"Wat er ook gebeurt: een komiek moet altijd vrolijk zijn"

Met zijn zaalshow "Veel Vijven en Zessen" raast Jacques Vermeire opnieuw door Vlaanderen. Voor het eerst spreekt de komiek die vrolijkheid als levensmotto heeft over zijn privéleven, zijn vrouwen, zijn kanker en de dood van zijn grootste liefde.

2001. Na vier turbulente jaren met Jacques was Eva van de ene dag op de andere vertrokken, samen met haar kinderen Julie (3) en Maxim (2). "De hele week had ik tegen een depressie gevochten. Te lam om zelfs maar uit mijn kamerjas te komen. Tot Martine Jonckheere belde, die meespeelde in 'Verschoten en Zoon'. 'Jacques', zei ze, 'een vriendin van me geeft een verjaardagsfeestje in Sint-Martens-Latem en je moét mee. Het zal je goed doen.' Uiteindelijk ben ik meegegaan, lichtjes tegen mijn zin. Ik had nauwelijks fut om me aan te kleden, maar besefte ook wel dat het zo niet verder kon. Het was op dat feestje dat ik Martine (Coppens) leerde kennen. Er hing niet meteen romantiek in de lucht, maar ik voelde op dat feestje weer vrolijkheid, ik zag weer lachende gezichten. Het verschil met thuis, waar de afwas zich had opgestapeld, en de ambiance op dat feestje kon niet groter zijn. En van het een kwam het ander: Martine en ik spraken een paar keer af en werden een koppel."

Losgeslagen
Acht jaar hield de relatie stand, tussen 2001 en 2009. Tot er weer een kink in de kabel kwam. "Martine ontwikkelde Parkinson. Ik zag hoe haar karakter onhoudbaar veranderde. Voor de buitenwereld hielden we de schijn van een gelukkig koppel op - weeral - maar onze relatie was gedoemd te mislukken. Op de duur herkende ik haar niet meer, karakterieel. En ook fysiek takelde ze af. Er zijn momenten geweest dat ik Martine uit de auto heb moeten trekken omdat ze zo verkrampt achter dat stuur zat. In mijn nieuwe show 'Veel Vijven en Zessen' zit de zin 'Ze zeggen dat een vrouw geen karakter heeft, maar ons Marie-Louiske heeft elke dag een ander karakter'. Bij Martine was dat net zo: als ik 's morgens wakker werd, wist ik niet wie ze die dag zou zijn, welke karaktereigenschap de bovenhand zou halen. Voor een man die graag constanten in zijn leven heeft, is dat op de duur onhoudbaar. Wie naar 'Sterren op de Dansvloer' keek, zal de vrolijke lachebek Jacques Vermeire gezien hebben - die thuis kniediep in de shit zat."

En net zoals bij Eva zorgde Jacques voor een zachte 'exit'. "Toen onze relatie voorbij was, zijn we mekaar blijven zien. Er was geen vriendschap meer, maar we waren 'correct'. Martine heeft hier nog zeven maanden gewoond, we waren als broer en zus. Toen ze verhuisde, zorgde ik ervoor dat ze financieel niets tekort kwam. Nog altijd kom ik goed overeen met haar familie en vrienden. Dat bewijst toch dat ik me niet verkeerd heb opgesteld." Martines dood kwam niet onverwacht voor Jacques. In januari 2013 verloor ze de controle over haar stuur en crashte ze tegen een brugpeiler op de E40 in Haasrode. "Ze was losgeslagen. Zoals zij leefde, dag en nacht doorging, zoals de ziekte haar in de greep had en zoals zij onder invloed van medicatie de baan op ging, schrok ik niet van dat nieuws.