee musicalawards en deelde ze in de andere
vier prijzen voor Mamma Mia!. Wie geeft haar ongelijk als ze zegt 'een verwend mens te zijn'?
Vera Mann woont
en werkt al jaren in Nederland, waar ze tot de absolute top van de
musicalscene behoort. Ze heeft zich de Hollandse assertiviteit eigen
gemaakt, maar eens die barrière voorbij zie je een innemende, geestige
en vlotte vrouw met een zin voor professionaliteit om u tegen te
zeggen. Haar palmares is navenant!
Derde prijs in Vlaanderen in één jaar tijd Dit is waanzinnig! Zoveel prijzen voor Mamma Mia!
is de ultieme droom. Natúúrlijk is Vera Mann in de wolken met zoveel
erkenning in Vlaanderen. Toch heeft Vera lang moeten wachten op
erkenning in eigen land. Dat stak ze vorig jaar door in haar dankwoord
toen ze ook al onderscheiden werd voor de beste vrouwelijke hoofdrol:
De eerste prijs in Vlaanderen sinds twintig jaar!
Maar zie:
het tij kan snel keren. Een jaar later heet het: Mijn derde prijs in
België in één jaar tijd uiteindelijk.' Maar daar bedoelde ik
werkelijk niets mee, hoor, lacht Vera. Ik moet er zelf om lachen. Dat
ik vorig jaar mijn eerste prijs sinds twintig jaar in Vlaanderen kreeg,
was gewoon een vaststelling. Het is natuurlijk prettig om in je eigen
land erkenning te krijgen. Maar die uiteindelijk was een slip of the
tongue.
Hééél veel slagroom Enige vorm van
misnoegdheid is Vera volkomen vreemd. Ik ben een verwend mens. Ik doe
precies waar ik als kind altijd van gedroomd heb, zegt ze. Zon prijs
is de slagroom op de taart, maar het is niet de reden waarom ik dit
doe. Een taart met heel veel slagroom blijkbaar! Inderdaad, héééél
veel slagroom, lacht Vera.
Björn & Benny van ABBA hebben
Vera en de Vlaamse cast aan het werk gezien in Antwerpen. Naar verluidt
waren ze heel erg opgetogen over het resultaat? Vera bevestigt: Ik
probeerde die complimentjes op de avond zelf met een stevige korrel
zout te nemen. Maar één van mijn beste vrienden was toevallig hun
chauffeur de volgende dag in Antwerpen. Hij heeft hen in de wagen
gevraagd of ze de show werkelijk goed vonden. Ze hebben hem bevestigd
dat het één van de meest fantastische én vooral één van de meest
emotionele shows was die ze ooit hadden gezien. Dat vind ik een
geweldig compliment!
"Ik vond ABBA een beetje flauw" ABBA
houdt van Vera, maar houdt Vera ook van ABBA? Nu natuurlijk wel, maar
vroeger was ik niet echt een enorm grote fan, bekent ze. Ik vond ABBA
een beetje flauw, maar naar aanleiding van Mamma Mia! heb ik me
ontzettend verdiept in de muziek en ik moet toegeven dat het allemaal
erg meesterlijk geschreven is. The winner takes it all is een
subliem nummer om te zingen en te interpreteren. Veel hangt af van de
vertolking. Het feit dat Vera er een Musicalaward voor gekregen heeft
spreekt boekdelen.
Nelson en zijn zus Bobbie Lee werden, nadat hun vader overleden en
hun moeder weggelopen was, door hun grootouders opgevoed. Nelson kreeg
vanaf zijn zesde jaar muziekles via een schriftelijke cursus. Hij
leerde gitaarspelen, zijn zus speelde piano. Tijdens hun
middelbareschooltijd leerde Bobbie Bud Fletcher kennen, een violist, en
zowel Willie als Bobbie gingen deel uit maken van Fletchers
muziekgezelschap "The Bohemian Fiddlers".
Na zijn eindexamen moest Nelson in dienst, en hij ging bij de luchtmacht.
Hij verliet de luchtmacht echter al snel in verband met rugklachten. Na
zijn korte diensttijd ging Nelson een jaar naar de universiteit maar
hield ook dat voor gezien. Uiteindelijk werd hij diskjockey bij een
country radiozender in Fort Worth, Texas. Ook zong hij af en toe
country liedjes in de plaatselijke cafés. In 1956 verhuisde hij naar Vancouver, Washington en begon zijn muzikale carrière vorm te krijgen. Hij nam een nummer van Leon Payne
op ("Lumberjack"). De single verkocht redelijk maar brak niet echt
door. Nelson bleef dj-werk doen en zong regelmatig in clubs en cafés.
Hij schreef een liedje ("Family Bible") en verkocht dat voor vijftig
dollar, en dat nummer werd een hit voor Claude Grey in 1960. Het werd naderhand ook door veel artiesten gecoverd en word door velen beschouwd als een gospel klassieker.
Nelson verhuisde naar Nashville (Tennessee) in een poging een platencontract te krijgen. Dat lukte aanvankelijk echter niet. Hij tekende wel een contract met Pamper Music die zijn liedjes wel zagen zitten, maar zijn performance niet. Zo schreef hij onder andere het nummer Night Life voor zanger Ray Price,
een nummer dat als meest-gecoverde countrysong ooit te boek staat.
Nelson ging mee op tournee met Price, als bassist van de toerband.
Gedurende deze periode werden veel van Nelson's nummers hits voor
andere artiesten. Zo zong Billy Walker het nummer "Funny How Time Slips
Away", Faron Young zong "Hello Walls", Roy Orbison zong "Pretty Paper", en (wellicht de bekendste van allemaal) Patsy Cline zong "Crazy". Uiteindelijk sloot Nelson in 1961 een platendeal met Liberty Records
en bracht hij vanaf datzelfde jaar diverse singles uit, waaronder
"Willingly" en "Touch Me" (beiden met zijn vrouw Shirley Collie). Hij
wist deze lijn echter niet voort te zetten en zijn carrière kwam tot
stilstand. Zijn privéleven was destijds ook nogal kleurrijk: hij was alcoholist, verloor baan na baan en werd verschillende keren betrapt op verboden wapenbezit.
In 1965 kwam Nelson onder contract bij RCA Records,
en scoorde hij een paar kleine hits. Hij raakte echter gefrustreerd
door de platenindustrie die hem in een keurslijf probeerde te dwingen,
verbrak zijn contract, keerde de muziekwereld de rug toe en verhuisde
naar Austin, Texas.
Daar aangekomen besloot Nelson, geïnspireerd door de muziekscene
aldaar, weer muziek te gaan maken. Zijn populariteit in Austin groeide
razendsnel, en Nelson kon zijn eigen muziek maken, beïnvloed door rock and roll, jazz, swing en folk. Ook Nelson's levenslange passie voor hardlopen begon in deze periode in Austin.
In Austin tekende Nelson een contract met Atlantic Records. Hij bracht in 1973
een single uit ("Shotgun Willie") die uitstekende kritieken kreeg maar
slechts matig verkocht. Het album "Phases and Stages" uit 1974
(geïnspireerd door zijn echtscheiding) bevatte de single "Bloody Mary
Morning". Na dit album verhuisde Nelson weer van platenlabel en ging
naar Columbia Records. Hier kreeg hij complete creatieve vrijheid over zijn werk. Het resultaat was het immens populaire album Red Headed Stranger (1975).
Hoewel Columbia Records het in eerste instantie niet zag zitten om een
album uit te brengen met slechts piano en gitaar, zette Nelson
(ondersteund door Waylon Jennings) door, en het album werd een enorme hit, deels vanwege de populaire coverversie van het nummer "Blue Eyes Crying In The Rain".
Tegelijk met Nelson behaalde ook Waylon Jennings grote successen aan het begin van de jaren zeventig.
De twee werden al snel in één adem genoemd in een genre dat bekend werd
als "Outlaw country" ("outlaw" vanwege het feit dat het zich niet hield
aan de Nashville-standaard). Nelson's imago van "outlaw" (letterlijk: vogelvrij verklaarde) kreeg nog meer gestalte toen in 1976
hij samen met Waylon Jennings, Jessie Colter en Tompall Glaser het
album "Wanted: The Outlaws" uitbracht. Dit album werd een groot succes
en werd met platina bekroond. Hierna bracht Nelson nog twee albums uit
die beiden de platina status behaalden: "Waylon and Willie" (met Waylon
Jennings), en "Stardust", een album vol met ongebruikelijke, op
strijkinstrumenten gebaseerde popnummers die geproduceerd waren door Booker T. Jones.
Veel critici voorspelden dat "Stardust" Nelsons carrière zou ruïneren,
maar uiteindelijk bleek het één van zijn meest succesvolle albums te
zijn.
Nelson begon in 1979
met acteren. Hij had rollen in "The Electric Horseman", "Honeysuckle
Rose", "Barbarossa", "Red-Headed Stranger", "Wag the Dog" en "Gone
Fishin". In 1986 acteerde hij in de film "Stagecoach", naast Johnny Cash, Kris Kristofferson en Waylon Jennings, waarmee hij later ook de country-supergroep The Highwaymen
vormde. Nelson acteert nog steeds, maar treedt tegenwoordig meestal aan
in kleine rollen. Ook gastoptredens zoals bijvoorbeeld in Miami Vice en The Simpsons gaat Nelson niet uit de weg. Zijn meest recente filmoptreden is zijn rol van Uncle JesseThe Dukes of Hazzard. Ook in de voor 2007 geplande opvolger "The Dukes of Hazzard: Return of General Lee" speelt Nelson mee. in de bioscoop-remake van
In de jaren tachtig had Nelson diverse hits. Hij zong "Always On My
Mind" de hitparades in, en ook het duet "To All The Girls I've Loved
Before" (met Julio Iglesias) haalde wereldwijd hoge hitnoteringen. Ook zijn albums uit deze periode verkochten goed.
Medio jaren tachtig
vormde Nelson samen met Kris Kristofferson, Waylon Jennings en Johnny
Cash de supergroep "The Highwaymen". Ondanks hun enorme succes (platina
albums, wereldtoernees) taande Nelson's populariteit en moest hij het
al snel hebben van liefdadigheidswerk zoals het op poten zetten van de
"Farm Aid" concerten in 1985.
Hij werd ook berucht vanwege zijn excessieve uitgaven: hij bezat een
privé-vliegtuig, een eigen (kleine) stad, een enorm landgoed en een
eigen golfbaan.
In 1990
kreeg Nelson van de IRS (de Amerikaanse inkomstenbelastingen) echter
een aanslag voor achterstallige belastingen en moest hij $16.7 miljoen
ophoesten. Hij kon dit slechts betalen door zijn bezittingen van de
hand te doen. Hij bracht een dubbelalbum uit ("The IRS Tapes: Who'll
Buy My Memories?"), waarvan de opbrengsten rechtstreeks naar de IRS
gingen. Veel van zijn bezittingen werden geveild en verkocht aan
vrienden die het hem vervolgens weer teruggaven of voor een symbolisch
bedrag aan hem verhuurden. In 1993 had hij al zijn schulden afbetaald.
In september 2006 werd Nelson in Louisiana aangehouden voor het bezit van drugs. In de tourbus van zijn band vond de politie 100 gram 'magic mushrooms' en 700 gram marihuana.[1] Nelson werd snel weer vrijgelaten, maar zal zich voor de rechtbank moeten verantwoorden.
