Niet meer? Nooit meer?





Wie zegt dat pijn ooit weer zal verdwijnen,
dat ooit de zon weer zal gaan schijnen,
die weet niet,wat echte liefde is,
die weet niet,wat ik nu zo mis.
Ze is schitterend als een ster.
Haar ogen lichten op van ver.
Ze is zo zuiver als kristal,
haar haren als een waterval.
De Mona Lisa verbleekt erbij.
De wereld,mijn geluk,was zij.
Haar lach die me betoverde,
haar hart dat me veroverde.
Met haar voelde ik me verbonden.
Wat ik zocht,bij haar gevonden.
Neen,de zon zal niet meer schijnen,
de pijn nooit meer verdwijnen.
Ik verga van puur verdriet,
haar vergeten kan ik niet.