Koen Wauters voelt zich schuldig: "Ik heb te vaak gezegd: 'Je mag papa nu écht niet storen'"
Koen Wauters zal weer alomtegenwoordig zijn op VTM. Maar eigenlijk heeft hij dat liever niet meer. Hij beseft op z'n 47ste meer dan ooit wat écht belangrijk is in z'n leven: zijn vrouw en kinderen, zijn thuis. 'En dat weten ze bij VTM ook', zegt Wauters in Dag Allemaal.
Met 'Project K', dat op 31 augustus van start gaat, breit Koen Wauters een vervolg aan z'n avonturen in 'Wauters Vs. Waes'. "Een kopie wordt het zeker niet", zegt hij. "Want het draait hier niet louter om telkens een uitputtingsslag. Ik wil m'n jeugddromen waarmaken. En om dat te kúnnen doen, moet ik telkens een tegenprestatie leveren".
Dromen
"Tijdens een brainstorm merkte iemand op: 'Wáár droomt iemand als Koen Wauters nog allemaal van?' En zo kwamen we terecht bij de kleine Koen, wat wilde die later graag doen? En van welke dromen was er nog niks in huis gekomen? Met Tom ging het om die onderlinge strijd. Nu gaat het over mezelf. Ik ga bijvoorbeeld mee met een ambulance. En da's puur uit respect voor wat ambulanciers dag in dag uit doen en meemaken".
Afzien
"Het is bij momenten afzien geweest... Ik heb er bijvoorbeeld gedurende drie maanden álles aan gedaan om per koersfiets deftig de bergen over te kunnen. Heel veel trainen, dus. In m'n eentje, in de Ardennen".
"Ook voor Clouseau moest ik werken, en er was 'Belgium's Got Talent'. Dat was behoorlijk pittig voor mijn vrouw en kinderen. Om het scherp te stellen: ze hebben nauwelijks iets aan mij gehad. Dat vind ik allesbehalve. Dat besef is zo sterk dat ik me nu écht heb voorgenomen om mijn leven anders te organiseren".
Tekortgeschoten
"Ik zal vanaf nu dus vaker 'nee' zeggen. Het racen héb ik al laten vallen. Maar dat volstaat niet. De balans tussen werk en privé moet véél beter".
"Tegenover Valerie en de kinderen voel ik me absoluut schuldig. Ik kan blíjven zeggen dat ik iets zo graag doe, en dat het 'bij de job hoort'. Maar mijn gezin heeft óók rechten. Ik ben de laatste tijd erg tekortgeschoten. Ik hoorde mezelf te vaak dingen zeggen als: 'Nee, papa is er vanavond weer niet. En ja, ik moet vier dagen van huis voor opnamen.' Of: 'Nu mag je papa echt niet storen, want die moet Clouseau-teksten vanbuiten leren.' 't Is té veel geweest".
"Volgend jaar deze tijd zit Zita in het eerste middelbaar, niet te geloven! Dat is voor dat kind een heel ander leven, hé. Valerie en ik voelen aan dat we er dan volop moeten zijn voor Zita. En ik maak er een punt van dat papa er veel vaker zal zijn dan tot nu toe het geval is geweest. En dat weten ze bij VTM".
|