In 2005 vormde Nelson samen met twee zakenpartners het bedrijf Willie Nelson's Biodiesel (ook bekend als "BioWillie"). Dit bedrijf verkoopt biologische brandstof aan tankstations. De brandstof wordt gemaakt van soja-olie
en kan in dieselmotoren worden gebruikt zonder dat die daarvoor
aangepast dienen te worden. Nelson maakt ook deel uit van een
adviescommissie die poogt het gebruik van Cannabis
te normaliseren. In 2005 organiseerde Nelson samen met zijn familie een
benefiet-golftoernooi om de problematiek veroorzaakt door illegale
verkoop van softdrugs onder de aandacht te brengen. Nelson lijkt zelf
niet helemaal onbekend met het fenomeen: het gerucht gaat dat hij
tijdens een bezoek aan president Jimmy Carter op het dak van het Witte Huis een blowtje heeft gerookt.
In januari 2005 trad Nelson als slotact op tijdens een benefietconcert waarvan de opbrengsten ($120.000.-) naar de door de tsunami getroffen gebieden in Zuid-Oost Azië gingen.
Nelson is vier keer getrouwd geweest en heeft zeven kinderen. Uit zijn
eerste huwelijk met Martha Matthews heeft hij drie kinderen - Lana,
Susie en Billy (overleden in 1991. Nelson scheidde van Matthews in 1962. Van 1963 tot 1971
was hij getrouwd met Shirley Collie. Dit huwelijk bleef kinderloos. In
1971 trouwde hij met Connie Koepke. Zij kreeg twee dochters, Paula
Carlene en Amy. Het paar scheidde in 1988. Sinds 1991 is Nelson getrouwd met Annie D'Angelo. Ze hebben twee zoons, Lukas Autry en Jacob Micah.
Paul McCartney werd geboren in het Walton ziekenhuis waar zijn
moeder werkte als vroedvrouw, niet ver van zijn ouderlijk huis in Liverpool.
Toen zijn moeder Mary Mohin McCartney in 1956 stierf aan borstkanker,
stortte Paul zich op de Rock 'n' Roll. In 1957 leerde hij via een
gemeenschappelijke vriend John Lennon kennen, werd lid van diens band The Quarrymen en schreef samen met hem, George Harrison en Ringo Starr geschiedenis als lid van The Beatles. Hij schreef veel van het materiaal van de Beatles samen met John Lennon,
alhoewel ze maar af en toe samen een lied schreven - meestal schreef de
een het grootste stuk, en maakte de ander het af. Hun relatie was meer
een wedstrijd dan een samenwerking, maar door een afspraak die ze al
vroeg maakten kregen alle songs voor de Beatles Lennon-McCartney als credit.
Paul werd over het algemeen gezien als de knapste van de vier
Beatles, en had de grootste vrouwelijke aanhang. Er hing echter ook een
gerucht om hem heen, dat hij al in 1966 is overleden. Hij trouwde als laatste van de vier. Hij had een lange relatie met de actrice Jane Asher voordat hij Linda Eastman, een fotografe, ontmoette. Hij trouwde met Linda in 1969. Samen kregen ze drie kinderen: Mary, Stella en James. Linda had al een dochter, Heather, uit een eerder huwelijk.
Een van McCartney's bekendste composities, Yesterday is opgenomen door een recordaantal artiesten, en staat hiervoor genoteerd in het Guinness Book of Records. Andere ballades die ook een universele aantrekkingskracht hebben zijn onder andere Hey Jude, Let it be en The long and winding road.
Nadat de Beatles in 1970 officieel uit elkaar gingen begon Paul onmiddellijk aan een solocarrière en bracht het album McCartney uit met daarop het bekende Maybe I'm Amazed. Daarna volgde het album Ram
dat slecht werd ontvangen. Feitelijk was dit album door zijn low-fi
aanpak zijn tijd ver vooruit en tegenwoordig wordt Ram beschouwd als
één van zijn beste albums. In 1971 richt Paul McCartney een nieuwe band
op: Wings.
Ondanks de vele personele wisselingen was Wings erg succesvol in de
jaren 70. De enige drie constante leden van Wings waren Paul McCartney,
Linda McCartney en Denny Laine. Wings maakte een aantal succesvolle albums zoals bijvoorbeeld Band on the Run en Venus and Mars. Ook werd een aantal grote hits gescoord met onder andere My Love, Live and Let Die, Band on the Run, Listen To What The Man Said, Silly Love Songs en With a Little Luck. Het nummer Mull of Kintyre,
opgenomen als ode aan het gelijknamige schiereiland in Argyll,
Schotland, waar Paul McCartney een huis heeft, werd de grootste hit.
Deze single was de meest verkochte single ooit tot hij in 1984 voorbij
werd gestreefd door Do They Know It's Christmas van Band Aid. Tot op de dag van vandaag blijft Mull of Kintyre één van de meest verkocht platen die niet voor liefdadigheid werd gemaakt. In 1981 hield Wings op te bestaan.
Ook schreef hij nummers met Michael Jackson. Uit deze samenwerking ontstond het nummer The Girl Is Mine. Het nummer belandde op Jacksons album Thriller, en het werd als single meteen een nummer 1 hit. Later maakten de twee nog het nummer Say, say, say waarvan nu verschillende remixes gemaakt zijn.
Paul en zijn vrouw waren uitgesproken vegetariërs en dierenrechtenactivisten. In 1991 introduceerde Linda haar eigen serie vegetarische gerechten op de Britse markt.
Nadat Linda in 1998 was overleden aan borstkanker, trouwde hij Heather Mills,
een ex-model en anti-landmijnactivist in juni 2002. Samen kregen ze op
28 oktober 2003 een dochter genaamd Beatrice Milly. In mei 2006 werd
bekend dat de twee besloten hebben te gaan scheiden.
In 2008 gaat McCartney vermoedelijk weer op wereldtournee - het was
eigenlijk voor vorig jaar gepland maar eerst wilde hij zijn
echtscheiding van Heather Mills afronden. Op 17 maart2008
besloot de rechtbank dat McCartney 24,3 miljoen pond (30,9 miljoen
euro) aan Heather Mills moet betalen. Ook moet hij ten behoeve van de
opvoeding van hun kind 35.000 pond per jaar betalen.
Door de jaren heen heeft McCartney ook werk onder pseudoniemen
uitgegeven. In de meeste gevallen ging het om experimenteel of minder
commercieel werk. In 1968 produceerde hij "I'm the Urban Spaceman" van
de Bonzo Dog Doo-Dah Band. Op het album staat McCartney echter vermeld als "Apollo C. Vermouth".
In 1977 bracht McCartney een orkestuitvoering uit van het album Ram onder de naam Percy "Thrills" Thrillington.
Als Bernard Webb schreef hij in 1966 het nummer "Woman" voor Peter
& Gordon, omdat hij benieuwd was of het publiek een liedje van hem
ook zou waarderen als niet bekend was dat het een McCartney-nummer
betrof. Het nummer werd geen hit.
Onder de naam Paul Ramon (een naam die hij ook af en toe gebruikte
voordat hij met The Beatles doorbrak, en die de inspiratie vormde voor
de naam van de groep The Ramones) speelde hij in 1969 mee op het nummer
"My Dark Hour" van de Steve Miller Band.
In de jaren '90 bracht hij twee experimentele albums uit als The
Fireman, in samenwerking met Youth van (oa) Killing Joke. Met name het
tweede album "Rushes" is zeer geslaagd. Of The Fireman wel echt Paul
McCartney was, was aanvankelijk vrij schimmig: Bandnaam en plaattitel
verwijzen in combinatie met elkander naar het Beatlenummer "Penny Lane"
(`...the fireman rushes in..') Het label, Juggler Records, verwijst
naar het vignet van McCartney Productions Ltd (mpl), waarop een
jongleur staat afgebeeld. Verder staan er enkele vervormde geluiden op
die aan McCartney's stem doen denken en een foto op de binnenhoes van
een naakte dame die erg lijkt op McCartney's dochter Mary. Tijdens de
wereldtournee van 2002-2003 werd muziek van The Fireman gebruikt als
voorprogramma. Tot dat moment was zelfs bij de fans nauwelijks bekend
dat het hier om werk van Paul McCartney gaat.
Bij latere tournees stond de DJ Freelance Hellraiser in het
voorprogramma, die diverse nummers uit de solocarrière van McCartney
Mixte. McCartney en hij brachten in 2005 een dubbel-LP uit vol met dit
soort mixen. Zowel de LP als de artiesten kreeg de naam "Twin Freaks"
mee.
De legendarische rockband Led Zeppelin, die vorig jaar in december één
enkel reünieconcert gaf, gaat dan toch op wereldtournee. Zanger Robert
Plant, die al die tijd de boot afhield, heeft uiteindelijk toch
ingestemd nadat de band had gerepeteerd met een andere zanger.
Repetities met andere zanger Gitarist
Jimmy Page (64), bassist John Paul Jones (62) en drummer Jason Bonham
(42) waren van plan zonder Plant te toeren. Ze hadden zelfs al een
Amerikaanse zanger op het oog, maar uiteindelijk hebben ze Plant toch
kunnen overtuigen. Die was het voorbije jaar op tournee met de
Amerikaanse bluegrasszangeres Alison Krauss, met wie hij het
succesvolle album 'Raising Sand' opnam.
Zomer 2009 "Toen
het tot Robert doordrong dat de band ernstige plannen had om op tournee
te gaan zonder hem, heeft hij de zaak opnieuw overwogen. Hij besefte
dat hij niet zou kunnen leven met de idee niet betrokken te zijn bij de
reünietournee. De band was in de wolken toen hij zei dat hij toch wilde
meedoen", aldus een bron uit de directe omgeving van de band in The
Sun. "Ze zijn nu volop bezig met de toerplannen en willen zo snel
mogelijk van start gaan". De tournee is gepland voor de komende zomer. Led
Zeppelin heeft wereldwijd meer dan 300 miljoen albums verkocht. De band
die eigenhandig de hardrock op de kaart zette, werd in 1968 opgericht.
Toen Stonesgitarist Brian Jones hen hoorde repeteren, merkte hij op dat
hun geluid hem deed denken aan een loden zeppelin, waarmee de groep
meteen een naam had. In 1980 splitte Led Zeppelin na het overlijden van
drummer John Bonham, de vader van huidige drummer Jason. John overleed
aan een overdosis op zijn 32ste.
Petra De Steur (Gent, 20 juni1972) is een Vlaamse zangeres. Zij is sinds 2006 bekend als La Sakhra
Nadat zij in 1988 werd ontdekt, scoorde ze in de jaren negentig als Petra & Co. een reeks hits: Laat je gaan (1989), Jij daar! (1990), Het loze vissertje (1991) en In een klein stationnetje (1992). Petra valt op door haar extravagante kapsels en ingewikkelde dans-routines.
In 1993 en 1999 deed ze mee aan Eurosong maar brak er geen potten. Ze krijgt een flinke dosis kritiek over haar heen. Vooral haar kapsel - het leek alsof er tandpasta in was verwerkt - moest het ontgelden. Na een inzinking kwam zij als enkel Petra in 1996 terug met een gedurfde uptempo versie van Ik leef voor jou, de laatste hit van Ann Christy. Andere hits uit deze periode waren 'k Beloof jou en Vrij (1996), Jij en ik (1997) en Geen denken aan (1998). Daarna deemsterde haar platensuccessen.
In 2000 was ze backing-vocal de Waalse voorronde voor het Eurovisiesongfestival bij zanger Gerlando, maar ook dit was geen succes. In 2006 deed ze opnieuw een gooi naar een eurovisieticket onder de naam La Sakhra, ditmaal met meer succes. In de eerste voorronde werd ze 3de, normaal gezien stopt het avontuur dan maar dit jaar werd er voor het eerst met halve finales gewerkt en mocht Petra toch aantreden in de tweede halve finale die kwalitatief gezien beter was dan de eerste. De vakjury bekroonde haar met de zegepalm en dat deden ook de volgende 3 jury's. De één-kijker gaf haar slechts de 4de plaats maar haar voorsprong was te groot en ze won de tweede halve finale. In de finale moest ze het helaas afleggen tegen Kate Ryan, de euro-jury deed haar een beetje de das om, Duitsland en Israël gaven nog hoge punten maar van Polen kreeg ze slechts 2 schamele puntjes.
