Alleen, stil, donker, koud Zo voel ik mij al vele jaren geen liefde, maar tranen in overvloed en sinds toen niet meer te bedaren
Alleen, stil, weggekropen, bang leef ik in mijn eigen verdriet niemand die mij wil of kan begrijpen niemand die de inwendige tranen ziet
Ik schreeuw zo hard als ik kan Maar niemand schijnt mij te horen Alleen in het duister ga ik verder Langs al die mensen met gesloten oren .
Reacties op bericht (4)
30-09-2008
gevoelig gedichtje waar sommigen zich in herkennen
van brigitta
30-09-2008 om 20:04
geschreven door brigitta
Het verdriet in die zinnen, kan ik bij mezelf goed verzinnen. Mooi
Buiten is het fris en hier binnen al bijna even koel. Ik hoop dat ze onze verwarmingsketel gauw komen herstellen. Ik probeer me te koesteren aan de warmte van vriendschap hier.
xXx Carine
30-09-2008 om 09:36
geschreven door wiely
piep kom heel stilletjes jullie een hele fijne dag toe wensen.Dikke knufjes.
Prachtig geschreven!!!
30-09-2008 om 08:40
geschreven door mieke
mooi maar droevig erwin
Door de wind voort gedreven ben ik,
op een wip en een flip hier
Om je een ochtend groetje te brengen
Maak er een fijne dag van
knuff.. Jeske
30-09-2008 om 05:09
geschreven door Jeske
Gastenboek
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