Oh lieveling, oh lieveling, dit is een liedje dat ik voor jou zing, het gaat over een verhaal dat is geschreven in de meest universele taal, ja, jawel, in de liefdestaal.
Oh lieveling, oh lieveling, je weet toch wat er in mij omging toen ik je voor de eerste keer zag, ik was verloren door jouw beminnelijke glimlach.
Jouw ogen glinsterden van geluk, jij bracht mij van mijn stuk, ik hunkerde naar jou en jij naar mij, twee verliefde mensen, zij aan zij.
Jij was bereid om met mij verder te gaan in het leven, ik bereid om mijn verleden op te geven, nu heb ik wat ik altijd hebben wou, jij, waar ik ontzettend veel van hou.
Oh lieveling, oh lieveling, dit is een liedje dat ik voor je zing, het is eentje dat zingt wat ik voor je voel, jij bent mijn levensdoel, dit is een oneindig lang mooi verhaal, eentje geschreven in de universele liefdestaal..
Captain & Tennille is een Amerikaans popduo, dat voor in de jaren '70 en begin jaren '80 populair was. Captain & Tennille bestaat uit het echtpaar Daryl Dragon (Captain, geboren 27 augustus1942) en Toni Tennille (Tennille, geboren 8 mei1943)
Dragon werkte als pianist bij de Beach Boys en Tennille trad op met een zelfgeschreven musical, toen ze elkaar ontmoetten in 1971. Ze gingen samenwonen en tekenden een platencontract. Hun eerste single Love will keep us together, een cover van Neil Sedaka, stond wekenlang op de nummer 1 positie in de Verenigde Staten. Voor dit nummer ontvingen ze ook een Grammy Award in 1975. Later dat jaar trouwde het stel.
De volgende jaren bracht het duo verschillende platen uit. In Nederland werd alleen Do That To Me One More Time een hit: deze plaat bereikte de nummer 1-positie in de Nationale Hitparade (in de Top 40 kwam het nummer niet verder dan nummer 2).
Tennille heeft later nog als achtergrondzangeres gezongen op de plaat Don't let the sun go down on me van Elton John. Ook speelde ze mee op het album The Wall van Pink Floyd.
Wie zegt dat pijn ooit weer zal verdwijnen, dat ooit de zon weer zal gaan schijnen, die weet niet,wat echte liefde is, die weet niet,wat ik nu zo mis. Ze is schitterend als een ster. Haar ogen lichten op van ver. Ze is zo zuiver als kristal, haar haren als een waterval. De Mona Lisa verbleekt erbij. De wereld,mijn geluk,was zij. Haar lach die me betoverde, haar hart dat me veroverde. Met haar voelde ik me verbonden. Wat ik zocht,bij haar gevonden. Neen,de zon zal niet meer schijnen, de pijn nooit meer verdwijnen. Ik verga van puur verdriet, haar vergeten kan ik niet.
Pretenders Om Back On The Chain Gang te bekijken druk op de foto.
The Pretenders is een Britserockgroep rond de Amerikaanse zangeres, gitarist en songwriterChrissie Hynde, die met een mix van punk, New Wave en popmuziek
(voornamelijk in de jaren tachtig) een reeks hits scoorde, waaronder
"Brass in Pocket", "Back on the Chain Gang", het kerstnummer "2000
Miles", "Don't Get me Wrong" en "I'll Stand By You".
De band nam een versie op van "Stop Your Sobbing" van Ray Davies, geproduceerd door Nick Lowe. Het nummer werd in Groot-Brittannië een hit, evenals de twee volgende singles, "Kid" en "Brass in Pocket". Begin 1980 kwam het debuutalbum uit, Pretenders, dat zowel in Groot-Brittannië als in de Verenigde Staten een grote hit werd. "Brass in Pocket" groeide uit tot een wereldwijde hit.
In de lente van 1981 bracht de band een EP uit, Extended Play, gevolgd door een tweede album, Pretenders II,
in de zomer van dat jaar. Toentertijd werd het album niet goed
ontvangen door de critici, maar door enkele hitsingles verkocht het
album vrij goed. In juni 1982 werd bassist Peter Farndon door Hynde uit de band gezet, vanwege zijn drugsproblemen. Twee dagen later, op 16 juni1982, stierf gitarist Honeyman-Scott aan een overdosiscocaïne. Farndon stierf in 1983 aan een overdosis, vlak nadat Hynde was bevallen van haar eerste kind met Ray Davies.
Hynde vormde een nieuwe band, bestaande uit haarzelf, Chambers, bassist Malcolm Foster en gitarist Robbie McIntosh (voormalig lid van Manfred Mann's Earth Band). In deze nieuwe samenstelling brachten the Pretenders december 1983 een nieuwe single uit, het melancholische kerstnummer "2000 Miles", gevolgd door een nieuw album, Learning to Crawl, begin 1984.
In 1985 traden the Pretenders op op Live Aid. Hynde zelf was dat jaar te horen op UB40's versie van Sonny & Cher's "I Got You Babe". Op Get Close uit 1986
waren enkel Hynde en McIntosh te horen, de andere bandleden werden
ontslagen en ingeruild voor sessiemuzikanten. De single "Don't Get me
Wrong", afkomstig van Get Close werd een wereldwijde hit.
Packed!, het album uit 1990, werd geen succes. In 1994 kwam de band weer terug met het commercieel succesvolle Last of the Independents, mede door de goed ontvangen ballade "I'll Stand By You", die veelvuldig op de radio te horen was. Na het live-album The Isle of View uit 1995 werd het stil rond de band. In 1999 keerde de band terug met het album Viva el Amor. In 2002 kwam er weer een nieuw album uit, Loose Screw, op Artemis Records. In maart 2006 is de boxset Pirate Radio uitgekomen.
De broers zijn geboren op het eiland Man, maar in 1958 emigreren ze naar Australië. Daar begint hun carrière, en in 1967 keren ze terug naar Engeland, waar ze een groep vormen met Vince Melouney, (gitaar) en Colin Petersen, (drums). In Australië en Nederland hebben ze rond dat moment hun eerste hit met Spicks and specks, in Engeland en elders volgen nummers als New York mining disaster 1941, Massachusetts, Words, World, I've gotta get a message to you en Holiday.
Na het album Odessa (1969) verlaat Robin de groep wegens artistieke meningsverschillen, en scoort een solohit met Saved by the bell. Maurice Gibb trouwt met de Schotse zangeres Lulu. De groep wordt later opgedoekt en opnieuw opgericht. Vanaf het moment dat Jive talkin'
in 1975 verrassend een Amerikaanse Nummer-één hit wordt, wordt de draad
weer opgepakt en met het uitkomen van de soundtrack van Saturday Night Fever in 1977 is de groep plotseling weer immens populair, en één van de belangrijkste proponenten van de disco geworden.
Na 1981 wordt het stil rond de groep, maar in 1987 maken ze hun tweede come-back met het nummer You win again, een Britse nummer-één hit. Een vierde broer, Andy Gibb,
eind jaren '70 van vorige eeuw een populair tieneridool, sterft in
1988, juist toen hij als vierde lid bij de groep zou komen. Op 12 januari2003 sterft Maurice onverwacht aan een darminfarct. Dit is een onderbreking van de bloedtoevoer naar de darmen, een zeldzame medische complicatie
die soms optreed bij een draaing van de darmen waarbij het darmkanaal
(meestal gedeeltelijk) afgekneld wordt. Hiervoor was Maurice in eerste
instantie ook opgenomen in het ziekenhuis. Robin en Barry gaan daarop
hun eigen weg met als meest opvallende resultaat een hernieuwde
samenwerking tussen Barry en Barbra Streisand, Guilty pleasures in 2005. Ook de samenwerking tussen Robin en Alistair Griffin met het nummer My lover's prayer gaat goed en komt binnen op drie in Engeland. Barry en Robin zeiden dat ze nooit meer muziek zouden maken onder de naam Bee Gees, onder de naam "Brothers Gibb" traden Barry en Robin in februari 2006 voor het eerst sinds de dood van hun broer weer samen op.
Het geluid van de Bee Gees is apart te noemen, vooral opvallend is hun zang met hoge falsetstemmen
Guus Meeuwis (Mariahout, 23 maart1972) is een Nederlandszanger, die samen met zijn begeleidingsband Vagant in de jaren negentig van de 20e eeuw en het eerste decennium van de 21ste eeuw enkele grote hits scoorde in Nederland en Vlaanderen. Hij is getrouwd met Valérie Gregoire en samen hebben ze drie kinderen. Meeuwis gaat na de middelbare school (die hij deels in het Zuid-Limburgse Meerssen heeft doorlopen) studeren in Tilburg. Na een romantisch weekend in Brugge met zijn vriendin Valerie schrijft hij het nummer Het Is Een Nacht. Nadat de vriendengroep in 1994 het AHC-Studentensongfestival in Leiden
wint met dit nummer krijgen zij een platencontract aangeboden van
Willem van Schijndel, talentscout en helft van het duo De Deurzakkers.
De groep Guus Meeuwis & Vagant (vernoemd naar het café waar Guus
vaak optrad) ontstaat als resultante. In augustus 1995 verschijnt het nummer Het Is Een Nacht op single. Deze wordt Alarmschijf op Radio 538 en komt binnen enkele weken op de eerste plaats van de Nederlandse Top 40, waar het zeven weken blijft staan. Uiteindelijk worden er meer dan een kwart miljoen exemplaren van verkocht. Opvolger Per Spoor
behaalt ook de eerste plaats van de Nederlandse hitlijsten en staat
drie weken op de ereplaats van de Top 40. Wanneer in mei 1996 het
debuutalbum Verbazing uitgebracht wordt komt dit direct binnen
op de eerste plaats van de Album Top 100 en behaalt uiteindelijk een
dubbelplatina plaat, wat inhoudt dat er minstens 140.000 exemplaren van
verkocht zijn. Schilderij is het tweede album van Guus Meeuwis & Vagant. Mede dankzij het succes van de eerste single van het album, Ik Tel Tot 3, is de CD al goud bij uitkomen. Tegelijkertijd scoort Antonie Kamerling als Hero, een karakter uit de film All Stars, een nummer 1-hit met het nummer Toen Ik Je Zag, dat geschreven is door Meeuwis. De single 'T Dondert En 'T Bliksemt
is eigenlijk het lustrumlied van de studentenvereniging waar de
bandleden van Vagant tot dan toe lid van zijn, maar wordt een
veelgedraaid feestnummer. Schilderij wordt bekroond met een platina
plaat, wat inhoudt dat er minstens 70.000 exemplaren van verkocht zijn. 1 Voor Allen is het derde en tevens laatste album van Guus Meeuwis & Vagant. De eerste single Ze Houdt Gewoon Van Mij verschijnt al in 1999 maar blijft steken in de Tipparade. Toch ontvangt Meeuwis voor de single een Gulden Vedel
van De Nederlandse Vereniging van Dansleraren, omdat het nummer dat
jaar het meest gedraaid wordt door dansscholen. Het album laat wat
langer op zich wachten. Door een cyste op de stembanden bij Meeuwis
worden de opnames van het album met ruim een half jaar vertraagd. In
maart van 2001 verschijnt het uiteindelijk. Het album wordt geen groot
succes en eind 2001
komt er een eind aan het bestaan van de band Guus Meeuwis & Vagant.
Meeuwis gaat alleen verder met een nieuw management en een nieuwe
platenmaatschappij.
Nadat Guus Meeuwis & Vagant ophoudt te bestaan, maakt Meeuwis in
2004 een nieuw album samen met enkele oude bandgenoten als zijn broer
Marc Meeuwis en schrijver/pianist Jan-Willem Rozenboom. Laatstgenoemde schrijft met Meeuwis een geheel nieuw album, simpelweg Guus Meeuwis genaamd. De single Brabant
doet het vooral goed in de gelijknamige provincie. In 2007 ontstaat er
een idee om het nummer om te dopen tot het officiële volkslied van de
provincie Brabant. Er wordt op internet een site geplaatst waar men een
petitie kan tekenen. Deze zal aangeboden worden aan de commissaris van
de koningin in Noord-Brabant, Hanja Maij-Weggen.
In 2004 brengt Meeuwis de single Hé Zon uit, speciaal geschreven voor de Bart Foundation, waar Meeuwis ambassadeur van is. De stichting is opgericht door familie van de overleden televisiepresentator en BNN-voorzitter Bart de Graaff. Ook toert hij dat jaar met cabaretier Bavo Galama door Nederland met zijn eerste theatertour In Concert 2004, die later op DVD uitgebracht wordt.
In 2004 brengt Meeuwis zijn eerste "Best Of"-album, getiteld 10 Jaar Levensecht.
Het album omvat zijn grootste hits, aangevuld met enkele persoonlijke
favorieten en twee nieuwe singles. Het succes van het album heeft
Meeuwis ironisch genoeg te danken aan de dood van volkszanger André Hazes. Al eerder nam hij een cover van het nummer Geef Mij Je Angst van Hazes op ter gelegenheid van het zilveren jubileumconcert van Hazes. Na het overlijden van Hazes vraagt zijn vrouw Rachel of Guus het nummer ten gehore wil brengen tijdens de afscheidsplechtigheid in de Amsterdam ArenA.
Vlak na de begrafenis van Hazes stijgt het nummer al snel naar de
hoogste positie van de Top 40 en daar wordt slim op ingespeeld, 10 Jaar Levensecht volgt spoedig. Het komt Meeuwis op een beschuldiging van lijkenpikkerij te staan, middels een vlijmscherpe persiflage in het satirische TV-programa Kopspijkers.
Het album wordt desalniettemin bekroond met een dubbelplatina plaat,
wat inhoudt dat er minstens 140.000 exemplaren van verkocht zijn.
Het tweede solo-album van Meeuwis verschijnt in 2005. Op 23, 26 en 27 september staat hij drie keer in een uitverkochte Heineken Music Hall in Amsterdam terwijl hij een maand later begint aan zijn tweede theatertour, Levensecht. Tegelijkertijd komt zijn album Wijzer uit. Eerste single De Weg is een vertaling van het nummer van de Duitse zanger en acteur Herbert Grönemeyer. Het wordt een hit en komt tot nummer zeven in de Top 40. Op 6 februari2006 krijgt Meeuwis tijdens het Harpen Gala in Bussum een Gouden Harp uitgereikt. Slechts een maand later, op 15 maart van dat jaar, wint zijn single Geef Mij Je Angst een Edison Award. De drie uitverkochte concerten die Meeuwis dat jaar geeft (op 9 t/m 11 juni), zijn verplaatst van de HMH in Amsterdam naar het Philips Stadion in Eindhoven. Tijdens zijn concerten promoot hij zijn nieuwe single Ik Wil Dat Ons Land Juicht, dat hij samen met voetballer Ruud van Nistelrooij speciaal schreef voor het WK Voetbal in Duitsland. Speciale gasten tijdens zijn optredens zijn de Limburgse band Rowwen Hèze en de dan nog onbekende zangeres Dennis. Slechts één dag na het laatste concert zendt SBS 6 het in zijn geheel uit.
Het album wordt bekroond met een platina plaat, wat inhoudt dat er
minstens 70.000 exemplaren van verkocht zijn. Deze krijgt hij
uitgerekend tegelijkertijd met het nieuws dat zijn DVD In Concert goud is, en zijn CD's Schilderij en 10 Jaar Levensecht platina.
In oktober 2006, vier maanden na zijn concertreeks in het Philips Stadion,
maakt het management van Meeuwis bekend dat er een poliep ontdekt is op
zijn linkerstemband. De laatste maanden van het jaar moet hij rust
houden en worden alle optredens en promotionele activiteiten afgelast.
Dat betekent ook een flinke vertraging voor de voorbereidingen van zijn
nieuwe album. Begin 2007 wordt hij vast panellid van het programma 'Stenders Late Vermaak', een muziekquiz van Rob Stenders op de later dat jaar opgeheven TV-zender Talpa. In april komt zijn single Tranen gelachen
op één binnen in de Top 40, waar het twee weken blijft staan. In juni
2007 volgt opnieuw een reeks van drie concerten in het eerdergenoemde
stadion in Eindhoven, genaamd Groots Met Een Zachte G. Eind augustus lanceert hij zijn single Proosten,
die de derde plaats in de Top 40 bereikt. In februari 2008 start zijn
derde theatertour en in juni 2008 gaf Guus voor de derde maal een
reeks van concerten in het Philips Stadion, ditmaal 4 avonden.
Karoline Kamosi alias Leki (Kinshasa, 28 januari1978) is een hiphop-artieste met Congolese roots die nu in België leeft. Ze is de zus van Manuela 'Ya Kid K' Kamosi. 'Leki' is Lingala en betekent 'kleintje' of 'kleine zus/broer'.
Door haar oudere zus mag Karoline op twaalfjarige leeftijd samen met Technotronic (de groep van Ya Kid K) de studio induiken. Als artiestennaam doopt Manuela haar jongere zusje als Leki K.
De K staat voor Kamosi, maar wordt later weggelaten omdat Karoline het
te moeilijk vindt om uit te spreken. Uiteindelijk wordt het project
niets omdat Karoline eigenlijk nog te jong is voor een internationale
carrière. Karoline gaat dansen in hip hop groepjes, begint haar eigen
groep en schrijft songteksten.
Wanneer ze zestien is krijgt ze een platencontract en neemt ze haar
debuutalbum op. Hoewel ze in heel Europa promo optredens mag geven,
wordt het album nooit uitgebracht.
Begin 2004 tekent Karoline een contract met platenmaatschappij Mostiko. Onder de naam Leki brengt ze haar eerste single Breakin' out uit, een nummer dat gaat over feesten en uitgaan. Het nummer wordt goed ontvangen in België en in Nederland. De videoclip van het nummer wordt in Los Angeles opgenomen door Abdullah Malik, die eerder al samenwerkte met Jay Z, en geproduceerd door Blueyedpictures, die eerder al video's produceerden voor Red Hot Chilli Peppers en Prince. Op 12 juli 2004 wordt de tweede single Crazy gereleased, waarvan de videoclip opnieuw werd opgenomen in LA. Deze keer wordt hij geregisseerd door Michael Rooney die de awardwinnende videoclip Weapon of choice voor Fatboy Slim met Christopher Walken draaide. Op 26 juli komt Leki's debuutalbum Breakin' out uit. Op de TMF Awards 2004, die ze zelf opent en presenteert, krijgt ze twee awards: die voor Meest Belovend Nationaal en die voor Beste R&B/Rap Nationaal.
Op 28 november 2005 komt Leki's tweede album Warrior girl uit. Hierop werkt ze onder meer samen met de Amerikaanse rapper Coolio. Singles Spread my wings, Trouble en Sitting in my car komen uit dit album.
In 2006 is Leki één van de artiesten die optreden tijdens het 0110-concert.
In 2007 brengt Leki in eigen beheer de single U&I uit. Ze heeft ook een nieuwe podiumact klaar voor het festivalseizoen. In oktober staat ze op het podium van de TMF Awards.
In 2008 kwam de nieuwe single Over the rainbow uit. In juni 2008 kwam haar nieuw album Multiplicity uit.
Mike and the Mechanics was in eerste instantie een hobbyband van de (bas-)gitarist van Genesis: Mike Rutherford. Later bleek de populariteit groot genoeg om te toeren etc.
Gedurende de beginjaren 80 kwam de solocarrière van Genesisdrummer Phil Collins onverwacht tot grote bloei. Genesis kwam door die soloaspiraties dikwijls stil te liggen. Ook Anthony Banks
maakte soloplaten. Na eerst twee echte soloplaten afgeleverd te hebben
startte Mike in 1985 een band die bestond uit de volgende muzikanten:
Mike Rutherford: gitaar, basgitaar en achtergrond zang (Genesis);
Opvallend is de goede stemvoering binnen de band. De beide Pauls
hebben vooral ook live heldere stemmen. De band heeft met name in het
buitenland succes alhoewel er ook kleine hits in Nederland worden
gescoord. Door het overlijden van Paul Young in 2000 en de toenemende
solowerkzaamheden van Paul Carrack komen de werkzaamheden op een laag
pitje te staan. Er wordt dan meer gebruik gemaakt van studiomuzikanten
en de toernees zijn ook korter. Ook lijkt het of de puf er een beetje
uit is. Met de nieuwe Genesis-toernee en Paul Carrack soloplaat op
komst (2007), zal het nog wel even duren voordat nieuw materiaal
uitgebracht wordt.
Soul Asylum is een rockband uit Minneapolis, Minnesota. De band werd opgericht in 1983 en scoorde een grote hit met het nummer Runaway Train. Daarnaast ontvingen ze voor deze single ook een Grammy.
Soul Asylum kwam voort uit Loud Fast Rules, een band die in 1981 was opgericht door David Pirner (zanger/gitarist), Dan Murphy (gitarist), Karl Mueller (bassist) en Pat Morley (drummer). De band begon al snel op te treden in Minneapolis-St. Paul en kreeg onmiddellijk een goeie livereputatie dankzij de energieke optredens.
In 1986 bracht de band drie albums uit: Made To Be Broken, Time's Incinerator dat voornamelijk b-sides, demo's en nummers van Loud Fast Rules bevatte en While You Were Out. De band bleef echter tamelijk onbekend bij het grote publiek.
De band in 1988 werd wel getekend door A&M Records. Hier brachten ze twee albums op uit: Hang Time (1988) en And the Horse They Rode In On (1990). Ook deze albums verkopen maar magertjes en door de gehoorproblemen van David wilde de groep er de brui aan geven.
Columbia Records bood hen begin jaren '90 echter een contract aan en de band bracht in 1992 hun succesalbum Grave Dancers Union uit. Hieruit kwam de single "Runaway Train" met bijhorende videoclip die bijzonder veel gespeeld werd op muziekzender MTV.
De video toonde foto's en namen van verdwenen kinderen en aan het eind
van de clip werd een nummer getoond dat gebeld moest worden als de
kijker één van deze kinderen gezien zou hebben. De clip werd aangepast
per regio waarin ze afgespeeld werd.
Hierna volgde een lange stilte, onderbroken door een solo-album van David Pirner in 2002.
In 2004
werd een live-plaat uitgebracht die in 1997 opgenomen was op een
benefiet ten voordele van slachtoffers van een overstroming, getiteld After the Flood: Live from the Grand Forks Prom, June 28, 1997. Ook nog dat jaar speelde de band een benefietoptreden ten voordele van bassist Karl Mueller die keelkanker had. Op het moment van het optreden speelde Mueller nog wel mee maar op 17 juni2005 overleed hij aan de gevolgen van de kanker. Hij had ook nog de baspartijen voor een nieuw album opgenomen.
geef me de kans om het te zeggen geef me de tijd om het uit te leggen voor mij hoeft het niet meer die vernederingen elke keer ik kan het niet meer aan daarom zal ik maar beter gaan
The Hollies is een Britse band uit de jaren zestig. Ze behoorden tot de succesvolste bands uit de "Britse invasie"-periode. De band wordt vaak geassocieerd met Manchester, omdat enkele leden van de band uit (de omgeving van) deze stad komen. De band zou vernoemd zijn naar Buddy Holly. Bassist Eric Haydock en zanger Allan Clarke hebben echter in interviews met BBC-radio aangegeven dat zij hun band hadden vernoemd naar de hulst (Engels: holly).
De hulst werd gebruikt als kerstversiering in de kleedkamer van de club
The Oasis, waar de band in december 1962 hun eerste optreden gaf. The Hollies
werd ter plaatse bedacht om te kunnen worden aangekondigd. Het feit dat
de groep in de jaren '80 om contractuele verplichtingen een lp
uitbracht met louter Buddy Holly-covers versterkt het idee dat er een
relatie zou zijn tussen Buddy en The Hollies.
The Hollies is te herkennen aan de meerstemmige, harmonieuze zang. De groep was hierin duidelijk geïnspireerd door The Everly Brothers. Veel liedjes uit de begintijd zijn covers van rock-'n-rollhits, maar in de loop der jaren schreven ze vaker hun eigen teksten of werden tekstschrijvers van buitenaf (vooral Graham Gouldman, bekend van 10CC) aangetrokken
In 1962 werd de groep opgericht door zanger Allan Clarke en gitarist Graham Nash. Andere belangrijke leden uit de beginperiode van de band zijn onder andere Tony Hicks (gitaar), Eric Haydock (basgitaar) en Bobby Elliott (drums). Elliott wordt beschouwd als één van de beste Britse drummers. In 1966 werd Haydock vervangen door Bernie Calvert.
In het midden van de jaren zestig scoorde de band een hele reeks aan
hits, waaronder "I'm Alive", "Look Through Any Window", "I can't let
go", "Bus Stop", "Stop Stop Stop", "Dear Eloise" en "Carrie Anne".
Na een album gevuld met Bob Dylan-covers
bracht the Hollies "He Ain't Heavy... He's my Brother" uit, één van de
grootste internationale hits van de groep. In 1971 verliet Clarke
tijdelijk de groep. Hij werd vervangen door de Zweedse zanger Mikael Rickfors afkomstig uit de Zweedse groep Bamboo, met wie de groep het album Romany en onder andere de hit "The Baby" opnam.
In 1972 keerde Clarke weer terug met "Long Cool Woman (In a Black Dress)", een Creedence Clearwater Revivalachtig
rocknummer, waarin nu juist het handelsmerk van de groep, de
driestemmige samenzang, ontbreekt. In 1973 kwamen de laatste twee grote
hits van de groep uit, "The Day that Curly Billy Shot Down Crazy Sam
McGee" (nummer één in Nederland) en "The Air That I Breathe".
The Hollies brengt sindsdien sporadisch een album uit en geeft nog
steeds concerten, met twee leden uit de originele bezetting: gitarist
Tony Hicks en drummer Bobby Elliott (tevens elkaars zwager). In 1983
keerde Graham Nash voor één album terug. Allan Clarke stopte in 2000
met zingen, waarna zijn plaats werd overgenomen door Carl Wayne, leadzanger van The Move. In 2004 overleed Wayne echter aan kanker.
Nadat in 2005 vanwege zijn succes voor een BBC-tv-productie ook
gitarist/high harmonyvocalist Alan Coates de groep verlaat (1983-2005)
treden twee nieuwelingen tot de groep toe: Steve Lauri (gitaar/vocals)
en Peter Howarth (vocals/gitaar). Laatstgenoemde was voor die tijd een
bekend musicalzanger.
Onder invloed van beide jongelingen wordt in de loop van 2005 een
volledig nieuwe cd opgenomen met de titel "Staying Power". Dit is het
25e album in de carrière van de groep. De groep treedt gemiddeld 3
avonden per week op, tot ver over de grenzen van Groot-Brittannië.
Hij werd geboren in Hoboken (New Jersey), en hij besloot zanger te worden nadat hij Bing Crosby
op de radio hoorde. Hij begon in kleine clubs in New Jersey, en kwam op
die manier onder de aandacht van trompetspeler en bandleider Harry James.
Na een korte periode met James sloot hij zich aan bij het Tommy Dorsey Orchestra, en na zijn debuut met hen in 1940 werd hij beroemd als zanger. Hij had een grote aantrekkingskracht op de tieners van die tijd (de zg. bobbie soxers),
die een heel nieuw publiek waren voor populaire muziek. Deze muziek was
tot dan toe voorbehouden aan volwassenen, en Sinatra werd zo het eerste
tieneridool.
Eind jaren veertig en begin jaren vijftig ging het bergaf met zijn carrière, maar hij maakte een comeback als acteur in de film From here to Eternity. Hij verscheen daarna in veel verschillende films, in het bijzonder The man with the golden arm en The Manchurian Candidate.
In de vijftiger en zestiger jaren was Sinatra een populaire attractie in Las Vegas. Hij was bevriend met Dean Martin en Sammy Davis Jr., en samen vormden zij de kern of wat het Rat Pack heette een losse groep muzikanten en zangers die vrienden waren en samen feest vierden.
Zijn stem is onmiddellijk herkenbaar, en wordt beschreven niet alleen in termen van kracht en charisma, maar ook van nostalgie en tederheid. Sinatra wordt daarom ook wel The Voice genoemd. Er wordt ook vaak naar hem verwezen als Ol' Blue Eyes.
Hij overleed in 1998 op 82-jarige leeftijd aan een hartaanval, zijn laatste woorden waren: "I'm losing". Sinatra is begraven in het Desert Memorial Park in Cathedral City, Palm Springs, Californië. Op zijn grafsteen staat de tekst "The Best is Yet to Come".
James Taylor werd geboren als zoon van Isaac en Gertrude Taylor.
In 1966 startte Taylor met Danny Kortchmar en Joel O'Brien de band The Flying Machine. Ze namen een album op maar dit zou pas vier jaar na het uit elkaar gaan van de band uitkomen onder de naam James Taylor and the Original Flying Machine.
In 1968, een jaar na het uiteenvallen van The Flying Machine, vertrok Taylor naar Londen waar hij een platencontract aangeboden kreeg door Apple Records. Later dat jaar kwam de elpeeJames Taylor uit in Engeland. Omdat dit album weinig succes bleek te hebben ging James weer terug naar Amerika. Begin 1969 werd hetzelfde album daar ook uitgebracht. Ook tekende hij een platencontract bij Warner Music. In 1971 scoorde James Taylor zijn grootste hit met het - door Carole King geschreven - nummer You've got a friend.
Op 3 november 1972 trouwde hij met Carly Simon met wie hij twee kinderen kreeg.
Na het uitkomen van het album Sweet Baby James kreeg hij meer
succes. Het album bereikte nummer 1 en bleef twee jaar lang een enorme
bestseller. Hierna volgden nog enkele succesvolle albums waaronder zijn
Greatest Hits. In 1976 stapte hij over van Warner Music naar Columbia Records.
In februari 1978 won Taylor een Grammy-award voor het nummer Handyman. In de jaren die volgden deed hij verschillende tournees en bracht hij albums uit als Dad Loves His Work en Flag.
In 1982 scheidde hij van Carly Simon en daarna werd het iets rustiger rond James Taylor. In oktober 1985 verscheen pas zijn nieuwe album That's Why I'm Here. Ook trouwde hij in dat jaar met Kathryn Walker. In mei 1995 ontving James Taylor een eredoctoraat in muziek van de Berklee College of Music in Boston, Massachusetts. Het jaar daarop scheidde hij van Kathryn Walker.
In het najaar van 2007 verschijnt het live album "One Man Band", een
registratie van zijn gelijknamige concert tour. Als onderdeel van het
Europese deel van deze tournee speelt James Taylor op 5 april 2008 in
de Heineken Music Hall in Amsterdam.
In hetzelfde jaar zal ook een nieuw album met covers uitkomen. Over
dit album is nog weinig bekend, behalve dat het studio-live is
opgenomen met een grote band en dat het album waarschijnlijk veel
soulnummers gaat bevatten.
Jouw ogen, hemels, van het schoonste blauw, fluisteren zacht: ik houd van jou. Jouw lippen warm, door hen gekust, vond mijn geest geen uur meer rust, k verloor daarbij geheel mijn zinnen. Laat mij jou, lief, eeuwig beminnen.
En wat als je me kende? Als je wist hoe mijn gedachten gaan. Als je wist wat mijn gevoel me laat voelen. Als je alles wist van mijn kleine bestaan.
Zou je dan gelukkig zijn? Gewoon om me te kunnen raken. Om mij te kunnen kwetsen met alles wat je weet. Of zou je alles beter kunnen maken. Zou je het zo doen dat ik alles vergeet. Alles wat ik voel en doe en zie en hoor. Alles wat ik zei en deed en zag . Al het geen dat ik verloor.
Is dat jij,samen met mij. Die kleine ik die groeide tot groot. Hulpeloos, zijn dat wij. Die steen waar een ezel zich geen tweemaal aan stoot.
Je weet nog niks en ik zoveel. Jij vraagt om het te delen. Maar ik ben niet jouw verloren deel. Je wilt me omarmen en diep in mij kijken. Maar geloof niet in veel, ik zal je ontwijken.
Ik wou je vandaag nog zoveel vertellen Te fluisteren in je oor Maar het belangrijkste heb ik je niet kunnen vertellen Dat wil ik je nog fluisteren in je oor
Ik weet dat jij weet dat ik van je hou Maar toch wil ik het nog een keertje in je oor fluisteren Want ik mis je nu ontzettend Nu dat ik je maar heel weinig zie
Ik wou dat ik je vaker zag op het moment Want ik kan niet meer zonder jou Ik wou dat ik je vaker zag op het moment Zodat ik nog meer lieve dingetje kon fluistern in je oor
Ik wou je vandaag nog zoveel vertellen Te fluisteren in je oor Maar het belangrijkste heb ik je nu kunnen vertellen Dat ik van je hou
luister niet naar die kletskoek, luister niet naar hen. Luister niet naar hun woorden. Maar denk bij jezelf: ik ben zoals ik ben.
Makkelijker gezegd, dan gedaan. Want elk woord dat ze zeggen, bezorgt je weer een traan.
Ze schelden en lachen je uit. En waar je ook gaat of staat, altijd is er wel iemand die roddelend over je praat.
Luister niet naar hun woorden. luister niet naar hen. luister niet naar wat ze zeggen, maar probeer het naast je neer te leggen.
Want wat weten al die mensen nou van jou? helemaal niets, alleen maar leugens en verzinsels. Verzinsels van een mens, nou ja, eerder hopeloos geval. Die zeker ooit zelf het middelpunt van roddels worden zal!
Liefde. 1 klein woord. Een woord wat zoveel omschrijft. En woord met zoveel inhoud.
Het drukt mijn gevoelens voor jou uit. Hoe ik over je denk. Maar vooral hoe erg ik van je hou. Er is geen beter woord voor.
Dit woord zegt al alles wat er te zeggen valt. Iedereen heeft liefde in zich. Dat is wat iedereen verbindt. Daarom zijn we allemaal gelijk.
Niemand is anders. Iedereen denkt aan ZIJN/HAAR liefde. Ook al ben je nog zo harteloos je hebt altijd iemand om wie je geeft. Dit is speciaal, misbruik het daarom niet.
Dire Straits ('be in dire straits' betekent zoiets als 'ernstig in het nauw zitten'), was een Britserockband (1977-1995) met als veruit bekendste lid zanger/gitarist/songwriter Mark Knopfler. Zijn broer David Knopfler speelde ook in de band.
De band had meteen grote successen met hun debuutalbum Dire Straits en de single "Sultans of Swing". In 1985 verscheen Brothers in Arms, een van de eerste volledig digitaal opgenomen platen. Het album is met 269 weken in de Nederlandse Album Top 100 het langst genoteerde album aller tijden, al zijn dit niet aaneengesloten weken. Philips sponsorde de daaropvolgende tour en zag het als een ultieme gelegenheid om hun "nieuwe" cd-speler aan de man te brengen.
Het nummer "Your latest trick" zou een voorbeeldtune worden voor de saxofoonwereld, net zoals Stairway to Heaven van Led Zeppelin, een voorbeeld is voor de akoestische gitaarintro's.
Sting is de oudste van vier kinderen. In het noordoosten van
Groot-Brittannië was het niet makkelijk vanwege van het harde klimaat
en de economische depressie. De werkloosheid lag er heel hoog en de
redding van het gezin was het feit dat zijn vader een vaste baan had
als melkboer. Gordon had echter een natuurlijke aanleg voor muziek. Op
negenjarige leeftijd maakte hij al zijn eerste songs en zijn eigen
muziek op een oude gitaar van zijn oom. In 1966 kreeg hij van een
vriend een zelfgemaakte basgitaar. Dit was zijn eerste kennismaking met
dit instrument. In 1969 mocht hij beginnen aan een universiteit in de
Midlands, maar dat hield hij slechts een maand vol. Na enkele baantjes
in de bouw, als buschauffeur en zelfs als belastingontvanger besloot
hij in 1971 iets van zijn leven te maken en begon een opleiding tot
leraar. Tijdens die opleiding speelde hij basgitaar bij een
schoolrockbandje, Earthrise.
In 1974 richtte hij samen met 3 vrienden de groep Last Exit op. In
1976 huwde hij met Frances Tomelty. Later dat jaar kregen zij hun
eerste kind, Joe. Kort daarna besloot hij zijn job als leraar op te
geven en trok hij met Last Exit naar Londen om het daar als rockband te
maken.
De bijnaamSting
kreeg hij in het begin van zijn carrière, toen hij bassist was bij een
jazzbandje. In die tijd droeg hij vaak een zwart met geel gestreepte
trui, die zijn medemuzikanten deed denken aan een bij. Sindsdien gebruikt hij zijn werkelijke naam alleen nog bij officiële gelegenheden.
Nog voordat The Police in 1984 officieel uit elkaar gaat, op hun hoogtepunt, begint Sting met het werken aan zijn eerste soloalbum. Hierbij neemt hij jazzmuzikanten aan als begeleidingsband, onder andere: Branford Marsalis, Kenny Kirkland, Darryl Jones en Omar Hakim. Sting verwisselt zijn basgitaar voor een gitaar.
De overstap naar meer jazz georiënteerde muziek is niet helemaal
verrassend, aangezien Sting in zijn jongere jaren met jazz en
progressieve rockbands heeft gespeeld. Het resultaat is meer volwassen
en afwisselend dan zijn opnames met The Police.
In 1986 komt The Police weer bij elkaar voor een reünie, waaruit een nieuw opgenomen versie van Don't stand so close to me ontstaat.
Hierna brengt Sting het ambitieuze album Nothing like the Sun uit in 1987,
wederom met hulp van Branford Marsalis. Het album wordt goed ontvangen
en kort na het verschijnen ervan gaat Sting zich inzetten voor Amnesty International. Ook zet hij zich in voor natuurbehoud en sticht hiervoor de Rainforest Foundation om aandacht te vragen voor het Braziliaanse regenwoud.
De albums die volgen zijn ook succesvol, maar niet zo succesvol als
zijn eerste twee soloalbums. In 2006 scoort hij nog wel een Amerikaanse
top 10-hit met het nummer Always On Your Side, een duet met Sheryl Crow.
Als soloartiest is het Sting gelukt om de grenzen van de popmuziek op te zoeken. Hij versmolt invloeden van jazz, klassieke muziek en wereldmuziek
in zijn eigen nummers. Zijn teksten zijn literair en bevatten
betekenisvolle boodschappen. Dit benadrukt hij zelf ook regelmatig in
de pers. Zijn muziek wordt door velen gezien als literaire,
intelligente rock. Zijn critici vinden zijn werk vaak pretentieus.
Sting is nog steeds actief als artiest en heeft een trouwe schare
volgelingen
In juli 2006 deed Sting Nederland aan met zijn Broken Music Tour. In Weert (Bospop) gaf hij samen met gitaristen Dominic Miller en Lyle Workman en drummer Abe Laboriel een kwalitatief hoogstaand concert. De setlist vermeldde zowel Police-werk als solo-werk.
In oktober 2006 kwam de CD "Songs from the labyrinth" uit met 16e-eeuwse luitmuziek van John Dowland (1563-1626) in samenwerking met de luitist Edin Karamazov. Op 1 maart 2007 gaf Sting samen met Karamazov een optreden in het concertgebouw in Amsterdam.
In februari 2007 kondigden Sting, Andy Summers en Stewart Copeland geheel onverwachts een reünietoernee van The Police aan: The Police Reunion Tour.
Op 28 mei begonnen ze met een optreden in Vancouver. Op 13 en 14
september speelde het drietal in een bijna uitverkochte Amsterdam Arena.
Sting heeft ook een zoon die actief is in de muziek, Joe Sumner. Dit is de zanger van Fiction Plane,
de band die ook het voorprogramma verzorgt van bij The Police gedurende
de reünietoernee. Fiction Plane kan overigens opgevat worden als
anagram van "police infant", hetgeen uiteraard refereert naar Joe
Summer als zijnde kind van Sting, ofwel The Police.
Hiernaast heeft Sting in 1984 een rol gespeeld in de CULT-film Dune van David Lynch, naar het verhaal van Frank Herbert.
Hij speelde hierin Feyd-Rautha de neef van Baron Harkonnen. Sting heeft
ook nog een bescheiden bijdrage geleverd aan het nummer Money for Nothing van de Engelse rockband Dire Straits. De stem die de tekst "I want my MTV", die aan het begin van het nummer hoorbaar is, zingt, is van Sting.
Hij heeft in totaal 6 kinderen:
Joseph (Joe/geb. 23 November 1976) en Fuchsia Katherine (geb. 17 April 1982) met zijn eerste vrouw Frances Tomelty
Brigitte "Mickey" Michael (geb. 19 Januari 1984), Jake (geb. 24 Mei
1985), Eliot "Coco" Paulina (geb. 30 Juli 1990) en Giacomo Luke (geb.
17 December 1995) met zijn huidige vrouw Trudie Styler.
Ik ben een accordeon en speel het lied van het leven: een lied van liefde en leed. Ik glijd over octaven van hoog naar laag tot bij de bassen waar ik langzaam onvoltooid stilletjes uitsterf!
Cock Robin is een Amerikaanse pop/rock-formatie die werd opgericht in 1984 en onder leiding stond van Peter Kingsbery
(keyboard en bas). Verder stonden in de oorspronkelijke bezetting Anna
LaCazio (zang), Clive Wright (gitaar) en drummer Louis Molino III. In
Nederland werden ze vooral bekend door een grote publiciteit via MTV voor het nummer The promise you made.
De groep zou uiteindelijk in Europa veel meer succes hebben dan in
de Verenigde Staten zelf (mede onder invloed van hun sucesvolle
Europese tour (ze speelden o.a.op Pinkpop).
Cock Robin bracht drie cd's uit:
'Cock Robin' (1985)
'After here through Midland' (1987)
'First Love/Last rites' (1989)
Hun grootste hits in Nederland waren The promise you made (een nummer 1-hit), Thought You Were On My Side en When your heart is weak. De eerste cd 'Cock Robin' werd platina in Nederland.
De belangrijkste kenmerken van de desertrock van Kingsbery (hij
schreef alle nummers op de drie cd's) zijn het ruimtelijke geluid en
het gevoel voor drama en passie.
In 1990 ging de groep uit elkaar. LaCazio wilde op dat moment de
muziekwereld uit en Peter Kingsbery vertrok naar Frankrijk, waar hij
nog steeds actief is op muziekgebied. Clive Wright is ook nog actief,
vooral als componist en producer, maar ook als gitarist in een bluesband. LaCazio schijnt ook weer muziek te produceren maar medio 2003 waren daar nog geen officiële opnames van.
2006:Cock Robin maakt zijn rentree met een nieuw album en een
tournee. Anna Lacazio en Peter Kingsbery, hebben de groep opnieuw leven
ingeblazen. Cock Robin maakt zijn rentree met een nieuw album "I Don't
Want To Save The World" en een tournee. De typische Cock Robin sound
werd behouden. De 13 songs op het album zijn zeer sterke popsongs. De
eerste single "Body Over Mind" is een goed voorbeeld daarvan.
Amy Jade Winehouse (Enfield, 14 september1983) is een Britse jazz- en soulzangeres die grotendeels haar eigen nummers schrijft. Ze is afkomstig uit Enfield, Londen, en volgde een opleiding aan de London School of Performing Arts.
In het begin van de 21ste eeuw start Winehouse haar zangcarrière
door een aantal van haar zelfgeschreven nummers op te nemen, met onder
andere Fink als producer. In 2003 brengt Winehouse haar debuutalbum Frank uit. Voor dit album werd ze genomineerd voor een Mercury muziekprijs en won ze een Ivor Novello Award voor haar debuutsingle Stronger Than Me.
In 2006 brengt Winehouse haar tweede album uit, Back To Black. De eerste single van dit album, Rehab, werd een hit en bereikte vele hitlijsten over de hele wereld. In Nederland gebeurde dit begin 2007, en behaalde de 17e positie in de Top 40. Het nummer You Know I'm No Good wordt als tweede single uitbracht, maar bereikt de Top 40 niet. Hetzelfde gebeurt met haar derde single, Tears Dry On Their Own. Haar nieuwe single Valerie
daarentegen, behaalde in zijn derde week Top 40 zelfs de nummer-1
positie, en werd daarmee de eerste nummer-1 hit alleen met downloads.
Het nummer Rehab gaat erover dat iedereen wil dat ze afkickt van haar hevig alcoholgebruik. Dit vindt zij zelf niet nodig. Toch was ze op Pinkpop 2007 niet aanwezig omdat ze stomdronken was. Haar act werd vervangen door Krezip. En ook haar concert op het North Sea Jazz Festival, dat gepland stond voor zondag 15 juli 2007, ging niet door. Volgens haar management was ze oververmoeid. Marcus Miller
verving haar. Op 22 oktober 2007 ging haar uitverkochte concert in
Heineken Music Hall wel door, ondanks dat ze volgens de meeste
aanwezigen niet helemaal nuchter was.
Tijdens de uitreiking van de MTV Europe Music Awards (EMA) op 1 november 2007 in München traden diverse grote internationale artiesten op, maar wist zij toch het meest op te vallen. Presentator Snoop Dogg kondigde haar als volgt aan: "She didn't go to rehab, she came out here to sing (...)". Nu.nl over haar optreden: "Het meest bizarre optreden bracht Amy Winehouse. Stomdronken zong ze Back to Black.
(...) Altijd is het onzeker of ze wel optreedt als ze ergens op het
programma staat. Hoe dan ook, ze was er toch maar weer, soms wat
snuivend aan haar neus. Toen ze de award kreeg, zei ze helemaal niets."
[1]
Inmiddels is ze wel degelijk to rehab gegaan. Ze wou zich
voorbereiden op de Grammy Awards, waar ze vijf van de zes nominaties
verzilverde, maar de Amerikaanse ambassade wilde haar geen visum
verlenen. Vandaar dat ze haar live-optreden en dankspeech in een
Londense studio heeft gefilmd voor satellietuitzending. 'Amy Winehouse,
eenzaam aan de top' kopte de Metro op 12 februari 2008.
Op 14 februari 2007 won ze een Brit Award voor beste Britse vrouwelijke artiest.
Op 13 juli 2007 verschijnt het album Back To Black : Live From Amsterdam. Op dit album zijn zes live nummers toegevoegd, afkomstig van het concert dat zij in februari 2007 gaf in Paradiso in Amsterdam.
Op de MTV Video Music Awards, die op 9 september 2007 in Las Vegas werden gehouden, was ze genomineerd in 3 categorieën: Beste Vrouwelijke Artiest van het Jaar, Beste Nieuwe Artiest en Video van het Jaar, te weten voor het nummer Rehab.
ik was er echt waar kijk maar daar achter je ook naast jou met jou gedachten liep ik paralel vond net nog tijd voor dit vel vol gedachten met jou en mij gewoon te weten zo dichtbij mijn denken en jou denken ik moest dit gewoon schenken mijn hart leeft met jou mee
Dat Nederland nog altijd warmloopt voor de charmes van Gloria Estefan,
bleek uit de cadeautjes die fans tijdens haar concert in Ahoy Rotterdam
op het podium gooiden. Naast rode rozen vlogen gisteravond grote witte
herenonderbroeken door de lucht. De Cubaans-Amerikaanse zangeres ging
onverstoord verder met het zingen van haar vele hits, waaronder 'Rhythm
is gonna get you' en 'Dr. Beat'.
Happy birthday Ook
Estefans 13-jarige dochter Emily mocht haar kunsten vertonen. De tiener
speelde op een elektrische gitaar en kroop vervolgens achter een
drumstel. Estefan vierde dinsdag in Rotterdam haar 51e verjaardag. Haar
fans lieten die heugelijke gebeurtenis niet ongemerkt voorbijgaan en
zongen gsiteren uit volle borst 'Happy birthday' voor de artieste.
Na
hits als 'Can't stay away from you', 'Conga' en 'Anything for you'
sloot de diva haar show af met het nummer 'I just wanna be happy'.
dromen zijn zo zacht als ik van jou droom en het klinkt misschien wat sloom droom van jou elke nacht dromen zijn zo warm teder, lief als ik aan je denk en in gedachte liefde schenk droom dat ik je omarm dromen zijn zo lief net als jij aan me zij die gedachte laat me vrij droom van jou men hartedief
Sabien Tiels Om De God Van Muzikaal Genot te bekijken druk op de foto.
Sabien Tiels (Hasselt, 30 oktober1976) is de artiestennaam van de Vlaamse
zangeres Sabine Tielens. Ze treedt reeds van kindsbeen af op: op haar
dertiende wordt ze derde op het liedjesfestival Euronoté in Italië.
Ze neemt lessen in notenleer, instrument, dictie en jazzballet tot ze
op veertienjarige leeftijd ingangsexamen doet in de Kunsthumaniora van Hasselt.
De eerste zelfgeschreven single Voor jou kent redelijk succes. In 1995 is ze laureate van de Radio 2 Zomerhit voor het beste debuut. De eerste CD Hou je morgen nog van mij bevat enkele successen zoals Trein, e.a.
In 1999 verschijnt Ik ben ik, een rijper album met een gelijknamige theatertour. In 2000 toert ze op festivals en in de theaters met Ode aan Betreurde Stemmen, een muzikaal eerbetoon aan o.a. Ann Christie, Louis Neefs en Wim de Craene.
In 2003 verschijnt Ritme van de Tovenaar, een album met elf nieuwe songs van eigen hand, geproduceerd door haar pianist, arrangeur en levenspartner Dirk Schreurs. Ze is moeder van Pieterjan en sedert 2002 is ze meter van vzw Autisme Limburg.
Mac en Katie Kissoon werden respectievelijk geboren in 1943 en 1951 als Gerald en Katherine Farthing in Port of Spain op het eilandTrinidad. Het gezin bestond in totaal uit acht kinderen. In 1962 verhuisde de familie naar het Verenigd Koninkrijk. Aanvankelijk begonnen Mac en Katie als soloartiesten, wat Mac onder de naam Mack Kissoon in 1970 nog een hitje in Nederland opleverde met de singleGet down with it satisfaction. In 1971 besloten Mac en Katie een duo te vormen en brachten de single Chirpy chirpy cheep cheep uit. Het werd ongeveer tegelijkertijd uitgebracht met de veel succesvollere versie van Middle of the Road, waardoor hun versie nauwelijks werd opgemerkt. In de Verenigde Staten,
waar de versie van Middle of the Road niet werd uitgebracht, deden Mac
& Katie Kissoon het een stuk beter. Daar haalde het nummer de
twintigste plaats in de Billboard Hot 100. Het was hun enige Amerikaanse hit.
In Nederland en Vlaanderen hadden ze hun eerste hits in 1972 met Freedom en Sing along, die allebei top 5-hits werden. In Engeland zelf bleven deze nummer onopgemerkt. Dat gold ook voor Love will keep us together en het gelijknamige album uit 1973. Pas in het jaar dat Captain & Tennille
wél veel succes met dit nummer hadden in Engeland en Amerika, beleefden
Mac & Katie Kissoon een comeback in hun thuisland. Het nummer Sugar candy kisses kwam daar in 1975 op #3 en ook in Nederland en Vlaanderen werd weer de top 5 gehaald. Ook de opvolger Don't do it baby deed het aan beide kanten van de Noordzee aardig. Nadat hun album Two of us uit 1976 geen succesvolle singles meer opleverde, besloten Mac en Katie in 1977 als vast duo uit elkaar te gaan.
Zowel Mac als Katie gingen aan de slag als sessie- en achtergrondzanger. Mac heeft jarenlang gezongen met het orkest van James Last en Katie heeft naast het orkest van Last gediend als achtergrondzangeres is de bands van onder andere Van Morrison, Eric Clapton, George Harrison en Roger Waters. In 1979 nam Mac Kissoon het soloalbum Mac Kissoon op in Nederland. Dat leverde hem twee grote hits op met Lavender blue en Love and understanding. Dat laatste nummer zong hij samen met Katie en zijn vier kinderen onder de naam Mac Kissoon & Family. Op Mac Kissoon staan nog een paar nummers meer waar Katie op meezingt. Ook Katie probeerde het in 1981 nog solo, maar het nummer (Take me back to) California bleef in de tipparade hangen. In 1997 namen ze nog één keer een gezamenlijk album met nieuw materiaal op, met de titel From now on. Tegenwoordig maakt Katie Kissoon deel uit de achtergrondzangeressen van The Dark Side of the Moon Live toer van Roger Waters.
Nat "King" Cole zoals hij meestal genoemd wordt, werd in Montgomery, Alabama geboren en is de vader van zangeresNatalie Cole en broer van zangerFreddy Cole. Cole wordt algemeen beschouwd als de beste mannelijke vocale jazz- en balladvertolker van de jaren vijftig en zestig.
Op vierjarige leeftijd verhuist het gezin naar Chicago. Zijn vader is slager en diaken in de True Light Baptist
Church. De jonge Nat wordt door zijn moeder was organiste in de kerk en
stimuleert Nat muziek te studeren. Vanaf zijn twaalfde jaar bespeelt
ook Nat het kerkorgel en zingt hij kerkliederen. Zijn echte interesse
gaat echter als snel uit naar de jazzmuziek.
Zijn ouders kunnen de belangstelling voor de jazz muziek niet echt
waarderen. Jazz wordt immers in de nachtclubs gespeeld. De oudste broer
van Nat, Eddie heeft dan al een bekende jazz band, de 'Rogues of
Rhythm'.
In het jaar 1936 vertrekt Nat naar Los Angeles, en geeft van 1936 tot 1945 zijn naam aan The King Cole Trio (in eerste formatie met Oscar Moore en Wesley Prince).
In 1943 neemt hij het nummer 'Straighten Up and Fly Right' op, wat z'n
eerste nationale hitsong wordt. Het nummer is gebaseerd op één van z'n
vaders preken en op een bekend zwart volksverhaal. Cole wordt door zijn
trio-opnamen als één van de groten uit de jazzwereld beschouwd.
Vanaf 1945 besluit Nat zijn bijzondere stem ook buiten de jazz te laten horen. Hij ontwikkelt zich meer en meer als (jazz) ballad zanger. Zijn herkenbare stem zorgt voor een miljoenenomzet bij platenmaatschappij Capitol. Cole is de superstar van de jaren vijftig.
Wanneer hij in 1948 als eerste zwarte Amerikaan een huis koopt in de blanke buurt Hancock Park in Los Angeles
vertellen de eigenaren hem dat ze geen "ongewensten" in de buurt
willen. Cole antwoordt: "Ik ook niet. En als ik een ongewenst iemand
zie komen, ben ik de eerste die klaagt."
In de jaren veertig is Cole de eerste Afro-Amerikaan met een eigen
radioprogramma en in de jaren 1956-1957 heeft hij als eerste zwarte
Amerikaan een eigen wekelijkse televisieshow bij NBC. Daarnaast treedt hij herhaaldelijk als filmacteur op , o.a. in St. Louis Blues.
Cole rookte drie pakjes cool-menthol sigaretten per dag. Volgens
Cole droegen de sigaretten ertoe bij dat zijn stem voldoende laag
bleef. Om die reden rookte hij voor iedere plaatopname meestal drie
sigaretten achter elkaar. In het najaar van 1964 merkt Cole dat hij
gewicht verliest. In oktober 1964 wordt bij hem longkanker geconstateerd. De verschillende behandelingen (o.a. een Cobalt-behandeling) slaan niet aan en Nat King Cole overlijdt in het St. John's Hospital in Santa Monica (Californië). Nat King Cole is begraven op Forest Lawn Memorial Park] in Glendale (Californië).
In de jaren negentig wordt Cole opnieuw populair, dankzij zijn dochter Nathalie Cole, die op de cd Unforgettable haar zang combineert met oude opnamen van haar vader.
een kus,een knuffel het is zoveel mooier als het ongedwongen gebeurd als die kus,die knuffel een teken is van liefde als je samen kunt zijn zonder elkaar aan te raken en toch enorm naar elkaar te verlangen en dan vurig,passioneel te kussen en jij en je partner je er heel goed bij voelen dan mag je zeker zijn dit is iets heel speciaal dit is echte liefde
Seal (19 februari1963) is de artiestennaam van Sealhenry Olusegun Olumide Samuel, een Britszanger. Zijn muziekgenre varieert van soul en pop tot rap en rock. Seal trouwde in 2005 met het Duitse topmodel Heidi Klum. Samen hebben ze twee zoons: Henry (geboren in september 2005) en Johan (geboren in november 2006).
Seal is geboren in Paddington, in Londen. Zijn vader was een Nigeriaanse immigrant, zijn moeder een immigrant uit Brazilië.
Tot zijn vierde jaar leefde Seal niet bij zijn biologische ouders. Hij
werd liefdevol opgenomen in een blank Foster-gezin, net onder Londen.
Recentelijk is hij in een bekende Amerikaanse tv-show met zijn jongste
"zuster" uit dat gezin herenigd. Als kind kreeg hij de ziekte Lupus erythematosus,
waardoor zijn gezicht onder de littekens kwam te zitten. Na zijn
middelbare school studeerde hij architectuur en volgde hij een
opleiding tot ingenieur.
Seals muzikale carrière begon in 1989, toen hij een demo-opname uitbracht. In 1990 verzorgde hij de zang op de hit Killer van Adamski. Zijn solo-debuutsingle Crazy haalde in Nederland de nummer 1-positie. Later scoorde hij nog hits met Future love paradise, Prayer for the dying en Kiss from a rose. Dat laatste nummer was de titeltrack van de film Batman Forever. In 1996 scoorde hij een hit met de cover Fly like an eagle, dat oorspronkelijk van de Steve Miller Band is.
Seal heeft tot dusver vijf studioalbums opgenomen, waarvan drie titelloos (eponiem). In 2005 bracht hij het album Live in Paris, een registratie van een live optreden in Parijs. In november 2007 verscheen het album System. Daar waar alle vorige albums waren geproduceerd door Trevor Horn, verzorgde Stuart Price de productie van dit album, waarop Seal terugkeert naar zijn dance-roots.
De naam ABBA was een acroniem van de voornamen van de leden. Toch wordt de naam vaak als Abba geschreven. Wereldwijd neemt ABBA, na The Beatles, de tweede plaats in qua aantal verkochte albums (ruim 350 miljoen stuks). Het succes begon toen ABBA in 1974 het Eurovisie Songfestival won met het nummer Waterloo. Manager van de groep was Stig Anderson. In 1983 werd een pauze ingelast, die echter zou leiden tot het uiteenvallen van de formatie.
In 1999 ging in Londen de musical Mamma Mia!
van start (deze bevat de songs van ABBA maar heeft een verhaal, dat
niet over de leden zelf gaat). Hij werd overal in de wereld, in
verschillende talen, opgevoerd. In 2004 wees het viertal een aanbod van 1 miljard dollar af dat werd gedaan voor een eenmalige reünie.
Benny Andersson was lid van de Zweedse rockband de "Hep Stars". Deze groep beleefde tussen 1964 en 1969 in Zweden haar hoogtepunt en was ontstaan naar model van bijvoorbeeld Herman's Hermits, The Beatles en The Rolling Stones. Björn Ulvaeus was lid van de "Hootenanny Singers".
Deze groep had een rustiger geluid dan de Hep Stars. Af en toe kruisten
de wegen van beide groepen elkaar en dat leidde tot het samen schrijven
van enkele liedjes door de twee genoemden. Agnetha Fältskog, het jongste lid van ABBA, was in haar tienerjaren al bekend en speelde bijvoorbeeld de rol van Maria Magdalena in de Zweedse versie van de musical Jesus Christ Superstar.
Ook schreef Agnetha zelf muziek. Ze bracht in Scandinavië vele
hitsingles en zes succesvolle soloalbums uit en behoorde al voordat
ABBA bestond, tot de populairste artiesten in haar vaderland. Tijdens
één van hun tours ontmoette Agnetha Björn van de Hootenanny Singers. Ze
trouwden in 1971, iets wat in de Zweedse media groots werd verslagen. Anni-Frid "Frida" Lyngstad
was parttimezangeres en nam deel aan een talentenjacht, die ze won.
Haar muzikale doorbraak kwam op het moment dat Zweden rechts ging
rijden in plaats van links. De bevolking werd gevraagd niet de straat
op te gaan. Frida trad op in een spectaculaire show die die nacht op
televisie werd uitgezonden. Niet veel later ontmoette zij Benny
Andersson, waarmee ze trouwde in 1978
Begin jaren '70 hadden Björn en Agnetha, ondanks hun huwelijk, nog ieder hun eigen carrière. Stig Anderson,
manager van de Hootenanny Singers, bracht Björn en Benny echter samen
in één band. Deze beiden vroegen vervolgens hun partners Frida en
Agnetha in 1971 de achtergrondvocalen voor hun rekening te nemen op het
album Lycka. Van toen af vormden de vier samen een band, met de naam Björn, Benny, Agnetha & Anni-Frid.
Björn en Benny zetten hun samenwerking voort en experimenteerden met
nieuwe arrangementen en geluiden. Resultaat was de single People need love. Het werd een bescheiden hit, maar voldoende om aan te tonen, dat de samenwerking goed was. Het jaar daarop, 1973, werd Ring Ring
gemaakt, waarmee de groep voor het eerst deelnam aan het Nationale
Songfestival. Velen verwachten dat het de eerste plaats zou worden,
maar weer werd het een derde. Stig was overtuigd van het feit, dat een
hit in Engeland of Amerika de definitieve doorbraak zou betekenen en
zocht naar een andere bandnaam. Uiteindelijk werd het acroniem ABBA
gekozen.
In 1974
won de band, nu onder de nieuwe naam ABBA, het Nationale Songfestival
en werd uitgezonden naar het Eurovisie Songfestival, waaraan
deelgenomen werd met het zelf geschreven nummer Waterloo. Dit
liedje is een paar jaar geleden gekozen tot beste Eurovisie song
festival liedje van de afgelopen 50 jaar! Dit werd tevens een hit in
Engeland, ABBA's eerste nummer 1. In de VS kwam het op een zesde plaats. Een vervolg zat er echter nog niet in. Het duurde tot SOS, oorspronkelijk als solosingle voor Agnetha geschreven, voordat ze een nieuwe top-10 hit hadden. Na SOS was de status van eendagsvlieg definitief verdwenen.
Na 1975 kwam wereldwijd succes met onder meer Mamma Mia en Fernando. Daarna volgden Money, Money, Money, Knowing Me, Knowing You en Dancing Queen, hun grootste hit, van het album Arrival. Van het album ABBA - The Album kwamen hits als Take a Chance On Me, Thank You For The Music en The Name Of The Game en Eagle. In 1978 was ABBA uitgegroeid tot een megagroep. Hits als Summer Night City, Chiquitita, Voulez-Vous, Does Your Mother Know, Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight), I Have A Dream en Super Trouper bleven komen. De relatie tussen de bandleden ging echter achteruit, iets wat te merken was in singles als The Winner Takes It All en One Of Us.
In 1983 laste de groep een rustperiode in, waarna ze besloten niet verder te gaan. De singles The Day Before You Came en Under Attack blijken achteraf de laatste ABBA releases te zijn. Met het in 1982 verschenen compilatie-album The Singles sloot ABBA zijn bestaan af, met een wereldwijd nummer 1 album.
Nadat ABBA was opgehouden als groep te bestaan, legden Björn en
Benny zich gezamenlijk toe op het componeren van muziek voor musicals.
Een van de eerste was Chess (1984), waarvoor Tim Rice de tekst schreef.
Chess draaide drie jaar lang in Londen en in 1988 kwam ook een
Broadwayversie uit. Deze werd echter geen succes, wat te wijten was aan
een gewijzigde opzet. Björn en Benny hadden echter een goed gevoel bij
musical, wat overigens ook al tijdens tours van ABBA bleek. In 1999
ging de op de gelijknamige ABBA-hit gebaseerde musical Mamma Mia! in
première in Londen. Het zou een groot succes worden, met vertalingen in
vele landen. Anno 2006 werken Benny en Björn aan de Engelse versie van
hun Musical Kristina från Duvemåla (Kristina uit Duvemåla), die op
Broadway in première moet gaan. Benny is verder actief met zijn
folkmusic band 'BAO' In 2007 verschijnen er berichten in de pers dat
Benny met zijn groep een oud ABBA nummer uit 1979 dat niet eerder op cd
is verschenen zal opnemen en uitbrengen. De fans wachten in spanning af!
Agnetha en Frida gingen beiden op de solotoer. In 1982 bracht Frida
haar album Something's Going On uit, dat door Phil Collins geproduceerd
werd. Van dit album verkocht de roodharige zangeres ruim 1.5 miljoen
exemplaren. Na het relatief floppen van het album Shine besloot zij te
stoppen met zingen. Het gebrek aan solosucces, maar vooral motivatie
was aanleiding tot deze stap. Wel bracht ze in 1996 (maar dan alleen in
Zweden) nog het album Djupa Andetag uit. Deze cd werd in Zweden een
grote hit en behaalde zelfs de eerste plaats. Geen van de drie singles
wist echter de Zweedse top 10 te bereiken. In 2006 verschijnt er van
Frida een dvd met een retrospectief van haar carrière. Alhoewel het in
de planning staat dat de dvd overal ter wereld verkrijgbaar zal zijn,
verschijnt hij alleen in Zweden en Nederland in de winkels. Frida
verkoopt in de twee landen samen niet meer dan 2500 dvd's. Anno 2007
heeft Frida geen plannen meer voor een internationaal soloalbum en
houdt zij het bij wat low-profile duetten die in zeer beperkte oplage
verkrijgbaar zijn. Haar laatste recente opname was met Ex-Deep Purple
Jon Lord, the Sun will shine again, uit 2004. Zij heeft het nummer
tijdens het concert van Jon Lord in Keulen live gezongen. Verder
verscheen er in Duitsland 2005 een fan-boek van verstokte Frida fans
Philippe Elan & Jean-Marie Potiez. In hetzelfde jaar verschijnt er
internationaal een officieel boek van de hand van Benny, Bjorn en Mamma
Mia producent Judy Craymer onder de titel 'Mamma Mia, How can I resist
you'.
Agnetha deed het na ABBA iets beter in haar eentje. De singles
'Never Again', 'The heat is on', 'Wrap your arms around me' en 'I won't
let you go' (van haar tweede soloalbum 'Eyes of a woman') werden in de
jaren tachtig in Europa, Japan en Scandinavië hits, de een wat kleiner
dan de andere. Met 'The heat is on' scoorde zij in vele landen een van
de grootste zomerhits van 1983. Het eerste internationale solo album
'Wrap your arms around me' verkoopt wereldwijd meer dan 1,3 miljoen
exemplaren. Na het verschijnen van haar derde Engelstalige album I
stand Alone in 1988 en de kleine Billboard hit I wasn't the one in
Amerika, stopte ook Agnetha wegens gebrek aan groot succes met zingen.
In 1998 verschijnt er een internationaal Greatest Hits album van
Agnetha met de titel "That's me - The Greatest Hits" waar het publiek
in het algemeen niet warm voor loopt. Daarnaast brengt Agnetha in 1996
een boek uit met haar levensverhaal. In 2004 maakt ze haar echte
comeback met het album 'My Colouring Book'. Het album werd goed
ontvangen en haalde in verschillende Europese landen de top 10. In
Zweden staat het album wekenlang op de eerste plaats. Ook in Duitsland,
Nederland en Groot-Brittannië doet de cd van Agnetha het goed. De
single 'If I thought you'd ever change your mind' weet zelfs de Britse
top 10 te halen in de midweek sales van mei 2004 maar uiteindelijk
blijkt het net de top 10 niet te halen als de chart openbaar wordt
gemaakt. Aan het einde van het jaar verschijnt er in Scandinavië een
cd-box "Agnetha 1967-1979", met daarin alle zeven solo albums die
Agnetha voor en tijdens de ABBA periode opnam voor Sony Music. Begin
2006 verschijnt er een nieuwe Greatest Hits cd '13 Hits' van Agnetha
met daarop songs van haar eerste twee solo albums na ABBA. Net als bij
de post ABBA solo albums van Frida, verschijnen ook de solo albums die
Agnetha na ABBA op het Universal label maakte geremastered en met nieuw
artwork op de markt. De interesse in deze re-releases van beide dames
is beperkt.
In 2005 verschijnt Agnetha op de première van 'Mamma Mia' in
Stockholm. Ze wordt in de zaal ontvangen met een staande ovatie,
terwijl haar andere ABBA collega's onopvallend de zaal in kunnen lopen.
Agnetha is de ster van de avond. Ook bij het stoppen van de musical in
2007 is Agnetha aanwezig. Na afloop zingt ze live met collega Tommy
Korberg het duet 'True Love' met Benny aan de piano! Samen met Bjorn en
Benny staat Agnetha die avond ook nog even op het podium om een Zweeds
danklied te zingen. De drie ABBA leden zijn duidelijk weer vrienden.
Frida is die avond niet aanwezig. Agnetha werkt inmiddels aan een nieuw
album met zelfgeschreven songs, zo fluisteren de ingewijden nu. De
release zal waarschijnlijk in 2008 plaatsvinden. Tevens werkt Agnetha's
eigen productie maatschappij aan een dvd over haar carrière.